powders, lipsticks, kajal, sindoor,

powders, lipsticks, kajal, sindoor, eye makeup, mouthwashes
etc. (Chauhan et al., 2010). Apart from the demand of availability
of cosmetic products in markets, the health awareness
draws the attention of researcher and clinician (Nnorom
et al., 2005) to find the adverse effects regarding heavy metal
contamination (Saeed et al., 2010; Barakat, 2011).
Some cosmetics are benign; others can cause or are supposed
to cause harmful effects such as cancer, allergic reaction,
mutations, respiratory problems as well as development and
reproductive problems (CDC, 2003). For instance, an increase
level of cadmium has been reported to cause inhibition of
DNA mismatches. Zinc has been reported to cause the same
signs of illness as does lead, and can easily be mistakenly diagnosed
as lead poisoning (Theresa et al., 2013). Heavy metal
poisoning takes place in the form of various diseases when ingested
or inhaled (Saeed et al., 2011) as shown in Table 3.
1.1. Hazardous chemicals in cosmetics
Cosmetics have often been considered by many dermatologists,
more harmful than good (Groot et al., 1994). These contain
more than 10,000 ingredients which are linked to many
diseases like cancer, birth defects, developmental and reproductive
harm. Knowing the toxicity the (US FDA) bans nine
ingredients including coal tar colors, formaldehyde, glycol
ethers, lead, mercury, parabens, phenylenediamine, phthalates
in cosmetic products.
1.1.1. Heavy metals
Metals have been used as instruments of murder and were
sprayed by the British in World War 1 (Adal and Tarabar,
2013). Generally heavy metals are those whose density is five
times greater than the density of water (Al-Trabulsy et al.,
2013; Glanze et al., 1996). These includes: antimony, arsenic,
bismuth, cadmium, cerium, chromium, cobalt, copper, gallium,
gold, iron, lead, manganese, mercury, nickel, platinum,
silver, tellurium, thallium, tin, uranium, vanadium and zinc.
Even the essential metals when present in higher concentration
become toxic (Glanze et al., 1996).
1.1.2. Topical absorption and toxicity of heavy metals
The toxicity of metal and its cure is well documented (Palpandi
and Kesavan, 2012) from early times (370 B. C. E.), when
Hippocrates diagnosed abdominal colic in a man who became
a victim of metal toxicity in metal extraction. After this
diagnosis, study on toxic interaction of metals took its pace.
The landmark inquiry into mechanism of action of heavy metals
was the work by (Voegtlin et al., 1923). The skin absorption
of the salts of heavy metals varies greatly with different physical
parameters (Lilley et al., 1988). Exposure to metals may occur
through the diet, from medications, from the environment
(Adal and Tarabar, 2013) and the use of cosmetics. The use
of underarm cosmetics has been investigated as possible cause
of breast cancer. A biological basis for breast carcinogenesis
may be due to the binding of various chemical constituents to
DNA and to promote growth of the damaged cells (Darbre,
