demonstrated that maximum amplitude

demonstrated that maximum amplitude of head rotations in the pitch and roll planes starts
improving during the first weeks of autonomous ambulation and attains mean values close
to the mature range within 6–32 weeks (Ledebt and Bril 2000).
A cross-sectional study of walking in typically developing children, in which
children were studied in conditions with minimal equilibrium demands (overground
walking) and in difficult balance conditions (narrow beam walking), has shown that adoption
of head stabilisation in space is confined to easy locomotor tasks in 3- to 6-year-old children,
to be subsequently extended to difficult tasks in 7- to 8-year-olds (Assaiante and Amblard
1993). In typically developing children aged 7–8 years, dynamic control of head
displacement in the pitch and yaw planes attains near-adult features, whereas less effective
performance occurs in the roll plane (Assaiante and Amblard 1993). This indicates that
acquisition of the ability to ‘anchor’ the head position to gravity-linked reference frames
over a functionally effective spectrum of locomotor tasks runs a protracted developmental
course.
In addition to the above basic head stabilisation actions, minor patterns of head (and
trunk) motion in the sagittal plane were described during ambulation. These consist of lowamplitude
forward and downward head pitches, which are thought to compensate for vertical
trunk translations, both by minimising peak accelerations at the head and by assisting visual
fixation, when needed (Mulavara and Bloomberg 2002). Compared with the strategy of
head stabilisation in space, such a fine coordination strategy has a slower developmental
evolution, in that, by the end of the first year of independent walking, it has attained about
50% of the adult performance level (Ledebt and Wiener-Vacher 1996).
Quantitative evaluation of head stability during treadmill walking in 7- to 12-year-old
children with bilateral or mild unilateral spastic CP was performed by Holt et al. (1999), who
adopted a variability measure of the vertical displacement of the head. The study revealed
that the variability of fluctuations in the amplitude of head displacement of children with
CP only differed to a minor extent from that of typically developing children. At variance,
the variability of fluctuation in the period of head displacement was significantly higher than
that of the controls. This finding suggests that in children with CP timing rather than spatial
control of head position during walking might be mainly impaired. Further studies are
necessary for ascertaining the suboptimal ability to control dynamic head rotation in the
three planes during ordinary overground walking in the different forms of CP. Such studies
are needed in particular because it is known that children with CP, examined in a sitting
position, may show significant disturbances of head–eye coordination and gaze stabilisation,
which might yield possible effects on the processing of vestibular and/or visual information
(van der Weel et al. 1996). Similar dysfunctions might also interfere with gait performance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

