In all likelihood the most original

In all likelihood the most original British playwright of the last half of the twentieth century, Harold Pinter wrote not only for the theater but also for radio, television, and film. In his work, Pinter focuses on the individual in relation to others and on the threatening nature of late twentieth century society. In Pinter’s world, what one is responsible for is not at all clear. Written at the beginning of Pinter’s career, The Dumb Waiter presents Ben and Gus, professional hit men, with many hits on their record. It seems, as the play unfolds, that Gus is going to be killed by Ben because Gus asks too many questions. Pinter describes a world in which everything is unreliable, including consciousness, memory, personal relationships, and any kind of social contract. The nature of human beings is at issue in Pinter’s plays; he presents them without nostalgia and with no sentimentality.

The extent to which Ben and Gus are responsible for their own lives remains unknown. Is Gus, for instance, acting in good faith to question the life he lives? Or is he acting in good faith when he simply follows orders? What, as a soldier, is he expected to do? Pinter’s characters may be simultaneously victors, victimizers, and victims. What is most menacing to the individual occurs by surprise and remains unexplained. However murky the world may appear to the individual and the individual to the world, Pinter’s recurrent themes are clear enough: the alienation of the individual from himself or herself, from others, and from the environment; the uncertainty of truth, on any level; the impossibility of interpersonal relationships; the ironies and frequent contradictions of life.

The language of Pinter’s plays is often contradictory and uses opposition such as the repeated references to black and white in The Dumb Waiter. While Ben reads and rereads the newspaper at any free moment, focusing on what is “down in black and white,” Gus, in a stunning non sequitur, finds the black and white crockery thoroughly satisfying. It is the only thing he admires in their present location. Ben accepts what he reads. Gus bets that the newspaper story that Ben reads that says an eight-year-old girl killed a cat is a lie. More likely, the eleven-year-old boy killed the cat and blamed it on...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในทุกโอกาสที่นักเขียนบทละครชาวอังกฤษเดิมมากที่สุดในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ยี่สิบฮาโรลด์พิเขียนไม่เพียง แต่สำหรับโรงละคร แต่ยังสำหรับวิทยุโทรทัศน์และภาพยนตร์ ในการทำงานของพิมุ่งเน้นไปที่บุคคลที่มีความสัมพันธ์กับผู้อื่นและอยู่กับธรรมชาติที่คุกคามของสังคมในช่วงปลายศตวรรษที่ยี่สิบ ในโลกของพิสิ่งหนึ่งเป็นผู้รับผิดชอบไม่ได้อยู่ที่ชัดเจน เขียนที่จุดเริ่มต้นของอาชีพของพินของบริกรนำเสนอกัสเบนและคนตีมืออาชีพที่มีความนิยมมากในบันทึกของพวกเขา ดูเหมือนว่าการเล่นคลี่กัสที่กำลังจะถูกฆ่าตายโดยเบนเพราะกัสถามคำถามมากเกินไป พิอธิบายโลกที่ทุกอย่างจะไม่น่าเชื่อถือรวมถึงจิตสำนึกของหน่วยความจำความสัมพันธ์ส่วนตัวและชนิดของสัญญาทางสังคมใด ๆ ธรรมชาติของมนุษย์อยู่ที่ปัญหาในละครพิน; เขานำเสนอได้โดยไม่ต้องคิดถึงและมีความเห็นอกเห็นใจไม่มี. ขอบเขตที่เบนและกัสมีความรับผิดชอบในชีวิตของตัวเองยังคงไม่ทราบ กัสเป็นตัวอย่างเช่นการทำหน้าที่ในความเชื่อที่ดีที่จะตั้งคำถามกับชีวิตของเขามีชีวิตอยู่หรือไม่ หรือเขากระทำการโดยสุจริตเมื่อเขาเพียงแค่คำสั่งดังต่อไปนี้? อะไรเป็นทหารเขาคาดว่าจะทำอย่างไร? ตัวละครพินอาจจะเป็นผู้ชนะพร้อมกัน, victimizers และผู้ที่ตกเป็นเหยื่อ อะไรคือสิ่งที่น่ากลัวที่สุดของแต่ละบุคคลที่จะเกิดขึ้นด้วยความประหลาดใจและยังคงไม่ได้อธิบาย อย่างไรก็ตามมืดโลกอาจปรากฏของแต่ละบุคคลและบุคคลที่โลกรูปแบบที่เกิดขึ้นอีกพินมีความชัดเจนพอ: การจำหน่ายบุคคลจากตัวเองหรือตัวเองจากคนอื่น ๆ และจากสภาพแวดล้อม; ความไม่แน่นอนของความจริงในระดับใด เป็นไปไม่ได้ของความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลนั้น เย้ยหยันและความขัดแย้งบ่อยของชีวิต. ภาษาของบทละครพินมักจะเป็นความขัดแย้งและการใช้ความขัดแย้งเช่นการอ้างอิงซ้ำเป็นสีดำและสีขาวในบริกร ในขณะที่เบนอ่านและ rereads หนังสือพิมพ์ฟรีในช่วงเวลาใด ๆ โดยมุ่งเน้นที่สิ่งที่ "ลงในสีดำและสีขาว" กัสใน sequitur ไม่สวยงามพบถ้วยชามดำและสีขาวละเอียดที่น่าพอใจ มันเป็นสิ่งเดียวที่เขาชื่นชอบในสถานที่ปัจจุบัน เบนยอมรับสิ่งที่เขาอ่าน กัเดิมพันว่าเรื่องหนังสือพิมพ์ว่าเบนอ่านว่าสาวแปดปีฆ่าแมวเป็นเรื่องโกหก มีโอกาสมากขึ้นเด็กสิบเอ็ดปีฆ่าแมวและโทษมันใน ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในโอกาสทั้งหมดที่นักเขียนบทละครอังกฤษต้นฉบับส่วนของครึ่งหลังของศตวรรษที่ยี่สิบ , ฮาโรลด์ พินเทอร์เขียนไม่เพียง แต่ยังสำหรับ โรงภาพยนตร์ วิทยุ โทรทัศน์ และภาพยนตร์ ในงานของเขา พิน มุ่งเน้นให้บุคคลในความสัมพันธ์กับคนอื่น และในการคุกคามธรรมชาติปลายศตวรรษที่ยี่สิบสังคม ในพินในโลก อะไรเป็นผู้รับผิดชอบที่ไม่ชัดเจนเขียนที่จุดเริ่มต้นของอาชีพพิน บริกรโง่ของขวัญเบนและกัส , ผู้ชายตีมืออาชีพ กับเพลงฮิตมากมายในบันทึกของพวกเขา ดูเหมือนว่า จะเป็นเล่นที่กัสจะถูกฆ่าโดยเบน เพราะกัสถามคำถามมากมาย พินอธิบายโลกที่ทุกอย่างไม่น่าเชื่อถือ รวมทั้งสติ , หน่วยความจำ , ความสัมพันธ์ส่วนบุคคล และชนิดของสัญญาสังคมธรรมชาติของมนุษย์คือประเด็นในพินเล่น เขาเสนอให้โดยไม่คิดถึงและไม่มีความเห็นอกเห็นใจ .

