- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Heet Sib Sorng "Heet" is abbreviate
Heet Sib Sorng
"Heet" is abbreviated from the Thai word "Ja Reet", meaning the traditional practice, but northeastern people say the alphabet "H" instead of the "R". Heet Sib sorng is therefore the practices that are traditionally performed in each month of twelve months ("Sib Sorng" means "twelve"). In ancient time, the first month (called "Duan Ai" or "Duan Jiang") represented the start of the New Year and the twelfth month ended the year cycle. Each month had one tradition, mostly Buddhism-based. If the tradition was not Buddhism-based, people deliberately tried to make it Buddhism involved so that they had opportunity to gather at the temple for merit-makings, which are;
The first month (Duan Ai): This is in the cool season. The people would arrange the place for monks to practice karma, staying in strict practice for a certain period of time, in the forest or in the cemetery. The practice of karma is called in Bali "Parivas". The objective of the practice is to purify the mind by getting rid of all bad things offensive to Buddhism practices. The people took the opportunity to perform merit making at this period. There is a saying about this month as below;
- "When the first month arrived, The monks are prepared for practice of karma"
The second month (Duan Yee) : "Duan Yee, Tum Boon Koon Laan" means that there are activities after harvesting, the thrashed rice grain are piled up in big mounds called "Koom Khao", just like a sand mounds, on the threshing ground. Then, there is a ceremony to worship the Goddess of rice (Chao Mae Po Sop) and to pay respect to spirits of the threshing ground. Some might wish to preach about the rice goddess. There may be ceremony for the spirit of rice before the rice is taken to the storage. Then, there is a ceremony for the spirit of the land (farming field). Woods are collected for their future use, mainly for cooking, as said;
- "When the second month reached, Do prepare woods for household use"
The third month : Religious ceremony for "Kao Jee" (broiled sticky rice). In a full moon day of the third month, which is the Makha Buja day, the broiled sticky rice was the main theme of this religious ceremony. To make "Kao Jee"; the cooked sticky rice is shaped in chunks then broiled over the fire like roasted chicken. The cooked chunks of rice are repeatedly coated by using well-broken egg. The sticky cane juice or sugar cane is then tucked inside the rice. This kind of food is prepared very early in the morning and then offered to the monks as a breakfast. Later in the same morning, people gather at the religious Hall (locally called "Hua Jaek"). The monks pray before having their lunch. This occasion is both a religious ceremony and festivity for each village. People have opportunity to attend both religious ceremony and enjoy themselves. There is a northeastern parable saying;
"When the third month approaches, you should prepare the broiled rice Then tuck it with sticky sugar juice"
In this month, it has been believed that it is the month to conduct the religious ceremony for rice. People (especially rice farmers) do both offer paddies to monks and conduct religious ceremony for their houses. After the Buddhist ceremony is completed, the Brahmin rice ceremony is followed. The ceremony can be conducted just for traditional purposes i.e. offer paddies to monks then perform a bit of religious ceremony. The main objective is to thank the paddy that is kept in their storage. There is a saying;
- "When the third month arrived, let's prepare the broiled rice Offer them to monks, then we'd earn merits"
The fourth month: The religious ceremony in the memorial of "Maha Shart", which was the last great incarnation of the Buddha. In this month, there is normally a "Maha Shart" sermon. The northeasterners preferably call this ceremony "Boon Pa Wes" (Pra Wes San Dorn: the Buddha in this carnation). The is a parable saying;
The third month you should prepare broiled rice
When the forth month approaches, the monk give a Ma tee sermon.
The time schedule for this ceremony is not strictly fixed. It could be at the end of the third month or the beginning of the fifth month. The "Maha Shart" sermon in the northeast is different from that in the central region in several ways, for example; there is an invitation for monks from 10-20 temples to give a sermon. The scripture can be separated into 30-40 parts. The sermon begins at the early morning and tended to finish within a day. If there are more monks, each monk will give 1-2 parts. But if there is fewer monks, each monk might have to give up to 5 parts of the sermon. The sermon is separated into number of parts because it is intended to match with the number of houses in each village. For example, if there are 80 houses in the village, the sermon will be separated into 80 parts. The sermon includes the chapters of preaches such as "Ma Lai Muen" (Ten thousand garlands), "Ma Lai Saen" (One hundred thousand garlands), and "Ma Ha Shart" in order to match with the number of people joining the same part of the sermon. People who live in different house can join together and take the same part of the sermon. While the monks are giving a sermon, there may be unexpected additional request for extra sermon by people who live in neighboring village. They organize the parade and unexpectedly arrive while a monk is giving a sermon. Having walking 3 rounds about the Hall, the request is proposed to the monk. It is called "Kun Lorn" (unexpected part) because this is no expected occasion. The monk will never know if he is certainly going to face this situation. This kind of activity is one way of encouraging the good relationship between the villages. They occasionally do this activity in return to each other's cerebration. Both merits and friendship are gained. Also, this kind of activity brings along joys and fun. Different group of people can organize this activity and it is considered a major annual religious ceremony in the northeast that attracts a lot of donation.
Moreover, 4-5 days before the ceremony commences, the young boys and girls help each other to decorate the Hall and temple vicinity. At this occasion, the boys therefore have opportunity to meet and talk to girls so that the atmosphere is so joyful. This is a lovely northeast.
The fifth month; There is a religious ceremony for Song Kran (Thai New Year festivity). This festival is similar to that conducted in the central region of Thailand. The differences are only of the traditional local plays or traditions of pouring water. Ladies may be allowed to pour water to monks on this occasion either outside or in the monks' residences. The tradition of pouring water is not only conducted on the New Year day but also on the days from middle of the fifth month and, sometimes, it can be extended to the end of the month if the weather is so hot. Besides, there is a formal tradition of pouring water to various Buddha images and monks. At the middle of the fifth month, girls will bring water to bathe monks and Buddha images. In the past 30 years, there is a bathing hall in every temple. The Buddha images are brought to the bathing hall then bathed. During the hot weather, children like going to gather underneath the bathing hall. It is believed that the bathed water has magic to cure illness or expel the diseases. The bathing hall has a wooden floor so that water can pass through so those children can enjoy bathing too.
The sixth month; there is a religious ceremony for Wisakha Buja day (The annual ceremony commemorating the Birth, Enlightenment, and the Demise of the Lord Buddha). There is a bathing ceremony for monks who can be considered masters who successfully learn and can perform ordination for successors.
The seventh month; there are various religious ceremonies such as for the spirits of the houses, the tutelary spirit of the city, the spirits of ancestors, the spirit of the village, and the spirit of the farming field (called "Pee Ta Haek") just before farmers start working in their farm. These ceremonies are conducted with the purposes to show people's respect and thankfulness to those spirits. There is a saying;
- "It's now the seventh month, let's worship Raja Those angels deserve respect and protect us"
The eighth month; there is a religious ceremony for entering the Buddhist Lent. This is the same as ceremony conducted in the central region of Thailand. A particular preference is to produce the Lent candles made of wax. There is also tradition of giving those candles for the monks' use during the Buddhist Lent. There is a saying;
- "When the eighth month reached All the monks are to stay only in the temple"
The ninth month; there is a religious ceremony for the passed away people. The ceremony is called "Khao Pradub Din" meaning "placing the rice on the natural ground". On the fourteenth day of the waning moon of the ninth month, people prepare food, betel palm and betel pepper, and cigarette then wrap them with banana leaves. The wrapped chunks of food are placed on the ground, hung on the trees' branches, or in the shrines. The objective of this ceremony is to give this food to the passed away ancestors or relatives. The ceremony is later preferably conducted in Buddhist way of merit making i.e. conducted by offering food to monks and prays. Some senior people comment that this ceremony has the purpose to thank the land they live on and make the living. In the ninth month, the farming products and natural sources of food such fishes are most prosperous. So the people wish to thank the land for that reason.
- "The ninth month is the middle of rainy season People are prepared For the placing rice on the ground Offering to monks will be our strength"
"Heet" is abbreviated from the Thai word "Ja Reet", meaning the traditional practice, but northeastern people say the alphabet "H" instead of the "R". Heet Sib sorng is therefore the practices that are traditionally performed in each month of twelve months ("Sib Sorng" means "twelve"). In ancient time, the first month (called "Duan Ai" or "Duan Jiang") represented the start of the New Year and the twelfth month ended the year cycle. Each month had one tradition, mostly Buddhism-based. If the tradition was not Buddhism-based, people deliberately tried to make it Buddhism involved so that they had opportunity to gather at the temple for merit-makings, which are;
The first month (Duan Ai): This is in the cool season. The people would arrange the place for monks to practice karma, staying in strict practice for a certain period of time, in the forest or in the cemetery. The practice of karma is called in Bali "Parivas". The objective of the practice is to purify the mind by getting rid of all bad things offensive to Buddhism practices. The people took the opportunity to perform merit making at this period. There is a saying about this month as below;
- "When the first month arrived, The monks are prepared for practice of karma"
The second month (Duan Yee) : "Duan Yee, Tum Boon Koon Laan" means that there are activities after harvesting, the thrashed rice grain are piled up in big mounds called "Koom Khao", just like a sand mounds, on the threshing ground. Then, there is a ceremony to worship the Goddess of rice (Chao Mae Po Sop) and to pay respect to spirits of the threshing ground. Some might wish to preach about the rice goddess. There may be ceremony for the spirit of rice before the rice is taken to the storage. Then, there is a ceremony for the spirit of the land (farming field). Woods are collected for their future use, mainly for cooking, as said;
- "When the second month reached, Do prepare woods for household use"
The third month : Religious ceremony for "Kao Jee" (broiled sticky rice). In a full moon day of the third month, which is the Makha Buja day, the broiled sticky rice was the main theme of this religious ceremony. To make "Kao Jee"; the cooked sticky rice is shaped in chunks then broiled over the fire like roasted chicken. The cooked chunks of rice are repeatedly coated by using well-broken egg. The sticky cane juice or sugar cane is then tucked inside the rice. This kind of food is prepared very early in the morning and then offered to the monks as a breakfast. Later in the same morning, people gather at the religious Hall (locally called "Hua Jaek"). The monks pray before having their lunch. This occasion is both a religious ceremony and festivity for each village. People have opportunity to attend both religious ceremony and enjoy themselves. There is a northeastern parable saying;
"When the third month approaches, you should prepare the broiled rice Then tuck it with sticky sugar juice"
In this month, it has been believed that it is the month to conduct the religious ceremony for rice. People (especially rice farmers) do both offer paddies to monks and conduct religious ceremony for their houses. After the Buddhist ceremony is completed, the Brahmin rice ceremony is followed. The ceremony can be conducted just for traditional purposes i.e. offer paddies to monks then perform a bit of religious ceremony. The main objective is to thank the paddy that is kept in their storage. There is a saying;
- "When the third month arrived, let's prepare the broiled rice Offer them to monks, then we'd earn merits"
The fourth month: The religious ceremony in the memorial of "Maha Shart", which was the last great incarnation of the Buddha. In this month, there is normally a "Maha Shart" sermon. The northeasterners preferably call this ceremony "Boon Pa Wes" (Pra Wes San Dorn: the Buddha in this carnation). The is a parable saying;
The third month you should prepare broiled rice
When the forth month approaches, the monk give a Ma tee sermon.
