4. Framework illustration: a case e

4. Framework illustration: a case example using optimisation techniques
Supply chain decisions at the strategic level are often irreversible and, hence, their potential impacts must be carefully investigated before the actual implementation. Optimisation and simulation techniques have been used as effective tools to examine the consequences of such decisions on supply chains (Shapiro, 2007). The use of optimisation models for strategic supply chain development has considerably increased in recent years to study trade-offs
249
Volume 19 · Number 3 · 2014 · 242–257
among multiple objectives (Ramudhin et al., 2010; Chaabane et al., 2012). A multi-objective optimisation model can assist in evaluating the interplay between economic, environmental and social objectives of a supply chain and suggest the optimal configuration of a sustainable supply chain. Such tools can help in designing and managing supply chains and identifying those areas across the supply chain where strategic investments need to be made.
Similar to the approach adopted by Hutchins and Sutherland (2008) and Svensson (2007), we provide a conjectured example that demonstrates how our assessment framework can be utilised in an optimisation model for a focal organisation seeking to incorporate sustainable measures when expanding its supply chain operations globally. Most of the data that we use in this case example are based on the general observations and practical experience of the authors; a good replication of a sustainable supply chain design situation a case company may face in reality. Consider an Australian company involved in the production and distribution of sportswear products with one local manufacturing plant, one local distribution centre and a set of nationally dispersed retailers. Various drivers such as rising costs, shareholders’ concerns and management strategy in the Australian operations have caused the company to evaluate the construction of new facilities in Asia to supply Australian and potential overseas markets. The recently introduced carbon pricing scheme in Australia and the pressures from stakeholders and social campaigns are the motivations to incorporate sustainability factors in supply chain reconfiguration decisions (Frost and Burnett, 2007; Mower, 2012; Playfair, 2012; Thompson, 2012). We show how our framework can assist the company to examine its current operations and make investment decisions in its supply chain reconfiguration.
Recent investigations by the supply chain analysts have revealed that the company may benefit substantially from using the resources and technical knowledge of foreign firms to manage its overseas operations. To satisfy the potential market demands in Australia, Asia and the USA, the company requires alliances with four medium-sized manufacturing plants. It also involves selection of the appropriate raw material suppliers to feed the plants as well as distribution centres for sorting and storing products for full truckload coordination purposes. The initial audits and cost analyses have shortlisted nine potential manufacturers from four different countries. These include plants A, B and C in Indonesia, plants D and E in Sri Lanka, plants F and G in Cambodia and plants H and I in Thailand. Four candidate suppliers of these manufacturing plants include suppliers X and Y in Pakistan and suppliers Y and Z in India. There are also four candidate distribution centres including warehouse K and L in Malaysia and warehouse M and N in Indonesia. The objective is to find the optimal configuration of the new supply network that minimises the overall system costs as well as the negative environmental and social impacts.
Economic assessment is carried out using documented financial reports and price/cost analysis for each candidate supply chain member including manufacturers, raw material suppliers and warehouses. Supply chain cost components may vary from one company to another, but the more common
components include the direct and indirect costs of material, parts and components, costs of opening and operating manufacturing plants and distribution centres, as well as holding and transportation costs (Fahimnia et al., 2012). The environmental dimension is assessed in terms of GHG emissions generated by suppliers, manufacturers and warehouses as well as the associated transportation emissions. Emission estimation requires various supply chain parameters that can be obtained from the Emission Factor Database established by the United Nations Environment Programme (www.ipcc.ch). This involves determining the amount of GHG emitted in various supply chain processes per unit of product (Chaabane et al., 2012). Additional environmental costs may include the costs of water usage, energy consumption and waste generation.
For social assessment, data need to be collected through supplier audits that are through visiting facilities, interviewing key personnel and investigating the guidelines and related reports of the candidate members (Dreyer et al., 2010). Referring to the assessment procedure described in Section 3, every candidate member (manufacturers, raw material suppliers and warehouses) is allocated a score (scaling between 1 and 9), reflecting its performance against the social items set by the focal company. Table II shows the process of scoring the candidate manufacturers for the case company under investigation. The results indicate that plants B, C, H and I are the lower-risk choices in terms of social performance while manufacturers in Sri Lanka and Cambodia show poorer social performance. Identical analyses need to be performed for the social assessment of suppliers and warehouses. This weighted approach allows the incorporation of the social dimension for sustainable supply chain design or reconfiguration.