demonstrated that maximum amplitude of head rotations in the pitch and roll planes startsimproving during the first weeks of autonomous ambulation and attains mean values closeto the mature range within 6–32 weeks (Ledebt and Bril 2000).A cross-sectional study of walking in typically developing children, in whichchildren were studied in conditions with minimal equilibrium demands (overgroundwalking) and in difficult balance conditions (narrow beam walking), has shown that adoptionof head stabilisation in space is confined to easy locomotor tasks in 3- to 6-year-old children,to be subsequently extended to difficult tasks in 7- to 8-year-olds (Assaiante and Amblard1993). In typically developing children aged 7–8 years, dynamic control of headdisplacement in the pitch and yaw planes attains near-adult features, whereas less effectiveperformance occurs in the roll plane (Assaiante and Amblard 1993). This indicates thatacquisition of the ability to ‘anchor’ the head position to gravity-linked reference framesover a functionally effective spectrum of locomotor tasks runs a protracted developmentalcourse.In addition to the above basic head stabilisation actions, minor patterns of head (andtrunk) motion in the sagittal plane were described during ambulation. These consist of lowamplitudeforward and downward head pitches, which are thought to compensate for verticaltrunk translations, both by minimising peak accelerations at the head and by assisting visualเบี เมื่อจำเป็น (Mulavara และอาร์ซี 2002) เปรียบเทียบกับกลยุทธ์ของstabilisation ใหญ่ในพื้นที่ กลยุทธ์การประสานงานที่ดีเช่นมีการพัฒนาช้าวิวัฒนาการ ที่ โดยปีแรกเดินอิสระ จะได้รับเกี่ยวกับ50% ของผู้ใหญ่สมรรถนะ (Ledebt และ Wiener Vacher 1996)การประเมินเชิงปริมาณหัวเสถียรภาพระหว่าง treadmill เดินใน 7 กับ 12-ปีเด็กอ่อน หรือทวิภาคีฝ่าย spastic CP ทำโดย Holt et al. (1999), ที่นำมาใช้วัดความแปรผันของปริมาณกระบอกสูบในแนวตั้งของหัวหน้า การศึกษาที่เปิดเผยที่ความแปรผันของความผันผวนในการคลื่นของแทนหัวของเด็กCP เท่านั้นแตกต่างระดับรองจากการพัฒนาเด็กโดยทั่วไป ที่ต่างความแปรผันของความผันผวนในช่วงปริมาณกระบอกสูบใหญ่ได้อย่างมีนัยสำคัญมากกว่าที่ควบคุม ค้นหานี้แนะนำในเด็ก CP เวลา มากกว่าพื้นที่ที่ควบคุมตำแหน่งหัวระหว่างเดินอาจจะเสียหายส่วนใหญ่ มีการศึกษาเพิ่มเติมจำเป็นสำหรับ ascertaining สภาพความสามารถในการควบคุมหมุนหัวแบบไดนามิกในการสามบินระหว่างรถไฟเหนือดินธรรมดาที่เดินในรูปแบบต่าง ๆ ของ CP การศึกษาดังกล่าวจำเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากเป็นที่รู้จักกันว่า เด็ก CP ตรวจสอบในการนั่งตำแหน่ง อาจแสดงแหล่งสำคัญประสานงานหัว – ตา และมอง stabilisationซึ่งอาจผลผลิตผลการประมวลผลข้อมูล vestibular หรือภาพได้(van der Weel et al. 1996) Dysfunctions คล้ายยังอาจรบกวนประสิทธิภาพเดิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แสดงให้เห็นว่าความกว้างสูงสุดของการหมุนหัวในสนามและเครื่องบินม้วนเริ่ม
ปรับตัวดีขึ้นในช่วงสัปดาห์แรกของการป่วยของตนเองและบรรลุค่าเฉลี่ยใกล้เคียง
ในช่วงที่ผู้ใหญ่ภายใน 6-32 สัปดาห์ (Ledebt และ Bril 2000).
การศึกษาภาคตัดขวางของการเดิน ในเด็กมักจะพัฒนาซึ่งใน
เด็กที่มีการศึกษาอยู่ในสภาพที่สมดุลกับความต้องการที่น้อยที่สุด (ดิน
เดิน) และอยู่ในสภาพที่สมดุลยาก (เดินแสงแคบ) ได้แสดงให้เห็นว่าการยอมรับ
ของการรักษาเสถียรภาพใหญ่ในพื้นที่ถูกกักขังอยู่ในงานที่ง่ายในการเคลื่อนไหว 3 การ เด็ก 6 ปี
ที่จะขยายต่อมากับงานที่ยากลำบากใน 7 ​​ถึง 8 ปี olds (Assaiante และ Amblard
1993) ในการพัฒนาโดยทั่วไปเด็กอายุ 7-8 ปี, การควบคุมแบบไดนามิกของหัว
เคลื่อนที่ในสนามและหันเหเครื่องบินรบคุณสมบัติใกล้ผู้ใหญ่ในขณะที่มีประสิทธิภาพน้อยกว่า
ผลการดำเนินงานที่เกิดขึ้นในระนาบม้วน (Assaiante และ Amblard 1993) นี้บ่งชี้ว่า
การซื้อกิจการของความสามารถในการ 'สมอตำแหน่งหัวกรอบอ้างอิงแรงโน้มถ่วงที่เชื่อมโยง
ในช่วงคลื่นความถี่ที่มีประสิทธิภาพการทำงานของงานที่ทำงานเคลื่อนไหวการพัฒนายืดเยื้อ
แน่นอน.