The time schedule for this ceremony is not strictly fixed. It could be at the end of the third month or the beginning of the fifth month. The "Maha Shart" sermon in the northeast is different from that in the central region in several ways, for example; there is an invitation for monks from 10-20 temples to give a sermon. The scripture can be separated into 30-40 parts. The sermon begins at the early morning and tended to finish within a day. If there are more monks, each monk will give 1-2 parts. But if there is fewer monks, each monk might have to give up to 5 parts of the sermon. The sermon is separated into number of parts because it is intended to match with the number of houses in each village. For example, if there are 80 houses in the village, the sermon will be separated into 80 parts. The sermon includes the chapters of preaches such as "Ma Lai Muen" (Ten thousand garlands), "Ma Lai Saen" (One hundred thousand garlands), and "Ma Ha Shart" in order to match with the number of people joining the same part of the sermon. People who live in different house can join together and take the same part of the sermon. While the monks are giving a sermon, there may be unexpected additional request for extra sermon by people who live in neighboring village. They organize the parade and unexpectedly arrive while a monk is giving a sermon. Having walking 3 rounds about the Hall, the request is proposed to the monk. It is called "Kun Lorn" (unexpected part) because this is no expected occasion. The monk will never know if he is certainly going to face this situation. This kind of activity is one way of encouraging the good relationship between the villages. They occasionally do this activity in return to each other's cerebration. Both merits and friendship are gained. Also, this kind of activity brings along joys and fun. Different group of people can organize this activity and it is considered a major annual religious ceremony in the northeast that attracts a lot of donation.
Moreover, 4-5 days before the ceremony commences, the young boys and girls help each other to decorate the Hall and temple vicinity. At this occasion, the boys therefore have opportunity to meet and talk to girls so that the atmosphere is so joyful. This is a lovely northeast.
The fifth month; There is a religious ceremony for Song Kran (Thai New Year festivity). This festival is similar to that conducted in the central region of Thailand. The differences are only of the traditional local plays or traditions of pouring water. Ladies may be allowed to pour water to monks on this occasion either outside or in the monks' residences. The tradition of pouring water is not only conducted on the New Year day but also on the days from middle of the fifth month and, sometimes, it can be extended to the end of the month if the weather is so hot. Besides, there is a formal tradition of pouring water to various Buddha images and monks. At the middle of the fifth month, girls will bring water to bathe monks and Buddha images. In the past 30 years, there is a bathing hall in every temple. The Buddha images are brought to the bathing hall then bathed. During the hot weather, children like going to gather underneath the bathing hall. It is believed that the bathed water has magic to cure illness or expel the diseases. The bathing hall has a wooden floor so that water can pass through so those children can enjoy bathing too.
The sixth month; there is a religious ceremony for Wisakha Buja day (The annual ceremony commemorating the Birth, Enlightenment, and the Demise of the Lord Buddha). There is a bathing ceremony for monks who can be considered masters who successfully learn and can perform ordination for successors.
The seventh month; there are various religious ceremonies such as for the spirits of the houses, the tutelary spirit of the city, the spirits of ancestors, the spirit of the village, and the spirit of the farming field (called "Pee Ta Haek") just before farmers start working in their farm. These ceremonies are conducted with the purposes to show people's respect and thankfulness to those spirits. There is a saying;
- "It's now the seventh month, let's worship Raja Those angels deserve respect and protect us"
The eighth month; there is a religious ceremony for entering the Buddhist Lent. This is the same as ceremony conducted in the central region of Thailand. A particular preference is to produce the Lent candles made of wax. There is also tradition of giving those candles for the monks' use during the Buddhist Lent. There is a saying;
- "When the eighth month reached All the monks are to stay only in the temple"
The ninth month; there is a religious ceremony for the passed away people. The ceremony is called "Khao Pradub Din" meaning "placing the rice on the natural ground". On the fourteenth day of the waning moon of the ninth month, people prepare food, betel palm and betel pepper, and cigarette then wrap them with banana leaves. The wrapped chunks of food are placed on the ground, hung on the trees' branches, or in the shrines. The objective of this ceremony is to give this food to the passed away ancestors or relatives. The ceremony is later preferably conducted in Buddhist way of merit making i.e. conducted by offering food to monks and prays. Some senior people comment that this ceremony has the purpose to thank the land they live on and make the living. In the ninth month, the farming products and natural sources of food such fishes are most prosperous. So the people wish to thank the land for that reason.
- "The ninth month is the middle of rainy season People are prepared For the placing rice on the ground Offering to monks will be our strength"
0/5000
Heet Sib Sorng
"Heet" is abbreviated from the Thai word "Ja Reet", meaning the traditional practice, but northeastern people say the alphabet "H" instead of the "R". Heet Sib sorng is therefore the practices that are traditionally performed in each month of twelve months ("Sib Sorng" means "twelve"). In ancient time, the first month (called "Duan Ai" or "Duan Jiang") represented the start of the New Year and the twelfth month ended the year cycle. Each month had one tradition, mostly Buddhism-based. If the tradition was not Buddhism-based, people deliberately tried to make it Buddhism involved so that they had opportunity to gather at the temple for merit-makings, which are;
The first month (Duan Ai): This is in the cool season. The people would arrange the place for monks to practice karma, staying in strict practice for a certain period of time, in the forest or in the cemetery. The practice of karma is called in Bali "Parivas". The objective of the practice is to purify the mind by getting rid of all bad things offensive to Buddhism practices. The people took the opportunity to perform merit making at this period. There is a saying about this month as below;
- "When the first month arrived, The monks are prepared for practice of karma"
The second month (Duan Yee) : "Duan Yee, Tum Boon Koon Laan" means that there are activities after harvesting, the thrashed rice grain are piled up in big mounds called "Koom Khao", just like a sand mounds, on the threshing ground. Then, there is a ceremony to worship the Goddess of rice (Chao Mae Po Sop) and to pay respect to spirits of the threshing ground. Some might wish to preach about the rice goddess. There may be ceremony for the spirit of rice before the rice is taken to the storage. Then, there is a ceremony for the spirit of the land (farming field). Woods are collected for their future use, mainly for cooking, as said;
- "When the second month reached, Do prepare woods for household use"
The third month : Religious ceremony for "Kao Jee" (broiled sticky rice). In a full moon day of the third month, which is the Makha Buja day, the broiled sticky rice was the main theme of this religious ceremony. To make "Kao Jee"; the cooked sticky rice is shaped in chunks then broiled over the fire like roasted chicken. The cooked chunks of rice are repeatedly coated by using well-broken egg. The sticky cane juice or sugar cane is then tucked inside the rice. This kind of food is prepared very early in the morning and then offered to the monks as a breakfast. Later in the same morning, people gather at the religious Hall (locally called "Hua Jaek"). The monks pray before having their lunch. This occasion is both a religious ceremony and festivity for each village. People have opportunity to attend both religious ceremony and enjoy themselves. There is a northeastern parable saying;
"When the third month approaches, you should prepare the broiled rice Then tuck it with sticky sugar juice"
In this month, it has been believed that it is the month to conduct the religious ceremony for rice. People (especially rice farmers) do both offer paddies to monks and conduct religious ceremony for their houses. After the Buddhist ceremony is completed, the Brahmin rice ceremony is followed. The ceremony can be conducted just for traditional purposes i.e. offer paddies to monks then perform a bit of religious ceremony. The main objective is to thank the paddy that is kept in their storage. There is a saying;
- "When the third month arrived, let's prepare the broiled rice Offer them to monks, then we'd earn merits"
The fourth month: The religious ceremony in the memorial of "Maha Shart", which was the last great incarnation of the Buddha. In this month, there is normally a "Maha Shart" sermon. The northeasterners preferably call this ceremony "Boon Pa Wes" (Pra Wes San Dorn: the Buddha in this carnation). The is a parable saying;
The third month you should prepare broiled rice
When the forth month approaches, the monk give a Ma tee sermon.