ขอบเขตที่ เบน และ กัส จะรับผิดชอบชีวิตของตนเองยังไม่ทราบ คือ กัส ตัวอย่างเช่น โดยสุจริตเพื่อคำถามในชีวิตที่เขาอาศัยอยู่ หรือเขาทำในความเชื่อที่ดีเมื่อเขาเพียงแค่ทำตามคำสั่ง ? อะไร เป็นทหาร เขาคาดว่าจะได้ทำพินของตัวละครอาจจะพร้อมกันอย่างผู้ชนะ , victimizers และเหยื่อ สิ่งที่น่ากลัวที่สุดของแต่ละบุคคลเกิดขึ้นด้วยความประหลาดใจ และยังคงไม่สามารถอธิบายได้ แต่มืด โลกอาจปรากฏต่อบุคคล และบุคคลกับโลก พินก็ดำเนินการรูปแบบชัดเจนเพียงพอ : ความแปลกแยกของบุคคลจากตัวเองหรือตัวเธอ จากผู้อื่น และจากสิ่งแวดล้อมความไม่แน่นอนของความจริง ในระดับใด และเป็นไปไม่ได้ของความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล และการประชดประชันและบ่อยครั้งที่ความขัดแย้งของชีวิต

ภาษาของพินเล่นมักจะขัดแย้งและใช้ความขัดแย้งเช่นซ้ำการอ้างอิงเพื่อดำและสีขาวในบริกรโง่ ขณะที่เบนอ่านและ rereads หนังสือพิมพ์ที่ฟรีใด ๆครับ เน้นสิ่งที่เป็น " ลงในสีดำและสีขาว" กัส ใน sequitur ไม่น่าพบว่ามีสีขาวและดำ เครื่องถ้วยชามอย่างน่าพอใจ มันเป็นสิ่งเดียวที่เขาชื่นชมในที่ตั้งปัจจุบันของพวกเขา เบน ยอมรับสิ่งที่เขาอ่าน กัส เดิมพัน ที่หนังสือพิมพ์ เรื่องที่เบนอ่านบอกว่าเป็นเด็กผู้หญิงอายุ 8 ขวบ ฆ่าแมว เป็นเรื่องโกหก มีโอกาสมากขึ้น สิบเอ็ดขวบฆ่าแมวและโทษ . . . . . . .