Am I Normal or Am I Different?For t

Am I Normal or Am I Different?
For the teens in this study, fitting in and not sticking out contributed to their quality of life. The ability to accept themselves for whom they were revealed a satisfied sense of self. Their scars served to remind them that they were different from their peers, but maintaining a sense of normalcy throughout their daily lives was a priority for them. found that this process of normalization was dynamic and varied throughout the lives of adults with congenital heart disease. Congenital heart disease was not a problem for those who had learned to live with the restrictions, but there were others who were unsuccessful at adapting to the limitations of their disease. The teens in this study saw themselves as normal and thus were adapting. These teens, like their peers, were working at coming to an understanding of their role both within their family and within the greater society. In other words, they were developing a sense of themselves as individuals, different and apart from their family, their peers, and society as a whole. This dialectical process is one that takes place over several years and involves a gradual progression toward independence, and there was evidence of this process in the data. This increase in independence was more related to maturity and developmental level than age.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมปกติ หรือฉันแตกต่างกันหรือไม่วัยรุ่นในการศึกษานี้ พอดีใน และไม่พลุ้ยส่วนชีวิตของพวกเขา ความสามารถในการยอมรับตัวเองที่พวกเขาเปิดเผยความรู้สึกที่พอใจของตนเอง รอยแผลเป็นผู้เสิร์ฟจะเตือนพวกเขาว่า พวกเขาแตกต่างจากเพื่อนของพวกเขา แต่รักษาความรู้สึกผ่านมาตลอดทั้งชีวิตประจำวันสำคัญที่สุดสำหรับพวกเขา พบว่า กระบวนการของการฟื้นฟูคือไดนามิก และหลากหลายตลอดทั้งชีวิตของผู้ใหญ่ที่มีโรคหัวใจแต่กำเนิด โรคหัวใจแต่กำเนิดไม่เป็นปัญหาสำหรับผู้ที่ได้เรียนรู้กับข้อจำกัด แต่มีคนที่ประสบความสำเร็จที่สมดุลกับข้อจำกัดของโรคนั้น ๆ วัยรุ่นในการศึกษานี้เห็นตัวเองเป็นปกติ และดังนั้นจึง มีการปรับ วัยรุ่นเหล่านี้ เช่นเพื่อนของพวกเขา ได้ทำงานที่มาถึงความเข้าใจเกี่ยวกับบทบาทของตนทั้งภาย ในครอบครัว และ ในสังคมมากขึ้น ในคำอื่น ๆ พวกเขาได้พัฒนาความรู้สึกของตัวเองเป็นรายบุคคล และแตกต่าง จากครอบครัวของพวกเขา พวกเขาเพื่อน และสังคม นี้ dialectical คือกระบวนการที่เกิดขึ้นหลายปี และเกี่ยวข้องกับความก้าวหน้าขึ้นสู่ความเป็นอิสระ และมีหลักฐานของกระบวนการนี้ข้อมูล