Working With a Challenging ChildBy

Working With a Challenging Child
By Michelle Graves, Educational Director, Allen Creek Preschool, Ann Arbor, Michigan, and High/Scope Trainer
he High/Scope Curriculum recommends a pre ventive approach to child behavior problems in which team members work to avert difficul -
ties and conflicts by creating a supportive classroom environment and an orderly daily routine. When prevention fails, we advise adults to help children resolve their own conflicts and frustrations through problem solving rather than through adult-imposed control or punishment. The goal of this approach is to help children become aware of how their own actions affect others and of how the choices they make can help them overcome difficulties and conflicts.
While this approach enables most children to function fairly smoothly in most early child hood settings, sometimes staff find themselves spending a disproportionate amount of time deal ing with the problems created by one or two challenging children. When faced with one child’s severe behavior problems, they often ask themselves whether they, as program staff, are the “real problem.” They may first try to lessen the child’s troublesome behavior by altering the envi ronment, but when such efforts fail repeatedly, they may wonder whether the child needs an en tirely different approach.
Each challenging child is a different individ ual, and we don’t claim to have answers for every child; however, we have dealt successfully with such problems in the High/Scope Demonstration Preschool. Following is a description of one such difficult situation we experienced and the process the staff went through in coping with it.
Jeremy (the name is fictitious) was 3ฝ years old when he entered our program. We soon no ticed that when Jeremy could not have exactly what he wanted, he would react violently: biting, kicking, screaming curses, throwing things, and occasionally making a “mad dash” out of our classroom space. These outbursts, which occurred once or twice each morning, were so severe and disruptive that it often took 10–45 minutes of a staff member’s time to calm Jeremy down.
During the next few months of school, much of our time together as a team was spent in discussions about Jeremy. Here are some of the strategies we developed for working with him.
We took turns being the adult who stopped the behaviors when they occurred—spreading this difficult task around helped us be more patient with Jeremy. Even though we wanted Jeremy to develop inner controls, it was usually necessary at first to physically supply the control that Jeremy lacked. For example, we would separate Jeremy from the person being bitten or the object being thrown, and we would hold him inside the classroom when he tried to run out. As we held Jeremy, we would calmly and patiently explain why we could not let him do what he was doing, labeling the feelings that we thought were caus ing the behavior. In restraining Jeremy, we tried to avoid sending mixed mes sages. For example, if the adult spoke in a calm voice but her body was tense as she held him, Jeremy might not feel that we were confident that he would learn to control his own behavior.
We made an effort to spend time with Jeremy during his calmer moments, playing next to him or de scribing his behavior and the positive re actions he was getting from other children: “When you built together with Sally today, the house you made was big enough to fit three people inside.”

We recorded our observations of Jeremy. We kept track of the fre quency of his outbursts and looked for patterns: Did the problems tend to occur at certain times of the day? Were they related to changes in the classroom rou tine? Much later in the year, with the help of his family, we kept track of how much he was sleeping and what kinds of foods he was eating.
We used the daily routine as a vehicle for helping Jeremy control his behavior. If Jeremy refused to do something that the group was doing (such as clean up after work time) we could remind him of the many choices that would be possible at other parts of the routine. “It’s time to for you to clean up and get your jacket on, but when we get outside, you can decide what you want to play with there.” When Jeremy under stood the schedule better, he was some times able to cope more appropriately with frustration.

We tried to help the other chil dren understand their own feelings about Jeremy in the classroom and the ways they could deal with his unpre dictable behaviors: “I know it scares you when Jeremy comes close to you. Tell him: ‘It hurts me when you try to bite. Stop it.”’

We looked for ways for Jeremy to take responsibility for his behavior. For example, when he pulled the arms out of a doll, we helped him find a way to repair it before he chose another ac tivity.
We involved Jeremy’s parents in the process of finding ways to deal with him. This was perhaps the most dif ficult part of dealing with this situation. We tried to balance our reports on Jeremy’s challenging behavior with some positive comments. It took several meet ings and phone calls before the parents realized that we were not passing judgement on them. Once they trusted us, they were able to provide us with a great deal of support, both by continuing our classroom behavior strategies with Jeremy at home and by telling us about outside stresses that might be affecting Jeremy’s behavior in preschool.
As a team, we talked about and set time limits (for example, “We’ll try this for three weeks. If we don’t see any improvement, we will... ). Knowing that we wouldn’t have to endure the situ ation indefinitely helped us over the rough spots with Jeremy. We anticipated that we might have to repeat our behav ior strategies many more times with Jeremy than we have to with most chil dren before we would see results. How ever, we didn’t want to spend so much time and effort on Jeremy that the rest of the class suffered or that staff members got burned out.

