Ling Jie stuck his nose up and said

Ling Jie stuck his nose up and said with great enthusiasm: “I, Ling Jie, am a true man. Every word I say carries an enormous amount of weight so there’s no way I would go back on a deal. Only cowards would go back on their word.”

“Really?” Yun Che looked at him with great contempt: “I’ve lived in the Villa for more than ten days but you, the little brother, actually had never come to visit me once. You’re not really good at being a little brother, are you?”

“Err…” Ling Jie opened his eyes wide as his voice also became lower. He whispered in a low voice: “I… I actually wanted to go, but Big Bro said that it wouldn’t look good. It’s really not my fault.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จี้หลิงติดจมูกของเขาขึ้น และกล่าว ด้วยความกระตือรือร้นที่ดี: Jie หลิง ฉันเป็นคนจริง ทุกคำที่ผมบอกว่า มีเงินจำนวนมหาศาลของน้ำหนักจึงมีไม่มีทางจะกลับเกี่ยว คอมพังเท่านั้นจะไปกลับคำของพวกเขา""จริง ๆ หรือ" Che ยุนมองไปที่เขา ด้วยความชิงชังดี: "ผมอยู่ที่วิลล่ามากกว่าสิบวัน แต่คุณ พี่น้อย จริงได้เคยมาเยี่ยมผมครั้ง คุณไม่ดีจริง ๆ ที่มีพี่น้องน้อย คุณ""Err..." จี้หลิงเปิดตาของเขากว้างขณะที่เสียงของเขายังกลายเป็นต่ำ เขากระซิบเสียงต่ำ: "ฉัน. ... ผมอยากไปจริง ๆ แต่บักล่าวว่า มันจะไม่ดูดี แต่เป็นความผิดของฉัน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลิง Jie ติดจมูกของเขาขึ้นและกล่าวว่ามีความกระตือรือร้นมาก "ผมหลิง Jie, ผมเป็นคนจริง คำที่ผมพูดทุกคนดำเนินการจำนวนมหาศาลของน้ำหนักจึงไม่มีทางที่ฉันจะกลับไปในข้อตกลงที่ไม่มี เพียงขี้ขลาดจะกลับไปกับคำพูดของพวกเขา ". " จริงเหรอ? "ยุนเจ๊มองเขาด้วยความชิงชังที่ยอดเยี่ยม:" ผมเคยอาศัยอยู่ในวิลล่ามานานกว่าสิบวัน แต่คุณน้องชายคนเล็กที่จริงไม่เคยมาเยี่ยมผม ครั้งหนึ่ง คุณไม่ได้ดีจริงๆที่เป็นน้องชายคนเล็กแล้วคุณล่ะ? " " เอ่อ ... "หลิง Jie เปิดตาของเขากว้างเป็นเสียงของเขาก็กลายเป็นที่ต่ำกว่า เขากระซิบเสียงต่ำ: "ฉัน ... ที่จริงผมอยากจะไป แต่บิ๊ก Bro กล่าวว่าจะได้ดูดี จริงๆมันไม่ใช่ความผิดของฉัน ".

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เจ๊หลิงติดอยู่ที่จมูก และบอกว่ามีความกระตือรือร้นมาก " ผม เจ๊หลิง เป็นผู้ชายแท้ ทุกคำที่ฉันพูดมีน้ำหนักมหาศาล ดังนั้นไม่มีทางที่ฉันจะกลับไปจัดการ แค่ขี้ขลาดจะกลับคำพูดของตัวเอง "" จริงเหรอ ? " ยุนเช มองเขาด้วยความดูหมิ่น : " ผมเคยอาศัยอยู่ในบ้านพักนานกว่าสิบวัน แต่เจ้าน้องชาย จริงๆแล้วไม่เคยมาเยี่ยมฉันสักครั้ง คุณไม่ได้เก่งเป็นน้องชายคุณ ? "" เอ่อ . . . . . . . " เจ๊หลิงเปิดดวงตากว้างของเขาเสียงของเขาก็ลดลง เขากระซิบเสียงต่ำ : " ผม . . . ที่จริงผมก็อยากไป แต่พี่บอกว่า มันจะดูไม่ดี มันไม่ใช่ความผิดของฉัน . "