AbstractOBJECTIVE:This paper utilis

Abstract
OBJECTIVE:
This paper utilises a Poisson frailty regression model with clustering to report on the failure rates of sealants placed and repaired during a three-year follow-up school-based comprehensive preventive programme.
BASIC RESEARCH DESIGN:
The programme included annual application/reapplication of light-cured fissure sealants in 210 12-year-old subjects over three years. Sealants placed at the commencement of each year of the programme were assessed for retention 12 months later and repair/reapplication was undertaken at that time for those surfaces judged to require it. An application of a Poisson regression model with random effects ("frailties") and clustering was used in this paper to allow for heterogeneity between subjects. Whilst it appears that the direct utilization of frailty models in determining fissure sealant failure rates has not been reported, it is clearly an appropriate use of this statistical method. A total of 1,544 sealants were placed during the study period. Of these, 1,038 (67.2%) were first placements at baseline and 506 (32.8%) were repairs/reapplications. Of these repairs/reapplications, 206 (40.7%) were performed at first year follow-up and 300 (59.3%) at second year follow-up.
RESULTS:
The Failure Rate Ratios were statistically significantly greater for second molars cf. first molars (FRR=1.33, p=0.008) and for lower molars cf upper molars (FRR=1.32, p

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อวัตถุประสงค์:กระดาษนี้ utilises แบบจำลองถดถอย frailty ปัวกับคลัสเตอร์รายงานอัตราความล้มเหลวของ sealants ไว้ และซ่อมแซมในระหว่างสามปีติดตามผลโรงเรียนครอบคลุมป้องกันโครงการออกแบบการวิจัยพื้นฐาน:โครงการรวมปีแอพลิเคชัน/ใช้ใหม่ของไฟหาย fissure sealants ใน 210 12 ปีเรื่องสามปี Sealants วางที่เริ่มดำเนินการในแต่ละปีของโครงการมีประเมินเก็บข้อมูล 12 เดือน และซ่อมแซม/ใช้ใหม่ในขณะนั้นสำหรับผิวผู้ตัดสินจะต้องดำเนิน แอพลิเคชันของแบบจำลองถดถอยปัวผลสุ่ม ("frailties") และคลัสเตอร์ถูกใช้ในเอกสารนี้ให้ heterogeneity ระหว่างเรื่อง ขณะนั้นปรากฏว่า ไม่ได้รายงานการใช้ประโยชน์โดยตรงรุ่น frailty ในการกำหนดอัตราความล้มเหลวของซีลแลนท์ fissure ได้อย่างชัดเจนมีการใช้วิธีทางสถิตินี้ จำนวน 1,544 sealants ถูกวางในระหว่างรอบระยะเวลาศึกษา เหล่านี้ 1,038 (67.2%) ได้ตำแหน่งแรกที่พื้นฐาน และ 506 (32.8%) ได้ซ่อม แซม/reapplications ของเหล่านี้ซ่อม แซม/reapplications, 206 (ระหว่าง 40.7%) ได้ดำเนินการติดตามผลปีแรกและ 300 (59.3%) ที่ติดตามปีสองผลลัพธ์:อัตราส่วนอัตราความล้มเหลวได้มากขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติสำหรับสอง molars cf. molars แรก (FRR = 1.33, p = 0.008) และล่าง molars cf บน molars (FRR = 1.32, p < 0.001) อัตราส่วนอัตราความล้มเหลวสำหรับ sealants วางในหลุม occlusal กระดูก และหลุม mesial occlusal cf. fissures และ fissures ได้อย่างมีนัยสำคัญ (FRR = 1.33, p < 0.001) พบชนิดสบกับหลุมและ fissure ไซต์โต้ตอบอย่างมีนัยสำคัญ (p = 0.009) ไม่ติดต่อที่สำคัญระหว่างชนิดสบและโค้งขึ้นบทสรุป:Sealants วางบน molars สอง ใน molars ล่าง และในอเมริกา fissure กระดูกมีอัตราความล้มเหลวสูง เป็นฟันแต่ละ ไซต์ในปากไม่อิสระ การวิเคราะห์ทางสถิติควรอนุญาตให้สมาคมเหล่านี้เมื่อประเมินซีลแลนท์คง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อวัตถุประสงค์:
กระดาษนี้จะใช้รูปแบบการถดถอยอ่อนแอ Poisson กับการจัดกลุ่มเพื่อรายงานเกี่ยวกับอัตราความล้มเหลวของเคลือบหลุมร่องฟันวางและซ่อมแซมในช่วงสามปีติดตามโรงเรียนตามโปรแกรมการป้องกันที่ครอบคลุม.
การออกแบบการวิจัยขั้นพื้นฐาน:
โปรแกรมรวมถึงการประยุกต์ใช้ประจำปี / reapplication เคลือบหลุมร่องฟันร่องแสงหายในอาสาสมัคร 210 12 ปีกว่าสามปี ซีลอยู่ที่เริ่มต้นของแต่ละปีของโปรแกรมที่ได้รับการประเมินสำหรับการเก็บรักษา 12 เดือนต่อมาและซ่อมแซม / reapplication ได้ดำเนินการในเวลาสำหรับพื้นผิวที่ผู้ตัดสินจะต้องว่า การประยุกต์ใช้รูปแบบการถดถอยปัวซองที่มีผลกระทบแบบสุ่ม ("ความอ่อนแอ") และการจัดกลุ่มที่ใช้ในบทความนี้เพื่อให้ความแตกต่างระหว่างอาสาสมัคร ในขณะที่มันปรากฏว่าการใช้ประโยชน์โดยตรงของรุ่นความอ่อนแอในการกำหนดอัตราความล้มเหลวร่องเคลือบหลุมร่องฟันยังไม่ได้รับรายงานก็เห็นได้ชัดว่าการใช้งานที่เหมาะสมของวิธีการทางสถิตินี้ ทั้งหมด 1,544 เคลือบหลุมร่องฟันถูกวางไว้ในช่วงระยะเวลาการศึกษา ของเหล่านี้ 1,038 (67.2%) เป็นตำแหน่งแรกที่ baseline และ 506 (32.8%) มีการซ่อมแซม / reapplications ของการซ่อมแซมเหล่านี้ / reapplications 206 (40.7%) ได้รับการดำเนินการในปีแรกของการติดตามและ 300 (59.3%) ในปีที่สองติดตาม.
ผลการศึกษา:
อัตราส่วนอัตราความล้มเหลวได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่มากขึ้นสำหรับฟันกรามสอง cf เลย ฟันกรามแรก (FRR = 1.33, p = 0.008) และแคลเซียมต่ำ CF ฟันกรามบน (FRR = 1.32, p <0.001) อัตราส่วนอัตราความล้มเหลวในการเคลือบหลุมร่องฟันวางไว้ในหลุมปลายด้านบดเคี้ยวและรอยแยก cf เลย mesial หลุมบดเคี้ยวและรอยแยกอย่างมีนัยสำคัญสูง (FRR = 1.33, p <0.001) ปฏิสัมพันธ์ที่สำคัญก็พบว่าสำหรับประเภทกรามเมื่อเทียบกับหลุมและร่องเว็บไซต์ (p = 0.009) ไม่มีปฏิสัมพันธ์ที่สำคัญระหว่างประเภทกรามและโค้ง. สรุปกาววางอยู่บนฟันกรามสองเหล่านั้นวางอยู่บนฟันกรามล่างและผู้ที่วางไว้บนเว็บไซต์ร่องปลายมีอัตราความล้มเหลวสูง ในฐานะที่เป็นบุคคลที่เว็บไซต์ฟันในปากไม่เป็นอิสระใด ๆ การวิเคราะห์ทางสถิติควรอนุญาตให้สมาคมเหล่านี้เมื่อมีการประเมินการเก็บรักษาเคลือบหลุมร่องฟัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตถุประสงค์นามธรรม
:
กระดาษนี้จะใช้เป็นแบบจำลองการถดถอยปัวซอความอ่อนแอที่มีการจัดกลุ่มเพื่อรายงานความล้มเหลวอัตราที่สามารถวางและซ่อมแซมในช่วงสามปีในโรงเรียนโครงการติดตามผลการป้องกันที่ครอบคลุม การออกแบบ งานวิจัยพื้นฐาน :