When we felt stretched (by about week three) we looked to com munity resources for support. We con tacted a local Foster Grandparent Program and accepted volunteer workers in our classroom. They helped with the other children so staff members could spend more time working directly with Jeremy. We also asked a social worker from the local social services department to observe in the classroom. She gave us some much-needed encouragement by confirming that we were on the right track with Jeremy.
As it turned out, our patience and persistence with Jeremy were eventually rewarded. Slowly, Jeremy’s development progressed; as he grew older, the tech niques we were modeling gradually be came a part of him instead of something that came from us. He hit others less of ten, used language more often to de scribe his anger, and he stopped running out of the classroom.
Reflecting on this experience, we realize that we used the same basic strat egies with Jeremy that we use with most children, but we used them with more intensity, frequency, and patience. We’re glad that we did not “throw in the towel” too early and we believe that the pa tience we displayed helped Jeremy find control within himself. We realize, how ever, that such efforts are not always suc cessful. If we had felt that all involved were losing too much by continuing in the situation, our next step would have been to help Jeremy’s parents find a more appropriate placement for him.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การทำงานกับเด็กที่ท้าทาย
โดย michelle หลุมฝังศพผู้อำนวยการฝ่ายการศึกษาก่อนวัยเรียนลำห้ว​​ยอัลเลน, Ann Arbor, มิชิแกนและสูง / ฝึกขอบเขต
เขาสูง / ขอบเขตหลักสูตรแนะนำวิธี ventive ก่อนปัญหาพฤติกรรมของเด็กในการที่สมาชิกในทีมทำงานเพื่อหลีกเลี่ยง difficul -
ความสัมพันธ์และความขัดแย้งโดยการสร้างสภาพแวดล้อมในห้องเรียนสนับสนุนและชีวิตประจำวันอย่างเป็นระเบียบ เมื่อการป้องกันการล้มเหลวเราแนะนำให้ผู้ใหญ่ที่จะช่วยให้เด็กแก้ปัญหาความขัดแย้งของตัวเองและความผิดหวังที่ผ่านการแก้ปัญหามากกว่าที่จะผ่านการควบคุมผู้ใหญ่เรียกหรือการลงโทษ เป้าหมายของวิธีนี้คือการช่วยให้เด็กตระหนักถึงวิธีการกระทำของตนเองส่งผลกระทบต่อผู้อื่นและวิธีการเลือกที่พวกเขาให้สามารถช่วยให้พวกเขาเอาชนะความยากลำบากและความขัดแย้ง.
ในขณะที่วิธีการนี​​้จะช่วยให้เด็กส่วนใหญ่ในการทำงานอย่างเป็นธรรมได้อย่างราบรื่นในช่วงต้นส่วนใหญ่การตั้งค่าเครื่องดูดควันเด็กบางครั้งเจ้าหน้าที่พบว่าตัวเองใช้จ่ายเป็นจำนวนมากเกินความเหมาะสมของการจัดการเวลาไอเอ็นจีที่มีปัญหาที่สร้างขึ้นโดยเด็กหนึ่งหรือสองที่ท้าทาย เมื่อต้องเผชิญกับปัญหาพฤติกรรมของเด็กคนหนึ่งที่รุนแรงพวกเขามักจะถามตัวเองว่าพวกเขาเป็นพนักงานของโปรแกรมคือ "ปัญหาที่แท้จริง"พวกเขาเป็นครั้งแรกอาจพยายามที่จะช่วยลดพฤติกรรมลำบากของเด็กโดยการเปลี่ยนแวดล้อม ENVI แต่เมื่อความพยายามดังกล่าวล้มเหลวซ้ำแล้วซ้ำอีกก็อาจสงสัยว่าเ​​ด็กต้องการ en วิธีการที่แตกต่างกัน tirely.
เด็กท้าทายแต่ละ individ ที่แตกต่างกันทางเพศและเราสวม 't เรียกร้องให้มีคำตอบให้กับเด็กทุกคน แต่เราได้ประสบความสำเร็จในการจัดการกับปัญหาดังกล่าวในที่สูง / ขอบเขตอนุบาลสาธิต ต่อไปนี้เป็นคำอธิบายของหนึ่งในสถานการณ์ที่ยากลำบากเช่นเรามีประสบการณ์และกระบวนการพนักงานเดินผ่านในการรับมือกับมัน.
jeremy (ชื่อปลอม) เป็น 3 ฝปีเมื่อเขาเข้าไปในโปรแกรมของเรา เราเร็ว ๆ นี้ไม่มี ticed ว่าเมื่อ jeremy ไม่สามารถมีสิ่งที่เขาต้องการเขาจะมีปฏิกิริยาอย่างรุนแรง:กัดเตะกรีดร้องสาปแช่งโยนสิ่งและบางครั้งการทำ "รีบบ้า" ออกจากห้องเรียนของเรา ระเบิดเหล่านี้ซึ่งเกิดขึ้นครั้งหรือสองครั้งทุกเช้าเขาจึงรุนแรงและความยุ่งยากที่ว่ามันมักจะใช้เวลา 10-45 นาทีของเวลาของพนักงานที่จะสงบลง jeremy.
ในช่วงไม่กี่เดือนข้างหน้าของโรงเรียนมากของเวลาของเราร่วมกันเป็นทีมได้ใช้เวลาในการอภิปรายเกี่ยวกับ jeremy นี่คือบางส่วนของกลยุทธ์ที่เราพัฒนาขึ้นมาสำหรับการทำงานกับเขา.
เราผลัดกันเป็นผู้ใหญ่ที่หยุดพฤติกรรมที่เกิดขึ้นเมื่อพวกเขาแพร่กระจายนี้งานที่ยากรอบช่วยให้เราเป็นผู้ป่วยมากขึ้นกับ jeremy แม้ว่าเราต้องการที่จะพัฒนา jeremy การควบคุมภายในมันก็มักจะจำเป็นที่แรกที่จะจัดหาการควบคุมร่างกายที่ขาด jeremy เช่นเราจะแยก jeremy จากคนถูกกัดหรือวัตถุที่ถูกโยนลงมาและเราจะทำให้เขาอยู่ในห้องเรียนเมื่อเขาพยายามที่จะวิ่งออกไป ในขณะที่เราจัดขึ้น jeremy เราอย่างสงบและอดทนจะอธิบายว่าทำไมเราไม่สามารถปล่อยให้เขาทำในสิ่งที่เขาทำการติดฉลากความรู้สึกที่เราคิดว่าเป็น caus ing พฤติกรรม ในการงดเว้น jeremy เราพยายามที่จะหลีกเลี่ยงการส่งปราชญ์ mes ผสม ตัวอย่างเช่นถ้าผู้ใหญ่พูดในเสียงที่เงียบสงบ แต่ร่างกายของเธอเป็นความตึงเครียดขณะที่เธอกอดเขา, jeremy อาจจะไม่รู้สึกว่าเรามีความมั่นใจว่าเขาจะเรียนรู้ที่จะควบคุมพฤติกรรมของตัวเอง.
เราทำให้ความพยายามที่จะใช้เวลากับ jeremy ระหว่าง ช่วงเวลาที่เขาสงบเล่นต่อไปกับเขาหรือเด scribing พฤติกรรมและการกระทำเชิงบวกอีกครั้งที่เขาได้รับจากเด็กคนอื่น ๆ เขา: ". เมื่อคุณสร้างขึ้นร่วมกับแซลลี่ในวันนี้บ้านที่คุณทำมีขนาดใหญ่พอที่จะพอดีกับคนสามคนภายใน"

