Whenever weak Southeast Asian state

Whenever weak Southeast Asian states join forces in ASEAN to engage with major powers, they aim to dictate to the giants.

This ASEAN way, with its emphasis on non-interference and consensus, has developed into an approach that offers an alternative to the more dominant Western one.

Contemporary Southeast Asian dynamics offer the so-called ASEAN way as an approach that may provide a positive model of self-engagement. But outside the relatively clear-cut idea of self-motivation, the ASEAN approach quickly becomes more challenging since ASEAN’s attempts to mimic the values of other regions are puzzling in their complexity.

To start with, ASEAN is an anomaly as far as regional groupings are concerned, as it asserts itself as the driving force when conducting external relations. This engagement challenges the current offensive norm in which major powers are the only entities free to engage in security competition.

In a confounding manner, ASEAN deems it has a similar capacity to do so, though it does not act on it to compete, but to stabilize.

However, ASEAN’s engagement with bigger powers poses a double-edged sword. Theoretically, it may well serve the weak and major powers’ mutual interests, but the extent to which ASEAN member states individually put regional interests before their national ones remains to be seen.

ASEAN may find benefits if it can bargain with major powers. However, dealing with unshared interests requires great wisdom and diplomacy, especially from the ASEAN chair.

Evidently, ASEAN under Cambodia’s chairmanship failed to issue a Joint Communiqué in 2012, letting itself be pulled by the force of interests from emerging powers. Here, the ASEAN ideal to engage with the major powers turned into being driven instead of driving.

It is therefore imperative that further reform be encouraged by strong ASEAN leadership. Additionally, Indonesia stepping in to restore the situation provides another anomaly of clashes of socializing, leaving one with the notion that weak leadership in ASEAN remains a concern.

Moreover, ASEAN’s ability to manage its complex external relations by creating myriad architectures remains a subject to be explored.

As is widely known, ASEAN has designed the ASEAN Plus One mechanism to facilitate the construction of larger regional architectures that do not overlap because they carry different purposes and act at different levels.

However, the architectures produce abundant documents and declarations from each consensus. In their making, a large number of meetings take place at all levels. One may find that this kind of approach is less efficient and less effective than a consolidated one.

The ASEAN approach tends to focus on the process instead of the result. In the end, the implementation of documents ends up in a long queue.

Finally, in conducting external relations with its dialogue partners, ASEAN’s actions tend to enforce a free trade regime. ASEAN, in this regard, has fallen into the regime of capitalism, a Western product. In this sense, ASEAN has unconsciously adopted Western values. By integrating with the world market ASEAN is mimicking the Western approach.

In the end, ASEAN becomes a part of the West’s efforts to create economic interdependence. ASEAN “grows” to become a mere market and hence is open to the exploitative relationship between core and peripheral economies. Ultimately, for ASEAN to purely mimic the Western approach as part of its learning process becomes a drawback.

As a regional grouping, ASEAN has four major weaknesses: The tendency to prioritize national over regional interests, weak leadership, ineffective bureaucratic structure and purely emulating the Western approach.

The first weakness often occurs because a large gap between CLMV (Cambodia, Lao People’s Democratic Republic (PDR), Myanmar, Vietnam) and the ASEAN Six (Brunei, Indonesia, Malaysia, Singapore, Thailand and the Philippines).

To be independent, rather than depending on external powers, it is paramount for the ASEAN Six to economically assist CLMV, or else the latter follows the political-economic strategies and orientations of outside powers.

Although consensus building within ASEAN comes more naturally by focusing on similarities and recurring patterns, the ASEAN approach needs to address, rather than ignore, their gap and strive to meet their differences through similarities.

To overcome weak leadership, a tandem leadership is needed. As chair of ASEAN in 2011, Indonesia had to deal with numerous issues that could have divided ASEAN. Upon leaving the position, Indonesia took the moral responsibility to ensure that its successor, Cambodia, safeguarded any ASEAN regional interests developed during its chairmanship.

Therefore, Indonesia should have carried out extensive leadership in tandem with and overlapping with Cambodia. Indonesia’s assertive action in proposing the ASEAN Six-Point Principles in the absence of the Joint Communiqué might have been partly motivated by its shared responsibility.

Eventually, ASEAN members must develop and learn about how to gain independent leadership, or else other powers might infiltrate and manipulate ASEAN’s leadership to their own wishes.

To tackle its structural ineffectiveness, ASEAN needs to focus its efforts on the results as much as the process. There should be a supervising body within ASEAN to keep track of what has been achieved so far.

This body needs to function not just to record the level of policy implementation but also enforce what is left behind. In other words, ASEAN needs to manifest not just normative but also pragmatic actions. If ASEAN is able to create an abundance of mechanisms for reaching a consensus, why is it so hard to design ones to enforce an implementation of the consensus?

Lastly, to end its penchant for mimicking a Western approach, ASEAN should adapt and localize the values it borrows from the West to better fit its own values, needs and interests. If it continues to purely adopt free trade agreements under capitalism and an inter-dependent economy, ASEAN should fall how the West falls.

Instead, ASEAN needs to design creative systems that anticipate the fall, enduring independently, creating a market economy and producing economy at the same time, not just a competing economy but also a complementary one.