นอกเหนือจากการดำเนินการรักษาเสถียรภาพหัวพื้นฐานข้างต้นรูปแบบเล็ก ๆ น้อย ๆ ของหัว (และ
ลำต้น) เคลื่อนไหวในระนาบทัถูกอธิบายในระหว่างการลุก เหล่านี้ประกอบด้วย lowamplitude
ไปข้างหน้าและสนามหัวลงที่มีความคิดที่จะชดเชยให้แนว
แปลลำต้นทั้งโดยการลดความเร่งสูงสุดที่หัวและภาพโดยให้ความช่วยเหลือ
ตรึงเมื่อมีความจำเป็น (Mulavara และบลูมเบิร์ก 2002) เมื่อเทียบกับกลยุทธ์ในการ
รักษาเสถียรภาพใหญ่ในพื้นที่ดังกล่าวเป็นกลยุทธ์การประสานงานที่ดีมีพัฒนาการช้ากว่า
วิวัฒนาการในการที่ในตอนท้ายของปีแรกของการเดินเป็นอิสระมันได้บรรลุประมาณ
50% ของระดับประสิทธิภาพผู้ใหญ่ (Ledebt และ Wiener -Vacher 1996).
การประเมินผลเชิงปริมาณของความมั่นคงในช่วงหัวลู่วิ่งเดินใน 7 ถึง 12 ปี
เด็กที่มีความรุนแรงในระดับทวิภาคีหรือฝ่ายเดียวกระตุกซีพีได้ดำเนินการโดยโฮลท์, et al (1999) ที่
นำมาใช้วัดความแปรปรวนของการเคลื่อนที่ในแนวตั้งของหัว ผลการศึกษาพบ
ว่าความแปรปรวนของความผันผวนของความกว้างของรางหัวของเด็กที่มีความ
แตกต่างกันเพียง CP ในระดับรองลงมาจากที่เด็กมักจะพัฒนา ที่แปรปรวน
ความแปรปรวนของความผันผวนในช่วงของการกำจัดหัวอย่างมีนัยสำคัญสูงกว่า
ที่ของการควบคุม การค้นพบนี้แสดงให้เห็นว่าในเด็กที่มีระยะเวลา CP มากกว่าเชิงพื้นที่
ควบคุมของตำแหน่งหัวในระหว่างการเดินอาจจะด้อยคุณภาพส่วนใหญ่ การศึกษาเพิ่มเติมเป็น
สิ่งจำเป็นสำหรับการสืบหาความสามารถในการก่อให้เกิดผลลัพธ์ในการควบคุมการหมุนหัวแบบไดนามิกใน
สามระนาบระหว่างเดินดินธรรมดาในรูปแบบที่แตกต่างกันของซีพี การศึกษาดังกล่าว
มีความจำเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะมันเป็นที่รู้จักกันว่าเด็กที่มีซีพีตรวจสอบในการนั่ง
ตำแหน่งอาจแสดงการรบกวนอย่างมีนัยสำคัญของการประสานงานหัวตาและการรักษาเสถียรภาพสายตา,
ซึ่งอาจผลผลิตผลกระทบที่เป็นไปได้ในการประมวลผลของขนถ่ายและ / หรือข้อมูลภาพ
( แวนเดอร์ Weel et al. 1996) ความผิดปกติที่คล้ายกันนอกจากนี้ยังอาจรบกวนการเดิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แสดงให้เห็นว่าแอมปลิจูดสูงสุดของการหมุนหัวสนามบินและม้วนเริ่ม
การปรับปรุงในระหว่างสัปดาห์แรกของการป่วย และได้ปกครองตนเองหมายความว่า ค่าปิด
ให้ผู้ใหญ่ช่วงภายใน 6 – 32 สัปดาห์ และ ledebt บริล 2000 ) .