เราบันทึกการสังเกตของเรา ของ jeremy เราเฝ้าติดตามความถี่ FRE ของระเบิดของเขาและมองหารูปแบบ: ปัญหาไม่มีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นในบางช่วงเวลาของวันที่พวกเขาเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงในขวากหนาม Rou ห้องเรียน มากในปีต่อมาด​​้วยความช่วยเหลือของครอบครัวของเขาที่เราเฝ้าติดตามเท่าไหร่ที่เขาได้รับการนอนหลับและสิ่งที่ชนิดของอาหารที่เขากำลังรับประทานอาหาร.
เราใช้ชีวิตประจำวันเป็นพาหนะสำหรับการช่วยเหลือ jeremy ควบคุมพฤติกรรมของเขาถ้า jeremy ปฏิเสธที่จะทำสิ่งที่กลุ่มกำลังทำอยู่ (เช่นการทำความสะอาดขึ้นหลังจากที่เวลาทำงาน) เราจะได้เตือนเขาของตัวเลือกมากมายที่จะเป็นไปได้ที่ส่วนอื่น ๆ ของชีวิตประจำ "มันถึงเวลาที่จะให้คุณในการทำความสะอาดและได้รับแจ็คเก็ตของคุณใน แต่เมื่อเราได้รับจากภายนอกคุณสามารถตัดสินใจว่าคุณต้องการที่จะเล่นกับมี." เมื่อยืนอยู่ภายใต้ jeremy ตารางที่ดีกว่าเขาเป็นบางครั้งสามารถที่จะรับมือมากขึ้นอย่างเหมาะสมกับแห้ว

เราพยายามที่จะช่วยให้หลาน Chil อื่นเข้าใจความรู้สึกของตนเองเกี่ยวกับ jeremy ในห้องเรียนและวิธีการที่พวกเขาสามารถจัดการกับพฤติกรรมของเขา dictable unpre. "ฉันรู้ว่ามันกลัวคุณเมื่อ jeremy มาใกล้ชิดกับคุณ บอกเขาว่า 'มันเจ็บฉันเมื่อคุณพยายามที่จะกัด หยุดมัน. "'

เรามองหาวิธีการเพื่อ jeremy จะต้องรับผิดชอบต่อพฤติกรรมของเขา ตัวอย่างเช่นเมื่อเขาดึงแขนออกจากตุ๊กตาที่เราช่วยให้เขาหาวิธีการซ่อมแซมมันก่อนที่เขาจะเลือก TIVITY AC อื่น.
เราที่เกี่ยวข้องกับพ่อแม่ของเจเรมีในขั้นตอนการหาวิธีที่จะจัดการกับเขา นี้อาจจะเป็นส่วนที่แตก ficult มากที่สุดในการจัดการกับสถานการณ์นี้เราพยายามที่จะรักษาความสมดุลของรายงานของเรากับพฤติกรรมที่ท้าทาย jeremy มีความเห็นเชิงบวกบาง มันต้องใช้เวลาหลายคําตอบสนองความต้องการและโทรศัพท์ก่อนที่พ่อแม่รู้ว่าเราไม่ได้ผ่านการตัดสินเกี่ยวกับพวกเขา ทันทีที่พวกเขาไว้วางใจเราพวกเขาสามารถที่จะให้เรามีการจัดการที่ดีของการสนับสนุนทั้งสองอย่างต่อเนื่องกลยุทธ์พฤติกรรมในห้องเรียนของเรากับ jeremy ที่บ้านและบอกเราเกี่ยวกับแรงภายนอกที่อาจจะมีผลต่อพฤติกรรม jeremy ในเด็กก่อนวัยเรียนโดย.
เป็นทีมเราได้พูดคุยเกี่ยวกับการตั้งเวลา (เช่น "เราจะพยายามนี้ สามสัปดาห์. ถ้าเราไม่เห็นการปรับปรุงใด ๆ ที่เราจะ ... )รู้ว่าเราจะไม่ต้องทน ation แหล่งกำเนิดไปเรื่อย ๆ ช่วยให้เราผ่านจุดที่หยาบกร้านด้วย jeremy เราคาดว่าเราอาจจะต้องทำซ้ำกลยุทธ์พฤติกรรม ior ของเราครั้งอื่น ๆ อีกมากมายด้วย jeremy กว่าที่เรามีกับหลาน Chil มากที่สุดก่อนที่เราจะได้เห็นผล วิธีการที่เคยเราไม่ได้ต้องการที่จะใช้เวลามากและความพยายามใน jeremy ว่าส่วนที่เหลือของชั้นเรียนที่ได้รับความเดือดร้อนหรือพนักงานได้เผาออก.