To sum up, the ASEAN approach is still raw and untested, thus it needs to be challenged and criticized in order to survive, improve and endure. Most importantly, if this approach is set in motion as the model to be implemented in neighboring regions, the values and problems ASEAN possesses will travel along with it.

Applying the ASEAN approach is expected to solve some problems beyond its region, but leaving the drawbacks unresolved could aggravate glitches in neighboring areas.

Arguably, this Southeast Asian approach may offer an alternative model for international relations but only if it is developed to survive an ever-changing world where powers tend to be both dynamic and manipulative.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อเอเชียตะวันออกเฉียงใต้อ่อนระบุกองกำลังเข้าร่วมในอาเซียนเพื่อต่อสู้กับอำนาจสำคัญ พวกเขามุ่งจ่ายักษ์

วิธีนี้อาเซียน มีการเน้นไม่รบกวนและมติ ได้พัฒนาเป็นวิธีการที่เสนอทางเลือกหนึ่งตะวันตกมากกว่าหลัก การ

Dynamics ร่วมสมัยเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เรียกว่าอาเซียนเป็นวิธีการที่อาจมีแบบบวกของหมั้นตนเองเริ่มมี แต่อยู่นอกความคิดค่อนข้างที่แน่ชัดของตนเอง วิธีอาเซียนอย่างรวดเร็วจะ ท้าทายเพิ่มเติมเนื่องจากอาเซียนพยายามเลียนแบบค่าของภูมิภาคอื่น ๆ ทำให้งงในความซับซ้อนของพวกเขา

จะเริ่มต้นด้วย อาเซียนเป็นความผิดปกติเป็นที่รวมกลุ่มระดับภูมิภาคเกี่ยวข้อง มันยืนยันตัวเองเป็นแรงผลักดันเมื่อดำเนินความสัมพันธ์ภายนอก ความผูกพันนี้ท้าทายปกติก้าวร้าวปัจจุบันที่สำคัญอำนาจเป็นเอนทิตีเท่านั้นที่สามารถมีส่วนร่วมในการแข่งขันความปลอดภัย

อย่าง confounding อาเซียนเห็นว่า มันมีความจุคล้ายดัง แม้ว่าจะไม่ดำเนินการกับการแข่งขัน แต่ เพื่อรักษาเสถียรภาพ

อย่างไรก็ตาม ความผูกพันของอาเซียนกับอำนาจใหญ่ทำดาบสองคม ตามหลักวิชา ดีอาจให้อ่อนแอ และหลักของอำนาจผลประโยชน์ซึ่งกันและกัน แต่ขอบเขตกับอาเซียนที่รัฐสมาชิกแต่ละใส่ภูมิภาคสนใจก่อนชาติผู้คนยังคงได้

อาเซียนอาจหาผลประโยชน์ถ้ามันสามารถต่อรองกับอำนาจที่สำคัญได้ อย่างไรก็ตาม จัดการกับผลประโยชน์ที่ไม่จำเป็นต้องมีภูมิปัญญาที่ยอดเยี่ยมและการทูต โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากเก้าอี้อาเซียน

กรีซ อาเซียนภายใต้การเป็นประธานอาเซียนของกัมพูชาไม่สามารถออกดีร่วมใน 2012 ปล่อยให้ตัวเองถูกดึง โดยแรงคอยจากอำนาจที่เกิดขึ้นใหม่ ที่นี่ อาเซียนที่เหมาะสมกับต่อสู้กับอำนาจหลักเปลี่ยนเป็นการขับเคลื่อนแทนการขับรถ

จึงเป็นความจำเป็นการปฏิรูปจะได้รับการสนับสนุน โดยผู้นำอาเซียนแข็งแกร่ง นอกจากนี้ อินโดนีเซียก้าวในการคืนค่าสถานการณ์มีความผิดปกติอื่นของการปะทะกันของสวย ๆ ออกมีความเป็นผู้นำที่อ่อนแอในอาเซียนยังคง เป็นกังวล.

Moreover อันดับความสามารถในการจัดการความสัมพันธ์ภายนอกความซับซ้อน ด้วยการสร้างสถาปัตยกรรมหลักยังคง เป็นเรื่องไป

เป็นเป็นรู้จักกันอย่างกว้างขวาง อาเซียนได้ออกแบบกลไกอาเซียนบวกหนึ่งเพื่อความสะดวกในการก่อสร้างของสถาปัตยกรรมของภูมิภาคขนาดใหญ่ที่ไม่มีการทับซ้อนเนื่องจากพวกเขามีวัตถุประสงค์แตกต่างกัน และทำหน้าที่ในระดับต่าง ๆ

อย่างไรก็ตาม สถาปัตยกรรมการผลิตเอกสารมากมายและประกาศจากมติแต่ละ ในการทำ จำนวนใช้ประชุมที่ทุกระดับ หนึ่งอาจพบว่าชนิดของวิธีการนี้มีประสิทธิภาพน้อยกว่า และมีประสิทธิภาพน้อยกว่าการรวม

