A tragedy is a type of drama where

A tragedy is a type of drama where the characters go through some form of suffering. Most definitions of tragedy that we use today come from some parts of the work The Poetics written by the philosopher Aristotle. In the simplest terms, Aristotle defined tragedy as a form of drama whose plot is centered on human suffering for the purpose of evoking feelings of pity and fear in the audience. This feeling, which Aristotle called catharsis, helps the audience move beyond the feelings of pity and fear to find peace by the end of the play.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โศกนาฏกรรมเป็นตัวละครที่ตัวละครไปผ่านรูปแบบของความทุกข์ทรมาน ส่วนใหญ่นิยามของโศกนาฏกรรมที่เราใช้ในปัจจุบันมาจากบางส่วนของงานเขียน โดยนักปรัชญาอริสโตเติล Poetics ในเงื่อนไขที่ง่ายที่สุด อริสโตเติลกำหนดโศกนาฏกรรมในรูปแบบของละครที่มีพล็อตเป็นศูนย์กลางในทุกข์มนุษย์เพื่อนึกถึงความรู้สึกสงสารและความกลัวในกลุ่มเป้าหมาย นี้ความรู้สึก ซึ่งอริสโตเติลเรียกว่า catharsis ช่วยผู้ชมก้าวข้ามความรู้สึกสงสารและความกลัวเพื่อค้นหาความสงบในตอนท้ายของการเล่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โศกนาฏกรรมคือประเภทของละครที่ตัวละครไปถึงรูปแบบของความทุกข์บางอย่าง คำจำกัดความที่สุดของโศกนาฏกรรมที่เราใช้ในปัจจุบันมาจากบางส่วนของการทำงานของฉันทลักษณ์ที่เขียนโดยนักปรัชญาอริสโตเติล ในแง่ที่ง่ายที่สุดที่อริสโตเติลกำหนดโศกนาฏกรรมเป็นรูปแบบของละครที่มีพล็อตเป็นศูนย์กลางในความทุกข์ของมนุษย์เพื่อวัตถุประสงค์ในการปลุกความรู้สึกของความสงสารและความหวาดกลัวในหมู่ผู้ชมที่ ความรู้สึกนี้ซึ่งอริสโตเติลเรียกว่าท้องช่วยให้ย้ายผู้ชมเกินความรู้สึกของความสงสารและความกลัวที่จะพบความสงบสุขในตอนท้ายของการเล่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นี้เป็นชนิดของละครที่ตัวละครผ่านบางรูปแบบของความทุกข์ โศกนาฏกรรมของความหมายมากที่สุดที่เราใช้ทุกวันนี้มาจากบางส่วนของงานศาสตร์ที่เขียนโดยนักปรัชญาอริสโตเติล ในแง่ง่าย , อริสโตเติลนิยามโศกนาฏกรรมเป็นรูปแบบของละครที่พล็อตที่เป็นศูนย์กลางในทุกข์ของมนุษย์เพื่อวัตถุประสงค์ใน evoking ความรู้สึกสงสารและกลัวในผู้ชม ความรู้สึกนี้ ซึ่งอริสโตเติลเรียกว่า ปลดปล่อยอารมณ์ ช่วยให้ผู้ชมไปกว่าความรู้สึกที่สงสาร และกลัวที่จะพบความสงบโดยการสิ้นสุดของการเล่น