เมื่อเรารู้สึกว่ายืด (ประมาณสัปดาห์ที่สาม) เรามองไป com munity ทรัพยากรที่ให้การสนับสนุน เรา con tacted โปรแกรมปู่ย่าตายายอุปถัมภ์ในท้องถิ่นและคนงานที่อาสาสมัครได้รับการยอมรับในห้องเรียนของเราพวกเขาช่วยให้กับเด็กอื่น ๆ เพื่อให้พนักงานสามารถใช้เวลามากขึ้นในการทำงานโดยตรงกับ jeremy เรายังถามนักสังคมสงเคราะห์จากหน่วยงานบริการสังคมในท้องถิ่นเพื่อสังเกตในห้องเรียน เธอให้เราบางให้กำลังใจที่จำเป็นมากโดยยืนยันว่าเราอยู่บนเส้นทางที่ถูกต้องกับ jeremy.
เป็นมันปรากฏออกมาความอดทนและความเพียรของเรากับเจเรมีได้รับรางวัลในที่สุดช้า, การพัฒนาความก้าวหน้าของ jeremy; ในขณะที่เขาโตขึ้นทิ่เทคโนโลยีที่เราได้สร้างแบบจำลองจะค่อยๆเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของเขาแทนสิ่งที่มาจากเรา เขาตีคนอื่นน้อยกว่าสิบภาษาที่ใช้มักจะเป็นมากขึ้นในการยกเลิกการเขียนความโกรธของเขาและเขาหยุดวิ่งออกจากห้องเรียน.
สะท้อนให้เห็นถึงประสบการณ์นี้เราตระหนักดีว่าเราใช้เดียวกัน egies กาหนดกลยุทธ์ขั้นพื้นฐานที่มี jeremy ที่เราใช้กับเด็กมากที่สุด แต่เราใช้พวกเขามีความรุนแรงมากขึ้นความถี่และความอดทน เราดีใจที่เราไม่ได้ "โยนในผ้าเช็ดตัว" เร็วเกินไปและเราเชื่อว่า tience pa เราแสดง jeremy ช่วยหาการควบคุมภายในตัวเอง เราตระหนักถึงวิธีการที่เคยว่าความพยายามดังกล่าวจะไม่เสมอ cessful SUCถ้าเรามีความรู้สึกว่าทุกคนที่เกี่ยวข้องได้รับการสูญเสียมากเกินไปอย่างต่อเนื่องในสถานการณ์โดยขั้นตอนต่อไปของเราจะได้รับที่จะช่วยให้ผู้ปกครอง jeremy หาตำแหน่งที่เหมาะสมสำหรับเขา.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทำงานด้วยเป็นสิ่งที่ท้าทายเด็ก
โดยมิเชลสุสาน กรรมการศึกษา อัลเลนครี Preschool, Ann Arbor มิชิแกน และพี่เลี้ยงสูง/ขอบเขต
เขาสูง/ขอบเขตหลักสูตรแนะนำวิธีการ ventive ก่อนปัญหาพฤติกรรมเด็กในทีมใดสมาชิกในที่ทำงานหลบหลีก difficul-
ความสัมพันธ์และความขัดแย้ง โดยการสร้างสภาพแวดล้อมห้องเรียนสนับสนุนและกิจวัตรประจำวันเป็นระเบียบ เมื่อป้องกันล้ม เราแนะนำให้ผู้ใหญ่ช่วยเด็กแก้ไขความขัดแย้งและอธิบาย ถึงการแก้ปัญหา มากกว่าผู้ใหญ่บังคับควบคุมหรือลงโทษตนเอง เป้าหมายของวิธีการนี้จะช่วยให้เด็กตระหนักว่าการกระทำของตนเองส่งผลกระทบต่อผู้อื่น และวิธีเลือกที่จะทำให้สามารถช่วยพวกเขา overcome ปัญหาและความขัดแย้ง
ในขณะที่วิธีนี้ช่วยให้เด็กส่วนใหญ่ทำงานค่อนข้างราบรื่นในฮูดเด็กส่วนใหญ่เริ่มต้นค่า บางครั้งพนักงานหาเองใช้จำนวนเวลาจัดการกำลังนำปัญหาที่สร้างขึ้น โดยเด็กท้าทายหนึ่ง หรือสอง เมื่อประสบกับปัญหาพฤติกรรมรุนแรงของเด็ก พวกเขามักจะถามตัวเองว่าพวกเขา เป็นโปรแกรมพนักงาน มี "ปัญหาจริง"พวกเขาแรกอาจพยายามที่จะลดพฤติกรรมนันทนาการของเด็ก โดย ronment สามารถดัดแปลง แต่เมื่อความพยายามดังกล่าวล้มเหลวซ้ำ ๆ พวกเขาอาจสงสัยว่า เด็กต้องการน้ำ tirely แตกต่างกันวิธีการ
เด็กแต่ละคนที่ท้าทายเป็น ual individ แตกต่างกัน และเราไม่เรียกร้องให้มีคำตอบสำหรับเด็กทุกคน อย่างไรก็ตาม เรามีแจกสำเร็จ มีปัญหาดังกล่าวในการสูง/ขอบเขตสาธิต Preschool ต่อไปนี้เป็นคำอธิบายหนึ่งยากสถานการณ์เช่นเรามีประสบการณ์และการที่พนักงานเดินผ่านในการรับมือกับมัน
ถูกสมมติ) เจเรมีถูก 3ฝ ปีเมื่อท่านได้เข้าโปรแกรมของเรา เราเร็ว ๆ นี้ไม่ ticed ตอบว่า เมื่อเจเรมีไม่ได้สิ่งที่เขาต้อง เขาจะสนองโหง: เสียดสี เตะ กรีดร้อง curses ขว้างปาสิ่ง และบางครั้งทำให้ "รีบบ้า" เนื้อที่ห้องเรียนของเรา Outbursts เหล่านี้ ซึ่งเกิดขึ้นครั้งเดียวหรือสองครั้งทุกวัน ได้รุนแรงมาก และขวัญที่มักจะเอา 10–45 นาทีของเวลาของพนักงานจะสงบลงเจเรมี.
ในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมาของโรงเรียน เวลาเราร่วมกันเป็นทีมมากถูกใช้ในการสนทนาเกี่ยวกับเจเรมี นี่คือบางส่วนของกลยุทธ์ที่เราพัฒนาขึ้นมาเพื่อทำงานกับเขา.
เราเอาผู้ใหญ่คนหยุดพฤติกรรมเมื่อเกิดการเปลี่ยนตัวกระจายงานนี้ยากรอบช่วยเรามากอดกับเจเรมี ถึงแม้ว่าเราต้องเจเรมีพัฒนาการควบคุมภายใน ก็มักจะจำเป็นที่แรกเพื่อจัดหาการควบคุมที่ขาดเจเรมีจริง ตัวอย่าง เราจะแยกเจเรมีจากคนที่ถูกกัดหรือวัตถุที่ถูกโยนลง และเราจะเก็บเขาภายในห้องเรียนเมื่อเขาพยายามจะวิ่งออกไป เราจัดเจเรมี เราจะเย็น และอดทนอธิบายทำไมเราจะไม่ให้เขาทำอะไรเขาไม่ทำ ติดฉลากความรู้สึกที่เราคิดว่า ถูก caus กำลังลักษณะการทำงาน ในเจเรมีและยับยั้ง เราพยายามหลีกเลี่ยงการส่งผสม mes ลอินเตอร์ ตัวอย่าง ถ้าผู้ใหญ่พูดในเสียงเงียบสงบ แต่ร่างกายของเธอถูกกาลเป็นเธอขึ้นเขา เจเรมีอาจไม่รู้สึกว่า เรามีความมั่นใจว่า เขาจะเรียนรู้การควบคุมพฤติกรรมของเขาเองได้
เราทำเพื่อใช้เวลากับเจเรมีระหว่างช่วงเวลาที่เงียบสงบของเขา เล่นติดเขาหรือเด scribing บวกเกี่ยวกับการกระทำและพฤติกรรมของเขาที่เขาได้รับจากเด็กอื่น ๆ: "เมื่อคุณสร้างกับ Sally วันนี้ บ้านคุณทำได้ใหญ่พอให้พอดีกับสามคนภายใน"