เพิ่มขึ้นเป็นอิสระขึ้นเกี่ยวครบกำหนดและระดับพัฒนากว่าอายุ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันปกติหรือฉันแตกต่างกันอย่างไรสำหรับวัยรุ่นในการศึกษานี้เหมาะสมและไม่ยื่นออกมามีส่วนทำให้คุณภาพชีวิตของพวกเขา ความสามารถในการยอมรับตัวเองสำหรับผู้ที่พวกเขาได้รับการเปิดเผยความรู้สึกที่มีความพึงพอใจของตนเอง รอยแผลเป็นของพวกเขาทำหน้าที่เพื่อเตือนพวกเขาว่าพวกเขาแตกต่างจากเพื่อนของพวกเขา แต่การรักษาความธรรมดาตลอดชีวิตประจำวันของพวกเขามีความสำคัญสำหรับพวกเขา พบว่ากระบวนการของการฟื้นฟูนี้เป็นแบบไดนามิกและแตกต่างกันไปตลอดชีวิตของผู้ใหญ่ที่เป็นโรคหัวใจพิการ แต่กำเนิด โรคหัวใจพิการ แต่กำเนิดก็ไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับผู้ที่ได้เรียนรู้ที่จะอยู่กับข้อ จำกัด แต่มีคนอื่น ๆ ที่ไม่ประสบความสำเร็จที่ปรับตัวเข้ากับข้อ จำกัด ของการเกิดโรคของพวกเขา วัยรุ่นในการศึกษาครั้งนี้เห็นว่าตัวเองตามปกติและทำให้ได้รับการปรับตัว วัยรุ่นเหล่านี้เช่นเดียวกับเพื่อนของพวกเขากำลังทำงานที่จะมาถึงความเข้าใจในบทบาทของพวกเขาทั้งในครอบครัวและในสังคมใหญ่กว่า ในคำอื่น ๆ ที่พวกเขาได้พัฒนาความรู้สึกของตัวเองเป็นบุคคลที่แตกต่างกันและแตกต่างจากครอบครัวของพวกเขา, เพื่อนร่วมงานของพวกเขาและสังคมโดยรวม กระบวนการวิภาษเป็นหนึ่งที่จะเกิดขึ้นในช่วงหลายปีที่ผ่านมาและเกี่ยวข้องกับความก้าวหน้าอย่างค่อยเป็นค่อยไปไปสู่อิสรภาพและมีหลักฐานของกระบวนการนี้ในข้อมูล การเพิ่มขึ้นของความเป็นอิสระนี้ได้มากขึ้นที่เกี่ยวข้องกับการกำหนดและระดับการพัฒนากว่าอายุ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมธรรมดา หรือผมที่แตกต่างกัน ?
สำหรับวัยรุ่นในการศึกษานี้ เหมาะสม และไม่ยื่นออกมา ทำให้คุณภาพชีวิต ความสามารถในการรับตัวเองที่พวกเขาพบความพึงพอใจความรู้สึกของตนเอง แผลเป็นของพวกเขาให้บริการเพื่อเตือนพวกเขาว่า พวกเขาแตกต่างจากเพื่อนของพวกเขา แต่ยังคงรักษาความรู้สึกฉันท์ตลอดชีวิตประจำวันของพวกเขาคือสิ่งที่พวกเขาพบว่ากระบวนการของการฟื้นฟูนี้เป็นแบบไดนามิกและหลากหลายตลอดชีวิตของผู้ใหญ่ที่มีโรคหัวใจพิการแต่กำเนิด โรคหัวใจพิการแต่กำเนิดไม่เป็นปัญหาสำหรับผู้ที่ได้เรียนรู้ที่จะอยู่กับข้อ จำกัด แต่ก็มีคนอื่นที่ไม่ประสบความสำเร็จในการปรับข้อ จำกัด ของโรคของพวกเขา วัยรุ่นในการศึกษานี้ ได้เห็นตัวเองเป็นปกติ และดังนั้นจึง ได้ปรับตัววัยรุ่นเหล่านี้ เหมือนเพื่อน ทำงานมาเพื่อความเข้าใจของบทบาทของตนทั้งในครอบครัวและในสังคมมากขึ้น . ในคำอื่น ๆที่พวกเขากำลังพัฒนาความรู้สึกของตัวเองเป็นบุคคล แตกต่างกัน และแยกจากครอบครัว เพื่อน และสังคมโดยรวมกระบวนการวิภาษนี้เป็นหนึ่งที่เกิดขึ้นในช่วงหลายปีและเกี่ยวข้องกับค่อยๆก้าวหน้าสู่ความเป็นอิสระ และมีหลักฐานของกระบวนการนี้ในข้อมูล เพิ่มความเป็นอิสระนี้เพิ่มเติมที่เกี่ยวข้องกับอายุและระดับพัฒนาการ มากกว่าอายุ