Kinetics of [PSI+] elimination by G

Kinetics of [PSI+] elimination by GdnHCl

[PSI+] propagation does not require either Sti1p or Cpr7p (Jones et al., 2004; Figure 2), whereas elimination of [PSI+] by Hsp104 overexpression does (Figure 3). Although [PSI+] propagation is clearly inhibited by GdnHCl in these mutants (Figure 2A), we further examined whether the kinetics of [PSI+] elimination by GdnHCl are modified in [PSI+] cells lacking these putative Hsp104 co-chaperones. Typically it takes four or five generations of growth in the presence of GdnHCl before prion-free [psi−] cells begin to emerge in the cell population, the so-called ‘curing lag phase’ (Byrne et al., 2007; Eaglestone et al., 2000). Given that [PSI+] elimination is through dilution of the existing propagons by cell division, the length of this lag phase can be taken as an indication of the numbers of propagons in a given [PSI+] strain. Jones et al. (2004) have previously reported that in an SSA1-21 [PSI+] strain there is a significant reduction in this lag phase, but in a sti1Δ cpr7Δ SSA1-21 strain the lag phase observed is equivalent to the SSA1+ parent strain, suggesting that propagon numbers are restored to wild-type levels. The effects of the sti1Δ and cpr7Δ mutations on an SSA1+ strain were not reported and, because changes in propagon numbers could affect the elimination of [PSI+] by Hsp104 overexpression, this was further investigated.

The kinetics of appearance of [psi−] cells was examined for up to 15 generations of continued growth in the presence of 3 mM GdnHCl for all four G600-derived strains. No significant differences in the lag phases or the rate of appearance of [psi−] cells were observed (Figure 4). In each strain [psi−] cells were first detected after five or six generations of growth, indicating that the number of propagons in each strain was approximately the same. This finding is consistent with the SDD–AGE experiment (Figure 2C), which showed all four strains have Sup35p polymers of similar size and resistance to SDS and that there was no evidence of mitotic instability of [PSI+] in the absence of Sti1p and Cpr7p. These findings indicate that the effects of the sti1Δ cpr7Δ mutations on Hsp104 overexpression elimination of [PSI+] could not be accounted for by an alteration in the number of [PSI+] propagons.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จลนพลศาสตร์ของการตัดออก [PSI +] โดย GdnHCl[PSI +] การเผยแพร่ไม่ต้อง Sti1p หรือ Cpr7p (Jones et al. 2004 ทางรูปที่ 2), ในขณะที่ไม่กำจัด [PSI +] โดยการแสดงออกของ Hsp104 (รูปที่ 3) แม้ว่า [PSI +] เผยแพร่ชัดเจนถูกห้าม โดย GdnHCl ในการกลายพันธุ์เหล่านี้ (รูปที่ 2A), เราตรวจว่า จลนพลศาสตร์ของการตัดออก [PSI +] โดย GdnHCl จะถูกแก้ไขใน [PSI +] ขาดครูร่วมเหล่านี้ Hsp104 putative เซลล์ โดยปกติจะสี่ หรือห้ารุ่นของการเติบโตใน GdnHCl ก่อนฟรีพรีออน [psi−] เซลล์เริ่มปรากฏในเซลล์ประชากร เรียกว่า 'บ่มหน่วงเฟส' (Byrne et al. 2007 Eaglestone et al. 2000) ระบุว่าการตัดออก [PSI +] คือการเจือจางของ propagons ที่มีอยู่โดยการแบ่งเซลล์ ความยาวของระยะหน่วงนี้สามารถนำมาเป็นตัวชี้วัดหมายเลข propagons ในกำหนด [PSI +] สายพันธุ์ Jones et al. (2004) มีรายงานว่า ในสายพันธุ์ SSA1-21 [PSI +] มีลดลงในระยะนี้ความล่าช้า แต่ใน sti1Δ cpr7Δ SSA1-21 สายพันธุ์สังเกตขั้นตอนความล่าช้าคือเท่ากับ SSA1 + สายพันธุ์หลัก บอกว่า หมายเลข propagon จะคืนสู่ป่าชนิดระดับ ไม่มีรายงานผลกระทบของการกลายพันธุ์ sti1Δ และ cpr7Δ บนสาย SSA1 + และ เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงใน propagon ตัวเลขอาจมีผลต่อการกำจัด [PSI +] โดยการแสดงออกของ Hsp104 ซึ่งถูกตรวจเพิ่มเติมสำหรับการเติบโตใน 3 มม. GdnHCl ถึง 15 รุ่นสำหรับทั้งสี่มา G600 สายพันธุ์ยานจลนพลศาสตร์ของลักษณะของเซลล์ [psi−] ไม่มีความแตกต่างกันในขั้นตอนความล่าช้าหรืออัตราการปรากฏของเซลล์ [psi−] ถูกตั้งข้อสังเกต (รูป 4) ครั้งแรกตรวจพบเซลล์ในแต่ละสายพันธุ์ [psi−] หลังจากเจริญเติบโต การแสดงของ propagons ในแต่ละสายพันธุ์ว่าประมาณเดียวกันรุ่นห้า หรือหก ค้นพบนี้สอดคล้องกับการทดลอง SDD – อายุ (รูปที่ 2C), ซึ่งแสดงให้เห็น Sup35p เมอร์ขนาดใกล้เคียงกันและความต้านทานต่อสารเคมีมีทั้งหมดสี่สายพันธุ์ และที่มีหลักฐานของความไม่เสถียร mitotic [PSI +] ของ Sti1p และ Cpr7p ไม่ ได้ ค้นพบเหล่านี้บ่งชี้ว่า ผลกระทบของการกลายพันธุ์ cpr7Δ sti1Δ บน Hsp104 แสดงออกกำจัด [PSI +] อาจไม่นำมาคำนวณ โดยการดัดแปลงใน propagons จำนวน [PSI +]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จลนศาสตร์ของ [PSI +] การกำจัดโดย GdnHCl