เราบันทึกข้อสังเกตของเราของเจเรมีด้วย เราเก็บข้อมูลของ quency ฟรีของ outbursts ของเขา และมองหารูปแบบ: ไม่ปัญหามักจะ เกิดขึ้นในบางช่วงเวลาของวันหรือไม่ พวกเขาเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงในซี่งหรูห้องเรียน มากในภายหลังในปี ครอบครัว ช่วยเราเก็บของเท่าเขานอนและชนิดของอาหารที่เขาได้รับประทานกัน
เราใช้ประจำวันเป็นพาหนะช่วยเจเรมีที่ควบคุมพฤติกรรมของเขา ถ้าเจเรมีปฏิเสธที่จะทำบางสิ่งบางอย่างที่ได้ทำ (เช่นเป็นการทำความสะอาดหลังจากเวลาทำงาน) เราได้เตือนเขาที่เลือกมากที่จะเป็นไปได้ที่ส่วนอื่น ๆ ของชุดคำสั่งได้ "เวลาที่จะให้คุณทำความสะอาด และรับเสื้อของคุณ แต่เมื่อเราได้รับอยู่ คุณสามารถเลือกสิ่งที่คุณต้องการเล่นกับมี" เมื่อเจเรมีภายใต้ยืนกำหนดการที่ดี บางครั้งสามารถรับมืออย่างเหมาะสมมากกับแห้ว

เราพยายามช่วยตัวอื่น ๆ chil dren เข้าใจความรู้สึกของตนเองเกี่ยวกับเจเรมีในห้องเรียนและวิธีการพวกเขาสามารถจัดการกับพฤติกรรมของเขา dictable unpre: "ฉันรู้ว่า มัน scares คุณเมื่อเจเรมีคุณ บอกเขา: ' เจ็บฉันเมื่อคุณพยายามที่จะกัด หยุดมัน " '

เรามองหาวิธีการสำหรับเจเรมีชอบลักษณะการทำงานของเขา ตัวอย่าง เมื่อเขาดึงแขนออกจากตุ๊กตา เราช่วยเขาหาทางซ่อมแซมก่อนเขาเลือกอื่น ac tivity.
เราเกี่ยวข้องกับการปกครองของเจเรมีกำลังหาวิธีที่จะจัดการกับเขา นี้มีบางทีที่สุด dif ficult จัดการกับสถานการณ์นี้ เราพยายามที่จะสมดุลของเรารายงานพฤติกรรมท้าทายของเจเรมีกับบางความคิดเห็นในเชิงบวก ใช้ ings พบปะและติดต่อทางโทรศัพท์หลายก่อนพ่อแม่รับรู้ว่า เราไม่ได้ช่วยตัดสินนั้น เมื่อพวกเขาเชื่อถือเรา พวกเขาต้องให้เราสนับสนุน มาก ทั้ง โดยต่อกลยุทธ์ลักษณะห้องเรียนของเรา มีเจเรมีที่บ้าน และบอกเราเกี่ยวกับความตึงเครียดภายนอกที่อาจจะส่งผลกระทบต่อลักษณะการทำงานของเจเรมีในหอศิลป์
เป็นทีม เราคุยกัน และตั้งค่าการจำกัดเวลา (เช่น, "เราจะลองตัวนี้มาสามอาทิตย์เลย ถ้าเราไม่เห็นปรับปรุงใด ๆ เราจะ...) รู้ว่า เราจะไม่ต้องทน ation ซิโดยไม่จำกัดเวลาช่วยเราผ่านจุดหยาบกับเจเรมี เราคาดว่า เราอาจต้องทำซ้ำเรา behav ior กลยุทธ์หลาย ๆ ครั้งกับเจเรมีเรามีจะ มี dren chil มากที่สุดก่อนที่เราจะเห็นผลลัพธ์ จบ เราไม่ได้ต้องใช้เวลาและความพยายามมากเจเรมีที่เหลือของคลาส หรือว่า พนักงานได้เขียนออก