Using the overall supply chain cost (including the costs of procurement, production and distribution as well as the associated emission costs) and the social scores of suppliers, manufacturers and warehouses, a multiobjective optimisation model can be developed in which the goal (objective function) is to minimise the overall supply chain costs while minimising the negative social impacts expressed in a “social violation minimisation” constraint. Referring to the scenario-based analysis discussed in Section 3, the proposed model, in this case, minimises the value of the objective function for a range of social performance scenarios. A decision-maker is then able to choose a scenario/solution given the existing budgetary constraints and the social and environmental goals of the focal company. This is how the three sustainability goals can be incorporated into a single integrated optimisation model.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4. กรอบภาพประกอบ: ตัวอย่างกรณีที่ใช้เทคนิคการเพิ่มประสิทธิภาพมักให้ตัดสินใจห่วงโซ่อุปทานในระดับยุทธศาสตร์ และ จึง ผลกระทบของพวกเขาอาจต้องถูกอย่างระมัดระวังตรวจสอบก่อนใช้งานจริง เทคนิคการเพิ่มประสิทธิภาพและการจำลองได้ถูกใช้เป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพสามารถตรวจสอบผลการตัดสินใจเช่นในห่วงโซ่อุปทาน (Shapiro, 2007) การใช้แบบจำลองเพิ่มประสิทธิภาพการพัฒนาห่วงโซ่อุปทานเชิงกลยุทธ์มากขึ้นในปีการศึกษาทางเลือก249ขาดเล่ม 19 หมายเลข 3 · ·ปี 2014 242-257ในหลายวัตถุประสงค์ (Ramudhin et al., 2010 Chaabane et al., 2012) แบบหลายวัตถุประสงค์การเพิ่มประสิทธิภาพสามารถช่วยในการประเมินล้อระหว่างวัตถุประสงค์ทางเศรษฐกิจ สิ่งแวดล้อม และสังคมของห่วงโซ่อุปทาน และแนะนำ configuration ดีที่สุดของห่วงโซ่อุปทานอย่างยั่งยืน เครื่องมือดังกล่าวสามารถช่วยในการออกแบบ และการจัดการห่วงโซ่อุปทาน และระบุพื้นที่ทั่วทั้งห่วงโซ่อุปทานที่ต้องทำการลงทุนเชิงกลยุทธ์เช่นเดียวกับวิธีที่นำมาใช้ โดย Hutchins และซุทเธอร์แลนด์ (2008) และ Svensson (2007), เรามีตัวอย่าง conjectured ที่แสดงให้เห็นว่าสามารถใช้กรอบของการประเมินในแบบจำลองเพิ่มประสิทธิภาพสำหรับองค์กรโฟกัสที่กำลังจะรวมมาตรการยั่งยืนเมื่อขยายการดำเนินงานโซ่อุปทานทั่วโลก ข้อมูลที่เราใช้ในกรณีนี้ตัวอย่างส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับการสังเกตการณ์ทั่วไปและประสบการณ์จริงของผู้เขียน การจำลองแบบที่ดีของสถานการณ์การออกแบบโซ่อุปทานอย่างยั่งยืนบริษัทกรณีอาจเผชิญในความเป็นจริง พิจารณาบริษัทออสเตรเลียเกี่ยวข้องในการผลิตและจำหน่ายผลิตภัณฑ์กีฬาโรงงานผลิตเครื่องหนึ่ง หนึ่งแจกจ่ายภายในศูนย์ และชุดของร้านค้าปลีกที่กระจัดกระจายผลงาน ต่าง ๆ โปรแกรมควบคุมเช่นต้นทุนที่เพิ่มขึ้น