lowered the total and incremental g

lowered the total and incremental glucose excursion after a
standard meal, presumably due to increased UGE. When
canagliflozin 300 mg was also administered just prior to a
meal, a further decrease in the incremental glucose excursion
was observed. However, a dose of canagliflozin 150 mg prior to
the meal did not further reduce the incremental glucose
excursion. Since UGE was generally comparable during the
MMTTs across active treatment periods, the difference in the
incremental glucose excursion seen with C300/C300 is consistent
with a non-renal mechanism of glucose lowering for
the 300 mg dose of canagliflozin when given prior to a meal. A
plausible explanation for this non-renal mechanism is
through transient inhibition of gut glucose transport by
blockade of SGLT1 by high intraluminal concentrations of
canagliflozin in the upper gastrointestinal tract after drug
ingestion but prior to drug absorption. Even though the
differences in UGE between the three canagliflozin treatment
groups were not statistically significant, a statistical sensitivity
analysis was conducted to assure that the slightly lower
mean UGE in the C300/PBO period compared with the C300/
C300 period did not contribute to the observed differences in
the incremental glucose excursion by including UGE as a
covariate in the model used to estimate incremental glucose
excursions; this did not impact the estimated incremental
glucose AUC with pre-meal canagliflozin administration.
To determine whether differences in insulin and/or
glucagon release accounted for the observed reduction in
glucose excursion with canagliflozin treatment, insulin and
C-peptide were also assessed. Canagliflozin lowered insulin
concentrations in all periods in which this agent was
administered – with greater decreases seen in the period in
which canagliflozin 300 mg, but not canagliflozin 150 mg, was
administered just prior to the meal. These results are
consistent with expectations that the augmented UGE would
lower insulin demand and therefore concentrations, and that
reduced glucose absorption with pre-meal administration of
canagliflozin 300 mg would further lower insulin release due to
reduced glucose-stimulated insulin secretion. However, C--
peptide results did not confirm reduced insulin secretion and
showed only slight, non-statistically significant reductions. The
reason for the discordance between C-peptide and insulin
changes is not clear, but suggests increased insulin clearance
with canagliflozin treatment as canagliflozin has previously
been shown to have no meaningful effect on C-peptide
clearance [14]. The mechanism for this apparent effect on
insulin clearance is not known. The modest increase in plasma
glucagon observed in response to canagliflozin treatment is
consistent with recent reports of increased glucagon concentrations
observed in response to other SGLT2 inhibitors [15,16].
In the present study, changes in gastric motility were not
assessed, so it is not possible to exclude this mechanism from
contributing to reduced incremental glucose absorption. However,
this would seem unlikely since no substantive decrease in
gastricmotility, asmeasured by paracetamol absorption, was seen
following canagliflozin 300 mg dosing in a previous study [12].
Although the results of this study are consistent with a
non-renal effect of canagliflozin 300 mg in patients with
type 2 diabetes – reducing the rate of gut glucose absorption –
the predominant mechanism of glucose lowering appears to
be through SGLT2, as this provides substantial pre-meal glucose