The time schedule for this ceremony is not strictly fixed. It could be at the end of the third month or the beginning of the fifth month. The "Maha Shart" sermon in the northeast is different from that in the central region in several ways, for example; there is an invitation for monks from 10-20 temples to give a sermon. The scripture can be separated into 30-40 parts. The sermon begins at the early morning and tended to finish within a day. If there are more monks, each monk will give 1-2 parts. But if there is fewer monks, each monk might have to give up to 5 parts of the sermon. The sermon is separated into number of parts because it is intended to match with the number of houses in each village. For example, if there are 80 houses in the village, the sermon will be separated into 80 parts. The sermon includes the chapters of preaches such as "Ma Lai Muen" (Ten thousand garlands), "Ma Lai Saen" (One hundred thousand garlands), and "Ma Ha Shart" in order to match with the number of people joining the same part of the sermon. People who live in different house can join together and take the same part of the sermon. While the monks are giving a sermon, there may be unexpected additional request for extra sermon by people who live in neighboring village. They organize the parade and unexpectedly arrive while a monk is giving a sermon. Having walking 3 rounds about the Hall, the request is proposed to the monk. It is called "Kun Lorn" (unexpected part) because this is no expected occasion. The monk will never know if he is certainly going to face this situation. This kind of activity is one way of encouraging the good relationship between the villages. They occasionally do this activity in return to each other's cerebration. Both merits and friendship are gained. Also, this kind of activity brings along joys and fun. Different group of people can organize this activity and it is considered a major annual religious ceremony in the northeast that attracts a lot of donation.
Moreover, 4-5 days before the ceremony commences, the young boys and girls help each other to decorate the Hall and temple vicinity. At this occasion, the boys therefore have opportunity to meet and talk to girls so that the atmosphere is so joyful. This is a lovely northeast.
The fifth month; There is a religious ceremony for Song Kran (Thai New Year festivity). This festival is similar to that conducted in the central region of Thailand. The differences are only of the traditional local plays or traditions of pouring water. Ladies may be allowed to pour water to monks on this occasion either outside or in the monks' residences. The tradition of pouring water is not only conducted on the New Year day but also on the days from middle of the fifth month and, sometimes, it can be extended to the end of the month if the weather is so hot. Besides, there is a formal tradition of pouring water to various Buddha images and monks. At the middle of the fifth month, girls will bring water to bathe monks and Buddha images. In the past 30 years, there is a bathing hall in every temple. The Buddha images are brought to the bathing hall then bathed. During the hot weather, children like going to gather underneath the bathing hall. It is believed that the bathed water has magic to cure illness or expel the diseases. The bathing hall has a wooden floor so that water can pass through so those children can enjoy bathing too.
The sixth month; there is a religious ceremony for Wisakha Buja day (The annual ceremony commemorating the Birth, Enlightenment, and the Demise of the Lord Buddha). There is a bathing ceremony for monks who can be considered masters who successfully learn and can perform ordination for successors.
The seventh month; there are various religious ceremonies such as for the spirits of the houses, the tutelary spirit of the city, the spirits of ancestors, the spirit of the village, and the spirit of the farming field (called "Pee Ta Haek") just before farmers start working in their farm. These ceremonies are conducted with the purposes to show people's respect and thankfulness to those spirits. There is a saying;
- "It's now the seventh month, let's worship Raja Those angels deserve respect and protect us"
The eighth month; there is a religious ceremony for entering the Buddhist Lent. This is the same as ceremony conducted in the central region of Thailand. A particular preference is to produce the Lent candles made of wax. There is also tradition of giving those candles for the monks' use during the Buddhist Lent. There is a saying;
- "When the eighth month reached All the monks are to stay only in the temple"
The ninth month; there is a religious ceremony for the passed away people. The ceremony is called "Khao Pradub Din" meaning "placing the rice on the natural ground". On the fourteenth day of the waning moon of the ninth month, people prepare food, betel palm and betel pepper, and cigarette then wrap them with banana leaves. The wrapped chunks of food are placed on the ground, hung on the trees' branches, or in the shrines. The objective of this ceremony is to give this food to the passed away ancestors or relatives. The ceremony is later preferably conducted in Buddhist way of merit making i.e. conducted by offering food to monks and prays. Some senior people comment that this ceremony has the purpose to thank the land they live on and make the living. In the ninth month, the farming products and natural sources of food such fishes are most prosperous. So the people wish to thank the land for that reason.
- "The ninth month is the middle of rainy season People are prepared For the placing rice on the ground Offering to monks will be our strength"
"Heet" is abbreviated from the Thai word "Ja Reet", meaning the traditional practice, but northeastern people say the alphabet "H" instead of the "R". Heet Sib sorng is therefore the practices that are traditionally performed in each month of twelve months ("Sib Sorng" means "twelve"). In ancient time, the first month (called "Duan Ai" or "Duan Jiang") represented the start of the New Year and the twelfth month ended the year cycle. Each month had one tradition, mostly Buddhism-based. If the tradition was not Buddhism-based, people deliberately tried to make it Buddhism involved so that they had opportunity to gather at the temple for merit-makings, which are;
The first month (Duan Ai): This is in the cool season. The people would arrange the place for monks to practice karma, staying in strict practice for a certain period of time, in the forest or in the cemetery. The practice of karma is called in Bali "Parivas". The objective of the practice is to purify the mind by getting rid of all bad things offensive to Buddhism practices. The people took the opportunity to perform merit making at this period. There is a saying about this month as below;
- "When the first month arrived, The monks are prepared for practice of karma"
The second month (Duan Yee) : "Duan Yee, Tum Boon Koon Laan" means that there are activities after harvesting, the thrashed rice grain are piled up in big mounds called "Koom Khao", just like a sand mounds, on the threshing ground. Then, there is a ceremony to worship the Goddess of rice (Chao Mae Po Sop) and to pay respect to spirits of the threshing ground. Some might wish to preach about the rice goddess. There may be ceremony for the spirit of rice before the rice is taken to the storage. Then, there is a ceremony for the spirit of the land (farming field). Woods are collected for their future use, mainly for cooking, as said;
- "When the second month reached, Do prepare woods for household use"
The third month : Religious ceremony for "Kao Jee" (broiled sticky rice). In a full moon day of the third month, which is the Makha Buja day, the broiled sticky rice was the main theme of this religious ceremony. To make "Kao Jee"; the cooked sticky rice is shaped in chunks then broiled over the fire like roasted chicken. The cooked chunks of rice are repeatedly coated by using well-broken egg. The sticky cane juice or sugar cane is then tucked inside the rice. This kind of food is prepared very early in the morning and then offered to the monks as a breakfast. Later in the same morning, people gather at the religious Hall (locally called "Hua Jaek"). The monks pray before having their lunch. This occasion is both a religious ceremony and festivity for each village. People have opportunity to attend both religious ceremony and enjoy themselves. There is a northeastern parable saying;
"When the third month approaches, you should prepare the broiled rice Then tuck it with sticky sugar juice"
In this month, it has been believed that it is the month to conduct the religious ceremony for rice. People (especially rice farmers) do both offer paddies to monks and conduct religious ceremony for their houses. After the Buddhist ceremony is completed, the Brahmin rice ceremony is followed. The ceremony can be conducted just for traditional purposes i.e. offer paddies to monks then perform a bit of religious ceremony. The main objective is to thank the paddy that is kept in their storage. There is a saying;
- "When the third month arrived, let's prepare the broiled rice Offer them to monks, then we'd earn merits"
The fourth month: The religious ceremony in the memorial of "Maha Shart", which was the last great incarnation of the Buddha. In this month, there is normally a "Maha Shart" sermon. The northeasterners preferably call this ceremony "Boon Pa Wes" (Pra Wes San Dorn: the Buddha in this carnation). The is a parable saying;
The third month you should prepare broiled rice
When the forth month approaches, the monk give a Ma tee sermon.
The time schedule for this ceremony is not strictly fixed. It could be at the end of the third month or the beginning of the fifth month. The "Maha Shart" sermon in the northeast is different from that in the central region in several ways, for example; there is an invitation for monks from 10-20 temples to give a sermon. The scripture can be separated into 30-40 parts. The sermon begins at the early morning and tended to finish within a day. If there are more monks, each monk will give 1-2 parts. But if there is fewer monks, each monk might have to give up to 5 parts of the sermon. The sermon is separated into number of parts because it is intended to match with the number of houses in each village. For example, if there are 80 houses in the village, the sermon will be separated into 80 parts. The sermon includes the chapters of preaches such as "Ma Lai Muen" (Ten thousand garlands), "Ma Lai Saen" (One hundred thousand garlands), and "Ma Ha Shart" in order to match with the number of people joining the same part of the sermon. People who live in different house can join together and take the same part of the sermon. While the monks are giving a sermon, there may be unexpected additional request for extra sermon by people who live in neighboring village. They organize the parade and unexpectedly arrive while a monk is giving a sermon. Having walking 3 rounds about the Hall, the request is proposed to the monk. It is called "Kun Lorn" (unexpected part) because this is no expected occasion. The monk will never know if he is certainly going to face this situation. This kind of activity is one way of encouraging the good relationship between the villages. They occasionally do this activity in return to each other's cerebration. Both merits and friendship are gained. Also, this kind of activity brings along joys and fun. Different group of people can organize this activity and it is considered a major annual religious ceremony in the northeast that attracts a lot of donation.
Moreover, 4-5 days before the ceremony commences, the young boys and girls help each other to decorate the Hall and temple vicinity. At this occasion, the boys therefore have opportunity to meet and talk to girls so that the atmosphere is so joyful. This is a lovely northeast.
The fifth month; There is a religious ceremony for Song Kran (Thai New Year festivity). This festival is similar to that conducted in the central region of Thailand. The differences are only of the traditional local plays or traditions of pouring water. Ladies may be allowed to pour water to monks on this occasion either outside or in the monks' residences. The tradition of pouring water is not only conducted on the New Year day but also on the days from middle of the fifth month and, sometimes, it can be extended to the end of the month if the weather is so hot. Besides, there is a formal tradition of pouring water to various Buddha images and monks. At the middle of the fifth month, girls will bring water to bathe monks and Buddha images. In the past 30 years, there is a bathing hall in every temple. The Buddha images are brought to the bathing hall then bathed. During the hot weather, children like going to gather underneath the bathing hall. It is believed that the bathed water has magic to cure illness or expel the diseases. The bathing hall has a wooden floor so that water can pass through so those children can enjoy bathing too.