เมื่อเรารู้สึกยืด (โดยเกี่ยวกับสัปดาห์สาม) เรามอง com munity ทรัพยากรสำหรับสนับสนุนการ เราติด tacted โปรแกรมท้องถิ่นฟอสเตอร์ปู่ย่าตายายและผู้ปฏิบัติงานอาสาสมัครที่ยอมรับในห้องเรียนของเรา พวกเขาช่วยกับเด็กอื่น ๆ เพื่อให้พนักงานสามารถใช้เวลาทำงานโดยตรงกับเจเรมี นอกจากนี้เรายังขอสังคมสงเคราะห์จากกรมประชาสงเคราะห์ภายในสังเกตในห้องเรียน เธอให้เราบางมากต้องสนับสนุนธุรกรรมที่เรามุ่งกับเจเรมี
จะเปิดออก ความอดทนของเราและคงอยู่กับเจเรมีถูกในที่สุดรางวัล หน้าไปเพียงช้า พัฒนาของเจเรมีใด เขาเติบโตเก่า เทคนิค niques ที่เราได้สร้างโมเดลค่อย ๆ ได้มาเป็นส่วนหนึ่งของเขาแทนสิ่งที่มาจากเรา เขาตีผู้อื่นน้อยสิบ ภาษาที่ใช้บ่อยเพื่อเด scribe ความโกรธของเขา และเขาหยุดทำงานจากห้องเรียน
สะท้อนประสบการณ์นี้ เราทราบว่า เราใช้ egies strat พื้นฐานเดียวกันกับเจเรมีที่เราใช้กับเด็กมากที่สุด แต่เราใช้ มีความเข้มมากขึ้น ความถี่ และความอดทน เราดีใจที่เราทำไม่ได้ "โยนผ้า" ไปก่อน และเราเชื่อว่า tience ป่าเราแสดงช่วยให้เจเรมีที่ค้นหาการควบคุมภายในตนเอง เราทราบ จบ เช่นความพยายามที่ไม่เสมอ suc cessful ถ้าเราได้รู้สึกว่า ทั้งหมดที่เกี่ยวข้องมีการสูญเสียมากเกินไป โดยต่อเนื่องในสถานการณ์ ขั้นตอนถัดไปของเราที่จะได้รับเพื่อ ช่วยให้ผู้ปกครองของเจเรมีที่ค้นหาตำแหน่งที่เหมาะสมสำหรับเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การทำงานร่วมกับท้าทายเด็ก
โดย สุภาพสตรี หมายเลขหนึ่ง Michelle หลุมศพ,การศึกษา,ผู้อำนวยการ, Allen Creek เด่นชัด, Ann Arbor ,มิชิแกน,และสูง/ขอบเขต Trainer
ซึ่งจะช่วยเขาสูง/ขอบเขตหลักสูตรขอแนะนำให้ก่อน ventive แนวทางการทำงานเพื่อเด็กปัญหาที่สมาชิกในทีมงานเพื่อลดความร้อนแรง difficul -
ความสัมพันธ์และความขัดแย้งทางผลประโยชน์ด้วยการสร้างที่รองรับในห้องเรียนและสิ่งแวดล้อมที่เป็นระเบียบทุกวันเป็นประจำ. เมื่อการป้องกันการล้มเหลวเราขอแนะนำให้ผู้ใหญ่เพื่อช่วยให้เด็กสามารถแก้ไขปัญหาความขัดแย้งของตนเองและยังผ่านการแก้ปัญหามากกว่าโดยผ่านการลงโทษหรือการควบคุมผู้ใหญ่เรียกเก็บ เป้าหมายของวิธีนี้คือการช่วยให้เด็กตระหนักถึงการกระทำของตัวเองได้อย่างไรเขามีผลต่อผู้อื่นและของได้อย่างไรทางเลือกที่ทำให้สามารถช่วยให้เขาสามารถเอาชนะความขัดแย้งและปัญหา.
ในขณะที่วิธีนี้จะช่วยให้เด็กๆมากที่สุดในการทำงานค่อนข้างได้อย่างราบรื่นในการตั้งค่ากับเด็กมากที่สุดช่วงต้นบางครั้งเจ้าหน้าที่พบว่าตัวเองกำลังการใช้จ่ายเงินไม่ได้ส่วนของข้อตกลงเวลาไอเอ็นจีประกันชีวิตมีปัญหาที่สร้างขึ้นโดยหนึ่งหรือสองคนที่ท้าทาย เมื่อต้องเผชิญกับปัญหาพฤติกรรมรุนแรงของเด็กคนหนึ่งที่มักจะถามตัวเองว่าจะเป็นพนักงานโปรแกรมจะ"ปัญหาที่แท้จริง"พวกเขาอาจลองใช้เพื่อช่วยลดพฤติกรรมความยุ่งยากของเด็กโดยการปรับเปลี่ยน ronment envi ครั้งแรกแต่เมื่อความพยายามดังกล่าวไม่ซ้ำหลายครั้งแต่พวกเขาอาจสงสัยว่าเด็กที่ความต้องการแนวทาง tirely ห้องน้ำในตัวแตกต่างกันที่. N เด็กแต่ละเรื่องที่ท้าทายเป็นสามัญประจำปี individ แตกต่างกันและเราไม่เรียกร้องให้มีคำตอบสำหรับเด็กทุกคนอย่างไรก็ตามเราได้ทำสำเร็จแล้วกับปัญหาดังกล่าวในการสาธิตสูง/ขอบเขตที่เด่นชัด ต่อไปนี้เป็นรายละเอียดที่หนึ่งของสถานการณ์ยากเช่นว่านั้นเรามีประสบการณ์และกระบวนการที่มีพนักงานที่ผ่านเข้าไปในสันกำแพงมี.
ใครชั่วกว่าใคร(ชื่อที่เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นโดยมี 3 ฝปีเมื่อเขาเข้าไปโปรแกรมของเรา เราก็ไม่มี ticed ที่เมื่อใครชั่วกว่าใครไม่มีสิ่งที่เขาต้องการเขาจะตอบสนองอย่างรุนแรงกัดเตะร้องคำสาปแช่งและขว้างปาสิ่งต่างๆในบางครั้งทำให้"ขีดบ้า"ออกจากพื้นที่ในห้องเรียนของเรา ถือเหล่านี้ซึ่งเกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวหรือสองครั้งแต่ละช่วงเช้าได้อย่างรุนแรงและช่วยลดความยุ่งยากที่จะมักหยิบ 10-45 นาทีของเวลาในการทำงานของพนักงานเป็นสมาชิกเพื่อความสงบใครชั่วกว่าใครลง.
ในระหว่างช่วงเดือนถัดไปของโรงเรียนในช่วงเวลาของเราด้วยกันเป็นทีมงานที่ต้องใช้เวลาในการแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับใครชั่วกว่าใคร นี่คือกลยุทธ์ที่เราพัฒนาขึ้นมาสำหรับการทำงานร่วมกับเขา.
เราก็จะเป็นผู้ใหญ่ที่หยุดพฤติกรรมบางอย่างที่เกิดขึ้นการงานที่ยากนี้โดยรอบช่วยให้เราได้มากกว่าคนที่มีใครชั่วกว่าใคร แม้เราต้องการใครชั่วกว่าใครในการพัฒนาการควบคุมด้านในโดยปกติแล้วมันเป็นความจำเป็นที่เป็นครั้งแรกในการพาวเวอร์ซัพพลายการควบคุมร่างกายที่ใครชั่วกว่าใครขาด ตัวอย่างเช่นเราจะแยกออกจากกันใครชั่วกว่าใครจากบุคคลที่ถูกกัดหรือวัตถุที่มีการโยนและเราจะถือว่าเขา ภายใน ห้องเรียนที่เมื่อเขาพยายามจะวิ่งออกไป ในขณะที่เราจัดขึ้นใครชั่วกว่าใครเราจะอธิบายว่าทำไมเราไม่สามารถปล่อยให้เขาทำในสิ่งที่เขากำลังทำอะไรอยู่อย่างสงบและอย่างอดทนการติดฉลากความรู้สึกที่เราคิดว่าเป็นพฤติกรรมที่ caus ไอเอ็นจีประกันชีวิต ท้าวมหาพรหมโรงแรมเอราวัณในใครชั่วกว่าใครเราพยายามที่จะหลีกเลี่ยงการส่งคนฉลาดสีสันแต่งแต้มแบบผสม ตัวอย่างเช่นหากผู้ใหญ่ที่พูดด้วยน้ำเสียงอันเงียบสงบแต่ร่างกายของเธอก็เครียดเป็นเธอมีใครชั่วกว่าใครเขาอาจจะไม่ได้รู้สึกว่าเรามีความมั่นใจว่าเขาจะต้องเรียนรู้ในการควบคุมการทำงานของเขาเอง.
เราทำให้ความพยายามที่จะใช้ช่วงเวลาเวลาที่มีใครชั่วกว่าใครในระหว่างช่วงเวลาของเขาสงบลงการเล่นถัดไปให้เขาหรือ de scribing พฤติกรรมของเขาอีกครั้งและการดำเนินการในเชิงบวกที่เขากำลังจากเด็กคนอื่น"เมื่อคุณสร้างขึ้นพร้อมด้วย Sally วันนี้บ้านที่คุณทำให้มีขนาดใหญ่พอที่จะบรรจุลงสามคน ภายใน "

