Phew, too close, too close. If I br

Phew, too close, too close.

If I brought this back home I would have trouble disposing of it.

Surely, being at the end of my wits, I would've soaked all the panties in alcohol and burned them.




"But, I'm glad. I thought that I wasn't able to satisfy you."




Sylphy said that straightforwardly, making the atmosphere in the room a bit lighter.

Sylphy immediately realized what she just said, and turned bright red.




Then, the bell signaling the end of the lunch break rang out.




"Oh, that's no good. I'll be late for class."

"I apologize. It was Rinia and Pursena's fault."

"No, things like these happen sometimes."




Luke opened the door, urging me that I leave.

I went along and left the room.

After that, Ariel and Sylphy followed.

When Luke was the last to leave, he locked the door.




"Let's go."




As I walked out, Ariel was walking next to me.

Sylphy and Luke followed behind.

Ah, in this scenario it might have been better if I was in the rear as well.




"Ah."




While I was thinking that, Norn appeared when we turned around a corner.

She was looking around restlessly with an anxious face, then when she saw me, let out a small gasp.




"Norn, what's wrong? Classes are about to start."

"..."




Norn turned her face away with a huff.

She was facing towards Ariel.




"Nice to meet you. I am this school's student council president. My name is Ariel."




Ariel smiled gently, and Norn's face turned red.

As expected of her charisma.




"My name is N, Norn Greyrat..."

"Okay! Norn-san, what's wrong? It's almost time for lessons to start."

"Ah, um, I didn't know where the third practice room was..."

"I see..."




It seems Norn was left behind when they were moving between classes.

I feel sorry for her.

That's obviously painful.

So it seems she's been left out in class after all.




"Luke, please guide her."

"Yes. Please come over here."




Luke gave a gentle push on Norn's back, and escorted her.

Norn turned red, and seemed to be embarrassed.

Luke is good looking, after all.

But Luke's no good. He's a womanizer.


"..."




Suddenly, Norn turned around and looked at us.




Me, Ariel, and Sylphy.

She looked at each one of us.

Then, she turned away again with a huff.




What did I do wrong...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ว้าใกล้เกินไปใกล้ชิดเกินไป. ถ้าฉันกลับมาบ้านนี้ฉันจะมีปัญหาในการกำจัดมัน. แน่นอนเป็นที่ส่วนท้ายของปัญญาของฉันที่ฉันจะได้แช่กางเกงทั้งหมดที่อยู่ในเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และการเผาไหม้พวกเขา. "แต่ฉัน 'ดีใจ. ฉันคิดว่าฉันไม่สามารถที่จะตอบสนองคุณ. " Sylphy กล่าวว่าตรงไปตรงมาทำให้บรรยากาศในห้องนิดเบา. Sylphy รู้ทันทีว่าสิ่งที่เธอแค่พูดและหันสีแดงสดใส. จากนั้นส่งสัญญาณระฆัง ตอนท้ายของการพักกลางวันดังออกมา. "โอ้ว่าไม่ดี. ฉันจะเป็นช่วงปลายปีสำหรับการเรียน." "ฉันขอโทษ. มันเป็น Rinia และความผิด Pursena ของ." "ไม่มีสิ่งที่ต้องการเหล่านี้เกิดขึ้นบางครั้ง." ลุคเปิด ประตูกระตุ้นให้ฉันว่าฉันออก. ฉันเดินไปและเดินออกจากห้อง. หลังจากนั้นเอเรียลและ Sylphy ตาม. เมื่อลุคเป็นคนสุดท้ายที่จะออกจากเขาล็อคประตู. "Let 's go." ขณะที่ผมเดินออกแอเรียลกำลังเดิน ถัดจากฉัน. Sylphy และลุคตามที่อยู่เบื้องหลัง. อาในสถานการณ์นี้มันอาจจะเป็นดีกว่าถ้าผมอยู่ในด้านหลังเช่นกัน. "อา." ในขณะที่ฉันคิดว่าหนอนปรากฏเมื่อเราหันไปรอบ ๆ มุม. เธอเป็น มองไปรอบ ๆ พล่านด้วยใบหน้ากังวลแล้วเมื่อเธอเห็นฉันให้ออกหอบเล็ก ๆ . "หนอนสิ่งที่ผิดหรือเปล่า? เรียนเกี่ยวกับการที่จะเริ่มต้น. " "... " หนอนก็หันมาพูดไปด้วยอารมณ์โกรธ. เธอได้หันไปทางแอเรียล. "ยินดีที่ได้รู้จักคุณ ฉันประธานสภานักเรียนของโรงเรียนนี้ ชื่อของฉันคือเอเรียล. " เอเรียลยิ้มเบา ๆ และใบหน้าของหนอนเปลี่ยนเป็นสีแดง. เป็นที่คาดหวังของความสามารถพิเศษของเธอ. "ชื่อของฉันคือ N, หนอน Greyrat ... " "โอเค! หนอนซังอะไรผิดหรือเปล่า? มันเกือบจะเวลาสำหรับการเรียนที่จะเริ่มต้น. " "อาอืมผมไม่ทราบว่าที่ห้องซ้อมที่สามคือ ... " "ผมเห็น ... " ดูเหมือนว่าหนอนถูกทิ้งไว้ข้างหลังเมื่อพวกเขาถูกเคลื่อนย้ายระหว่างเรียน. ฉัน รู้สึกเสียใจสำหรับเธอ. นั่นคือความเจ็บปวดอย่างเห็นได้ชัด. ดังนั้นดูเหมือนว่าเธอถูกปล่อยออกมาในชั้นเรียนหลังจากทั้งหมด. "ลุคโปรดให้คำแนะนำของเธอ." "ใช่ กรุณามาที่นี่. " ลุคให้การผลักดันอ่อนโยนที่ด้านหลังของหนอนและพาเธอ. หนอนเปลี่ยนเป็นสีแดงและดูเหมือนจะอาย. ลุคดูดีหลังจากทั้งหมด. แต่ลุคไม่ดี. เขาเจ้าชู้. "... " ทันใดนั้นหนอนหันไปรอบ ๆ และมองมาที่พวกเรา. Me, เอเรียลและ Sylphy. เธอมองที่หนึ่งของเราแต่ละ. จากนั้นเธอหันหน้าหนีไปอีกครั้งกับอารมณ์โกรธ. อะไรที่ฉันทำผิด ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เฮ้อ ปิดก็ปิดเหมือนกัน