The sixth month; there is a religious ceremony for Wisakha Buja day (The annual ceremony commemorating the Birth, Enlightenment, and the Demise of the Lord Buddha). There is a bathing ceremony for monks who can be considered masters who successfully learn and can perform ordination for successors.
The seventh month; there are various religious ceremonies such as for the spirits of the houses, the tutelary spirit of the city, the spirits of ancestors, the spirit of the village, and the spirit of the farming field (called "Pee Ta Haek") just before farmers start working in their farm. These ceremonies are conducted with the purposes to show people's respect and thankfulness to those spirits. There is a saying;
- "It's now the seventh month, let's worship Raja Those angels deserve respect and protect us"
The eighth month; there is a religious ceremony for entering the Buddhist Lent. This is the same as ceremony conducted in the central region of Thailand. A particular preference is to produce the Lent candles made of wax. There is also tradition of giving those candles for the monks' use during the Buddhist Lent. There is a saying;
- "When the eighth month reached All the monks are to stay only in the temple"
The ninth month; there is a religious ceremony for the passed away people. The ceremony is called "Khao Pradub Din" meaning "placing the rice on the natural ground". On the fourteenth day of the waning moon of the ninth month, people prepare food, betel palm and betel pepper, and cigarette then wrap them with banana leaves. The wrapped chunks of food are placed on the ground, hung on the trees' branches, or in the shrines. The objective of this ceremony is to give this food to the passed away ancestors or relatives. The ceremony is later preferably conducted in Buddhist way of merit making i.e. conducted by offering food to monks and prays. Some senior people comment that this ceremony has the purpose to thank the land they live on and make the living. In the ninth month, the farming products and natural sources of food such fishes are most prosperous. So the people wish to thank the land for that reason.
- "The ninth month is the middle of rainy season People are prepared For the placing rice on the ground Offering to monks will be our strength"
การแปล กรุณารอสักครู่..
Heet Sib Sorng
"Heet" is abbreviated from the Thai word "Ja Reet", meaning the traditional practice, but northeastern people say the alphabet "H" instead of the "R". Heet Sib sorng is therefore the practices that are traditionally performed in each month of twelve months ("Sib Sorng" means "twelve"). In ancient time, the first month (called "Duan Ai" or "Duan Jiang") represented the start of the New Year and the twelfth month ended the year cycle. Each month had one tradition, mostly Buddhism-based. If the tradition was not Buddhism-based, people deliberately tried to make it Buddhism involved so that they had opportunity to gather at the temple for merit-makings, which are;
The first month (Duan Ai): This is in the cool season. The people would arrange the place for monks to practice karma, staying in strict practice for a certain period of time, in the forest or in the cemetery. The practice of karma is called in Bali "Parivas". The objective of the practice is to purify the mind by getting rid of all bad things offensive to Buddhism practices. The people took the opportunity to perform merit making at this period. There is a saying about this month as below;
- "When the first month arrived, The monks are prepared for practice of karma"
The second month (Duan Yee) : "Duan Yee, Tum Boon Koon Laan" means that there are activities after harvesting, the thrashed rice grain are piled up in big mounds called "Koom Khao", just like a sand mounds, on the threshing ground. Then, there is a ceremony to worship the Goddess of rice (Chao Mae Po Sop) and to pay respect to spirits of the threshing ground. Some might wish to preach about the rice goddess. There may be ceremony for the spirit of rice before the rice is taken to the storage. Then, there is a ceremony for the spirit of the land (farming field). Woods are collected for their future use, mainly for cooking, as said;
- "When the second month reached, Do prepare woods for household use"
The third month : Religious ceremony for "Kao Jee" (broiled sticky rice). In a full moon day of the third month, which is the Makha Buja day, the broiled sticky rice was the main theme of this religious ceremony. To make "Kao Jee"; the cooked sticky rice is shaped in chunks then broiled over the fire like roasted chicken. The cooked chunks of rice are repeatedly coated by using well-broken egg. The sticky cane juice or sugar cane is then tucked inside the rice. This kind of food is prepared very early in the morning and then offered to the monks as a breakfast. Later in the same morning, people gather at the religious Hall (locally called "Hua Jaek"). The monks pray before having their lunch. This occasion is both a religious ceremony and festivity for each village. People have opportunity to attend both religious ceremony and enjoy themselves. There is a northeastern parable saying;
"When the third month approaches, you should prepare the broiled rice Then tuck it with sticky sugar juice"
In this month, it has been believed that it is the month to conduct the religious ceremony for rice. People (especially rice farmers) do both offer paddies to monks and conduct religious ceremony for their houses. After the Buddhist ceremony is completed, the Brahmin rice ceremony is followed. The ceremony can be conducted just for traditional purposes i.e. offer paddies to monks then perform a bit of religious ceremony. The main objective is to thank the paddy that is kept in their storage. There is a saying;
- "When the third month arrived, let's prepare the broiled rice Offer them to monks, then we'd earn merits"
The fourth month: The religious ceremony in the memorial of "Maha Shart", which was the last great incarnation of the Buddha. In this month, there is normally a "Maha Shart" sermon. The northeasterners preferably call this ceremony "Boon Pa Wes" (Pra Wes San Dorn: the Buddha in this carnation). The is a parable saying;
The third month you should prepare broiled rice
When the forth month approaches, the monk give a Ma tee sermon.
The time schedule for this ceremony is not strictly fixed. It could be at the end of the third month or the beginning of the fifth month. The "Maha Shart" sermon in the northeast is different from that in the central region in several ways, for example; there is an invitation for monks from 10-20 temples to give a sermon. The scripture can be separated into 30-40 parts. The sermon begins at the early morning and tended to finish within a day. If there are more monks, each monk will give 1-2 parts. But if there is fewer monks, each monk might have to give up to 5 parts of the sermon. The sermon is separated into number of parts because it is intended to match with the number of houses in each village. For example, if there are 80 houses in the village, the sermon will be separated into 80 parts. The sermon includes the chapters of preaches such as "Ma Lai Muen" (Ten thousand garlands), "Ma Lai Saen" (One hundred thousand garlands), and "Ma Ha Shart" in order to match with the number of people joining the same part of the sermon. People who live in different house can join together and take the same part of the sermon. While the monks are giving a sermon, there may be unexpected additional request for extra sermon by people who live in neighboring village. They organize the parade and unexpectedly arrive while a monk is giving a sermon. Having walking 3 rounds about the Hall, the request is proposed to the monk. It is called "Kun Lorn" (unexpected part) because this is no expected occasion. The monk will never know if he is certainly going to face this situation. This kind of activity is one way of encouraging the good relationship between the villages. They occasionally do this activity in return to each other's cerebration. Both merits and friendship are gained. Also, this kind of activity brings along joys and fun. Different group of people can organize this activity and it is considered a major annual religious ceremony in the northeast that attracts a lot of donation.
Moreover, 4-5 days before the ceremony commences, the young boys and girls help each other to decorate the Hall and temple vicinity. At this occasion, the boys therefore have opportunity to meet and talk to girls so that the atmosphere is so joyful. This is a lovely northeast.
The fifth month; There is a religious ceremony for Song Kran (Thai New Year festivity). This festival is similar to that conducted in the central region of Thailand. The differences are only of the traditional local plays or traditions of pouring water. Ladies may be allowed to pour water to monks on this occasion either outside or in the monks' residences. The tradition of pouring water is not only conducted on the New Year day but also on the days from middle of the fifth month and, sometimes, it can be extended to the end of the month if the weather is so hot. Besides, there is a formal tradition of pouring water to various Buddha images and monks. At the middle of the fifth month, girls will bring water to bathe monks and Buddha images. In the past 30 years, there is a bathing hall in every temple. The Buddha images are brought to the bathing hall then bathed. During the hot weather, children like going to gather underneath the bathing hall. It is believed that the bathed water has magic to cure illness or expel the diseases. The bathing hall has a wooden floor so that water can pass through so those children can enjoy bathing too.
The sixth month; there is a religious ceremony for Wisakha Buja day (The annual ceremony commemorating the Birth, Enlightenment, and the Demise of the Lord Buddha). There is a bathing ceremony for monks who can be considered masters who successfully learn and can perform ordination for successors.
The seventh month; there are various religious ceremonies such as for the spirits of the houses, the tutelary spirit of the city, the spirits of ancestors, the spirit of the village, and the spirit of the farming field (called "Pee Ta Haek") just before farmers start working in their farm. These ceremonies are conducted with the purposes to show people's respect and thankfulness to those spirits. There is a saying;
- "It's now the seventh month, let's worship Raja Those angels deserve respect and protect us"
The eighth month; there is a religious ceremony for entering the Buddhist Lent. This is the same as ceremony conducted in the central region of Thailand. A particular preference is to produce the Lent candles made of wax. There is also tradition of giving those candles for the monks' use during the Buddhist Lent. There is a saying;
- "When the eighth month reached All the monks are to stay only in the temple"
The ninth month; there is a religious ceremony for the passed away people. The ceremony is called "Khao Pradub Din" meaning "placing the rice on the natural ground". On the fourteenth day of the waning moon of the ninth month, people prepare food, betel palm and betel pepper, and cigarette then wrap them with banana leaves. The wrapped chunks of food are placed on the ground, hung on the trees' branches, or in the shrines. The objective of this ceremony is to give this food to the passed away ancestors or relatives. The ceremony is later preferably conducted in Buddhist way of merit making i.e. conducted by offering food to monks and prays. Some senior people comment that this ceremony has the purpose to thank the land they live on and make the living. In the ninth month, the farming products and natural sources of food such fishes are most prosperous. So the people wish to thank the land for that reason.
