Insomnia is defined as difficulty w

Insomnia is defined as difficulty with the initiation, maintenance, duration, or quality of sleep that results in the impairment of daytime functioning, despite adequate opportunity and circumstances for sleep.1,2 (Difficulty with sleep maintenance implies waking after sleep has been initiated but before a desired wake time.) Most research studies adopt an arbitrary definition of a delay of more than 30 minutes in sleep onset or a sleep efficiency (the ratio of time asleep to time in bed) of less than 85 percent.1 However, in clinical practice, a patient's subjective judgment of sleep quality and quantity is a more important factor. Transient insomnia lasts less than one week, and short-term insomnia one to four weeks.
Chronic insomnia — insomnia lasting more than one month3 — has a prevalence of 10 to 15 percent2,4 and occurs more frequently in women, older adults, and patients with chronic medical and psychiatric disorders.1 It may follow episodes of acute insomnia in patients who are predisposed to having the condition and may be perpetuated by behavioral and cognitive factors, such as worrying in bed and holding unreasonable expectations of sleep duration.5 Consequences include fatigue, mood disturbances, problems with interpersonal relationships, occupational difficulties, and a reduced quality of life.
Taking a careful history from the patient and a bed partner, if present, usually allows accurate categorization of the causes of insomnia. Asking the patient to keep a diary documenting times of sleep for one to four weeks may be helpful. Polysomnography is rarely needed unless there is a strong suspicion of sleep-disordered breathing or periodic limb movement disorder or unless insomnia fails to respond to treatment.6

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นอนไม่หลับถูกกำหนดให้เป็นปัญหากับการเริ่มต้น บำรุงรักษา ระยะเวลา หรือคุณภาพของการนอนหลับที่เกิดการด้อยค่าของเวลากลางวันทำงาน แม้มีโอกาสเพียงพอและสถานการณ์สำหรับ sleep.1,2 (ยากพร้อมบำรุงรักษานอนหมายถึงปลุกหลัง จากเริ่มต้นนอนแล้ว แต่ ก่อนเวลาปลุกที่ต้องการ) ศึกษาวิจัยส่วนใหญ่นำมาใช้นิยามการกำหนดของความล่าช้ากว่า 30 นาทีเริ่มมีอาการนอนหลับหรือประสิทธิภาพนอนหลับ (อัตราส่วนของเวลาหลับเวลาเตียง) น้อยกว่า 85 percent.1 อย่างไรก็ตาม ในคลินิก คำพิพากษาตามอัตวิสัยของผู้ป่วยนอนหลับ และปริมาณเป็นปัจจัยสำคัญ นอนไม่หลับชั่วคราวเวลาน้อยกว่าหนึ่งสัปดาห์ และนอนไม่หลับระยะสั้น 1-4 สัปดาห์นอนไม่หลับเรื้อรัง – นอนไม่หลับที่ยาวนานมากกว่าหนึ่ง month3 — มีความชุกของ percent2 10-15, 4 และเกิดขึ้นบ่อยในผู้หญิง เก่าผู้ใหญ่ และผู้ป่วยที่ มี disorders.1 ทางการแพทย์ และจิตเวชเรื้อรังก็ตามตอนของนอนไม่หลับเฉียบพลันในผู้ป่วยที่สำแดงมีเงื่อนไข และอาจ perpetuated ความ โดยปัจจัยการรับรู้ และพฤติกรรม เช่นกังวลในเตียง และถือ unreasonable ความคาดหวังของผล duration.5 รวมความอ่อนเพลีย อารมณ์แปรปรวน ปัญหามนุษยสัมพันธ์ ปัญหาอาชีว และคุณภาพชีวิตลดลงการระมัดระวังประวัติจากผู้ป่วยและแบบเตียงคู่ ถ้ามี มักจะได้ความถูกต้องประเภทของสาเหตุของนอนไม่หลับ ถามผู้ป่วยเพื่อให้บันทึกเป็นเอกสารของป 1-4 สัปดาห์อาจมีประโยชน์ Polysomnography ไม่ค่อยจำเป็นเว้นแต่จะมีความสงสัยแข็งแรงหายใจ disordered นอนหลับหรือโรคเคลื่อนไหวขาเป็นระยะ ๆ หรือ ถ้านอนไม่หลับไม่ตอบสนองต่อ treatment.6