วิธีอาเซียนมีแนวโน้มเน้นการแทนผล ในสุด ใช้เอกสารปลายขึ้นในคิวยาว

ในที่สุด ในการดำเนินความสัมพันธ์ภายนอกกับคู่สนทนา การดำเนินการของอาเซียนมักจะ บังคับใช้ระบอบการค้าเสรี อาเซียน ในการนี้ ตกเข้าปกครองระบอบทุนนิยม ผลิตภัณฑ์ตะวันตก ในนี้รู้สึก อาเซียนได้รับนำค่าตะวันตก โดยรวมกับตลาดโลก อาเซียนเป็น mimicking แนวทางตะวันตก

ในสุด อาเซียนกลายเป็น ส่วนหนึ่งของความพยายามของตะวันตกเพื่อสร้างเศรษฐกิจอิสระเสรี อาเซียน "เติบโต" เป็น เพียงตลาด และดังนั้น จะเปิดความสัมพันธ์ระหว่างหลักและอุปกรณ์ต่อพ่วงเศรษฐกิจเผชิญ สุด สำหรับอาเซียนเพื่อเลียนแบบแนวทางตะวันตกเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการเรียนรู้เพียงอย่างเดียวเป็น การคืนเงิน

เป็นกลุ่มภูมิภาค อาเซียนมีจุดอ่อนสำคัญที่สี่: แนวโน้มการจัดลำดับความสำคัญแห่งชาติสนใจภูมิภาค ผู้อ่อนแอ โครงสร้างราชการไม่มีประสิทธิภาพ และ emulating วิธีตะวันตกเพียงอย่างเดียว

จุดอ่อนแรกมักเกิดขึ้นเนื่องจากช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่าง CLMV (กัมพูชา สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว (ลาว), พม่า เวียดนาม) และในอาเซียน 6 (บรูไน อินโดนีเซีย มาเลเซีย สิงคโปร์ ไทย และฟิลิปปินส์)

เป็นอิสระ มากกว่าขึ้นอยู่กับอำนาจภายนอก เป็นหนึ่งในอาเซียน 6 เพื่อช่วย CLMV ประสิทธิภาพ หรือ อื่น ๆ ตามหลังกลยุทธ์ทางการเมืองเศรษฐกิจและแนวของอำนาจภายนอก

แต่ช่วยให้อาคารภายในอาเซียนมา โดยเน้นความเหมือนธรรมชาติมากขึ้น และเกิดรูปแบบ อาเซียนต้อง แทนที่ ละเว้น ของช่องว่างของ และมุ่งมั่นเพื่อตอบสนองความแตกต่างของพวกเขาผ่านความเหมือนกัน

จะเอาชนะผู้นำอ่อนแอ จำนำตัวตามกันไป เป็นเก้าอี้ของอาเซียนใน 2011 อินโดนีเซียมีการจัดการกับปัญหาต่าง ๆ ที่อาจมีแบ่งอาเซียน เมื่อออกจากตำแหน่ง อินโดนีเซียเอาความรับผิดชอบทางศีลธรรมเพื่อให้แน่ใจว่ามันสืบ กัมพูชา จริงสนใจทุกภูมิภาคอาเซียนพัฒนาระหว่างการเป็นประธานอาเซียน

ดัง อินโดนีเซียควรได้ดำเนินการเป็นผู้นำอย่างละเอียดคือและทับซ้อนกับกัมพูชา อินโดนีเซียการทำเสนอหลักหกจุดอาเซียนของดีร่วมอาจมีถูกบางส่วนแรงจูงใจ โดยความรับผิดชอบร่วมกัน

ในที่สุด สมาชิกอาเซียนต้องพัฒนา และเรียนรู้เกี่ยวกับวิธีการได้รับอิสระเป็นผู้นำ หรือ อื่น ๆ อำนาจอื่น ๆ อาจแทรกซึม และจัดการภาวะผู้นำของอาเซียนปรารถนาของตนเอง

เล่นงาน ineffectiveness ของโครงสร้าง อาเซียนจำเป็นต้องเน้นความพยายามของผลลัพธ์รวมถึงการ ควรมีตัวควบคุมภายในอาเซียนเพื่อติดตามอะไรได้รับความจน

ร่างกายนี้ต้องทำงานกับบันทึกระดับของนโยบาย แต่ยัง บังคับใช้สิ่งที่เหลืออยู่เบื้องหลัง ในคำอื่น ๆ อาเซียนจำเป็นต้องชัด normative ไม่เพียง แต่การดำเนินการปฏิบัติการ หากอาเซียนจะสามารถสร้างความอุดมสมบูรณ์ของกลไกถึงฉันทามติ ทำไมจึงยากดังนั้นการออกแบบบังคับใช้การดำเนินการตามมติ?

สุดท้าย สิ้นสุดความเอาใจใส่ในการ mimicking วิธีการแบบตะวันตก อาเซียนควรปรับ การแปลค่ามันมิตรจากตะวันตกเพื่อให้เหมาะสมกับค่าของตัวเอง ความต้องการ และสนใจ ถ้ามันยังคงใช้ข้อตกลงการค้าเสรีภายใต้ทุนนิยมและเศรษฐกิจระหว่างขึ้นเพียงอย่างเดียว อาเซียนควรอยู่อย่างไรอยู่ทิศตะวันตก

แต่ ต้องออกแบบสร้างสรรค์ระบบที่คาดว่าจะมีฤดูใบไม้ร่วง อาเซียน ยืนยงอย่างอิสระ สร้างระบบเศรษฐกิจตลาด และการผลิตเศรษฐกิจในเวลาเดียวกัน ไม่ใช่แค่เศรษฐกิจแข่งขัน แต่ยังหนึ่งเสริม