- "The ninth month is the middle of rainy season People are prepared For the placing rice on the ground Offering to monks will be our strength"
"Heet" is abbreviated from the Thai word "Ja Reet", meaning the traditional practice, but northeastern people say the alphabet "H" instead of the "R". Heet Sib sorng is therefore the practices that are traditionally performed in each month of twelve months ("Sib Sorng" means "twelve"). In ancient time, the first month (called "Duan Ai" or "Duan Jiang") represented the start of the New Year and the twelfth month ended the year cycle. Each month had one tradition, mostly Buddhism-based. If the tradition was not Buddhism-based, people deliberately tried to make it Buddhism involved so that they had opportunity to gather at the temple for merit-makings, which are;
The first month (Duan Ai): This is in the cool season. The people would arrange the place for monks to practice karma, staying in strict practice for a certain period of time, in the forest or in the cemetery. The practice of karma is called in Bali "Parivas". The objective of the practice is to purify the mind by getting rid of all bad things offensive to Buddhism practices. The people took the opportunity to perform merit making at this period. There is a saying about this month as below;
- "When the first month arrived, The monks are prepared for practice of karma"
The second month (Duan Yee) : "Duan Yee, Tum Boon Koon Laan" means that there are activities after harvesting, the thrashed rice grain are piled up in big mounds called "Koom Khao", just like a sand mounds, on the threshing ground. Then, there is a ceremony to worship the Goddess of rice (Chao Mae Po Sop) and to pay respect to spirits of the threshing ground. Some might wish to preach about the rice goddess. There may be ceremony for the spirit of rice before the rice is taken to the storage. Then, there is a ceremony for the spirit of the land (farming field). Woods are collected for their future use, mainly for cooking, as said;
- "When the second month reached, Do prepare woods for household use"
The third month : Religious ceremony for "Kao Jee" (broiled sticky rice). In a full moon day of the third month, which is the Makha Buja day, the broiled sticky rice was the main theme of this religious ceremony. To make "Kao Jee"; the cooked sticky rice is shaped in chunks then broiled over the fire like roasted chicken. The cooked chunks of rice are repeatedly coated by using well-broken egg. The sticky cane juice or sugar cane is then tucked inside the rice. This kind of food is prepared very early in the morning and then offered to the monks as a breakfast. Later in the same morning, people gather at the religious Hall (locally called "Hua Jaek"). The monks pray before having their lunch. This occasion is both a religious ceremony and festivity for each village. People have opportunity to attend both religious ceremony and enjoy themselves. There is a northeastern parable saying;
"When the third month approaches, you should prepare the broiled rice Then tuck it with sticky sugar juice"
In this month, it has been believed that it is the month to conduct the religious ceremony for rice. People (especially rice farmers) do both offer paddies to monks and conduct religious ceremony for their houses. After the Buddhist ceremony is completed, the Brahmin rice ceremony is followed. The ceremony can be conducted just for traditional purposes i.e. offer paddies to monks then perform a bit of religious ceremony. The main objective is to thank the paddy that is kept in their storage. There is a saying;
- "When the third month arrived, let's prepare the broiled rice Offer them to monks, then we'd earn merits"
The fourth month: The religious ceremony in the memorial of "Maha Shart", which was the last great incarnation of the Buddha. In this month, there is normally a "Maha Shart" sermon. The northeasterners preferably call this ceremony "Boon Pa Wes" (Pra Wes San Dorn: the Buddha in this carnation). The is a parable saying;
The third month you should prepare broiled rice
When the forth month approaches, the monk give a Ma tee sermon.
The time schedule for this ceremony is not strictly fixed. It could be at the end of the third month or the beginning of the fifth month. The "Maha Shart" sermon in the northeast is different from that in the central region in several ways, for example; there is an invitation for monks from 10-20 temples to give a sermon. The scripture can be separated into 30-40 parts. The sermon begins at the early morning and tended to finish within a day. If there are more monks, each monk will give 1-2 parts. But if there is fewer monks, each monk might have to give up to 5 parts of the sermon. The sermon is separated into number of parts because it is intended to match with the number of houses in each village. For example, if there are 80 houses in the village, the sermon will be separated into 80 parts. The sermon includes the chapters of preaches such as "Ma Lai Muen" (Ten thousand garlands), "Ma Lai Saen" (One hundred thousand garlands), and "Ma Ha Shart" in order to match with the number of people joining the same part of the sermon. People who live in different house can join together and take the same part of the sermon. While the monks are giving a sermon, there may be unexpected additional request for extra sermon by people who live in neighboring village. They organize the parade and unexpectedly arrive while a monk is giving a sermon. Having walking 3 rounds about the Hall, the request is proposed to the monk. It is called "Kun Lorn" (unexpected part) because this is no expected occasion. The monk will never know if he is certainly going to face this situation. This kind of activity is one way of encouraging the good relationship between the villages. They occasionally do this activity in return to each other's cerebration. Both merits and friendship are gained. Also, this kind of activity brings along joys and fun. Different group of people can organize this activity and it is considered a major annual religious ceremony in the northeast that attracts a lot of donation.
Moreover, 4-5 days before the ceremony commences, the young boys and girls help each other to decorate the Hall and temple vicinity. At this occasion, the boys therefore have opportunity to meet and talk to girls so that the atmosphere is so joyful. This is a lovely northeast.
The fifth month; There is a religious ceremony for Song Kran (Thai New Year festivity). This festival is similar to that conducted in the central region of Thailand. The differences are only of the traditional local plays or traditions of pouring water. Ladies may be allowed to pour water to monks on this occasion either outside or in the monks' residences. The tradition of pouring water is not only conducted on the New Year day but also on the days from middle of the fifth month and, sometimes, it can be extended to the end of the month if the weather is so hot. Besides, there is a formal tradition of pouring water to various Buddha images and monks. At the middle of the fifth month, girls will bring water to bathe monks and Buddha images. In the past 30 years, there is a bathing hall in every temple. The Buddha images are brought to the bathing hall then bathed. During the hot weather, children like going to gather underneath the bathing hall. It is believed that the bathed water has magic to cure illness or expel the diseases. The bathing hall has a wooden floor so that water can pass through so those children can enjoy bathing too.
The sixth month; there is a religious ceremony for Wisakha Buja day (The annual ceremony commemorating the Birth, Enlightenment, and the Demise of the Lord Buddha). There is a bathing ceremony for monks who can be considered masters who successfully learn and can perform ordination for successors.
The seventh month; there are various religious ceremonies such as for the spirits of the houses, the tutelary spirit of the city, the spirits of ancestors, the spirit of the village, and the spirit of the farming field (called "Pee Ta Haek") just before farmers start working in their farm. These ceremonies are conducted with the purposes to show people's respect and thankfulness to those spirits. There is a saying;
- "It's now the seventh month, let's worship Raja Those angels deserve respect and protect us"
The eighth month; there is a religious ceremony for entering the Buddhist Lent. This is the same as ceremony conducted in the central region of Thailand. A particular preference is to produce the Lent candles made of wax. There is also tradition of giving those candles for the monks' use during the Buddhist Lent. There is a saying;
- "When the eighth month reached All the monks are to stay only in the temple"
The ninth month; there is a religious ceremony for the passed away people. The ceremony is called "Khao Pradub Din" meaning "placing the rice on the natural ground". On the fourteenth day of the waning moon of the ninth month, people prepare food, betel palm and betel pepper, and cigarette then wrap them with banana leaves. The wrapped chunks of food are placed on the ground, hung on the trees' branches, or in the shrines. The objective of this ceremony is to give this food to the passed away ancestors or relatives. The ceremony is later preferably conducted in Buddhist way of merit making i.e. conducted by offering food to monks and prays. Some senior people comment that this ceremony has the purpose to thank the land they live on and make the living. In the ninth month, the farming products and natural sources of food such fishes are most prosperous. So the people wish to thank the land for that reason.
- "The ninth month is the middle of rainy season People are prepared For the placing rice on the ground Offering to monks will be our strength"
การแปล กรุณารอสักครู่..
