「Yashiro-kun……」
From behind Yuu, Falhart called out to him with a worried sounding voice.
However, the current Yuu didn’t have the time to pay attention to that.
(……For there to be this much damage while having no one notice it, it was because Recognition Obstruction and Silent magic was casted. There’s no mistake about that. There’s no mistake. Since there are signs that a portion of the rubble was melted with a high temperature and broken with a blast, there’s no mistake that what created his heap of rubble was an explosive type of magic. ……Looking at the empty cartridges in the Magic Guns, Bernadette should have also used magic. ……She should have. A magic battle had happened here. It did! ……Yet, why can’t I feel any “Maryoku”?)
That’s right. Yuu’s unrest was used up by this one sentence.
In this world, Maryoku existed. One could say that there is no place in this world where Maryoku couldn’t be felt.
However, here, he couldn’t feel any Maryoku to the point that one could say there wasn’t any at all.
And then, to not feel Maryoku, in this place, in this situation, this was without a doubt impossible.
Several magics should have been used. Excluding a portion of magic, fundamentally, magic made use of Maryoku that originates from within the body.
And then, by using that, the miracle called magic manifests in the world.
As long as magic has been used, the vestiges of Maryoku should be felt.
It was because of this that Lililuri, an Elf which is a race that oversensitively reacts to Maryoku, sensed Maryoku at Gold’s workshop, who was a Magic Sword blacksmith. (Incidentally, Yuu didn’t notice.)
He didn’t feel any of that at all in this place.
「……No, I guess there’s no need to wonder about this to myself at this point. No mistaking it, this is Snatch.」
The current situation where the surrounding Maryoku is thoroughly stolen away is something that Yuu had experienced before.
「That bastard……So he was alive.」
When he muttered while holding down the impulses that were boiling up, Yuu snorted his nose and started to sniff the surrounding smells.
「Since it’s that bastard we’re talking about……Ahh, I knew it. There’s no smell of “blood” burning.」
The stench of an occasion of a person being burned is something that those who have experienced the battlefield have smelled before. Maybe because he knew that stench wasn’t in this place, he muttered as if he were relived.
「I guess it’s better just knowing that Bernadette is alive. That son-of-a-bitch.」
He clicked his tongue while picking up Bernadette’s Magic Guns and putting them in his waist pouch.
「Is she safe?」
「Yeah, there’s “no mistake” that she’s alive.」
Replying with words of confidence, Yuu, after surveying the area two or three times, took a big sigh and separated from the heap of rubble.
「Where are you going?」
Noticing that Yuu started walking with a definite manner of walking where his determination could be felt after leaving the heap of rubble, Falhart asked. He thought “Does he know the location”, but the only things that he understood from Yuu’s monologue was Bernadette’s safety and the existence of the magician that had probably fought with Bernadette.
Therefore, they didn’t know their whereabouts. Despite this, Yuu started walking as if he obtained the answer. One could say that it was natural to think that question.