รวม วิธีอาเซียนจึงยังดิบ และ untested ต้องถูกท้าทาย และวิพากษ์วิจารณ์เพื่อความอยู่รอด การปรับปรุง และทน สำคัญที่สุด ถ้าวิธีการนี้ไว้ในการเคลื่อนไหวเป็นรูปแบบการดำเนินการในพื้นที่ใกล้เคียง ค่า และปัญหาครบถ้วนอาเซียนจะเดินทางพร้อมกับ

ใช้วิธีอาเซียนคาดว่าจะแก้ปัญหานอกเหนือจากภูมิภาคของ แต่ออกจากข้อเสียที่ยังอาจซ้ำเติมบกพร่องในพื้นที่ใกล้เคียง

ว่า วิธีการนี้เอเชียตะวันออกเฉียงใต้อาจมีแบบจำลองทางเลือกสำหรับความสัมพันธ์ระหว่างประเทศแต่ถ้าเป็นพัฒนาเพื่อความอยู่รอดซึ่งอำนาจมักจะ เป็นแบบไดนามิก และปฏิบัติโลกเปลี่ยนแปลงได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อใดก็ตามที่รัฐเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เข้าร่วมกองกำลังอ่อนแอในอาเซียนจะมีส่วนร่วมกับประเทศมหาอำนาจพวกเขามุ่งมั่นที่จะกำหนดให้กับยักษ์ใหญ่นี้ทางอาเซียนโดยเน้นที่ไม่รบกวนและฉันทามติได้พัฒนาเป็นวิธีการที่นำเสนอทางเลือกในการที่โดดเด่นมากขึ้น เวสเทิร์เป็นหนึ่งในการเปลี่ยนแปลงของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ร่วมสมัยนำเสนอที่เรียกว่าวิธีการที่อาเซียนเป็นวิธีการที่อาจจะมีรูปแบบที่ดีของตัวเองมีส่วนร่วม แต่อยู่นอกความคิดที่ค่อนข้างชัดเจนของตนเองแรงจูงใจวิธีที่อาเซียนได้อย่างรวดเร็วกลายเป็นความท้าทายมากขึ้นเนื่องจากความพยายามที่จะเลียนแบบค่านิยมของภูมิภาคอื่น ๆ ของอาเซียนจะทำให้งงในความซับซ้อนของพวกเขาเริ่มต้นด้วยความผิดปกติของอาเซียนคือเท่าที่การจัดกลุ่มภูมิภาค ที่เกี่ยวข้องตามที่อ้างตัวเองเป็นแรงผลักดันที่เมื่อดำเนินการความสัมพันธ์ภายนอก การมีส่วนร่วมนี้ท้าทายบรรทัดฐานที่น่ารังเกียจในปัจจุบันซึ่งอำนาจที่สำคัญมีหน่วยงานเดียวที่มีอิสระที่จะมีส่วนร่วมในการรักษาความปลอดภัยการแข่งขันในลักษณะซับซ้อนอาเซียนเห็นว่ามันมีความจุที่คล้ายกันที่จะทำเช่นนั้นแม้ว่ามันจะไม่ดำเนินการกับมันในการแข่งขัน แต่ คงแต่การมีส่วนร่วมของอาเซียนมีอำนาจใหญ่ poses ดาบสองคม ในทางทฤษฎีมันได้ดีอาจใช้อำนาจที่อ่อนแอและที่สำคัญ 'ผลประโยชน์ร่วมกัน แต่ขอบเขตที่ประเทศสมาชิกอาเซียนเป็นรายบุคคลใส่ความสนใจในภูมิภาคก่อนที่คนชาติของพวกเขายังคงที่จะเห็นอาเซียนอาจจะหาผลประโยชน์ว่าจะสามารถต่อรองกับประเทศมหาอำนาจ แต่การจัดการกับผลประโยชน์ unshared ต้องใช้ภูมิปัญญาที่ดีและการเจรจาต่อรองโดยเฉพาะอย่างยิ่งจากประธานอาเซียนเห็นได้ชัดภายใต้การเป็นประธานอาเซียนของกัมพูชาล้มเหลวในการออกแถลงการณ์ร่วมในปี 2012, การปล่อยให้ตัวเองถูกดึงโดยแรงของผลประโยชน์จากอำนาจที่เกิดขึ้นใหม่ ที่นี่เหมาะที่จะมีส่วนร่วมกับประเทศมหาอำนาจของอาเซียนกลายเป็นกำลังขับเคลื่อนแทนการขับรถจึงมีความจำเป็นที่การปฏิรูปต่อไปได้รับการสนับสนุนโดยการเป็นผู้นำอาเซียนที่แข็งแกร่ง นอกจากนี้อินโดนีเซียก้าวในการเรียกคืนสถานการณ์ให้ความผิดปกติของความขัดแย้งของสังคมอื่นออกจากคนที่มีความคิดที่ว่าเป็นผู้นำที่อ่อนแอในอาเซียนยังคงมีความกังวลนอกจากนี้ความสามารถในการจัดการความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนภายนอกโดยการสร้างสถาปัตยกรรมมากมายของอาเซียนยังคงเป็นเรื่องที่จะเป็น การสำรวจเป็นที่รู้จักกันอย่างกว้างขวางในกลุ่มอาเซียนได้ออกแบบอาเซียนบวกกลไกหนึ่งที่จะอำนวยความสะดวกในการก่อสร้างของสถาปัตยกรรมในภูมิภาคที่มีขนาดใหญ่ที่ไม่ได้ทับซ้อนกันเพราะพวกเขาดำเนินการเพื่อวัตถุประสงค์ที่แตกต่างกันและดำเนินการในระดับที่แตกต่างกันแต่สถาปัตยกรรมผลิตเอกสารมากมายและการประกาศจากแต่ละฉันทามติ . ในการทำของพวกเขาเป็นจำนวนมากของการประชุมที่เกิดขึ้นในทุกระดับ หนึ่งอาจพบว่าชนิดของวิธีนี้คือมีประสิทธิภาพน้อยและมีประสิทธิภาพน้อยกว่าหนึ่งรวมวิธีอาเซียนมีแนวโน้มที่จะมุ่งเน้นไปที่กระบวนการแทนผล ในตอนท้ายของการดำเนินงานของเอกสารที่จะสิ้นสุดลงในคิวยาวที่สุดในการดำเนินความสัมพันธ์ภายนอกที่มีคู่เจรจาของการดำเนินการของอาเซียนมีแนวโน้มที่จะบังคับใช้ระบอบการปกครองการค้าเสรี อาเซียนในเรื่องนี้ได้ลดลงเข้าสู่ระบอบการปกครองของระบบทุนนิยมเป็นผลิตภัณฑ์ที่เวสเทิร์ ในแง่นี้อาเซียนได้นำค่าที่เวสเทิร์โดยไม่รู้ตัว โดยบูรณาการกับตลาดโลกอาเซียนเลียนแบบวิธีการที่เวสเทิร์ในที่สุดอาเซียนกลายเป็นส่วนหนึ่งของความพยายามของตะวันตกในการสร้างการพึ่งพาซึ่งกันและกันทางเศรษฐกิจ อาเซียน "เติบโต" เพื่อกลายเป็นตลาดเพียงและด้วยเหตุนี้จะเปิดให้ความสัมพันธ์ระหว่างถูกแสวงประโยชน์ทางเศรษฐกิจหลักและอุปกรณ์ต่อพ่วง ในที่สุดสำหรับอาเซียนอย่างหมดจดเลียนแบบวิธีการที่เวสเทิร์เป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการเรียนรู้ที่จะกลายเป็นข้อเสียเปรียบในฐานะที่เป็นกลุ่มภูมิภาคอาเซียนมีสี่จุดอ่อนที่สำคัญมีแนวโน้มที่จะจัดลำดับความสำคัญของชาติกว่าผลประโยชน์ของภูมิภาคเป็นผู้นำอ่อนแอโครงสร้างระบบราชการไม่ได้ผลและลอกเลียนแบบหมดจด วิธีเวสเทิร์จุดอ่อนแรกมักจะเกิดขึ้นเพราะช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่าง CLMV (กัมพูชาสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว (ลาว), พม่า, เวียดนาม) และหกอาเซียน (บรูไนอินโดนีเซียมาเลเซีย, สิงคโปร์, ไทยและฟิลิปปินส์) เพื่อให้ อิสระมากกว่าขึ้นอยู่กับอำนาจภายนอกก็เป็นสิ่งสำคัญยิ่งสำหรับหกอาเซียนที่จะให้ความช่วยเหลือทางเศรษฐกิจ CLMV หรืออื่น ๆ หลังตามกลยุทธ์ทางการเมืองเศรษฐกิจและการหมุนของอำนาจนอกแม้ว่าอาคารมติภายในอาเซียนมามากขึ้นตามธรรมชาติโดยมุ่งเน้นที่ความเหมือนและ รูปแบบที่เกิดขึ้นวิธีการที่อาเซียนจะต้องอยู่มากกว่าไม่สนใจช่องว่างของพวกเขาและมุ่งมั่นที่จะตอบสนองความต้องการที่แตกต่างกันของพวกเขาผ่านความคล้ายคลึงกันเพื่อเอาชนะความเป็นผู้นำที่อ่อนแอเป็นผู้นำควบคู่เป็นสิ่งจำเป็น เป็นประธานอาเซียนในปี 2011 อินโดนีเซียได้มีการจัดการกับปัญหามากมายที่จะได้แบ่งออกอาเซียน เมื่อออกจากตำแหน่ง, อินโดนีเซียเอาคุณธรรมความรับผิดชอบเพื่อให้แน่ใจว่าทายาทกัมพูชาคุ้มครองผลประโยชน์ของอาเซียนในภูมิภาคใด ๆ พัฒนาขึ้นในช่วงที่เป็นประธานดังนั้นอินโดนีเซียควรจะมีการดำเนินการอย่างกว้างขวางในการเป็นผู้นำควบคู่กับที่ทับซ้อนกันและกัมพูชา การกระทำที่ก้าวร้าวของอินโดนีเซียในการเสนอหลักการอาเซียนหกจุดในกรณีที่ไม่มีแถลงการณ์ร่วมอาจจะได้รับแรงบันดาลใจบางส่วนจากความรับผิดชอบร่วมกันของในที่สุดสมาชิกอาเซียนจะต้องพัฒนาและเรียนรู้เกี่ยวกับวิธีการที่จะได้รับความเป็นผู้นำที่เป็นอิสระหรืออื่น ๆ ที่มีอำนาจอื่น ๆ อาจแทรกซึมและ จัดการกับความเป็นผู้นำของอาเซียนกับความต้องการของตัวเองที่จะแก้ไขปัญหาไม่ได้ผลโครงสร้างของอาเซียนจำเป็นต้องมุ่งเน้นไปที่ความพยายามในการผลมากที่สุดเท่าที่กระบวนการ ควรจะมีการดูแลร่างกายภายในอาเซียนในการติดตามของสิ่งที่ได้รับการประสบความสำเร็จเพื่อให้ห่างไกลร่างกายนี้ต้องทำงานไม่เพียง แต่จะบันทึกระดับของการดำเนินการตามนโยบาย แต่ยังบังคับใช้สิ่งที่ถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง ในคำอื่น ๆ ในกลุ่มอาเซียนจะต้องแสดงให้เห็นการกระทำที่ไม่เพียง แต่ยังกฎเกณฑ์ในทางปฏิบัติ หากอาเซียนจะสามารถสร้างความอุดมสมบูรณ์ของกลไกสำหรับการเข้าถึงฉันทามติว่าทำไมมันเป็นเรื่องยากมากที่จะออกแบบคนที่จะบังคับใช้การดำเนินการตามมติ? สุดท้ายที่จะจบใจชอบสำหรับการจำลองวิธีตะวันตกอาเซียนควรปรับตัวและ จำกัด ค่า มันมาจากทางทิศตะวันตกเพื่อให้พอดีกับค่าของตัวเองความต้องการและความสนใจของตน ถ้ามันยังคงที่จะนำมาใช้อย่างหมดจดตกลงการค้าเสรีภายใต้ระบบทุนนิยมและเศรษฐกิจระหว่างขึ้นอยู่กับอาเซียนจะตกวิธีตะวันตกตกแต่อาเซียนจำเป็นต้องออกแบบระบบความคิดสร้างสรรค์ที่คาดว่าฤดูใบไม้ร่วงยั่งยืนอย่างเป็นอิสระในการสร้างเศรษฐกิจการตลาดและการผลิตทางเศรษฐกิจที่ ขณะเดียวกันไม่ได้เป็นเพียงการแข่งขันทางเศรษฐกิจ แต่ยังเป็นหนึ่งที่สมบูรณ์เพื่อสรุปวิธีการของอาเซียนยังคงดิบและยังไม่ทดลองจึงจะต้องมีการท้าทายและการวิพากษ์วิจารณ์เพื่อให้อยู่รอดในการปรับปรุงและอดทน ที่สำคัญที่สุดถ้าวิธีการนี้เป็นที่ตั้งในการเคลื่อนไหวเป็นรูปแบบที่จะดำเนินการในพื้นที่ที่อยู่ใกล้เคียงค่าและปัญหาที่อาเซียนมีจะเดินทางไปพร้อมกับมันใช้วิธีการของอาเซียนที่คาดว่าจะแก้ปัญหาบางอย่างเกินกว่าภูมิภาคของ แต่ออกจากข้อบกพร่อง ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้รุนแรงขึ้นบกพร่องในพื้นที่ใกล้เคียงเบบี้วิธีเอเชียตะวันออกเฉียงใต้นี้อาจมีรูปแบบทางเลือกสำหรับความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ แต่ถ้ามันได้รับการพัฒนาเพื่อความอยู่รอดของโลกที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลาที่อำนาจมีแนวโน้มที่จะเป็นได้ทั้งแบบไดนามิกและการยักย้ายถ่ายเท