หุ้นกังวล และกลยุทธ์การบริหารในการดำเนินงานออสเตรเลียทำให้เกิดบริษัทการประเมินการก่อสร้างสิ่งใหม่ในเอเชียเพื่อจัดหาตลาดต่างประเทศออสเตรเลีย และเป็นการ โครงร่างในออสเตรเลียและแรงกดดันจากการมีส่วนได้เสียและสังคมส่งเสริมการขายการกำหนดราคาคาร์บอนนำเพิ่งจะโต่งเพื่อรวมปัจจัยความยั่งยืนในซัพพลายเชน reconfiguration ตัดสิน (แข็งและ Burnett, 2007 เครื่องตัด 2012 Playfair, 2012 ทอมป์สัน 2012) เราแสดงว่ากรอบของเราสามารถช่วยบริษัทเพื่อตรวจสอบการดำเนินงานปัจจุบัน และทำการตัดสินใจลงทุนใน reconfiguration ของห่วงโซ่อุปทานตรวจสอบล่าสุด โดยนักวิเคราะห์ห่วงโซ่อุปทานได้เปิดเผยว่า บริษัทอาจ benefit มากจากการใช้ทรัพยากรและความรู้ทางเทคนิคของ firms ที่ต่างประเทศเพื่อจัดการการดำเนินการของต่างประเทศ เพื่อตอบสนองความต้องการตลาดศักยภาพในออสเตรเลีย เอเชีย และสหรัฐอเมริกา บริษัทต้องการพันธมิตรกับโรงงานผลิตขนาดกลาง 4 นอกจากนี้ยังเกี่ยวข้องกับการเลือกซัพพลายเออร์วัตถุดิบที่เหมาะสมให้อาหารพืชรวมทั้งการกระจายศูนย์สำหรับการเรียงลำดับ และการจัดเก็บสินค้าเพื่อประสานงาน truckload เต็ม เริ่มต้นการตรวจสอบและวิเคราะห์ต้นทุนได้คัด 9 มีศักยภาพผลิตจากต่างประเทศ 4 ได้แก่พืช A, B และ C ในอินโดนีเซีย พืช D และ E ในศรีลังกา พืช F และ G ในกัมพูชาและพืช H และในประเทศไทย สี่ผู้จำหน่ายผู้ผลิตพืชเหล่านี้รวมถึงซัพพลายเออร์ X และ Y ในซัพพลายเออร์ที่ Y และ Z ในอินเดียและปากีสถาน นอกจากนี้ยังมีศูนย์กระจายสินค้าผู้สมัครสี่รวมถึงคลังสินค้า K และ L ในคลังสินค้า M และ N ในอินโดนีเซียและมาเลเซีย วัตถุประสงค์คือการ find configuration ดีที่สุดของเครือข่ายอุปทานใหม่ที่ minimises ต้นทุนระบบโดยรวมรวมทั้งผลกระทบสิ่งแวดล้อม และสังคมด้านลบประเมินเศรษฐกิจดำเนินการโดยใช้รายงานเอกสาร financial และราคา/ต้นทุนวิเคราะห์สำหรับสมาชิกในโซ่อุปทานผู้สมัครแต่ละผู้ผลิต ผู้จำหน่ายวัตถุดิบ และคลังสินค้า ห่วงโซ่อุปทานต้นทุนส่วนประกอบอาจแตกต่างกันจากบริษัทหนึ่งไปยังอีก แต่ทั่วไปเพิ่มเติมส่วนประกอบได้แก่ต้นทุนทางตรง และทางอ้อมของวัสดุ ชิ้นส่วน และส่วนประกอบ ต้นทุนเปิด และปฏิบัติการผลิตพืชและศูนย์กระจายสินค้า ตลอดจนถือ และต้นทุนการขนส่ง (Fahimnia et al., 2012) มีประเมินมิติด้านสิ่งแวดล้อมในแง่ของการปล่อยก๊าซ GHG ที่สร้างขึ้น โดยผู้จำหน่าย ผู้ผลิต และคลังสินค้า ตลอดจนปล่อยขนส่งเชื่อมโยง การประเมินการปล่อยก๊าซต้องใช้พารามิเตอร์ห่วงโซ่อุปทานต่าง ๆ ที่ได้จากฐานข้อมูลของคูณปล่อยก๊าซที่ก่อตั้งขึ้น โดยโครงการสิ่งแวดล้อมของสหประชาชาติ (www.ipcc.ch) นี้เกี่ยวข้องกับการกำหนดจำนวน GHG ที่ปล่อยออกในกระบวนการโซ่อุปทานต่าง ๆ ต่อหน่วยของผลิตภัณฑ์ (Chaabane et al., 2012) ต้นทุนสิ่งแวดล้อมเพิ่มเติมอาจรวมถึงต้นทุนของน้ำ ปริมาณการใช้พลังงาน และสร้างขยะสำหรับการประเมินทางสังคม ข้อมูลจำเป็นต้องเก็บรวบรวมผ่านการตรวจสอบผู้ที่เข้าเยี่ยมชมสิ่งอำนวยความสะดวก