Stopping his feet from Falhart’s question, Yuu looked over his shoulder. With those eyes of his dyed in the look of resolution……――
「I’m going to rescue Bernadette.」
Holding panties with a bear drawn on it that he pulled out of who knows where in one hand, Yuu, still looking determined, started walking.
「 Yashiro คุง . . . . . . . 」จากข้างหลังยู falhart เรียกเขาด้วยความเป็นห่วง เสียงเสียงอย่างไรก็ตาม ปัจจุบัน ยูไม่ได้มีเวลาใส่ใจกับมัน( . . . . . . . เผื่อจะมีความเสียหายมาก ขณะที่ไม่มีใครสังเกต มันเกิดจากการรับรู้และมายากลเงียบได้รับเลือก ไม่พลาดเรื่องนั้น คงไม่พลาด เนื่องจากมีสัญญาณว่าส่วนของเศษหินหรืออิฐที่ถูกหลอมด้วยอุณหภูมิสูง และแตก มีระเบิด มีการผิดพลาดที่สร้างกองของเขาเป็นประเภทซากระเบิดเวทมนตร์ . . . . . . . มองไปที่ตลับหมึกเปล่าในปืนเวทมนตร์ เบอร์นาเด็ตต์น่าจะยังใช้เวทมนตร์ . . . . . . . เธอควรจะมี สงครามเวทมนตร์ได้เกิดขึ้นที่นี่ มันทำ ! . . . . . . . แต่ทำไมผมไม่รู้สึกใด ๆ " maryoku " )ใช่แล้ว ยูก็ไม่สงบใช้โดยประโยคหนึ่งในโลกนี้ maryoku มีอยู่จริง อาจกล่าวได้ว่าไม่มีที่ไหนในโลกนี้ที่ maryoku ไม่สามารถรู้สึกได้แต่ที่นี่ เขาไม่ได้รู้สึกใด ๆ maryoku ไปยังจุดที่อาจกล่าวได้มีไม่ใด ๆที่ทั้งหมดแล้วจะไม่รู้สึก maryoku ในสถานที่นี้ ในสถานการณ์แบบนี้ มันเป็นโดยไม่ต้องสงสัยที่เป็นไปไม่ได้หลายคาถา ควรใช้ ไม่รวมส่วนของเวทมนตร์พื้นฐานเวทมนตร์ใช้ maryoku ที่มาจากภายในร่างกายแล้วใช้ที่ มหัศจรรย์ที่เรียกว่าเวทมนตร์ปรากฏในโลกตราบใดที่มีการใช้เวทมนตร์ , ร่องรอยของ maryoku ควรจะรู้สึกมันเป็นเพราะเหตุนี้ที่ lililuri , เอลฟ์ซึ่งเป็นการแข่งที่ oversensitively reacts เพื่อ maryoku รู้สึก maryoku ทอง , ในการประชุมเชิงปฏิบัติการซึ่งเป็นช่างตีเหล็กดาบวิเศษ ( อนึ่ง ยู ไม่ได้สังเกต )เขาไม่ได้รู้สึกใด ๆที่ทั้งหมดในสถานที่นี้「 . . . . . . . ไม่ ฉันว่าไม่ต้องงงกับตัวเอง ณจุดนี้ ไม่ผิดพลาดแน่ นี่」ฉก .สถานการณ์ปัจจุบันที่ maryoku โดยรอบอย่างละเอียด ขโมยไปคือสิ่งที่ยูเคยมีประสบการณ์มาก่อน「ไอ้ . . . . . . . เขายังมีชีวิตอยู่ 」เมื่อเขาพึมพำในขณะที่ถือลงแรงกระตุ้นที่เดือดขึ้น ยูได้กลิ่นจมูกของเขาและเริ่มที่จะสูดอากาศรอบ ๆมีกลิ่น「เพราะไอ้ที่เรากำลังพูดถึง . . . . . . . อ้า . . . ผมรู้ ไม่มีกลิ่นของ " เลือด " 」การเผาไหม้กลิ่นโอกาสของบุคคลที่ถูกเผาไหม้ เป็นสิ่งที่ผู้ที่มีประสบการณ์ในสนามรบต้องดมก่อน บางทีเพราะเขารู้ว่าเหม็นไม่ได้ในที่นี้ เขาพึมพำราวกับว่าเขาเป็น relived .「ผมว่ามันจะดีกว่า แค่รู้ว่าเบอร์นาเด็ตต์ ยังมีชีวิตอยู่ ที่」ตัวเมียเขาคลิกลิ้นของเขาในขณะที่เก็บเบอร์นาเด็ตต์วิเศษของปืนและใส่ไว้ในกระเป๋าเอว「เธอปลอดภัยมั้ย 」「มัน " ผิด " ที่เธอยังมีชีวิตอยู่ 」ตอบกลับด้วยคำพูดของความมั่นใจ ยู หลังจากสำรวจพื้นที่ 2 หรือ 3 ครั้ง จึงถอนหายใจใหญ่ แยกออกจากกองเศษหินหรืออิฐ「จะไปไหน ? 」สังเกตเห็นว่า ยู เริ่มเดินที่มีลักษณะที่แน่นอนของการเดินที่การตัดสินใจของเขาอาจจะรู้สึกหลังจากออกจากกองเศษหินหรืออิฐ falhart ถาม เขาคิดว่า " เขารู้สถานที่ " , แต่สิ่งที่เขาเข้าใจ จาก ยูก็พูดคนเดียว คือความปลอดภัย เบอร์นาเด็ตต์ และการมีอยู่ของนักมายากลที่น่าจะสู้กับเบอร์นาเดตต์ดังนั้น พวกเขาไม่ได้รู้ว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน แม้นี้ ยู เริ่มเดินเป็นถ้าเขาได้รับคำตอบ หนึ่งสามารถพูดได้ว่า มันเป็นธรรมชาติที่จะคิดว่าคำถามนั้นหยุดเท้าของเขาจากคำถาม falhart , ยูมองผ่านไหล่ของเขา กับดวงตาของเขาที่ย้อมในลักษณะของความละเอียด . . . . . . . ――「ฉันจะไปช่วย」เบอร์นาเด็ตต์ถือกางเกงในกับหมีวาดบนที่เขาดึงออกมาจากที่รู้ว่า ในมือข้างหนึ่ง , ยู ยังหากำหนดเริ่มเดิน
การแปล กรุณารอสักครู่..