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อใดก็ตามที่อ่อนแอรัฐเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ร่วมมือในอาเซียนเพื่อต่อสู้กับประเทศมหาอำนาจ พวกเขามุ่งมั่นที่จะบอกกับพวกยักษ์

นี้วิถีอาเซียนกับเน้นหลักการไม่แทรกแซงและ Consensus ได้มีการพัฒนาในแนวทางที่เสนอทางเลือกให้เด่นมากกว่าตะวันตกอย่างใดอย่างหนึ่ง

ร่วมสมัยในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เปลี่ยนแปลงข้อเสนอที่เรียกว่าทางอาเซียนเป็นวิธีการที่อาจจะให้หมั้นแบบบวกของตนเอง แต่นอกความคิดค่อนข้างชัดเจนแรงจูงใจตนเอง วิธีการได้อย่างรวดเร็วจะกลายเป็นความท้าทายมากขึ้น เนื่องจากอาเซียนอาเซียนพยายามที่จะเลียนแบบค่านิยมของภูมิภาคอื่น ๆมีงงในความซับซ้อนของพวกเขา

เริ่มต้นด้วยอาเซียนเป็นมิติ เท่าที่กลุ่มภูมิภาคมีความกังวล มันยืนยันตัวเองเป็นแรงขับ เมื่อทำการประชาสัมพันธ์ภายนอก งานนี้ท้าทายกระแสความไม่พอใจบรรทัดฐานที่ประเทศมหาอำนาจเป็นนิติบุคคลเท่านั้นที่จะมีส่วนร่วมในการแข่งขันฟรีการรักษาความปลอดภัย