การสัมภาษณ์เจ้าหน้าที่คีย์ข้อมูลส่วนตัว และตรวจสอบคำแนะนำและรายงานที่เกี่ยวข้องของสมาชิกผู้สมัคร (Dreyer et al., 2010) หมายถึงกระบวนการประเมินที่อธิบายไว้ในส่วนที่ 3 ผู้สมัครทุกคน (ผู้ผลิต ผู้จำหน่ายวัตถุดิบและคลังสินค้า) จะถูกจัดสรรคะแนน (มาตราส่วนระหว่าง 1 และ 9) reflecting ประสิทธิภาพการทำงานกับสินค้าสังคมกำหนด โดยบริษัทโฟกัส ตารางที่สองแสดงกระบวนการคะแนนกรรมการผลิตการตรวจสอบกรณีบริษัท ผลระบุว่า พืช B, C, H และ เลือกความเสี่ยงต่ำกว่าในแง่ของประสิทธิภาพการทำงานทางสังคมในขณะที่ผู้ผลิตในประเทศศรีลังกาและกัมพูชาแสดงย่อมหมายถึงประสิทธิภาพทางสังคม วิเคราะห์เหมือนกันจำเป็นต้องดำเนินการสำหรับการประเมินสังคมซัพพลายเออร์และคลังสินค้า วิธีการถ่วงน้ำหนักนี้ช่วยในการประสานของมิติทางสังคมในการออกแบบโซ่อุปทานอย่างยั่งยืนหรือ reconfigurationโซ่อุปทานโดยรวมโดยใช้ต้นทุน (รวมทั้งต้นทุนการจัดซื้อ การผลิต และการแจกจ่ายและต้นทุนมลพิษที่เกี่ยวข้อง) และคะแนนสังคมซัพพลายเออร์ ผู้ผลิต และคลังสินค้า แบบ multiobjective คุณภาพสามารถพัฒนาซึ่งเป้าหมาย (ฟังก์ชันวัตถุประสงค์) จะลดโดยรวมจัดหาต้นทุนของโซ่ในขณะที่ผลกระทบทางสังคมด้านลบแสดงในข้อจำกัด "ละเมิดสังคม minimisation" minimising ในกรณีนี้ อ้างถึงในหมวดที่ 3 รูปแบบการนำเสนอ การวิเคราะห์สถานการณ์ตาม minimises ค่าของฟังก์ชันวัตถุประสงค์สำหรับช่วงสถานการณ์ประสิทธิภาพทางสังคม จากนั้นสามารถเลือกสถานการณ์/ปัญหาข้อจำกัดงบประมาณที่มีอยู่และเป้าหมายทางสังคม และสิ่งแวดล้อมของบริษัทโฟกัส decision-maker ได้ วิธีเป้าหมายความยั่งยืนทั้งสามสามารถรวมอยู่ในแบบเดียวในการเพิ่มประสิทธิภาพรวมได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4. กรอบภาพประกอบ: ตัวอย่างเช่นกรณีที่ใช้เทคนิคการเพิ่มประสิทธิภาพ
การตัดสินใจของห่วงโซ่อุปทานในระดับยุทธศาสตร์มักจะกลับไม่ได้และดังนั้นผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นของพวกเขาจะต้องได้รับการตรวจสอบอย่างรอบคอบก่อนการดำเนินงานที่เกิดขึ้นจริง การเพิ่มประสิทธิภาพและเทคนิคการจำลองได้ถูกนำมาใช้เป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพในการตรวจสอบผลของการตัดสินใจดังกล่าวในห่วงโซ่อุปทาน (ชาปิโรส์ 2007) การใช้รูปแบบการเพิ่มประสิทธิภาพสำหรับการพัฒนาห่วงโซ่อุปทานเชิงกลยุทธ์ได้เพิ่มขึ้นอย่างมากในปีที่ผ่านมาในการศึกษาไม่ชอบการค้า
249
เล่มที่ 19 จำนวน 3 ··· 2,014 242-257
หมู่หลายวัตถุประสงค์ (Ramudhin et al, 2010;.. Chaabane et al, 2012 ) รูปแบบการเพิ่มประสิทธิภาพหลายวัตถุประสงค์สามารถช่วยในการประเมินอิทธิพลซึ่งกันและกันระหว่างเศรษฐกิจวัตถุประสงค์ด้านสิ่งแวดล้อมและสังคมของห่วงโซ่อุปทานและแนะนำไฟล์โครงสร้างปรับอากาศสายที่ดีที่สุดของห่วงโซ่อุปทานอย่างยั่งยืน เครื่องมือดังกล่าวจะสามารถช่วยในการออกแบบและการจัดการห่วงโซ่อุปทานและระบุพื้นที่เหล่านั้นในห่วงโซ่อุปทานที่กลยุทธ์การลงทุนจะต้องทำ.
