“Oh? Even right now, you dare to th

“Oh? Even right now, you dare to threaten me? Do you think you’re qualified? Knock your head to the ground and admit your wrongs!!”

Suddenly, Chu Feng’s expression became incomparably sinister. The fury that he hiddenly endured in his heart was all instantly revealed. The humiliation that he suffered that year was not much, but the great hatred of his family’s extermination had to be avenged.

Chu Feng grabbed Gong Luyun’s hair, and powerfully pushed it down. With a bang, Gong Luyun’s brain fiercely slammed onto the incomparably hard ground. When his head was pulled back up by Chu Feng, blood flowed from his forehead.

“This is for my grandfather.”

“This is for my father.”

But that was not all, Chu Feng strongly grabbed Gong Luyun’s hair and kept on slamming it to the ground. For every hit, he would say the name of a Chu family member who died.

Knocks like that were done several hundred times. After all the names of the Chu family member who died were spoken, Chu F1eng still did not stop because it was not possible for that to drain away the hatred towards Gong Luyun.

After all that, nothing was the same on Gong Luyun’s face as blood and flesh were mixed all together. Even a deep hole was formed on the hard ground, and countless cracks spread from that hole.

“This…”

People’s souls were shaken as they looked at that scene. From Chu Feng’s actions, they could tell that the two of them must have some hatred between them, or else Chu Feng would not have humiliated Gong Luyun like that.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"โอ้ แม้กระทั่งขณะนี้ คุณกล้าขู่ฉัน คุณคิดว่า คุณได้รับสิทธิ์ เคาะหัวของคุณไปยังพื้นดิน และยอมรับความไม่ถูกต้องของคุณ!!"ทันใดนั้น ชูฮนิพจน์กลายเป็นน่ากลัวเหลือใจ โกรธที่เขา hiddenly ทนในหัวใจของเขาถูกเปิดเผยทั้งหมดทันที ความอัปยศอดสูที่เขารับความเดือดร้อนไม่มาก แต่มีความเกลียดชังดีของครอบครัวของเขามรณะไปจะ avengedฮชูคว้าผมกง Luyun และทรงพลังผลักดันลง โครมคราม กง Luyun สมองอย่างรุนแรงถาโถมไปยากเหลือใจ เมื่อหัวของเขาถูกดึงกลับขึ้นมา โดยฮองชู เลือดไหลจากหน้าผากของเขา"นี่คือสำหรับปู่ของฉัน""นี่คือสำหรับพ่อของฉัน"แต่ที่ไม่ได้เป็นทั้งหมด ฮองชูขอคว้าผมกง Luyun และเก็บไว้ในเรื่องมันกับพื้นดิน สำหรับทุกตี เขาจะพูดชื่อของชูคนในครอบครัวเสียชีวิตKnocks เหมือนที่ได้ทำหลายร้อยครั้ง หลังจากที่ได้พูดชื่อทั้งหมดของสมาชิกครอบครัวชูผู้ตาย ชู F1eng ยังคงไม่หยุดเนื่องจากไปไม่ได้สำหรับที่ระบายความเกลียดชังต่อกง Luyun ออกไปหลังจากที่ อะไรเป็นกง Luyun หน้าเหมือนเป็นเลือดและเนื้อรวมทั้งหมดเข้าด้วยกัน แม้เป็นหลุมลึกที่ถูกสร้างขึ้นบนพื้นดินแข็ง และรอยแตกมากมายแพร่กระจายจากหลุมนั้น"นี่..."วิญญาณของผู้คนถูกเขย่า ตามที่พวกเขามองไปที่ฉากนั้น จากการดำเนินการชูฮ พวกเขาสามารถบอกว่า สองคนนั้นต้องมีบางความเกลียดชังระหว่างกัน หรือ อื่น ๆ ฮชูจะไม่มีไทกง Luyun เช่นนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"โอ้? แม้ตอนนี้คุณกล้าที่จะขู่ฉัน? คุณคิดว่าคุณมีคุณสมบัติ? เคาะหัวของคุณไปที่พื้นและยอมรับความผิดของคุณ !! " ทันใดนั้นแสดงออกจือฮกลายเป็นน่ากลัวเหลือใจ โกรธที่เขาทน hiddenly ในหัวใจของเขาทั้งหมดก็ถูกเปิดเผยทันที ความอัปยศอดสูว่าเขาได้รับความเดือดร้อนปีนั้นเป็นปีไม่มาก แต่ความเกลียดชังที่ดีของการขุดรากถอนโคนของครอบครัวของเขาจะต้องมีการแก้แค้น. ชูฮคว้าผมฆ้อง Luyun และมีอำนาจในการผลักมันลง โครมครามสมองฆ้อง Luyun ของอย่างรุนแรงกระแทกลงบนพื้นแข็งเหลือใจ เมื่อหัวของเขาถูกดึงกลับขึ้นโดยชูฮเลือดไหลออกมาจากหน้าผากของเขา. "นี่คือคุณปู่ของฉัน." "นี่คือพ่อของฉัน." แต่นั่นก็ไม่ได้ทั้งหมดจือฮขอคว้าผมฆ้อง Luyun และเก็บไว้ในการกระแทก ลงสู่พื้นดิน สำหรับทุกๆการตีเขาจะพูดชื่อของสมาชิกในครอบครัวจือที่เสียชีวิตได้. เคาะเช่นที่ได้ทำหลายร้อยครั้ง หลังจากชื่อทั้งหมดของสมาชิกในครอบครัวจือที่เสียชีวิตถูกพูดชู F1eng ยังคงไม่ได้หยุดเพราะมันเป็นไปไม่ได้เพื่อที่จะระบายออกไปความเกลียดชังที่มีต่อฆ้อง Luyun ได้. หลังจากที่ไม่มีอะไรเหมือนกันบนใบหน้าฆ้อง Luyun เป็นเลือด และเนื้อผสมทั้งหมดเข้าด้วยกัน แม้หลุมลึกที่ถูกสร้างขึ้นบนพื้นดินที่แข็งและรอยแตกนับไม่ถ้วนแพร่กระจายจากหลุมที่. "นี่ ... " จิตวิญญาณของผู้คนถูกเขย่าขณะที่พวกเขามองว่าในที่เกิดเหตุ จากการกระทำจือฮพวกเขาสามารถบอกได้ว่าทั้งสองคนจะต้องมีความเกลียดชังระหว่างพวกเขาหรืออื่นจือฮจะไม่ได้ต่ำต้อยฆ้อง Luyun เช่นนั้น