2003). It is due to this reason that Directive 76/768/EEC
banned the use of heavy metals, Cd, Co, Cr, Ni, and Pb as
impurities in the preparation of cosmetics (Bocca et al., 2007).
Dermal exposure is expected to be the most significant
route because most of the cosmetics products are direct

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผง ลิปสติก kajal, sindoor แต่งหน้าตา mouthwashesฯลฯ (Chauhan et al., 2010) นอกจากความต้องการพร้อมใช้งานผลิตภัณฑ์เครื่องสำอางในตลาด ความรู้สุขภาพดึงดูดความสนใจของนักวิจัย clinician (Nnoromร้อยเอ็ด al., 2005) หาผลข้างเคียงเกี่ยวกับโลหะหนักปนเปื้อน (Saeed et al., 2010 บาราคัท 2011)เครื่องสำอางบางอย่างจะอ่อนโยน ผู้อื่นสามารถทำ หรือควรทำให้เกิดอันตรายเช่นมะเร็ง แพ้กลายพันธุ์ ปัญหาทางเดินหายใจ รวมทั้งการพัฒนา และสืบพันธุ์ปัญหา (CDC, 2003) ตัวอย่าง การเพิ่มขึ้นมีการรายงานระดับแคดเมียมทำให้เกิดการยับยั้งการMismatches ดีเอ็นเอ สังกะสีมีรายงานว่า ทำให้เหมือนกันอาการของโรคเป็นนำ และสามารถเดินได้โดยผิดพลาดการวินิจฉัยเป็นลูกค้าเป้าหมายเป็นพิษ (เทเรซา et al., 2013) โลหะหนักเป็นพิษเกิดขึ้นในโรคต่าง ๆ เมื่อกินหรือช่วยในการ (Saeed et al., 2011) ดังแสดงในตาราง 31.1. อันตรายสารเคมีในเครื่องสำอางเครื่องสำอางมีมักจะถูกพิจารณา โดยแพทย์ผิวหนังหลายแห่งยิ่งเป็นอันตรายมากกว่าดี (Groot et al., 1994) เหล่านี้ประกอบด้วยส่วนผสมมากกว่า 10000 ซึ่งเชื่อมโยงกับโรคเช่นโรคมะเร็ง เกิดข้อบกพร่อง พัฒนาการ และการเจริญพันธุ์อันตราย ความเป็นพิษที่ไม่ทราบ (เรา FDA) ห้ามเก้าส่วนผสมได้แก่สีน้ำมันดินถ่านหิน ฟอร์มาลดีไฮด์ glycolethers ลูกค้าเป้าหมาย ปรอท parabens, phenylenediamine, phthalatesในผลิตภัณฑ์เครื่องสำอาง1.1.1. โลหะหนักโลหะใช้เป็นเครื่องมือของการฆาตกรรม และถูกฉีดพ่น โดยชาวอังกฤษในสงครามโลก 1 (Adal และ Tarabar2013) . โดยทั่วไปโลหะหนักจะมีความหนาแน่นเป็นห้าเวลามากกว่าความหนาแน่นของน้ำ (Al-Trabulsy et al.,2013 Glanze et al., 1996) เหล่านี้รวมถึง: พลวง สารหนูบิสมัท แคดเมียม ซีเรียม โครเมียม โคบอลต์ ทองแดง แกลเลียมทองคำ เหล็ก ลูกค้าเป้าหมาย แมงกานีส ปรอท นิกเกิล แพลตติ นั่มเงิน เทลลูเรียม แทลเลียม ดีบุก ยูเรเนียม วาเนเดียม และสังกะสีแม้จำเป็นโลหะเมื่ออยู่ในความเข้มข้นสูงเป็นพิษ (Glanze et al., 1996)1.1.2 การดูดซึมเฉพาะและความเป็นพิษของโลหะหนักความเป็นพิษของโลหะและการรักษาเป็นอย่างดีเอกสาร (Palpandiและ Kesavan, 2012) ตั้งแต่ช่วงเวลา (370 เกิด C. E.), เมื่อHippocrates การวินิจฉัยปวดบิดในท้องในคนที่เป็นเหยื่อของความเป็นพิษของโลหะในการสกัดโลหะ หลังจากนี้การวินิจฉัย การศึกษาโต้พิษของโลหะเอาความก้าวถามมาร์คเป็นกลไกของการดำเนินการของโลหะหนักทำงานด้วย (Voegtlin et al., 1923) การดูดซึมของผิวของเกลือของโลหะหนักแตกต่างกันไปมากทางกายภาพที่แตกต่างกันพารามิเตอร์ (Lilley et al., 1988) สัมผัสกับโลหะที่อาจเกิดขึ้นผ่านอาหาร จากยา จากสิ่งแวดล้อม(Adal และ Tarabar, 2013) และการใช้เครื่องสำอาง การใช้งานเครื่องสำอางเหงื่อใต้วงแขนได้ถูกสอบสวนเป็นได้มะเร็งเต้านม พื้นฐานทางชีวภาพสำหรับ carcinogenesis เต้านมอาจเกิดจากการรวมของ constituents เคมีต่าง ๆ เพื่อดีเอ็นเอและ การส่งเสริมการเจริญเติบโตของเซลล์ (Darbre2003) นั้นก็เนื่องจากสาเหตุนี้ที่คำสั่ง 76/768/EECห้ามใช้โลหะหนัก ซีดี Co, Cr, Ni และ Pb เป็นสิ่งสกปรกในเครื่องสำอาง (Bocca et al., 2007)แสงประมาณคาดว่าจะมีความสำคัญมากที่สุดกระบวนผลิตเนื่องจากส่วนใหญ่ของผลิตภัณฑ์เครื่องสำอางโดยตรง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผง, ลิปสติก, Kajal, sindoor แต่งหน้าตาน้ำยา