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นอนไม่หลับถูกกำหนดให้เป็นความยากลำบากกับการเริ่มต้นการบำรุงรักษาระยะเวลาหรือคุณภาพของการนอนหลับที่ให้ผลในการด้อยค่าของการทำงานในเวลากลางวันที่แม้จะมีโอกาสและสถานการณ์ที่เพียงพอสำหรับ sleep.1,2 (ความยากลำบากกับการบำรุงรักษาหมายถึงการนอนหลับตื่นหลังจากการนอนหลับที่ได้รับการริเริ่ม แต่ ก่อนเวลาที่ต้องการปลุก.) การศึกษาวิจัยส่วนใหญ่นำมาใช้ในความหมายโดยพลการของความล่าช้ากว่า 30 นาทีในการโจมตีหรือการนอนหลับที่มีประสิทธิภาพการนอนหลับ (อัตราส่วนของเวลาหลับเวลาอยู่บนเตียง) น้อยกว่า 85 percent.1 อย่างไรก็ตามใน การปฏิบัติทางคลินิกการตัดสินใจส่วนตัวของผู้ป่วยที่มีคุณภาพการนอนหลับและปริมาณเป็นปัจจัยที่สำคัญมากขึ้น นอนไม่หลับชั่วคราวเป็นเวลาน้อยกว่าหนึ่งสัปดาห์และนอนไม่หลับระยะสั้น 1-4 สัปดาห์ที่ผ่านมา.
นอนไม่หลับเรื้อรัง - นอนไม่หลับเป็นเวลานานกว่าหนึ่ง month3 - มีความชุกของ 10-15 percent2,4 และเกิดขึ้นบ่อยมากในผู้หญิงสูงอายุและผู้ป่วย กับ disorders.1 ทางการแพทย์และผู้ป่วยจิตเวชเรื้อรังก็อาจจะทำตามตอนของการนอนไม่หลับเฉียบพลันในผู้ป่วยที่มีใจโอนเอียงที่จะมีสภาพและอาจมีการชุลมุนจากปัจจัยพฤติกรรมและความรู้ความเข้าใจเช่นกังวลในเตียงและถือความคาดหวังที่ไม่สมควรของการนอนหลับ duration.5 ผลรวม ความเมื่อยล้ากับระเบิดอารมณ์ปัญหาเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล, ความยากลำบากในการประกอบอาชีพและมีคุณภาพลดลงของชีวิต.
การมีประวัติความระมัดระวังจากผู้ป่วยและคู่นอนถ้าปัจจุบันมักจะช่วยให้การแบ่งประเภทที่ถูกต้องของสาเหตุของการนอนไม่หลับ ขอให้ผู้ป่วยเพื่อให้การจัดเก็บเอกสารบันทึกประจำวันช่วงเวลาของการนอนหลับสำหรับ 1-4 สัปดาห์ที่ผ่านมาอาจจะเป็นประโยชน์ polysomnography ไม่ค่อยเป็นสิ่งจำเป็นจนกว่าจะมีความสงสัยที่แข็งแกร่งของการหายใจขณะหลับหรือความผิดปกติการเคลื่อนไหวแขนขาเป็นระยะ ๆ หรือเว้นแต่นอนไม่หลับล้มเหลวในการตอบสนองต่อการ treatment.6

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นอนไม่หลับ คือกำหนดเป็นปัญหากับการรักษา ระยะเวลา หรือคุณภาพของการนอนหลับที่มีผลในความบกพร่องของการทำงานในเวลากลางวัน แม้โอกาสที่เพียงพอและสถานการณ์สำหรับนอน 1 , 2 ( ยากรักษานอนตื่นหลังจากนอนถึงได้เริ่ม แต่ต้องตื่นก่อนเวลา) งานวิจัยส่วนใหญ่ เช่น นิยามหนึ่งของความล่าช้ากว่า 30 นาทีหลับการโจมตีหรือประสิทธิภาพการนอนหลับ ( อัตราส่วนของเวลาหลับ เวลาอยู่บนเตียง ) ไม่น้อยกว่าร้อยละ 85 1 อย่างไรก็ตามในการปฏิบัติทางคลินิกของผู้ป่วยอัตนัยตัดสินคุณภาพการนอนหลับและปริมาณเป็นปัจจัยที่สำคัญมากขึ้น นอนไม่หลับชั่วคราวเป็นเวลาน้อยกว่าหนึ่งสัปดาห์ระยะสั้น และนอนไม่หลับ หนึ่งถึงสี่สัปดาห์
- นอนไม่หลับนอนไม่หลับเรื้อรังยาวนานกว่าหนึ่ง month3 - มีความชุกของ 10 ถึง 15 percent2,4 และเกิดขึ้นบ่อยในผู้หญิง ผู้สูงอายุ และผู้ป่วยเรื้อรัง แพทย์ และจิตแพทย์ ความผิดปกติ1 มันอาจจะตามตอนเฉียบพลันอาการนอนไม่หลับในผู้ป่วยที่เป็น predisposed มีเงื่อนไข และอาจถูก perpetuated โดยปัจจัยด้านพฤติกรรมและการรับรู้ เช่น กังวลในเตียงและถือความคาดหวังไร้เหตุผลระยะเวลาการนอนหลับ อารมณ์แปรปรวน 5 รวมถึงผลกระทบที่เหนื่อยล้า มีปัญหากับความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล ปัญหาอาชีพและคุณภาพชีวิตลดลง
เอาประวัติระวังจากผู้ป่วยและเตียงคู่ ถ้าปัจจุบันมักจะให้ข้อมูลที่ถูกต้องเกี่ยวกับสาเหตุของการนอนไม่หลับ ถามผู้ป่วยเพื่อให้ไดอารี่บันทึกช่วงเวลานอนเป็นเวลาหนึ่งถึงสี่สัปดาห์ อาจเป็นประโยชน์การตรวจการนอนหลับไม่ค่อยจำเป็นเว้นแต่มีความสงสัยที่แข็งแกร่งของระบบการหายใจ หรือนอนขาเคลื่อนไหวผิดปกติ หรือถ้านอนไม่หลับเป็นระยะ 6 ล้มเหลวในการตอบสนองต่อการรักษา