ชื่อซิบ sorng
" ชื่อ " ย่อมาจากคำ " จา reet " หมายถึง การปฏิบัติแบบดั้งเดิม แต่ภาคประชาชนบอกตัวอักษร " H " แทนที่จะเป็น " R " ชื่อซิบ sorng จึงเป็นแนวทางปฏิบัติที่เป็นประเพณีปฏิบัติในแต่ละเดือน 12 เดือน ( " สิบ sorng " หมายถึง " 12 " ) ในสมัยโบราณเดือนแรก ( เรียกว่า " ต้วนอ้าย " หรือ " ต้วนเจี่ย " ) ที่แสดงการเริ่มต้นของปีใหม่และเดือนสิบสองจบรอบปี ในแต่ละเดือนมีประเพณีส่วนใหญ่พระพุทธศาสนาตาม ถ้าประเพณีไม่ใช่พระพุทธศาสนาตาม คนจงใจพยายามที่จะทำให้พุทธศาสนาที่เกี่ยวข้องเพื่อให้พวกเขาได้มีโอกาสมารวมตัวกันที่วัดเพื่อทำบุญสร้างซึ่งเป็น ;
เดือนแรก ( ต้วนอ้าย )นี้อยู่ในฤดูเย็น ผู้คนจะจัดสถานที่สำหรับพระสงฆ์ที่จะปฏิบัติกรรม อยู่ในการปฏิบัติอย่างเข้มงวดสำหรับระยะเวลาหนึ่ง ในป่า หรือในสุสาน การปฏิบัติของกรรมเรียกว่าบาหลี " parivas " วัตถุประสงค์ของการปฏิบัติคือการชำระล้างจิตใจโดยการขจัดสิ่งไม่ดีต่าง ๆทำให้พระพุทธศาสนา การปฏิบัติคนฉวยโอกาส การทำบุญในช่วงเวลานี้ มีคำกล่าวเกี่ยวกับเดือนนี้ดังนี้ ;
- " เมื่อเดือนแรกมาถึงพระเตรียมไว้สำหรับการปฏิบัติของกรรม "
สองเดือน ( ต้วนยี่ ) : " ต้วนยี่ ตุ้มบุญคูนลาน " หมายความว่ามีกิจกรรมหลังการเก็บเกี่ยว การ thrashed เมล็ดข้าวจะซ้อนขึ้นในขนาดใหญ่ หนึ่งเรียกว่า " ขุมข้าว "เหมือนทรายกองบนลานดิน จากนั้นมีพิธีเพื่อบูชาเทพีแห่งข้าว ( เจ้า แม่ปอ SOP ) และไหว้วิญญาณของลานดิน บางคนอาจต้องการประกาศเกี่ยวกับข้าวเทพธิดา อาจจะมีพิธีสำหรับจิตวิญญาณของข้าวก่อนข้าวจะเอาไปเก็บ จากนั้นมีพิธีสำหรับจิตวิญญาณของแผ่นดิน ( เกษตรทุ่ง )ป่าจะถูกเก็บรวบรวมเพื่อใช้ในอนาคต ส่วนใหญ่อาหาร ที่กล่าวว่า ;
- " เมื่อสองเดือนถึงทำเตรียมป่าสำหรับใช้ในครัวเรือน "
เดือนที่สาม : พิธีศาสนา " เกาจี " ( นึ่งข้าวเหนียว ) ในวันพระจันทร์เต็มดวงของเดือนที่สาม ซึ่งเป็นไม้มะค่าบูจา วัน นึ่งข้าวเหนียว เป็นธีมหลักของงานบุญนี้ เพื่อให้ " ข้าวจี "การหุงข้าวเหนียว มีรูปร่างใน chunks แล้วย่างเหนือกองไฟ เหมือนไก่ย่าง สุกเป็นข้าวเคลือบซ้ำโดยใช้ดีเสียไข่ เหนียว อ้อยหรืออ้อยแล้วซุกเข้าไปในข้าว ชนิดของอาหารนี้จะเตรียมไว้ก่อนในตอนเช้า แล้วให้พระสงฆ์เป็นอาหารเช้า ต่อมาในเช้าเดียวกันผู้ชุมนุมที่ห้องศาสนา ( เฉพาะที่เรียกว่า " หัวแจ " ) พระสงฆ์สวดก่อนทานข้าวกลางวันของพวกเขา โอกาสนี้เป็นทั้งศาสนาพิธี และงานของแต่ละหมู่บ้าน คนได้มีโอกาสเข้าร่วมพิธีทั้งทางศาสนาและเพลิดเพลินกับตัวเอง มีคำอุปมาว่าภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ;
" เมื่อเดือนที่ 3 แนวคุณควรเตรียมข้าวตุ๋นแล้วเหน็บมันเหนียว น้ำตาล น้ำผลไม้ "
ในเดือนนี้ มันถูกเชื่อว่าเป็นเดือนที่จะดำเนินการพิธีทางศาสนาสำหรับข้าว คน ( เกษตรกร โดยเฉพาะข้าว ) ทำทั้งสองอย่างให้นาข้าวให้พระภิกษุและดำเนินการพิธีทางศาสนาสำหรับบ้านของพวกเขา หลังจากพิธีทางพุทธศาสนาแล้ว พราหมณ์พิธี คือ ข้าว คือพิธีสามารถดำเนินการเพื่อวัตถุประสงค์เช่นนาข้าวแบบดั้งเดิมให้กับพระสงฆ์แล้วแสดงบิตของการประกอบพิธีทางศาสนา วัตถุประสงค์หลักคือเพื่อขอบคุณ ข้าวเปลือกที่ถูกเก็บไว้ในกระเป๋าของพวกเขา มีคำกล่าว ;
- " เมื่อสามเดือนมา มาเตรียมต้มข้าวให้พระสงฆ์ เราก็จะได้รับบุญ "
4 เดือน :พิธีศาสนา ในงาน " มหาชาด " ซึ่งเป็นชาติที่ยิ่งใหญ่ครั้งสุดท้ายของพระพุทธเจ้า ในเดือนนี้ มีปกติ " มหาชาด " เทศนา ควรที่ชาวอีสานเรียกพิธีนี้ " บุญป๋าเวส " ( พระเวส ใน ดอร์น : พุทธคาร์เนชั่น ) เป็นอุปมาว่า ;
3 เดือน คุณควรเตรียมต้มข้าว
เมื่อ 4 เดือน แนวพระให้มาเทศน์ที
ตารางเวลาสำหรับพิธีนี้ไม่เคร่งครัดตายตัว มันอาจจะเป็นที่ส่วนท้ายของเดือนที่สามหรือจุดเริ่มต้นของเดือนที่ห้า " มหาชาด " เทศนาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่แตกต่างจากที่ในภาคกลางได้หลายวิธี ตัวอย่างเช่น มีการเชิญพระสงฆ์จาก 10-20 วัดเทศน์ .พระคัมภีร์สามารถแบ่งออกเป็น 30 ส่วน เทศน์เริ่มในตอนเช้าตรู่ และมีแนวโน้มที่จะเสร็จภายในวันเดียว หากมีรูปเพิ่มเติม แต่ละพระจะให้ 1-2 ส่วน แต่หากมีจำนวนพระสงฆ์ แต่ละพระอาจจะต้องให้ถึง 5 ส่วนของการเทศนา เทศน์แบ่งออกเป็นหมายเลขชิ้นส่วน เพราะมันมีไว้เพื่อให้ตรงกับจำนวนของบ้านในแต่ละหมู่บ้าน ตัวอย่างเช่นหากมี 80 บ้านในหมู่บ้านเทศน์จะแบ่งเป็น 80 ส่วน รวมถึงบทเทศน์สั่งสอน เช่น " ม้าลายหมื่น " ( หมื่นมาลัย ) " Ma Lai แสน " ( หนึ่งแสนมาลัย ) , และ " มาฮาชาด " เพื่อให้ตรงกับจำนวนของประชาชนที่เข้าร่วมเป็นส่วนหนึ่งเดียวกันของการเทศนาคนที่อยู่ในบ้านต่าง ๆสามารถเข้าร่วมกันและใช้เวลาส่วนเดียวกันของการเทศนา ในขณะที่พระสงฆ์ จะให้เทศน์ มันอาจจะไม่คาดคิดเพิ่มเติมขอเสริมเทศน์โดยคนที่อาศัยอยู่ในบ้านใกล้ ๆ พวกเขาจัดขบวนพาเหรด และโดยไม่คาดคิด มาถึง ในขณะที่พระกำลังเทศน์ มีเดิน 3 รอบเกี่ยวกับฮอลล์ ขอเสนอ ให้ พระมันเรียกว่า " คุนถูกทอดทิ้ง " ไม่คาดคิด ( ส่วนหนึ่ง ) เพราะนี้คือไม่คาดหวัง " พระจะไม่รู้ว่าถ้าเขาจะแน่นอนจะต้องเผชิญกับสถานการณ์นี้ ชนิดของกิจกรรมเป็นวิธีหนึ่งของการส่งเสริมความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างชุมชน พวกเขาก็ทำกิจกรรมนี้กลับมากับแต่ละอื่น ๆของการคิด ได้ทั้งบุญและมิตรภาพที่ได้รับ นอกจากนี้ชนิดของกิจกรรมนำพร้อมความสุขและความสนุกสนาน กลุ่มที่แตกต่างกันของผู้คนสามารถจัดกิจกรรมนี้ และถือเป็นหลักปีพิธีกรรมทางศาสนาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่ดึงดูดมากของบริจาค
อีก 4-5 วัน ก่อนพิธีจะเริ่มขึ้น ชายหนุ่มและหญิงสาวช่วยกันตกแต่งห้องโถง และวัดใกล้เคียง ในโอกาสนี้เด็กชายจึงได้มีโอกาสพบและพูดคุยกับสาวๆ เพื่อให้บรรยากาศมันดูสนุกสนาน นี่คือภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่น่ารัก
