Chapter 288: Peach BlossomThe mount

Chapter 288: Peach Blossom

The mountain vanished. Far, far off in the distance, a mountain range was just barely visible.

The sky, was no longer blue. Instead, it was as red as flame, because it was dusk.

The dusk carried with it the afterglow of the setting sun, which trickled across the land to blanket over a small county-level city. The walls surrounding the city had existed for many years, which was clear from their ancient appearance. They were covered with blotches and marks, evidence of the passage of time.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 288: พีชบลอสซั่มเขาลือ ห่างไกล ไกลออกในระยะไกล เทือกเขามากเพิ่งจะเห็นท้องฟ้า สีฟ้าไม่ได้ แทน มันก็เป็นสีแดงเป็นเปลวไฟ เพราะมันเป็นการค่ำค่ำนี้ดำเนินการกับมันระเรื่อของดวงอาทิตย์ ซึ่ง trickled ข้ามที่ดินครอบคลุมผ่านระดับเขตเมืองเล็กๆ ผนังโดยรอบเมืองมีอยู่หลายปี ซึ่งเป็นที่ชัดเจนจากลักษณะโบราณของพวกเขา พวกเขาถูกปกคลุมมิดชิด และเครื่องหมาย หลักฐานของกาลเวลา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 288: Peach Blossom

ภูเขาหายไป ไกลออกไปในระยะทางที่เทือกเขาเป็นเพียงแค่มองเห็นแทบ.

ท้องฟ้าเป็นสีฟ้าไม่มีอีกต่อไป แต่มันเป็นสีแดงเป็นไฟเพราะมันมืด.

มืดดำเนินการกับมันสายัณห์ของดวงอาทิตย์ซึ่งไหลไปทั่วแผ่นดินผ้าห่มกว่าเมืองระดับเขตขนาดเล็ก กำแพงล้อมรอบเมืองได้ดำรงอยู่มานานหลายปีซึ่งเป็นที่ชัดเจนจากลักษณะโบราณ พวกเขาถูกปกคลุมไปด้วยรอยเปื้อนและเครื่องหมายหลักฐานของกาลเวลา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนที่ 288 : ดอกพีชเขาหายตัวไป ไกลจากระยะทางที่เทือกเขาก็แทบจะมองเห็นได้ท้องฟ้าที่ไม่ใช่สีฟ้า แทนที่จะเป็นสีแดงเหมือนเปลวไฟ เพราะมันมืดแล้วสายัณห์ ดำเนินการกับมันสายัณห์ตะวันซึ่งหยดทั่วแผ่นดินให้ผ้าห่มคลุมเมืองมณฑลระดับเล็ก กำแพงรอบเมืองมีอยู่หลายปี ซึ่งมีความชัดเจนจากลักษณะโบราณของพวกเขา พวกเขาถูกปกคลุมด้วย blotches และเครื่องหมาย ร่องรอยของกาลเวลา