เราบันทึกการสังเกตการณ์ของเราของใครชั่วกว่าใคร เราได้รับการดูแลรักษาให้ติดตาม quency fre ของดีงามยิ่งของเขาและดูรูปแบบก็เกิดปัญหาที่มีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นในช่วงเวลาที่แน่นอนของวันที่เป็นที่ที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงในห้องเรียน rou หนามเตย ภายหลัง มากในปีนี้ด้วยการช่วยเหลือครอบครัวของเขาเราติดตามว่าเขานอนหลับอยู่และสิ่งของทุก ประเภท อาหารเขากิน.
เราใช้เป็นประจำทุกวันที่เป็นยานพาหนะที่ช่วยให้การควบคุมพฤติกรรมของเขาใครชั่วกว่าใครหากใครชั่วกว่าใครไม่ยอมทำอะไรบางอย่างที่กลุ่มที่กำลังทำอะไรอยู่(เช่นทำความสะอาดหลังจากเวลาทำงาน)เราไม่สามารถเตือนเขาของทางเลือกที่หลากหลายที่จะสามารถเป็นไปได้ในส่วนพื้นที่อื่นๆของเราได้ "มันเป็นช่วงเวลาสำหรับคุณในการทำความสะอาดและได้รับเสื้อของคุณอยู่แต่เมื่อเราได้รับด้านนอกคุณจะสามารถตัดสินใจว่าคุณต้องการเล่นกับมี"เมื่อใครชั่วกว่าใครยืนอยู่ตามตารางเวลาที่ได้ดียิ่งขึ้นเขาเป็นบางครั้งสามารถรับมือได้อย่างเหมาะสมมากกว่าพร้อมด้วยความขัดข้องหมองใจ.

เราก็พยายามให้ความช่วยเหลือเกี่ยวกับ"อื่นๆที่ทำความเข้าใจความรู้สึกของพวกเขาที่ใครชั่วกว่าใครในชั้นเรียนและวิธีที่จะจัดการกับพฤติกรรม dictable unpre ของเขา"ผมรู้ว่ามันความกลัวคุณเมื่อใครชั่วกว่าใครจะมาอยู่ใกล้กับคุณ บอกเขาว่า"มันให้ผมเจ็บเมื่อคุณพยายามที่จะกัด หยุดมัน."