จึงเรียนเดินในมักจะพัฒนาเด็กซึ่ง
เด็กศึกษาสภาวะสมดุลกับความต้องการน้อยที่สุด ( ดิน
เดิน ) และในสภาวะสมดุลยาก ( แสงแคบเดิน ) , แสดงให้เห็นว่าการยอมรับ
หัวเสถียรภาพในพื้นที่คับ ( งานง่ายใน 3 - 6 ปีเด็ก
จะขยายต่อมา เพื่อให้งานที่ยากใน 7 - 8-year-olds ( assaiante และ amblard
1993 )มักจะพัฒนาในเด็กอายุ 7 – 8 ปี , การควบคุมแบบไดนามิกของการกระจัดหัว
ในระดับเสียงและ Yaw เครื่องบินรบใกล้คุณลักษณะของผู้ใหญ่ ในขณะที่ประสิทธิภาพประสิทธิภาพ
น้อยลงขึ้นในม้วน ( assaiante เครื่องบิน และ amblard 1993 ) นี้บ่งชี้ว่า
ซื้อความสามารถในการ ' ยึด ' ตำแหน่งหัวหน้าแรงโน้มถ่วงเชื่อมโยงอ้างอิงกรอบ
ผ่านสเปกตรัมมีประสิทธิภาพการทำงานของงาน ( วิ่งยืดเยื้อพัฒนาการ

แน่นอน นอกเหนือจากข้างต้นขั้นพื้นฐานหัว Stabilisation การกระทำเล็กน้อย รูปแบบหัวและลำตัวเครื่องบิน
) เคลื่อนไหวในแซกได้ถูกอธิบายไว้ในช่วงป่วย . เหล่านี้ประกอบด้วย lowamplitude
ไปข้างหน้าและลดลงหัวสนาม ซึ่งมีความคิดที่จะชดเชยการแปลงวงแนวตั้ง
,ทั้งลดความเร่งสูงสุดที่หัวและความภาพ
การตรึง เมื่อต้องการ ( mulavara บลูมเบิร์กและ 2002 ) เมื่อเทียบกับกลยุทธ์ของ
หัวเสถียรภาพในพื้นที่ เช่น การปรับกลยุทธ์ได้ช้าลงพัฒนาการ
วิวัฒนาการ ที่ ปลาย ปีแรกของ อิสระเดิน ก็ได้บรรลุเกี่ยวกับ
50 % ของผู้ใหญ่ ระดับประสิทธิภาพ ( ledebt และไส้กรอก วาเชอร์ 1996 ) .
ปริมาณการประเมินเสถียรภาพในการเดินในลู่วิ่งหัว 7 - 12
เด็กทวิภาคี หรืออ่อนฝ่ายเดียวซึ่งซีพีทำโดย Holt et al . ( 1999 ) , ที่ นำ ความแปรปรวน
วัดการเคลื่อนที่ในแนวดิ่งของหัว พบ
ว่า ความแปรปรวนของความผันผวนในค่าของหัวการเคลื่อนที่ของเด็ก
CP ต่างกันเท่านั้นในระดับรองจากที่มักจะพัฒนาเด็ก ที่ความแปรปรวน
การแปรผันของความผันผวนในช่วงการกระจัดศีรษะสูงกว่า
ของการควบคุม การค้นพบนี้แสดงให้เห็นว่าในเด็ก CP มากกว่าพื้นที่
ด้วยเวลาควบคุมตำแหน่งของศีรษะขณะเดินอาจจะส่วนใหญ่บกพร่อง มีการศึกษาเพิ่มเติมเพื่อสืบหา suboptimal
จำเป็นในการควบคุมแบบไดนามิกการหมุนศีรษะใน
3 เครื่องบินในระหว่างเดินดินธรรมดาในรูปแบบต่าง ๆ ที่ศึกษาดังกล่าว
เป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะมันเป็นที่รู้จักกันว่า เด็กซีพี ตรวจในการนั่ง
ตำแหน่งอาจแสดงในระดับหัวและตาประสานงานและจ้องมอง Stabilisation
ซึ่งอาจผลผลิตผลที่เป็นไปได้ , ในการประมวลผลการขนถ่ายและ / หรือ
ข้อมูลภาพ ( ฟาน เดอร์ วีล et al . 1996 ) ความผิดปกติที่คล้ายกันอาจรบกวนการแสดงการเดิน