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลดลงเที่ยวกลูโคสรวม และเพิ่มขึ้นหลังจากการมาตรฐานอาหาร สันนิษฐานว่าเนื่องจาก UGE ที่เพิ่มขึ้น เมื่อcanagliflozin 300 mg ยังถูกจัดการก่อนจะเป็นอาหาร เป็นลดเที่ยวกลูโคสเพิ่มขึ้นได้ดำเนินการ อย่างไรก็ตาม ปริมาณของ canagliflozin 150 มิลลิกรัมก่อนอาหารไม่ได้เพิ่มเติมลดน้ำตาลกลูโคสเพิ่มขึ้นท่องเที่ยว เนื่องจาก UGE ได้เปรียบโดยทั่วไปในระหว่างการMMTTs ข้ามรอบระยะเวลาการรักษาที่ใช้งานอยู่ ความแตกต่างในการเห็น ด้วย C300/C300 เที่ยวกลูโคสเพิ่มขึ้นมีความสอดคล้องมีกลไกที่ไม่ใช่ไตของกลูโคสลดลงในยา 300 มิลลิกรัมของ canagliflozin เมื่อก่อนอาหาร Aอธิบายกลไกนี้ไม่ใช่ไตเป็นไปได้คือผ่านขนส่งน้ำตาลในลำไส้โดยการยับยั้งชั่วคราวขวางของ SGLT1 โดย intraluminal สูงความเข้มข้นของcanagliflozin ในระบบบนทางเดินหลังจากยาเสพติดกินแต่ก่อนที่จะดูดซึมยา แม้ว่าการความแตกต่างใน UGE ระหว่างการรักษา canagliflozin สามกลุ่มไม่ทางสถิติอย่างมีนัยสำคัญ ระดับความสำคัญทางสถิติวิเคราะห์ได้ดำเนินการเพื่อให้มั่นใจที่ต่ำกว่าเล็กน้อยหมายถึง UGE ในระยะ C300/PBO เมื่อเทียบกับ C300 /ระยะ C300 ไม่ไม่ช่วยสังเกตความแตกต่างในท่องเที่ยวกลูโคสเพิ่มขึ้น โดยการรวม UGE เป็นการcovariate ในแบบจำลองที่ใช้ประเมินกลูโคสเพิ่มขึ้นห้อง นี้ไม่ได้ไม่มีผลต่อการประเมินเพิ่มขึ้นน้ำตาลกลูโคสที่ AUC กับ canagliflozin ก่อนอาหารดูแลการตรวจสอบว่าความแตกต่างของอินซูลิน และ/หรือบัญชีสำหรับการสังเกตการลดปล่อยกลูคากอนกลูโคสการท่องเที่ยว ด้วยการรักษา canagliflozin อินซูลิน และนอกจากนี้ยังได้ประเมิน C เพปไทด์ อินซูลินลดลง Canagliflozinความเข้มข้นในเวลาทั้งหมดนี้แทนได้จัดการ – ด้วยลดลงมากกว่าที่เห็นในรอบระยะเวลาcanagliflozin ที่ 300 มิลลิกรัม แต่ไม่ canagliflozin 150 mg ถูกจัดการก่อนอาหาร ผลเหล่านี้สอดคล้องกับความคาดหวังว่า จะ UGE ออกเมนต์ความต้องการอินซูลินลดลง และความเข้มข้นดังนั้น และที่การดูดซึมกลูโคสลดลง ด้วยการจัดการอาหารก่อนcanagliflozin 300 มิลลิกรัมจะลดปล่อยอินซูลินเนื่องต่อไปลดการหลั่งอินซูลินกลูโคสถูกกระตุ้น อย่างไรก็ตาม C -เพปไทด์ผลลัพธ์ไม่ได้ยืนยันลดการหลั่งอินซูลิน และพบว่าลดเพียงเล็กน้อย ไม่มีทางสถิติอย่างมีนัยสำคัญ ที่สาเหตุ discordance ระหว่าง C-เพปไทด์อินซูลินเปลี่ยนแปลงไม่ชัดเจน แต่แนะนำเคลียร์อินซูลินเพิ่มขึ้นรักษา canagliflozin เป็น canagliflozin มีก่อนหน้านี้การแสดงจะไม่มีผลต่อความหมาย C เพปไทด์เคลียร์ [14] กลไกสำหรับผลนี้ชัดเจนไม่มีเรียกเคลียร์อินซูลิน เพิ่มเจียมเนื้อเจียมตัวในพลาสมาสังเกตการตอบสนองต่อการรักษา canagliflozin กลูคากอนเป็นสอดคล้องกับรายงานล่าสุดของความเข้มข้นเพิ่มกลูคากอนสังเกตในการตอบสนองอื่น ๆ SGLT2 inhibitors [15,16]ในปัจจุบันศึกษา ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใน motility ในกระเพาะอาหารประเมิน ดังนั้นจึงไม่สามารถแยกออกจากกลไกนี้เอื้อต่อการดูดซึมกลูโคสลดลงเพิ่มขึ้น อย่างไรก็ตามนี้ดูเหมือนไม่น่าตั้งแต่ลดลงไม่แน่นgastricmotility, asmeasured โดยการดูดซึมของพาราเซตามอล ไม่เห็นต่อไปนี้ canagliflozin 300 มิลลิกรัมกระบวนในการศึกษาก่อนหน้านี้ [12]แม้ว่าผลการศึกษานี้สอดคล้องกับการไตไม่ใช่ผลของ canagliflozin 300 มิลลิกรัมในผู้ป่วยที่มีลดอัตราการดูดซึมน้ำตาลในลำไส้-โรคเบาหวานชนิดที่ 2แสดงกลไกกันของกลูโคสลดลงเป็นผ่าน SGLT2 ให้อาหารก่อนพบกลูโคส