[PSI +] การขยายพันธุ์ไม่จำเป็นต้องใช้อย่างใดอย่างหนึ่งหรือ Sti1p Cpr7p (โจนส์ et al, 2004;. รูปที่ 2) ในขณะที่การกำจัดของ [PSI +] โดย Hsp104 แสดงออกไม่ (รูปที่ 3) แม้ว่า [PSI +] การขยายพันธุ์ยับยั้งอย่างชัดเจนโดย GdnHCl ในการกลายพันธุ์เหล่านี้ (รูปที่ 2A) เราตรวจสอบต่อไปว่าจลนศาสตร์ของ [PSI +] การกำจัดโดย GdnHCl มีการแก้ไขใน [PSI +] เซลล์ขาดสมมุติ Hsp104 ร่วมครูเหล่านี้ โดยปกติจะใช้เวลาสี่หรือห้ารุ่นของการเจริญเติบโตในการปรากฏตัวของ GdnHCl ก่อนที่พรีออนฟรี [psi-] เซลล์เริ่มต้นที่จะเกิดขึ้นในประชากรเซลล์ที่เรียกว่า 'บ่มเฟสล่าช้า (เบิร์น, et al, 2007. Eaglestone et al., 2000) ระบุว่า [PSI +] กำจัดคือผ่านการเจือจางของ propagons ที่มีอยู่โดยการแบ่งเซลล์, ความยาวของระยะการล่าช้านี้สามารถนำมาเป็นข้อบ่งชี้ของตัวเลขของ propagons ในกำหนด [PSI +] สายพันธุ์หนึ่ง โจนส์, et al (2004) ได้มีการรายงานก่อนหน้านี้ว่าใน SSA1-21 [PSI +] สายพันธุ์มีการลดลงอย่างมีนัยสำคัญในขั้นตอนนี้ล่าช้า แต่ในsti1Δcpr7Δ SSA1-21 สายพันธุ์เฟสล่าช้าที่สังเกตได้เทียบเท่ากับ SSA1 + ผู้ปกครองเครียดบอกว่า propagon ตัวเลขมีการบูรณะให้อยู่ในระดับชนิดป่า ผลกระทบของsti1Δและcpr7Δการกลายพันธุ์ใน SSA1 + สายพันธุ์ไม่ได้รายงานและเพราะการเปลี่ยนแปลงในจำนวน propagon อาจมีผลต่อการกำจัดของ [PSI +] โดย Hsp104 แสดงออกนี้ได้รับการตรวจสอบต่อไป.