เดือนห้า มีพิธีทางศาสนา ( เพลงสงกรานต์ปีใหม่ไทย งาน ) เทศกาลนี้จะคล้ายกับที่ดำเนินการในเขตภาคกลางของประเทศไทย ต่างกันแค่ของเล่น หรือประเพณีท้องถิ่นดั้งเดิมของการเทน้ำสาวๆอาจจะอนุญาตให้รินน้ำให้พระภิกษุในโอกาสนี้ทั้งนอกหรือในพระ หอพัก ประเพณีของเทน้ำไม่เพียง แต่ดำเนินการในวันปีใหม่ แต่ในวันกลางของเดือนห้า และบางครั้งมันสามารถขยายได้ถึงสิ้นเดือนนี้ ถ้าอากาศมันร้อนเหลือเกิน นอกจากนี้มีประเพณีอย่างเป็นทางการของเทน้ำพระพุทธรูปต่างๆ และพระสงฆ์ ในช่วงกลางของเดือนที่ห้า ผู้หญิงจะนำน้ำที่สรงพระและพระพุทธรูป ในช่วง 30 ปีที่ผ่านมา มีการอาบน้ำ ฮอลล์ ทุกวัด พระพุทธรูปจะพาไปอาบน้ำห้องแล้วอาบน้ำ ในช่วงอากาศร้อน ๆเหมือนจะรวบรวมใต้อาบน้ำ Hallเชื่อกันว่า อาบ น้ำวิเศษรักษาความเจ็บป่วยหรือขับไล่โรค การอาบน้ำ ฮอลล์ มีพื้นไม้ เพื่อที่น้ำสามารถผ่านเพื่อให้เด็กๆ สามารถเพลิดเพลินกับการอาบน้ำด้วย
6 เดือน มีพิธีทางศาสนา wisakha บูจา ( ประจำปีพิธีเฉลิมฉลองวันประสูติ ตรัสรู้ และความตายของพระพุทธเจ้า )มีพิธีอาบน้ําสําหรับพระสงฆ์ที่สามารถถือเป็นต้นแบบที่ประสบความสำเร็จ เรียนรู้ และสามารถทำการอุปสมบทให้แก่ทายาท
เดือนที่เจ็ด มีพิธีกรรมทางศาสนาต่าง ๆเช่น วิญญาณ ของ บ้าน เจ้าพ่อหลักเมือง และวิญญาณของบรรพบุรุษ วิญญาณของหมู่บ้านและวิญญาณของฟาร์มฟิลด์ ( เรียกว่า " ผีตาแฮก " ) ก่อนที่เกษตรกรเริ่มทำงานในฟาร์มของพวกเขา พิธีเหล่านี้จะดำเนินการ มีวัตถุประสงค์เพื่อแสดงความเคารพคนอื่น และขอบคุณกับวิญญาณเหล่านั้น มีคำกล่าว ;
- " ตอนนี้เจ็ดเดือน มาบูชาเทวดาราชาผู้สมควรได้รับการเคารพและปกป้องเรา "
8 เดือนมีพิธีกรรมทางศาสนา เพื่อเข้าสู่วันเข้าพรรษา นี้ก็เหมือนเป็นพิธีปฏิบัติในเขตภาคกลางของประเทศไทย การตั้งค่าที่เฉพาะเจาะจง เพื่อผลิตให้เทียนที่ทำจากขี้ผึ้ง นอกจากนี้ยังมีประเพณีของการให้เทียนสำหรับใช้พระสงฆ์ในวันเข้าพรรษา มีคำกล่าว ;
- " เมื่อแปดเดือนถึงพระสงฆ์จะอยู่ในวัด "
เดือนเก้า มีพิธีทางศาสนาเพื่อตายไปคน พิธีที่เรียกว่า " เขาปรารถนาดิน " หมายถึง " วางข้าวบนพื้นธรรมชาติ ในวันที่สิบสี่ของข้างแรม เดือนที่เก้า คนเตรียมอาหาร , ปาล์มหมากพลูและบุหรี่ และพริกไทย แล้วห่อด้วยใบกล้วย ห่อชิ้นอาหารจะถูกวางไว้บนพื้นแขวนบนต้นไม้ กิ่งไม้ หรือ ในศาลเจ้า วัตถุประสงค์ของงานนี้คือการให้อาหารนี้ให้เสียไป บรรพบุรุษ หรือญาติพี่น้อง พิธีต่อมาควรดำเนินการในทางพุทธศาสนาของทำบุญ เช่น ดําเนินการโดยถวายอาหารแด่พระสงฆ์สวดมนต์ . มีรุ่นพี่คนแสดงความคิดเห็นว่าพิธีนี้ มีจุดประสงค์เพื่อขอบคุณที่ดินที่พวกเขาอาศัยอยู่ในและทำให้ชีวิตในเดือนที่เก้า เกษตรและผลิตภัณฑ์อาหาร เช่น ปลาเป็นแหล่งธรรมชาติของความเจริญรุ่งเรืองมากที่สุด ดังนั้นคนที่อยากจะขอบคุณพื้นที่สำหรับเหตุผลที่ .
- " 9 เดือนกลางฤดูฝน คนเตรียมไว้สำหรับวางข้าวบนพื้นดินถวายพระสงฆ์จะมีความเข้มแข็ง "
" ชื่อ " ย่อมาจากคำ " จา reet " หมายถึง การปฏิบัติแบบดั้งเดิม แต่ภาคประชาชนบอกตัวอักษร " H " แทนที่จะเป็น " R " ชื่อซิบ sorng จึงเป็นแนวทางปฏิบัติที่เป็นประเพณีปฏิบัติในแต่ละเดือน 12 เดือน ( " สิบ sorng " หมายถึง " 12 " ) ในสมัยโบราณเดือนแรก ( เรียกว่า " ต้วนอ้าย " หรือ " ต้วนเจี่ย " ) ที่แสดงการเริ่มต้นของปีใหม่และเดือนสิบสองจบรอบปี ในแต่ละเดือนมีประเพณีส่วนใหญ่พระพุทธศาสนาตาม ถ้าประเพณีไม่ใช่พระพุทธศาสนาตาม คนจงใจพยายามที่จะทำให้พุทธศาสนาที่เกี่ยวข้องเพื่อให้พวกเขาได้มีโอกาสมารวมตัวกันที่วัดเพื่อทำบุญสร้างซึ่งเป็น ;
เดือนแรก ( ต้วนอ้าย )นี้อยู่ในฤดูเย็น ผู้คนจะจัดสถานที่สำหรับพระสงฆ์ที่จะปฏิบัติกรรม อยู่ในการปฏิบัติอย่างเข้มงวดสำหรับระยะเวลาหนึ่ง ในป่า หรือในสุสาน การปฏิบัติของกรรมเรียกว่าบาหลี " parivas " วัตถุประสงค์ของการปฏิบัติคือการชำระล้างจิตใจโดยการขจัดสิ่งไม่ดีต่าง ๆทำให้พระพุทธศาสนา การปฏิบัติคนฉวยโอกาส การทำบุญในช่วงเวลานี้ มีคำกล่าวเกี่ยวกับเดือนนี้ดังนี้ ;
- " เมื่อเดือนแรกมาถึงพระเตรียมไว้สำหรับการปฏิบัติของกรรม "
สองเดือน ( ต้วนยี่ ) : " ต้วนยี่ ตุ้มบุญคูนลาน " หมายความว่ามีกิจกรรมหลังการเก็บเกี่ยว การ thrashed เมล็ดข้าวจะซ้อนขึ้นในขนาดใหญ่ หนึ่งเรียกว่า " ขุมข้าว "เหมือนทรายกองบนลานดิน จากนั้นมีพิธีเพื่อบูชาเทพีแห่งข้าว ( เจ้า แม่ปอ SOP ) และไหว้วิญญาณของลานดิน บางคนอาจต้องการประกาศเกี่ยวกับข้าวเทพธิดา อาจจะมีพิธีสำหรับจิตวิญญาณของข้าวก่อนข้าวจะเอาไปเก็บ จากนั้นมีพิธีสำหรับจิตวิญญาณของแผ่นดิน ( เกษตรทุ่ง )ป่าจะถูกเก็บรวบรวมเพื่อใช้ในอนาคต ส่วนใหญ่อาหาร ที่กล่าวว่า ;
- " เมื่อสองเดือนถึงทำเตรียมป่าสำหรับใช้ในครัวเรือน "
เดือนที่สาม : พิธีศาสนา " เกาจี " ( นึ่งข้าวเหนียว ) ในวันพระจันทร์เต็มดวงของเดือนที่สาม ซึ่งเป็นไม้มะค่าบูจา วัน นึ่งข้าวเหนียว เป็นธีมหลักของงานบุญนี้ เพื่อให้ " ข้าวจี "การหุงข้าวเหนียว มีรูปร่างใน chunks แล้วย่างเหนือกองไฟ เหมือนไก่ย่าง สุกเป็นข้าวเคลือบซ้ำโดยใช้ดีเสียไข่ เหนียว อ้อยหรืออ้อยแล้วซุกเข้าไปในข้าว ชนิดของอาหารนี้จะเตรียมไว้ก่อนในตอนเช้า แล้วให้พระสงฆ์เป็นอาหารเช้า ต่อมาในเช้าเดียวกันผู้ชุมนุมที่ห้องศาสนา ( เฉพาะที่เรียกว่า " หัวแจ " ) พระสงฆ์สวดก่อนทานข้าวกลางวันของพวกเขา โอกาสนี้เป็นทั้งศาสนาพิธี และงานของแต่ละหมู่บ้าน คนได้มีโอกาสเข้าร่วมพิธีทั้งทางศาสนาและเพลิดเพลินกับตัวเอง มีคำอุปมาว่าภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ;
" เมื่อเดือนที่ 3 แนวคุณควรเตรียมข้าวตุ๋นแล้วเหน็บมันเหนียว น้ำตาล น้ำผลไม้ "
ในเดือนนี้ มันถูกเชื่อว่าเป็นเดือนที่จะดำเนินการพิธีทางศาสนาสำหรับข้าว คน ( เกษตรกร โดยเฉพาะข้าว ) ทำทั้งสองอย่างให้นาข้าวให้พระภิกษุและดำเนินการพิธีทางศาสนาสำหรับบ้านของพวกเขา หลังจากพิธีทางพุทธศาสนาแล้ว พราหมณ์พิธี คือ ข้าว คือพิธีสามารถดำเนินการเพื่อวัตถุประสงค์เช่นนาข้าวแบบดั้งเดิมให้กับพระสงฆ์แล้วแสดงบิตของการประกอบพิธีทางศาสนา วัตถุประสงค์หลักคือเพื่อขอบคุณ ข้าวเปลือกที่ถูกเก็บไว้ในกระเป๋าของพวกเขา มีคำกล่าว ;
- " เมื่อสามเดือนมา มาเตรียมต้มข้าวให้พระสงฆ์ เราก็จะได้รับบุญ "
4 เดือน :พิธีศาสนา ในงาน " มหาชาด " ซึ่งเป็นชาติที่ยิ่งใหญ่ครั้งสุดท้ายของพระพุทธเจ้า ในเดือนนี้ มีปกติ " มหาชาด " เทศนา ควรที่ชาวอีสานเรียกพิธีนี้ " บุญป๋าเวส " ( พระเวส ใน ดอร์น : พุทธคาร์เนชั่น ) เป็นอุปมาว่า ;