คล้ายกับวิธีการที่นำมาใช้โดยฮัตชินส์และซัท (2008) และ Svensson (2007) เราให้เป็นตัวอย่างที่คาดคะเนว่า แสดงให้เห็นถึงวิธีการที่กรอบการประเมินของเราสามารถนำไปใช้ประโยชน์ในรูปแบบการเพิ่มประสิทธิภาพสำหรับองค์กรที่กำลังมองหาโฟกัสจะรวมมาตรการที่ยั่งยืนเมื่อขยายการดำเนินงานห่วงโซ่อุปทานทั่วโลก ส่วนใหญ่ของข้อมูลที่เราใช้ในกรณีเช่นนี้ขึ้นอยู่กับการสังเกตทั่วไปและประสบการณ์ของผู้เขียน; การจำลองแบบที่ดีของสถานการณ์การออกแบบห่วงโซ่อุปทานอย่างยั่งยืนของ บริษัท กรณีที่อาจต้องเผชิญในความเป็นจริง พิจารณา บริษัท ออสเตรเลียมีส่วนร่วมในการผลิตและการจัดจำหน่ายผลิตภัณฑ์กีฬากับหนึ่งในโรงงานผลิตในท้องถิ่นซึ่งเป็นหนึ่งในศูนย์กระจายสินค้าในท้องถิ่นและชุดของร้านค้าปลีกแยกย้ายกันไปทั่วประเทศ ไดรเวอร์ต่างๆเช่นค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้น, ความกังวลของผู้ถือหุ้นและกลยุทธ์การจัดการในการดำเนินงานของออสเตรเลียได้ก่อให้เกิด บริษัท ที่จะประเมินการก่อสร้างสถานที่แห่งใหม่ในเอเชียที่จะจัดหาตลาดต่างประเทศออสเตรเลียและศักยภาพ ที่เพิ่งเปิดตัวโครงการการกำหนดราคาคาร์บอนในประเทศออสเตรเลียและแรงกดดันจากผู้มีส่วนได้เสียและแคมเปญสังคมเป็นแรงจูงใจที่จะรวมปัจจัยการพัฒนาอย่างยั่งยืนในห่วงโซ่อุปทานลาดตระเวนสายการตัดสินใจไฟล์โครงสร้าง (ฟรอสต์และ Burnett, 2007; เครื่องตัดหญ้า, 2012; เพลย์แฟร์ 2012; ธ อมป์สัน, 2012) เราแสดงให้เห็นว่ากรอบการทำงานของเราสามารถช่วยให้ บริษัท ที่จะตรวจสอบการดำเนินงานในปัจจุบันและการตัดสินใจลงทุนในห่วงโซ่อุปทานของลาดตระเวนสายไฟล์โครงสร้าง.