จลนศาสตร์ของการปรากฏตัวของ [psi-] เซลล์เป็น ตรวจสอบได้ถึง 15 รุ่นของการเจริญเติบโตอย่างต่อเนื่องในการปรากฏตัวของ 3 mm GdnHCl สี่สายพันธุ์ G600 มาทั้งหมด ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในขั้นตอนล่าช้าหรืออัตราของการปรากฏตัวของ [psi-] เซลล์ถูกตั้งข้อสังเกต (รูปที่ 4) ในแต่ละสายพันธุ์ [psi-] เซลล์ถูกพบครั้งแรกหลังจากที่ห้าหรือหกรุ่นของการเจริญเติบโตแสดงให้เห็นว่าจำนวนของ propagons ในแต่ละสายพันธุ์ประมาณเดียวกัน การค้นพบนี้มีความสอดคล้องกับการทดลอง SDD-Age (รูป 2C) ซึ่งแสดงให้เห็นทั้งสี่สายพันธุ์ที่มีโพลีเมอ Sup35p ขนาดใกล้เคียงกันและความต้านทานต่อ SDS และว่ามีหลักฐานของความไม่แน่นอนทิคส์ของ [PSI +] ในกรณีที่ไม่มี Sti1p และ Cpr7p ไม่มี . การค้นพบนี้แสดงให้เห็นว่าผลกระทบของการกลายพันธุ์sti1Δcpr7Δบน Hsp104 แสดงออกกำจัดของ [PSI +] ไม่สามารถคิดโดยการเปลี่ยนแปลงในจำนวนของ [PSI +] propagons

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จลนพลศาสตร์ของการ gdnhcl [ PSI + ] โดย[ + ] PSI แบบไม่ต้องให้ sti1p หรือ cpr7p ( Jones et al . , 2004 ; รูปที่ 2 ) ในขณะที่การขจัด [ PSI + ] โดย hsp104 overexpression ( รูปที่ 3 ) ถึงแม้ว่า [ PSI + ] การขยายพันธุ์อย่างชัดเจน ( gdnhcl ในสายพันธุ์เหล่านี้ ( รูปที่ 2A ) , และตรวจสอบว่าจลนศาสตร์ของ PSI [ + ] ตัด โดย gdnhcl แก้ไขใน [ PSI + ] เซลล์ขาดกรดอะมิโนเหล่านี้ hsp104 Co ผู้ดูแล . ปกติมันใช้เวลาสี่หรือห้ารุ่นของการเจริญเติบโตในการแสดงตนของ gdnhcl ก่อนถูก PSI ฟรี [ − ] เซลล์เริ่มเกิดในเซลล์ประชากร เรียกว่า " " การ lag phase ( เบิร์น et al . , 2007 ; eaglestone et al . , 2000 ) [ + ] การระบุว่า PSI ผ่านการเจือจางของ propagons ที่มีอยู่ โดยการแบ่งเซลล์ และความยาวของ lag phase สามารถใช้เป็นข้อบ่งชี้ของตัวเลขที่ระบุใน propagons [ PSI + ] ความเครียด Jones et al . ( 2004 ) ได้เคยรายงานว่าในสายพันธุ์ ssa1-21 [ PSI + ] มีการ lag phase นี้ แต่ใน sti1 Δ cpr7 Δ ssa1-21 เครียด lag phase ) เทียบเท่ากับ ssa1 + พ่อแม่สายพันธุ์ แนะนำว่า propagon เรียกคืนไปยังหมายเลขของระดับ ผลของ sti1 Δ cpr7 Δสายพันธุ์และการกลายพันธุ์ใน ssa1 + ไม่รายงาน และเพราะการเปลี่ยนแปลงตัวเลข propagon อาจมีผลต่อการขจัด [ PSI + ] โดย hsp104 overexpression นี้ถูกสอบสวนต่อไปจลนพลศาสตร์ของการปรากฏตัวของ PSI [ − ] เซลล์ถูกตรวจสอบถึง 15 รุ่นของการเจริญเติบโตอย่างต่อเนื่องในสถานะของ gdnhcl 3 มม. สำหรับทั้งสี่ g600 ได้สายพันธุ์ ไม่มีความแตกต่างในความล่าช้าของขั้นตอนหรืออัตราการปรากฏตัวของ PSI [ − ] เซลล์ได้ ( รูปที่ 4 ) ในแต่ละสายพันธุ์ [ PSI − ] เซลล์มีการตรวจพบครั้งแรกหลังจากที่ห้า หรือหกรุ่นของการเจริญเติบโต ระบุว่า จำนวน propagons ในแต่ละสายพันธุ์ก็ประมาณเดียวกัน การค้นพบนี้สอดคล้องกับ SDD –อายุการทดลอง ( รูปที่ 2 ) ซึ่งมีทั้งหมด 4 สายพันธุ์ มี sup35p โพลิเมอร์ขนาดใกล้เคียงและความต้านทานต่อ SDS และไม่มีหลักฐานของความไม่มั่นคงเส้นใย [ PSI + ] ในกรณีที่ไม่มี sti1p และ cpr7p การศึกษาเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าผลของ sti1 Δ cpr7 Δการกลายพันธุ์ใน hsp104 overexpression ตัด [ PSI + ] ไม่สามารถคิดโดยการเปลี่ยนแปลงในจํานวน [ + ] propagons PSI .