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลดน้ำตาลในการเดินทางรวมและเพิ่มขึ้นหลังจากที่อาหารมาตรฐานสันนิษฐานว่าเกิดจากการเพิ่มขึ้น UGE
เมื่อ
canagliflozin 300 มก. ก็ยังบริหารงานเพียงแค่ก่อนที่จะมีการรับประทานอาหารลดลงต่อไปในเที่ยวกลูโคสที่เพิ่มขึ้นพบว่า อย่างไรก็ตามปริมาณของ canagliflozin 150 มก. ก่อนที่จะรับประทานอาหารไม่ได้ลดระดับน้ำตาลที่เพิ่มขึ้นเที่ยว ตั้งแต่ UGE โดยทั่วไปเปรียบในช่วงMMTTs ตลอดช่วงเวลาการรักษาที่ใช้งาน, ความแตกต่างในการเที่ยวกลูโคสเพิ่มขึ้นเห็นได้ด้วยC300 / C300 มีความสอดคล้องกับกลไกการทำงานของไตที่ไม่ใช่ของกลูโคสลดสำหรับปริมาณ 300 มก. canagliflozin เมื่อได้รับก่อนที่จะรับประทานอาหาร คำอธิบายที่เป็นไปได้สำหรับกลไกนี้ที่ไม่เป็นไตผ่านการยับยั้งชั่วคราวของการขนส่งน้ำตาลในลำไส้โดยการปิดล้อมของSGLT1 โดยความเข้มข้นสูงของ intraluminal canagliflozin ในทางเดินอาหารส่วนบนหลังจากที่ยาเสพติดการบริโภคแต่ก่อนที่จะมีการดูดซึมยาเสพติด แม้ว่าความแตกต่างใน UGE ระหว่างสามรักษา canagliflozin กลุ่มอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติความไวสถิติการวิเคราะห์ได้ดำเนินการเพื่อให้มั่นใจได้ว่าลดลงเล็กน้อยเฉลี่ยUGE ใน C300 / ระยะเวลา PBO เมื่อเทียบกับ C300 / C300 ระยะเวลาที่ไม่ได้นำไปสู่การตั้งข้อสังเกต ความแตกต่างในเที่ยวกลูโคสที่เพิ่มขึ้นโดยรวมUGE เป็นตัวแปรร่วมในรูปแบบที่ใช้ในการประเมินระดับน้ำตาลที่เพิ่มขึ้นทัศนศึกษา; นี้ไม่ส่งผลกระทบที่เพิ่มขึ้นได้ประมาณAUC กลูโคสกับการบริหาร canagliflozin ก่อนอาหาร. การตรวจสอบว่าความแตกต่างในอินซูลินและ / หรือการเปิดตัวglucagon คิดเป็นลดลงสังเกตในการท่องเที่ยวกับการรักษาระดับน้ำตาลในcanagliflozin อินซูลินและC-เปปไทด์ที่ถูกประเมินยัง Canagliflozin อินซูลินลดลงความเข้มข้นในทุกช่วงเวลาในการที่ตัวแทนนี้ได้รับการบริหารงาน- มีการลดลงมากขึ้นเห็นได้ในรอบระยะเวลาบัญชีที่canagliflozin 300 มิลลิกรัม แต่ไม่ canagliflozin 150 มก. ได้รับการบริหารงานแต่ก่อนที่จะรับประทานอาหาร ผลลัพธ์เหล่านี้มีความสอดคล้องกับความคาดหวังที่เพิ่ม UGE จะลดความต้องการอินซูลินและดังนั้นจึงมีความเข้มข้นและการดูดซึมกลูโคสลดลงด้วยการบริหารก่อนอาหารcanagliflozin 