ใน confounding ลักษณะ อาเซียน จะเห็นว่ามันมีความจุที่คล้ายกันเลย แต่มันไม่ได้ทำเพื่อแข่งขันแต่มั่นคง

อย่างไรก็ตาม อาเซียนได้หมั้นกับอำนาจใหญ่ poses เป็นเหมือนดาบสองคม ตามทฤษฎีแล้ว มันอาจจะให้อ่อนแอ และประเทศมหาอำนาจ ' ร่วมกัน ความสนใจ แต่ขอบเขตที่ประเทศสมาชิกอาเซียนให้หักจากภาคก่อนคนชาติของพวกเขายังคงที่จะเห็น .

อาเซียนอาจหาผลประโยชน์ หากสามารถต่อรองกับประเทศมหาอำนาจ . อย่างไรก็ตามที่เกี่ยวข้องกับความสนใจ unshared ต้องมีปัญญามาก และการทูต โดยเฉพาะจากอาเซียน .

จากกัมพูชาเป็นประธานอาเซียนภายใต้ล้มเหลวที่จะออกจากเทปร่วมกันใน 2012 , ปล่อยให้ตัวเองถูกดึงด้วยแรงของผลประโยชน์จากอำนาจที่เกิดขึ้นใหม่ ที่นี่เหมาะกับอาเซียนประกอบกับประเทศมหาอำนาจกลายเป็นถูกไล่ออกแทนการขับรถ

จึงจำเป็นที่ต้องมีการปฏิรูปต่อไป โดยผู้นำอาเซียนเข้มแข็ง นอกจากนี้ อินโดนีเซีย ก้าวเข้ามา เพื่อพลิกฟื้นสถานการณ์ให้อีกมิติของการปะทะกันของสังคมไปหนึ่ง มีความคิดที่อ่อนแอ ผู้นำในอาเซียนยังคงเป็นความกังวล

นอกจากนี้โครงการความสามารถในการจัดการที่ซับซ้อนของความสัมพันธ์ภายนอก ด้วยการสร้างสถาปัตยกรรมมากมายยังคงเป็นหัวข้อที่จะสํารวจ

เป็นที่รู้จักกันอย่างแพร่หลายอาเซียนอาเซียนบวกหนึ่ง ได้ออกแบบกลไกเพื่ออำนวยความสะดวกการก่อสร้างขนาดใหญ่ในภูมิภาคสถาปัตยกรรมที่ไม่ทับซ้อนกัน เพราะอุ้มทำวัตถุประสงค์ที่แตกต่างกันและระดับที่แตกต่างกัน

แต่ที่สามารถผลิตเอกสารมากมาย และการประกาศจากแต่ละฉันทามติ ในการทำของพวกเขาเป็นจำนวนมากของการประชุมจะเกิดขึ้นในทุกระดับ หนึ่งอาจพบว่าชนิดของวิธีการเป็นน้อยและมีประสิทธิภาพน้อยกว่าจำนวนหนึ่ง

อาเซียนวิธีมีแนวโน้มที่จะมุ่งเน้นกระบวนการแทนผล ในที่สุด การใช้เอกสาร จบลง ในคิวยาว

ในที่สุด ในการทำการประชาสัมพันธ์ภายนอก กับประเทศคู่เจรจา การกระทำของอาเซียนมีแนวโน้มที่จะบังคับใช้ระบบการค้าเสรี อาเซียน ในการนี้ ได้ตกอยู่ในการปกครองของทุนนิยม สินค้าตะวันตก ในความรู้สึกนี้ อาเซียนได้ยอมรับตะวันตกโดยไม่รู้ตัวค่า โดยบูรณาการกับตลาดอาเซียน เลียนแบบวิธีการของตะวันตก

ในที่สุดอาเซียนกลายเป็นส่วนหนึ่งของความพยายามของตะวันตก เพื่อสร้างความสมดุลทางเศรษฐกิจ อาเซียน " เติบโต " เป็นตลาดเท่านั้นจึงจะเปิดให้ความสัมพันธ์ระหว่างเศรษฐกิจในหลักและอุปกรณ์ต่อพ่วง ท้ายที่สุด สำหรับอาเซียนที่จะหมดจดเลียนแบบวิธีการตะวันตกเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการเรียนรู้ของกลายเป็นข้อเสียเปรียบ

เป็นกลุ่มภูมิภาคอาเซียนได้สี่หลัก : จุดอ่อนแนวโน้มการจัดลําดับความสําคัญของชาติมากกว่าผลประโยชน์ในภูมิภาค ผู้นำอ่อนแอ โครงสร้างระบบราชการที่ไม่มีประสิทธิภาพและหมดจดเลียนแบบแนวตะวันตก

จุดอ่อนแรกมักจะเกิดขึ้นเพราะช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างกลุ่มประเทศ CLMV ( กัมพูชา สาธารณรัฐ ประชาธิปไตย ประชาชนลาว ( สปป.ลาว ) , พม่า , เวียดนาม ) และอาเซียน 6 ( บรูไน อินโดนีเซีย มาเลเซีย สิงคโปร์ ไทย และฟิลิปปินส์ )