การตรวจสอบที่ผ่านมาโดยนักวิเคราะห์ห่วงโซ่อุปทานได้เปิดเผยว่า บริษัท อาจ Bene เสื้อสายอย่างมีนัยสำคัญจากการใช้ทรัพยากรและความรู้ทางเทคนิคของอาร์สายต่างประเทศเพื่อ จัดการการดำเนินงานในต่างประเทศ เพื่อตอบสนองความต้องการของตลาดที่มีศักยภาพในประเทศออสเตรเลีย, เอเชียและสหรัฐอเมริกา บริษัท ต้องมีพันธมิตรที่มีสี่โรงงานผลิตขนาดกลาง นอกจากนี้ยังเกี่ยวข้องกับการเลือกของผู้ผลิตวัตถุดิบที่เหมาะสมที่จะเลี้ยงพืชเช่นเดียวกับศูนย์กระจายสินค้าสำหรับการจัดเรียงและจัดเก็บผลิตภัณฑ์เพื่อวัตถุประสงค์ในการประสานงานรถบรรทุกสามารถบรรทุกเต็มรูปแบบ เริ่มต้นการตรวจสอบและการวิเคราะห์ค่าใช้จ่ายได้คัดเลือกผู้ผลิตเก้าอาจเกิดขึ้นจากสี่ประเทศที่แตกต่างกัน เหล่านี้รวมถึงพืช, B และ C ในอินโดนีเซียพืช D และ E ในศรีลังกาพืช F และ G ในประเทศกัมพูชาและพืช H และฉันในประเทศไทย สี่ซัพพลายเออร์ที่ผู้สมัครของโรงงานผลิตเหล่านี้รวมถึงซัพพลายเออร์ X และ Y ในปากีสถานและซัพพลายเออร์ Y และ Z ในอินเดีย นอกจากนี้ยังมีผู้สมัครที่สี่รวมทั้งศูนย์กระจายสินค้าคลังสินค้า K และ L ในประเทศมาเลเซียและคลังสินค้า M และยังไม่มีในอินโดนีเซีย โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อ fi ครั้งไฟล์โครงสร้างนักโทษที่ดีที่สุดสายของเครือข่ายอุปทานใหม่ที่ช่วยลดค่าใช้จ่ายโดยรวมของระบบเช่นเดียวกับผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและสังคมในเชิงลบ.
ประเมินเศรษฐกิจจะดำเนินการใช้รายงานทางการเงินเอกสารและราคา / การวิเคราะห์ค่าใช้จ่ายสำหรับผู้สมัครแต่ละคนจัดหาสมาชิกรวมทั้งห่วงโซ่ ผู้ผลิต, ผู้ผลิตวัตถุดิบและคลังสินค้า ชิ้นส่วนค่าใช้จ่ายในห่วงโซ่อุปทานอาจแตกต่างจาก บริษัท หนึ่งไปยังอีก แต่โดยทั่วไป
ส่วนประกอบรวมถึงค่าใช้จ่ายตรงและทางอ้อมของวัสดุชิ้นส่วนและส่วนประกอบค่าใช้จ่ายของการเปิดและการดำเนินงานโรงงานผลิตและศูนย์กระจายสินค้าเช่นเดียวกับการถือครองและค่าใช้จ่ายในการขนส่ง (Fahimnia et al., 2012) มิติด้านสิ่งแวดล้อมที่ได้รับการประเมินในแง่ของการปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่เกิดจากซัพพลายเออร์ผู้ผลิตและคลังสินค้าเช่นเดียวกับการปล่อยการขนส่งที่เกี่ยวข้อง การประมาณค่าพารามิเตอร์การปล่อยต้องห่วงโซ่อุปทานต่างๆที่สามารถหาได้จากฐานข้อมูลการปล่อยก๊าซปัจจัยที่จัดตั้งขึ้นโดยโครงการสิ่งแวดล้อมแห่งสหประชาชาติ (www.ipcc.ch) นี้เกี่ยวข้องกับการกำหนดปริมาณของก๊าซเรือนกระจกที่ปล่อยออกมาในกระบวนการห่วงโซ่อุปทานต่างๆต่อหน่วยของผลิตภัณฑ์ (Chaabane et al., 2012) ค่าใช้จ่ายด้านสิ่งแวดล้อมเพิ่มเติมอาจรวมถึงค่าใช้จ่ายในการใช้น้ำการใช้พลังงานและของเสีย.