300 มก. ต่อไปจะปล่อยอินซูลินลดลงเนื่องจากการลดลงหลั่งอินซูลินกระตุ้นกลูโคส อย่างไรก็ตาม C-- ผลเปปไทด์ไม่ได้ยืนยันการลดการหลั่งอินซูลินและแสดงให้เห็นเพียงเล็กน้อยลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ไม่ใช่ เหตุผลที่ความบาดหมางกันระหว่าง C-เปปไทด์และอินซูลินเปลี่ยนแปลงไม่ชัดเจนแต่แสดงให้เห็นกวาดล้างอินซูลินเพิ่มขึ้นกับการรักษา canagliflozin เป็น canagliflozin ได้ก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่าไม่มีผลกระทบที่มีความหมายเกี่ยวกับC-เปปไทด์กวาดล้าง [14] กลไกเพื่อให้เกิดผลที่เห็นได้ชัดนี้กวาดล้างอินซูลินไม่เป็นที่รู้จัก เพิ่มขึ้นเล็กน้อยในพลาสม่าglucagon ข้อสังเกตในการตอบสนองต่อการรักษา canagliflozin คือสอดคล้องกับรายงานล่าสุดของความเข้มข้นที่เพิ่มขึ้นglucagon ข้อสังเกตในการตอบสนองต่อสารยับยั้ง SGLT2 อื่น ๆ [15,16]. ในการศึกษาการเปลี่ยนแปลงในการเคลื่อนไหวของกระเพาะอาหารที่ไม่ได้รับการประเมินจึงเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่รวมกลไกนี้จากการที่เอื้อต่อการดูดซึมกลูโคสเพิ่มขึ้นลดลง แต่นี้จะดูเหมือนไม่น่าเนื่องจากไม่มีการลดลงอย่างมีนัยสำคัญในgastricmotility, asmeasured โดยการดูดซึมยาพาราเซตามอลที่เห็นต่อไปนี้canagliflozin 300 มิลลิกรัมยาในการศึกษาก่อนหน้านี้ [12]. แม้ว่าผลการศึกษาครั้งนี้มีความสอดคล้องกับผลที่ไม่ไต canagliflozin 300 มิลลิกรัมในผู้ป่วยโรคเบาหวานชนิดที่2 - การลดอัตราการดูดซึมกลูโคสลำไส้ - กลไกที่โดดเด่นของการลดระดับน้ำตาลจะปรากฏขึ้นที่จะผ่าน SGLT2 เช่นนี้ให้กลูโคสก่อนมื้ออาหารที่สำคัญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลดลงและเพิ่มกลูโคส รวมเที่ยวหลังจาก
อาหารน่าจะเพิ่มขึ้นจากสัปดาห์ที่ผ่านมา . เมื่อ
canagliflozin 300 มก. ยังสมบูรณ์เพียงก่อนที่จะ
อาหารลดลงต่อไปในส่วนเพิ่มกลูโคสเที่ยว
ถูกสังเกต อย่างไรก็ตาม ปริมาณของ canagliflozin 150 มก. ก่อน
อาหารไม่ลดเที่ยวกลูโคส
เพิ่มขึ้น .ตั้งแต่สัปดาห์ที่ผ่านมาโดยทั่วไปเปรียบระหว่าง
mmtts ข้ามช่วงเวลาการรักษาที่ใช้งาน , ความแตกต่างใน
เพิ่มกลูโคสเที่ยวเห็น c300 / c300 สอดคล้องกับกลไกการทำงานของไตนอก