เรามองสำหรับวิธีสำหรับใครชั่วกว่าใครมีความรับผิดชอบต่อพฤติกรรมของเขา ตัวอย่างเช่นเมื่อเขาดึงแขนออกจากตุ๊กตาที่เราช่วยให้เขาได้พบกับวิธีเพื่อซ่อมแซมก่อนที่เขาเลือก tivity AC .
เรามีส่วนเกี่ยวข้องกับพ่อแม่ของใครชั่วกว่าใครในการค้นหาวิธีที่จะจัดการกับเขา โรงแรมแห่งนี้เป็นเรื่องส่วน ficult ชนิดในการจัดการกับสถานการณ์แบบนี้เราพยายามที่จะสร้างความสมดุลในการทำงานของเรารายงานความท้าทายของใครชั่วกว่าใครมีการแสดงความคิดเห็นในเชิงบวกต่อบางส่วน มันก็เอาโทรศัพท์และ ings พบกับหลากหลายก่อนคุณพ่อคุณแม่ได้ตระหนักว่าเราก็ไม่ได้ผ่านคำพิพากษาที่ให้ เมื่อพวกเขาได้รับความเชื่อถือเราเขาก็สามารถให้กับเราด้วยข้อตกลงที่ดีเยี่ยมของการสนับสนุนทั้งสองอย่างต่อเนื่องโดยกลยุทธ์การทำงานในห้องเรียนของเราพร้อมด้วยใครชั่วกว่าใครที่บ้านและด้วยการบอกเราเกี่ยวกับทางด้านนอกเน้นว่าอาจจะมีผลกระทบต่อพฤติกรรมของใครชั่วกว่าใครในเด่นชัด.
เป็นทีมที่เราคุยกันเกี่ยวกับและตั้งเวลา(ตัวอย่างเช่น"เราจะได้ลองนี้เป็นเวลาสามสัปดาห์ หากเราไม่เห็นการปรับปรุงใดๆเราจะ )การรู้ว่าเราจะไม่ทนอยู่ที่เดิมที่ไม่มีกำหนดการช่วยให้เราผ่านจุดขรุขระพร้อมด้วยใครชั่วกว่าใคร เราคาดว่าเราอาจจะต้องทำซ้ำกลยุทธ์กว่า behav ของเราเวลามากกว่าจำนวนมากพร้อมด้วยใครชั่วกว่าใครมากกว่าเราต้องพร้อมด้วยเกี่ยวกับ"มากที่สุดก่อนเราจะเห็นผล อย่างไรเราไม่ต้องการที่จะใช้ช่วงเวลาอย่างมากและความพยายามในใครชั่วกว่าใครที่เหลือในระดับที่ต้องประสบกับหรือที่สมาชิกพนักงานได้เผาออกมา.

เมื่อเรารู้สึกว่าเหยียด(โดยประมาณสัปดาห์สาม)เรามองไปยังแหล่งข้อมูล munity . com สำหรับการสนับสนุน เรา Con tacted บุญธรรมปู่ย่าตายายในท้องถิ่นโปรแกรมที่ได้รับการยอมรับและคนงานอาสาสมัครในชั้นเรียนของเราก็ช่วยกับเด็กคนอื่นที่ทำให้สมาชิกพนักงานสามารถใช้ช่วงเวลาเวลามากกว่าการทำงานโดยตรงกับใครชั่วกว่าใคร นอกจากนั้นเรายังถามคนงานทางสังคมจากฝ่ายบริการทางสังคมในท้องถิ่นที่จะปฏิบัติตามในห้องเรียน เธอก็ทำให้เรามีกำลังใจว่าที่จำเป็นบางอย่างโดยการยืนยันว่าเราอยู่บนเส้นทางที่ถูกต้องด้วยใครชั่วกว่าใคร.
เมื่อออกมายืนกรานและความอดทนของเราพร้อมด้วยใครชั่วกว่าใครก็รับรางวัลในที่สุดค่อยๆพัฒนาการของใครชั่วกว่าใครมีความก้าวหน้าไปมากและเขาก็เก่า niques เทคโนโลยีขั้นสูงที่เราได้การสร้างแบบจำลองขึ้นอย่างค่อยเป็นค่อยไปและได้มาเป็นส่วนหนึ่งของเขาแทนการบางสิ่งบางอย่างที่มาจากเรา เขาก็ตีสิบกว่าคนอื่นใช้ ภาษา มากกว่านี้ในการยกเลิกความโกรธแค้นราชเลขาของเขาและเขาหยุดการทำงานออกจากห้องเรียน.
สะท้อนถึงประสบการณ์แห่งนี้เราตระหนักดีว่าเราใช้ egies strat พื้นฐานเดียวกันที่พร้อมด้วยใครชั่วกว่าใครที่เราใช้กับเด็กมากที่สุดแต่เราใช้ด้วยความเข้มของแสงและความอดทนความถี่มากขึ้น เรายินดีอย่างยิ่งที่เราไม่ได้"โยนผ้าเช็ดตัว"เกินไปและเราเชื่อว่า tience ป่าที่เราแสดงช่วยใครชั่วกว่าใครได้พบกับการควบคุม ภายใน ตัวของเขาเอง เราตระหนักดีถึงความไม่เคยว่าความพยายามดังกล่าวจะไม่ SUC cessful เสมอหากเรามีความรู้สึกว่าทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องก็ต้องสูญเสียมากเกินไปโดยจะดำเนินการในสถานการณ์ที่ขั้นตอนถัดไปของเราก็จะได้รับเพื่อเป็นการช่วยเหลือผู้ปกครองของใครชั่วกว่าใครได้พบกับการจัดวางที่เหมาะสมมากกว่าที่เขามา.