ฯลฯ (Chauhan et al., 2010) นอกเหนือจากความต้องการของความพร้อมของผลิตภัณฑ์เครื่องสำอางในตลาดการรับรู้สุขภาพดึงความสนใจของนักวิจัยและผู้เชี่ยวชาญในการรักษา(Nnorom หาผลกระทบที่เกี่ยวกับโลหะหนัก et al, 2005). การปนเปื้อน (อีด et al, 2010;. Barakat 2011 .) เครื่องสำอางบางคนมีความอ่อนโยน; คนอื่น ๆ ที่สามารถก่อให้เกิดหรือควรจะก่อให้เกิดผลที่เป็นอันตรายเช่นโรคมะเร็ง, อาการแพ้, การกลายพันธุ์ปัญหาทางเดินหายใจเช่นเดียวกับการพัฒนาและปัญหาทางระบบสืบพันธุ์ (CDC, 2003) ยกตัวอย่างเช่นการเพิ่มขึ้นของระดับแคดเมียมได้รับรายงานที่จะทำให้เกิดการยับยั้งการไม่ตรงกันดีเอ็นเอ สังกะสีได้รับรายงานที่จะทำให้เกิดเดียวกันอาการป่วยเป็นไม่นำและสามารถได้รับการวินิจฉัยผิดพลาดเป็นพิษตะกั่ว(เทเรซ่า et al., 2013) โลหะหนักเป็นพิษที่เกิดขึ้นในรูปแบบของโรคต่าง ๆ เมื่อกินหรือสูดดม(อีด et al., 2011) ดังแสดงในตารางที่ 3 1.1 สารเคมีอันตรายในเครื่องสำอางเครื่องสำอางมักจะได้รับการพิจารณาโดยแพทย์ผิวหนังจำนวนมากที่เป็นอันตรายมากกว่าดี(Groot et al., 1994) เหล่านี้มีมากกว่า 10,000 ส่วนผสมที่เชื่อมโยงกับหลายโรคเช่นโรคมะเร็งเกิดข้อบกพร่องทางพัฒนาการและการสืบพันธุ์อันตราย รู้ที่เป็นพิษ (US FDA) ห้ามเก้าส่วนผสมรวมทั้งสีน้ำมันถ่านหินฟอร์มาลดีไฮด์ไกลคอลอีเทอร์, ตะกั่ว, ปรอท, พาราเบน, Phenylenediamine, phthalates ในผลิตภัณฑ์เครื่องสำอาง. 1.1.1 โลหะหนักโลหะได้ถูกนำมาใช้เป็นเครื่องมือที่ใช้ในการฆาตกรรมและได้รับการฉีดพ่นโดยอังกฤษในสงครามโลกครั้งที่1 (Adal และธาราบาร์, 2013) โดยทั่วไปโลหะหนักเป็นผู้ที่มีความหนาแน่นเป็นห้าครั้งยิ่งใหญ่กว่าความหนาแน่นของน้ำ (Al-Trabulsy, et al. 2013;. Glanze, et al, 1996) รวมถึงเหล่านี้: พลวงสารหนูบิสมัทแคดเมียมซีเรียมโครเมียมโคบอลต์ทองแดงแกลเลียมทองเหล็กตะกั่วแมงกานีสปรอทนิกเกิล, ทองคำขาว, เงิน, เทลลูเรียมแทลเลียมดีบุกยูเรเนียมวาเนเดียมและสังกะสี. แม้ โลหะที่สำคัญเมื่ออยู่ในความเข้มข้นที่สูงขึ้นกลายเป็นพิษ(Glanze et al., 1996). 1.1.2 การดูดซึมเฉพาะและความเป็นพิษของโลหะหนักเป็นพิษของโลหะและการรักษาที่เป็นเอกสารที่ดี (Palpandi และ Kesavan 2012) จากช่วงเวลา (370 คริสตศักราช) เมื่อHippocrates การวินิจฉัยอาการจุกเสียดท้องในคนที่กลายเป็นเหยื่อของความเป็นพิษของโลหะในการสกัดโลหะ. หลังจากนี้การวินิจฉัยการศึกษาเกี่ยวกับการทำงานร่วมกันเป็นพิษของโลหะเอาก้าว. สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมเข้ามาในสถานที่สำคัญกลไกของการกระทำของโลหะหนักที่เป็นผลงานโดย (Voegtlin et al., 1923) การดูดซึมผิวของเกลือของโลหะหนักแตกต่างกันอย่างมากกับทางกายภาพที่แตกต่างกันพารามิเตอร์(ลิลลี่ et al., 1988) การสัมผัสกับโลหะอาจเกิดขึ้นผ่านทางอาหารจากยาจากสภาพแวดล้อม(Adal ธาราบาร์และ 2013) และการใช้เครื่องสำอาง การใช้เครื่องสำอางใต้วงแขนได้รับการตรวจสอบเป็นไปได้ว่าเป็นสาเหตุของมะเร็งเต้านม พื้นฐานชีววิทยาสำหรับการเกิดมะเร็งเต้านมอาจจะเป็นเพราะผูกพันขององค์ประกอบทางเคมีต่างๆให้กับDNA และการส่งเสริมการเจริญเติบโตของเซลล์ที่เสียหาย (Darbre, 2003) เป็นเพราะเหตุนี้ที่ Directive 76/768 / EEC ห้ามการใช้งานของโลหะหนักแคดเมียม Co, โครเมียมนิกเกิลและตะกั่วเป็นสิ่งสกปรกในการจัดทำเครื่องสำอาง(Bocca et al., 2007). การสัมผัสทางผิวหนังที่คาดว่า จะเป็นที่สำคัญที่สุดเส้นทางเพราะส่วนใหญ่ของผลิตภัณฑ์เครื่องสำอางโดยตรง