ลดให้ 300 มก. canagliflozin เมื่อได้รับยาก่อนอาหารกลูโคส คำอธิบายที่เป็นไปได้สำหรับไม่มีไตนี้

ผ่านกลไกการยับยั้งชั่วคราวของการขนส่งกลูโคสโดย
อุทรการปิดล้อมของ sglt1 โดยความเข้มข้นสูงของ intraluminal
canagliflozin ในบริเวณทางเดินอาหาร หลังจากรับประทานยา
แต่ก่อนการดูดซึมยา แม้ว่า
ความแตกต่างในสัปดาห์ที่ผ่านมาระหว่างสาม canagliflozin รักษา
กลุ่มไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ การวิเคราะห์ความไว
มีวัตถุประสงค์เพื่อให้มั่นใจว่าลดลงเล็กน้อย
หมายถึงสัปดาห์ที่ผ่านมาในช่วง c300 / สามเมื่อเทียบกับ c300 /
c300 ระยะเวลาไม่ได้ทำให้ความแตกต่างที่สังเกตในการเดินทางโดยรวมเพิ่มขึ้นกลูโคส

ร่วมในสัปดาห์ที่ผ่านมาเป็นแบบจำลองที่ใช้ประเมินเพิ่มกลูโคส
ทัศนศึกษา ; นี้ไม่ส่งผลกระทบต่อประมาณการเพิ่มขึ้นในพลาสมากลูโคสก่อนมื้อ canagliflozin ด้วย

) เพื่อตรวจสอบว่า ความแตกต่างในอินซูลินและ / หรือ
กลูคากอนปล่อยคิดและลดการเที่ยวกับ canagliflozin
กลูโคส , อินซูลินและ
ซี เปปไทดยังประเมิน canagliflozin ลดอินซูลิน
ความเข้มข้นทั้งหมดระยะเวลาที่ตัวแทนนี้
1 และลดลงมากกว่าที่เห็นในช่วงเวลาที่ canagliflozin
300 มิลลิกรัม แต่ไม่ canagliflozin 150 mg ,
1 ก่อนนะคะผลลัพธ์เหล่านี้จะสอดคล้องกับความคาดหวังว่า

ลดความต้องการอินซูลินจะเติมสัปดาห์ที่ผ่านมาจึงเข้มข้น และลดการดูดซึมกลูโคสก่อนมื้ออาหารด้วย

canagliflozin ( 300 มก. ต่อไปจะลดการปล่อยอินซูลินลดลงเนื่องจาก
กลูโคสกระตุ้นหลั่งอินซูลิน . อย่างไรก็ตาม , C -
ผลเปปไทด์ไม่ยืนยันว่าลดการกระตุ้นการหลั่งอินซูลินและ
พบเพียงเล็กน้อย ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ลด
เหตุผลของความไม่ลงรอยกันระหว่างซี เปปไทด และการเปลี่ยนแปลงฮอร์โมนอินซูลิน
ไม่ชัดเจน แต่พบการรักษาด้วยอินซูลินเพิ่มขึ้น

canagliflozin เป็น canagliflozin ก่อนหน้านี้ได้แสดงให้ ไม่มีความหมายต่อ ซี เปปไทด
พิธีการ [ 14 ] กลไกนี้ ปรากฏผลต่อ
อินซูลินพิธีการก็รู้ว่าไม่ได้เพิ่มขึ้นเจียมเนื้อเจียมตัวในพลาสมา
glucagon สังเกตในการตอบสนองการรักษา canagliflozin
สอดคล้องกับรายงานล่าสุดของความเข้มข้นกลูคากอนเพิ่มขึ้น
สังเกตในการตอบสนองอื่น ๆ sglt2 ตัวยับยั้ง [ 15,16 ] .
ในการศึกษาการเปลี่ยนแปลงในกระเพาะอาหารเคลื่อนไหวไม่ได้
ประเมิน ดังนั้น จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะแยกกลไกนี้จาก
เกิดลดลง เพิ่มการดูดซึมกลูโคส .อย่างไรก็ตาม , นี้จะดูเหมือนยากนะ

gastricmotility สำคัญลดลง , ยาพาราเซตามอล asmeasured โดยการดูดซึม คือเห็น
ต่อไปนี้ canagliflozin 300 มก. ช่วยในการศึกษาก่อนหน้า [ 12 ] .
แม้ว่าผลการศึกษานี้มีความสอดคล้องกับ
ไม่ไตผลของ canagliflozin 300 มิลลิกรัมในผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 –การลด
อัตราการดูดซึมกลูโคส -
อุทรกลไกที่เด่นของกลูโคสลดปรากฏ
จะผ่าน sglt2 นี้ให้เป็นชิ้นเป็นอัน ก่อนอาหารกลูโคส