The majority of responses used by t

The majority of responses used by teachers in the
playground were contending strategies (40%), including verbal
abuse and physical involvement. Withdrawal (inaction, referring to
other teacher, ignore and send away) was less frequently used
(12%). Teachers occasionally responded to students’ conflicts
emotionally (anger and frustration, 9%). Although problem solving
was recognized by teachers as an important classroom routine it
was the least common approach (8%) for conflict management
contexts. This is very similar to the findings of Smith, Inder and
Ratcliff (1995). It is noted that not one teacher used smoothing or
compromising.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่วนใหญ่ใช้ โดยครูผู้สอนในการตอบสนองสนามเด็กเล่นได้ช่วงชิงกลยุทธ์ (40%), รวมทั้งวาจาละเมิดสิทธิและการมีส่วนร่วมจริง ถอน (inaction อ้างอิงครูอื่น ๆ ละเว้น และส่งออกไป) ถูกใช้ไม่บ่อยนัก(12%) ครูตอบสนองในบางครั้งความขัดแย้งของนักเรียนอารมณ์ (โกรธและแห้ว 9%) แม้ว่าการแก้ปัญหารู้ โดยครูเป็นประจำห้องเรียนที่สำคัญจะถูกวิธีทั่วไปน้อยที่สุด (8%) การจัดการความขัดแย้งบริบทการ นี่คือคล้ายกับผลการวิจัยของสมิธ อินเดอร์ปากา และRatcliff (1995) มันเป็นบันทึกที่ไม่หนึ่งครูใช้ปรับให้เรียบ หรือสูญเสีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ส่วนใหญ่ของการตอบสนองการใช้งานโดยครูใน
สนามเด็กเล่นถูกยืนยันกลยุทธ์ (40%) รวมทั้งทางวาจา
การละเมิดและการมีส่วนร่วมทางกายภาพ การถอน (เฉยหมายถึง
ครูอื่น ๆ ที่ไม่สนใจและส่งออกไป) ได้รับน้อยกว่าที่ใช้บ่อย
(12%) ครูบางครั้งตอบสนองต่อความขัดแย้งของนักเรียน
อารมณ์ (ความโกรธและความยุ่งยาก, 9%) แม้ว่าการแก้ปัญหา
ได้รับการยอมรับโดยครูเป็นห้องเรียนประจำที่สำคัญก็
เป็นวิธีที่พบน้อย (8%) สำหรับการจัดการความขัดแย้ง
บริบท นี้จะคล้ายกับผลการวิจัยของสมิ ธ Inder และ
แรดคลิฟ (1995) มันถูกตั้งข้อสังเกตว่าไม่ได้เป็นหนึ่งครูใช้การปรับให้เรียบหรือ
ประนีประนอม