สำหรับการประเมินข้อมูลทางสังคมจะต้องมีการเก็บรวบรวมผ่านการตรวจสอบผู้จัดจำหน่ายที่มีสิ่งอำนวยความสะดวกผ่านการเยี่ยมชมการสัมภาษณ์บุคลากรที่สำคัญและแนวทางการตรวจสอบและรายงานที่เกี่ยวข้องกับผู้สมัครสมาชิก ( ดรายเออร์ et al., 2010) หมายถึงขั้นตอนการประเมินผลที่อธิบายไว้ในมาตรา 3 ซึ่งเป็นสมาชิกผู้สมัครทุกคน (ผู้ผลิตและซัพพลายเออร์วัตถุดิบและคลังสินค้า) จะถูกจัดสรรคะแนน (ปรับระหว่าง 1 และ 9) อีกชั้น ecting ประสิทธิภาพการทำงานกับรายการทางสังคมที่กำหนดโดย บริษัท โฟกัส ตารางที่สองแสดงให้เห็นถึงขั้นตอนของการให้คะแนนผู้ผลิตผู้สมัครสำหรับ บริษัท ภายใต้การสอบสวนกรณี ผลการศึกษาพบว่าพืช B, C, H และฉันเป็นทางเลือกที่มีความเสี่ยงต่ำกว่าในแง่ของประสิทธิภาพทางสังคมขณะที่ผู้ผลิตในประเทศศรีลังกาและกัมพูชาแสดงความด้อยประสิทธิภาพทางสังคม การวิเคราะห์เหมือนกันจะต้องมีการดำเนินการสำหรับการประเมินผลทางสังคมของซัพพลายเออร์และคลังสินค้า วิธีนี้ถ่วงน้ำหนักช่วยให้รวมตัวกันของมิติทางสังคมสำหรับการออกแบบห่วงโซ่อุปทานอย่างยั่งยืนหรือลาดตระเวนสายไฟล์โครงสร้าง.
ใช้ค่าใช้จ่ายในห่วงโซ่อุปทานโดยรวม (รวมถึงค่าใช้จ่ายในการจัดซื้อการผลิตและการจัดจำหน่ายเช่นเดียวกับค่าใช้จ่ายในการปล่อยก๊าซที่เกี่ยวข้อง) และสังคมคะแนนของซัพพลายเออร์ผู้ผลิต และคลังสินค้า, รูปแบบการเพิ่มประสิทธิภาพ multiobjective สามารถที่จะพัฒนาในการที่เป้าหมาย (ฟังก์ชันวัตถุประสงค์) คือการลดค่าใช้จ่ายในห่วงโซ่อุปทานโดยรวมในขณะที่ลดผลกระทบทางสังคมในเชิงลบแสดงใน "การลดการละเมิดสังคม" ข้อ จำกัด หมายถึงการวิเคราะห์สถานการณ์ตามที่กล่าวไว้ในมาตรา 3 รูปแบบที่นำเสนอในกรณีนี้จะช่วยลดค่าของฟังก์ชันวัตถุประสงค์สำหรับช่วงของผลการดำเนินงานสถานการณ์ทางสังคม ตัดสินใจเป็นแล้วสามารถที่จะเลือกสถานการณ์ / วิธีการแก้ปัญหาที่กำหนดข้อ จำกัด ด้านงบประมาณที่มีอยู่และเป้าหมายทางสังคมและสิ่งแวดล้อมของ บริษัท โฟกัส นี่คือวิธีที่สามเป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืนสามารถรวมอยู่ในรูปแบบบูรณาการเพิ่มประสิทธิภาพเดียว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4 . กรอบภาพ : กรณีศึกษาตัวอย่างการใช้เทคนิค optimisation
ห่วงโซ่อุปทานระดับกลยุทธ์การตัดสินใจที่มักจะแก้ไขไม่ได้และดังนั้นผลกระทบที่มีศักยภาพของพวกเขาต้องรอบคอบ ตรวจสอบก่อนใช้งานจริง เพิ่มประสิทธิภาพ และเทคนิคการจำลองได้ถูกใช้เป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพเพื่อตรวจสอบผลกระทบของการตัดสินใจดังกล่าวในห่วงโซ่อุปทาน ( Shapiro , 2007 )การใช้แบบจำลองที่เหมาะสมสำหรับการพัฒนาห่วงโซ่อุปทานเชิงกลยุทธ์ได้เพิ่มขึ้นอย่างมากในปีที่ผ่านมา เพื่อศึกษาการทดแทนกัน

เล่ม 19 ด้วย 249 เบอร์ 3 ด้วย 2014 ด้วย 242 – 257
ในหมู่หลายวัตถุประสงค์ ( ramudhin et al . , 2010 ; chaabane et al . , 2012 ) รูปแบบการเพิ่มประสิทธิภาพหลายสามารถช่วยในการประเมินความสัมพันธ์ระหว่างเศรษฐกิจ