3 เดือน คุณควรเตรียมต้มข้าว
เมื่อ 4 เดือน แนวพระให้มาเทศน์ที
ตารางเวลาสำหรับพิธีนี้ไม่เคร่งครัดตายตัว มันอาจจะเป็นที่ส่วนท้ายของเดือนที่สามหรือจุดเริ่มต้นของเดือนที่ห้า " มหาชาด " เทศนาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่แตกต่างจากที่ในภาคกลางได้หลายวิธี ตัวอย่างเช่น มีการเชิญพระสงฆ์จาก 10-20 วัดเทศน์ .พระคัมภีร์สามารถแบ่งออกเป็น 30 ส่วน เทศน์เริ่มในตอนเช้าตรู่ และมีแนวโน้มที่จะเสร็จภายในวันเดียว หากมีรูปเพิ่มเติม แต่ละพระจะให้ 1-2 ส่วน แต่หากมีจำนวนพระสงฆ์ แต่ละพระอาจจะต้องให้ถึง 5 ส่วนของการเทศนา เทศน์แบ่งออกเป็นหมายเลขชิ้นส่วน เพราะมันมีไว้เพื่อให้ตรงกับจำนวนของบ้านในแต่ละหมู่บ้าน ตัวอย่างเช่นหากมี 80 บ้านในหมู่บ้านเทศน์จะแบ่งเป็น 80 ส่วน รวมถึงบทเทศน์สั่งสอน เช่น " ม้าลายหมื่น " ( หมื่นมาลัย ) " Ma Lai แสน " ( หนึ่งแสนมาลัย ) , และ " มาฮาชาด " เพื่อให้ตรงกับจำนวนของประชาชนที่เข้าร่วมเป็นส่วนหนึ่งเดียวกันของการเทศนาคนที่อยู่ในบ้านต่าง ๆสามารถเข้าร่วมกันและใช้เวลาส่วนเดียวกันของการเทศนา ในขณะที่พระสงฆ์ จะให้เทศน์ มันอาจจะไม่คาดคิดเพิ่มเติมขอเสริมเทศน์โดยคนที่อาศัยอยู่ในบ้านใกล้ ๆ พวกเขาจัดขบวนพาเหรด และโดยไม่คาดคิด มาถึง ในขณะที่พระกำลังเทศน์ มีเดิน 3 รอบเกี่ยวกับฮอลล์ ขอเสนอ ให้ พระมันเรียกว่า " คุนถูกทอดทิ้ง " ไม่คาดคิด ( ส่วนหนึ่ง ) เพราะนี้คือไม่คาดหวัง " พระจะไม่รู้ว่าถ้าเขาจะแน่นอนจะต้องเผชิญกับสถานการณ์นี้ ชนิดของกิจกรรมเป็นวิธีหนึ่งของการส่งเสริมความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างชุมชน พวกเขาก็ทำกิจกรรมนี้กลับมากับแต่ละอื่น ๆของการคิด ได้ทั้งบุญและมิตรภาพที่ได้รับ นอกจากนี้ชนิดของกิจกรรมนำพร้อมความสุขและความสนุกสนาน กลุ่มที่แตกต่างกันของผู้คนสามารถจัดกิจกรรมนี้ และถือเป็นหลักปีพิธีกรรมทางศาสนาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่ดึงดูดมากของบริจาค
อีก 4-5 วัน ก่อนพิธีจะเริ่มขึ้น ชายหนุ่มและหญิงสาวช่วยกันตกแต่งห้องโถง และวัดใกล้เคียง ในโอกาสนี้เด็กชายจึงได้มีโอกาสพบและพูดคุยกับสาวๆ เพื่อให้บรรยากาศมันดูสนุกสนาน นี่คือภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่น่ารัก
เดือนห้า มีพิธีทางศาสนา ( เพลงสงกรานต์ปีใหม่ไทย งาน ) เทศกาลนี้จะคล้ายกับที่ดำเนินการในเขตภาคกลางของประเทศไทย ต่างกันแค่ของเล่น หรือประเพณีท้องถิ่นดั้งเดิมของการเทน้ำสาวๆอาจจะอนุญาตให้รินน้ำให้พระภิกษุในโอกาสนี้ทั้งนอกหรือในพระ หอพัก ประเพณีของเทน้ำไม่เพียง แต่ดำเนินการในวันปีใหม่ แต่ในวันกลางของเดือนห้า และบางครั้งมันสามารถขยายได้ถึงสิ้นเดือนนี้ ถ้าอากาศมันร้อนเหลือเกิน นอกจากนี้มีประเพณีอย่างเป็นทางการของเทน้ำพระพุทธรูปต่างๆ และพระสงฆ์ ในช่วงกลางของเดือนที่ห้า ผู้หญิงจะนำน้ำที่สรงพระและพระพุทธรูป ในช่วง 30 ปีที่ผ่านมา มีการอาบน้ำ ฮอลล์ ทุกวัด พระพุทธรูปจะพาไปอาบน้ำห้องแล้วอาบน้ำ ในช่วงอากาศร้อน ๆเหมือนจะรวบรวมใต้อาบน้ำ Hallเชื่อกันว่า อาบ น้ำวิเศษรักษาความเจ็บป่วยหรือขับไล่โรค การอาบน้ำ ฮอลล์ มีพื้นไม้ เพื่อที่น้ำสามารถผ่านเพื่อให้เด็กๆ สามารถเพลิดเพลินกับการอาบน้ำด้วย
6 เดือน มีพิธีทางศาสนา wisakha บูจา ( ประจำปีพิธีเฉลิมฉลองวันประสูติ ตรัสรู้ และความตายของพระพุทธเจ้า )มีพิธีอาบน้ําสําหรับพระสงฆ์ที่สามารถถือเป็นต้นแบบที่ประสบความสำเร็จ เรียนรู้ และสามารถทำการอุปสมบทให้แก่ทายาท
เดือนที่เจ็ด มีพิธีกรรมทางศาสนาต่าง ๆเช่น วิญญาณ ของ บ้าน เจ้าพ่อหลักเมือง และวิญญาณของบรรพบุรุษ วิญญาณของหมู่บ้านและวิญญาณของฟาร์มฟิลด์ ( เรียกว่า " ผีตาแฮก " ) ก่อนที่เกษตรกรเริ่มทำงานในฟาร์มของพวกเขา พิธีเหล่านี้จะดำเนินการ มีวัตถุประสงค์เพื่อแสดงความเคารพคนอื่น และขอบคุณกับวิญญาณเหล่านั้น มีคำกล่าว ;
- " ตอนนี้เจ็ดเดือน มาบูชาเทวดาราชาผู้สมควรได้รับการเคารพและปกป้องเรา "
8 เดือนมีพิธีกรรมทางศาสนา เพื่อเข้าสู่วันเข้าพรรษา นี้ก็เหมือนเป็นพิธีปฏิบัติในเขตภาคกลางของประเทศไทย การตั้งค่าที่เฉพาะเจาะจง เพื่อผลิตให้เทียนที่ทำจากขี้ผึ้ง นอกจากนี้ยังมีประเพณีของการให้เทียนสำหรับใช้พระสงฆ์ในวันเข้าพรรษา มีคำกล่าว ;
- " เมื่อแปดเดือนถึงพระสงฆ์จะอยู่ในวัด "
เดือนเก้า มีพิธีทางศาสนาเพื่อตายไปคน พิธีที่เรียกว่า " เขาปรารถนาดิน " หมายถึง " วางข้าวบนพื้นธรรมชาติ ในวันที่สิบสี่ของข้างแรม เดือนที่เก้า คนเตรียมอาหาร , ปาล์มหมากพลูและบุหรี่ และพริกไทย แล้วห่อด้วยใบกล้วย ห่อชิ้นอาหารจะถูกวางไว้บนพื้นแขวนบนต้นไม้ กิ่งไม้ หรือ ในศาลเจ้า วัตถุประสงค์ของงานนี้คือการให้อาหารนี้ให้เสียไป บรรพบุรุษ หรือญาติพี่น้อง พิธีต่อมาควรดำเนินการในทางพุทธศาสนาของทำบุญ เช่น ดําเนินการโดยถวายอาหารแด่พระสงฆ์สวดมนต์ . มีรุ่นพี่คนแสดงความคิดเห็นว่าพิธีนี้ มีจุดประสงค์เพื่อขอบคุณที่ดินที่พวกเขาอาศัยอยู่ในและทำให้ชีวิตในเดือนที่เก้า เกษตรและผลิตภัณฑ์อาหาร เช่น ปลาเป็นแหล่งธรรมชาติของความเจริญรุ่งเรืองมากที่สุด ดังนั้นคนที่อยากจะขอบคุณพื้นที่สำหรับเหตุผลที่ .
- " 9 เดือนกลางฤดูฝน คนเตรียมไว้สำหรับวางข้าวบนพื้นดินถวายพระสงฆ์จะมีความเข้มแข็ง "
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- in theabsence
- go for a walk
- แล้วแต่คุณ คุณให้ฉันเท่าไรก็เท่านั้น ฉัน
- ประเพณีสงกรานต์ ใช้น้ำรดให้แก่กันเพื่อคว
- in theabsence
- His
- ทำไหมคุณโปรไฟล์ฉัน แต่ฉันไม่เห็นโปรไฟล์ค
- เปิดบริการ
- Because the current ones are not afraid
- 我知道哦
- I learn boxing to use exercises only.
- His
- ฉันชอบเรียนภาษาอาหรับกับภาษาอังกฤษเพื่อเ
- บอก
- you come again
- There is a huge................between t
- Bangkok
- the workers do not like their supervisor
- gaining control
- เริ่มนะ บัดนี้
- Who's calling
- I will call you tonight
- คุณอยู่ไหนแล้ว
- สภาพร้านค้าในวัดที่จัดเรียงอย่างสวยงาม