เป็นอิสระมากกว่าขึ้นอยู่กับอำนาจภายนอก มันสำคัญสำหรับอาเซียนหกคอรัปชั่นช่วยกลุ่มประเทศ CLMV หรืออื่น ๆที่หลังตามการเมือง เศรษฐกิจ กลยุทธ์และทิศทางของอำนาจภายนอก

ถึงจะสร้างฉันทามติในอาเซียนมาเป็นธรรมชาติมากขึ้น โดยเน้นความเหมือนและรูปแบบซ้ำ , อาเซียนแนวทางความต้องการที่อยู่ แทนที่จะเพิกเฉยช่องว่างของพวกเขาและมุ่งมั่นที่จะตอบสนองความแตกต่างของพวกเขาผ่านความคล้ายคลึงกัน

เพื่อเอาชนะผู้นำอ่อนแอ , ตีคู่ผู้นำา ในฐานะประธานกลุ่มอาเซียนในปี 2011 ที่ อินโดนีเซีย ต้องเผชิญกับปัญหามากมายที่อาจแบ่งอาเซียน เมื่อออกจากตำแหน่ง อินโดนีเซียเอาความรับผิดชอบทางจริยธรรมเพื่อให้แน่ใจว่าเป็นผู้สืบทอด กัมพูชาปกป้องใด ๆของภูมิภาคอาเซียน ผลประโยชน์การพัฒนาในระหว่างเป็นประธาน

เพราะฉะนั้น อินโดนีเซียควรดำเนินการควบคู่กับภาวะที่กว้างขวางและทับซ้อนกันกับกัมพูชา อินโดนีเซียยืนยันในการเสนออาเซียน 6 ประเด็นหลักในการขาดงานของบริษัทเทปร่วมอาจได้รับแรงบันดาลใจจากบางส่วนของความรับผิดชอบร่วมกัน .

ในที่สุดสมาชิกอาเซียนจะต้องพัฒนาและเรียนรู้เกี่ยวกับวิธีการที่จะได้รับความเป็นอิสระ หรืออื่น ๆพลังอื่น ๆอาจจะแทรกซึมและจัดการกับผู้นำอาเซียน เพื่อความปรารถนาของตนเอง

ที่จะแก้ไขปัญหาของโครงสร้างไม่ได้ผล อาเซียนจำเป็นต้องมุ่งเน้นความพยายามของตนในผลลัพธ์เท่าที่กระบวนการ ควรมีการดูแลร่างกายภายในอาเซียนเพื่อติดตามสิ่งที่ได้ประสบความสำเร็จเพื่อให้ห่างไกล

ตัวนี้ต้องทำงานไม่เพียง แต่การบันทึกระดับของการนำนโยบายไปปฏิบัติ แต่ยังบังคับอะไรทิ้งไว้ ในคำอื่น ๆที่อาเซียนต้องประจักษ์ไม่เพียง แต่การกระทำเชิงบรรทัดฐานในทางปฏิบัติ หากอาเซียนสามารถสร้างความอุดมสมบูรณ์ของกลไกถึงฉันทามติ ทำไมมันจึงยากที่จะออกแบบที่บังคับใช้ฉันทามติ ?

สุดท้ายจบชอบเลียนแบบวิธีการของตะวันตก อาเซียนควรปรับตัวและ จำกัด ค่ามันยืมจากตะวันตกให้ พอดีกับค่าของตัวเอง ความต้องการและความสนใจ ถ้ามันยังคงหมดจดรับรองข้อตกลงการค้าเสรีภายใต้ระบบทุนนิยม และอินเตอร์ ขึ้นอยู่กับเศรษฐกิจ อาเซียนควรตกวิธีตะวันตก ฟอลส์

แทน อาเซียนต้องออกแบบระบบที่คาดว่าจะตกความอิสระ , การสร้างตลาดเศรษฐกิจและการผลิตเศรษฐกิจในเวลาเดียวกัน ไม่ใช่เพียงแค่การแข่งขันเศรษฐกิจ แต่ยังคู่หนึ่ง

สรุปแล้วอาเซียนยังดิบ และวิธีการทดสอบ ดังนั้นมันต้องถูกท้าทายและการวิพากษ์วิจารณ์เพื่อให้อยู่รอด , ปรับปรุง และอดทน ที่สำคัญที่สุดถ้าวิธีการนี้ถูกตั้งค่าในการเคลื่อนไหวเป็นแบบเพื่อใช้ในภูมิภาคใกล้เคียงค่าและปัญหาอาเซียนครบถ้วนจะเดินทางไปพร้อมกับมัน

ใช้อาเซียนแนวทางที่คาดว่าจะแก้ปัญหาบางอย่างเกินขอบเขตของมัน แต่กลับข้อด้อยไม่ได้ตั้งใจจะซ้ำเติมปัญหาในพื้นที่ใกล้เคียง

อย่างวิธีการในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้นี้อาจเสนอรูปแบบทางเลือกสำหรับความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ แต่ถ้ามันถูกพัฒนาเพื่อความอยู่รอดของโลกเปลี่ยนแปลง ซึ่งอำนาจมีแนวโน้มที่จะเป็นทั้งแบบไดนามิกและ manipulative