ถ้าฉันเอานี่กลับไปบ้านก็คงมีปัญหาต้องการกำจัดทิ้ง

ก็จะหมดปัญญาของผม ผมจะแช่กางเกงในทั้งหมดในแอลกอฮอล์และเผาพวกเขา




" แต่ฉันก็ดีใจ ฉันคิดว่าฉันไม่สามารถตอบสนองคุณ . "




ซิลฟีกล่าวว่า ตรงไปตรงมา ทำให้บรรยากาศในห้องค่อนข้างเบา

ซิลฟี่ทันทีตระหนักว่าสิ่งที่เธอเพิ่งพูด และกลายเป็นสีแดงสด




แล้วระฆังสัญญาณสิ้นพักกลางวันดังออกมา




" โอ้ นั่นไม่ดีเลย ผมจะสายแล้ว "

" ฉันกล่าวขอโทษ มัน rinia และความผิด pursena . "

" ไม่มีสิ่งแบบนี้เกิดขึ้นบางครั้ง . "




ลุค เปิดประตู ให้ฉันออกไป

ผมเดินไปแล้วก็ออกจากห้อง

หลังจากนั้นแอเรียล และ ซิลฟี คือ

เมื่อลุคเป็นคนสุดท้ายที่ไป เขาล็อคประตู




" ไปกันเถอะ "




ขณะที่ฉันเดินออกมาและเอเรียลเดินข้างๆฉัน

ซิลฟี กับลุค ตามมาข้างหลัง

อ่า ในสถานการณ์สมมตินี้ มันอาจจะดีกว่านี้ถ้าฉันอยู่ด้านหลังเช่นกัน




" อา "




ในขณะที่ฉันคิดว่า หนอนที่ปรากฏเมื่อเราหันไปรอบ ๆมุม

เธอมองไปรอบๆอย่างกระสับกระส่ายด้วยสีหน้ากังวล แล้วเมื่อเธอเห็นฉันมาหอบเล็กๆ




" หนอน , เกิดอะไรขึ้น ? ชั้นเรียนกำลังจะเริ่ม "

" . . . . . . . "




นอนหันใบหน้าของเธอไปอย่างโมโห

เธอหันไปทางเอเรียล




" ยินดีที่ได้รู้จัก ผมอยู่โรงเรียนนี้ ประธานสภานักเรียน ชื่อของฉันคือเอเรียล "




เอเรียลยิ้มอย่างอ่อนโยนและใบหน้า นอน ก็กลายเป็นสีแดง

สมกับที่เป็นเสน่ห์ของเธอ




" ชื่อของฉันคือ N , หนอน greyrat . . . . . . . "

" โอเค ! หนอนซาน , เกิดอะไรขึ้น ? มันถึงเวลาที่จะเริ่มบทเรียน "

" เอ่อ ผมไม่รู้ว่าสามห้องซ้อม . . . . . . . "

" ผมเห็น . . . . . . . "




ดูเหมือนหนอนถูกทิ้งไว้เมื่อพวกเขาถูกย้ายระหว่างชั้นเรียน

ผมรู้สึกเสียใจกับเธอ

มันก็เจ็บปวด

ดังนั้นดูเหมือนว่าเธอถูกทิ้งไว้ในชั้นเรียนทั้งหมด




" ลุค ได้โปรดแนะนำเธอ "

" ครับ กรุณามาทางนี้ "




ลุคให้ดันอ่อนโยนต่อหนอนกลับมา และพาเธอมา

นอนกลายเป็นสีแดง และไม่ต้องอาย

ลุคดูดี หลังจากทั้งหมด

แต่ลุคก็ไม่ดี เขาเป็นเสือผู้หญิง

" . . . . . . . "




ก็นอนหันไปรอบ ๆและมองเรา




ฉัน , แอเรียล และ ซิลฟี .

เธอมองพวกเราแต่ละคน

แล้วเธอหันไปอีกครั้งด้วยความโมโห




ฉันทำอะไรผิด . . . . . . .