3. Results3.1. Average temperature-

3. Results
3.1. Average temperature-time histories of peanut butter
The temperatures of creamy peanut butter during treatment
with 27.12 MHz RF energy are shown in Fig. 2. Although the
temperatures of all samples rapidly increased with increasing
treatment time, the heating rates of the middle cracker sandwich
and the bottom cracker sandwich were higher than that of the top
cracker sandwich. After 90 s of RF heating, the creamy peanut
butter of the middle and bottom sandwiches reached ca. 86
C, and
the top one reached 77
C. In order to raise the creamy peanut
butter temperature from room temperature to 60
C, RF heating for
a maximum of 66 s in the top cracker sandwich was required. Fig. 3
shows temperatures of chunky peanut butter during RF treatment.
The pattern of temperature increase of the top, middle and bottom
cracker sandwiches did not differ from those of creamy peanut
butter. The maximum heating time for the top cracker sandwich to
reach 60
C from room temperature was 65 s and the temperature
reached after heating for 90 s was a minimum of 78
C in the top
cracker sandwich.
3.2. Inactivation of pathogenic bacteria by RF heating
The survival of S. Typhimurium and E. coli O157:H7 in creamy
peanut butter during 90 s of RF heating are shown in Table 1. The
populations of both pathogens decreased with increasing treatment
time. Significant (P > 0.05) reductions were not observed for
50 s compared to the control. However, treatment for 70 s significantly
(P < 0.05) reduced levels of S. Typhimurium and E. coli
O157:H7 by 2.77 and 2.93 log CFU/g in creamy peanut butter,
respectively. After 90 s of RF treatment, the reductions of S.
Typhimurium and E. coli O157:H7 were 4.29 and 4.39 log CFU/g in
creamy peanut butter, respectively. Table 2 shows populations of S.
Typhimurium and E. coli O157:H7 in chunky peanut butter during
90 s of RF heating. There were no significant (P > 0.05) reductions in
microbial levels until 30 s of treatment had occurred. However,
significant reductions of S. Typhimurium and E. coli O157:H7 were
observed after 50 s of treatment. Treatment for 90 s significantly
(P < 0.05) reduced levels of S. Typhimurium by 4.55 log CFU/g andE. coli O157:H7 by 5.32 log CFU/g.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3. ผล
3.1 ประวัติเวลาอุณหภูมิเฉลี่ยของเนยถั่วลิสงอุณหภูมิของเนยถั่วลิสงครีมในระหว่างการรักษาด้วยพลังงาน27.12 MHz คลื่นความถี่วิทยุที่แสดงอยู่ในรูป 2. แม้ว่าอุณหภูมิของตัวอย่างทั้งหมดเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วด้วยการเพิ่มเวลาในการรักษาอัตราความร้อนของแซนวิชข้าวเกรียบกลางและแซนวิชข้าวเกรียบด้านล่างสูงกว่าด้านบนของแซนวิชข้าวเกรียบ หลังจาก 90 วินาทีของความร้อน RF, ถั่วลิสงครีมเนยของกลางและแซนวิชด้านล่างถึงแคลิฟอร์เนีย 86 องศาเซลเซียสและด้านหนึ่งถึง77 องศาเซลเซียส เพื่อที่จะเพิ่มถั่วลิสงครีมอุณหภูมิเนยจากอุณหภูมิห้องถึง 60 องศาเซลเซียสความร้อน RF สำหรับสูงสุด66 ในแซนวิชข้าวเกรียบด้านบนที่ถูกต้อง รูป 3 แสดงให้เห็นถึงอุณหภูมิของเนยถั่วลิสงเป็นก้อนในระหว่างการรักษา RF. รูปแบบของการเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิบนกลางและล่างที่แซนวิชข้าวเกรียบไม่ได้แตกต่างจากครีมถั่วลิสงเนย เวลาที่ความร้อนสูงสุดสำหรับแซนวิชข้าวเกรียบบนลงถึง 60? C จากอุณหภูมิห้องเป็น 65 และอุณหภูมิถึงหลังจากความร้อนเป็นเวลา90 วินาทีเป็นไม่ต่ำกว่า 78 องศาเซลเซียสในด้านบนแซนวิชข้าวเกรียบ. 3.2 การใช้งานของแบคทีเรียก่อโรคโดย RF ร้อนอยู่รอดของเอสTyphimurium และเชื้อ E. coli O157: H7 ในครีมเนยถั่วลิสงในช่วง90 วินาทีของความร้อน RF จะแสดงในตารางที่ 1 ประชากรของเชื้อโรคทั้งสองลดลงด้วยการรักษาที่เพิ่มขึ้นเวลา อย่างมีนัยสำคัญ (P> 0.05) การลดลงของไม่ได้ถูกตั้งข้อสังเกตสำหรับ50 เมื่อเทียบกับการควบคุม อย่างไรก็ตามการรักษา 70 s อย่างมีนัยสำคัญ(P <0.05) ระดับที่ลดลงของเอส Typhimurium และเชื้อ E. coli O157: H7 จาก 2.77 และ 2.93 log CFU / g ในเนยถั่วลิสงครีมตามลำดับ หลังจากที่ 90 ของการรักษา RF ลดของเอสTyphimurium และเชื้อ E. coli O157: H7 เป็น 4.29 และ 4.39 log CFU / g ในเนยถั่วลิสงครีมตามลำดับ ตารางที่ 2 แสดงให้เห็นว่าประชากรของ S. Typhimurium และเชื้อ E. coli O157: H7 ในเนยถั่วลิสงอ้วนในช่วง90 วินาทีของความร้อน RF ไม่มีอย่างมีนัยสำคัญ (P> 0.05) การลดลงของระดับจุลินทรีย์จนถึงวันที่30 ของการรักษาที่เกิดขึ้น อย่างไรก็ตามการลดลงอย่างมีนัยสำคัญของเอส Typhimurium และเชื้อ E. coli O157: H7 ถูกตั้งข้อสังเกตหลังจากที่50 ของการรักษา การรักษาเป็นเวลา 90 วินาทีอย่างมีนัยสำคัญ(P <0.05) ระดับที่ลดลงของเอส Typhimurium จาก 4.55 log CFU / g Ande coli O157: H7 จาก 5.32 log CFU / g

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 ผลลัพธ์
3.1 . เวลาเฉลี่ยอุณหภูมิประวัติศาสตร์ของเนยถั่วลิสง
อุณหภูมิของเนยถั่วครีมในระหว่างการรักษา
27.12 MHz ด้วยพลังงาน RF ที่แสดงในรูปที่ 2 แม้ว่าอุณหภูมิของตัวอย่างทั้งหมดอย่างรวดเร็ว

เวลาเพิ่มขึ้นการรักษาความร้อนอัตรากลางแครกเกอร์แซนวิช
และแซนด์วิชแครกเกอร์ล่างสูงกว่าของแซนด์วิชแครกเกอร์ด้านบน

หลังจาก 90 ของ RF เครื่อง ครีมถั่วลิสง
เนยของแซนด์วิชกลางและล่างถึง . 86
C ,
ข้างบนถึง 77
C เพื่อเพิ่มครีมเนยถั่วลิสง
อุณหภูมิจากอุณหภูมิห้องถึง 60
C , RF เครื่อง
สูงสุด 66 ในแซนด์วิช แครกเกอร์ ด้านบนคือต้อง รูปที่ 3 แสดงอุณหภูมิของเนยถั่วอ้วน

ช่วง RF การรักษารูปแบบของการเพิ่มอุณหภูมิของด้านบน , กลางและล่าง
แครกเกอร์แซนวิชไม่ได้แตกต่างจากของเนยถั่วลิสง
ครีม เวลาที่ความร้อนสูงสุดสำหรับแซนด์วิชแครกเกอร์ด้านบน

ถึง 60
C จากอุณหภูมิเป็น 65 และอุณหภูมิ
ถึงหลังเครื่อง 90 ได้อย่างน้อย 78
C ในแซนด์วิชแครกเกอร์ด้านบน
.
2 . การยับยั้งเชื้อโรคแบคทีเรีย ด้วยเครื่อง RF
การอยู่รอดของ S . typhimurium เป็นสมาชิก และ E . coli ) ในเนยถั่วครีม
ใน 90 ของ RF ความร้อนจะแสดงในตารางที่ 1
มีทั้งเชื้อโรคลดลงเมื่อเพิ่มเวลาการรักษา

ทางสถิติ ( P > 0.05 ) การไม่สังเกตสำหรับ
50 s เมื่อเทียบกับการควบคุม อย่างไรก็ตาม สำหรับการรักษาของ 70
อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.05 ) ระดับการลดลงของ S . typhimurium และ E . coli
เป็นสมาชิก ) 277 และ 2.93 log CFU / g ในเนยถั่วครีม
ตามลำดับ หลังจาก 90 ของ RF การลดลงของ S . typhimurium และ E . coli
เป็นสมาชิก : H7 เป็น 4.29 และ 4.39 log CFU / g ใน
เนยถั่วครีมตามลำดับ ตารางที่ 2 แสดงจำนวนประชากรของ S .
ชนิด E . coli ) และเป็นสมาชิกในเนยถั่วอ้วน
90 ของ RF ในช่วงความร้อน มีไม่แตกต่างกัน ( P > 0.05 ) (
ระดับจุลินทรีย์จนถึง 30 ของการรักษาเกิดขึ้น อย่างไรก็ตาม ระดับ S . typhimurium
( E . coli ) และเป็นสมาชิกอยู่
สังเกตหลังจาก 50 ของการรักษา รักษา 90 s (
( p < 0.05 ) ระดับการลดลงของ S . typhimurium โดย 4.55 log CFU / g Ande . ( เป็นสมาชิก ) โดย 5.32 log CFU / กรัม