รวมโปรแกรม / โครงการประจำปี reapplication แสงรักษารอยแตกรั่วซึมใน 210 12 คนมามากกว่า 3 ปีที่สามารถวางที่เริ่มต้นของแต่ละปีของโครงการมีการประเมินสำหรับการเก็บรักษา 12 เดือนต่อมาและซ่อมแซม / reapplication มีวัตถุประสงค์ที่ให้พื้นผิวที่ตัดสินว่าต้องใช้มัน การประยุกต์ใช้แบบจำลองการถดถอยปัวซงกับผลแบบสุ่ม ( " frailties " ) และกลุ่มที่ใช้ในบทความนี้เพื่อให้สามารถระหว่างวิชาขณะที่มันปรากฏที่ตรงการใช้แบบจำลองในการกำหนดอัตราการร้าว Sealant ความอ่อนแอ ความล้มเหลวไม่ได้ถูกรายงาน มันเป็นการใช้ที่เหมาะสมของวิธีการทางสถิตินี้ ทั้งหมด 1599 ที่สามารถอยู่ในช่วงระยะเวลาที่ศึกษา ของเหล่านี้ที่ 933 ( 200 บาท ) เป็นตำแหน่งแรกที่ 0 และ 506 ( 32.8 เปอร์เซ็นต์ ) มีค่าซ่อม / reapplications . ซ่อม / reapplications เหล่านี้ ,206 ( 40.7 % ) มีการติดตามและปีแรก 300 ( 59.3 % ) ในชั้นปีที่ 2 ติดตาม ผล :

อัตราความล้มเหลวอัตราส่วนเป็นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติมากกว่า 2 ซี่ฟันกราม ( frr CF ครั้งแรก = 1.33 , p = 0.008 ) และเพื่อลดกรามซี่บน CF ( frr = 1.32 , p < 0.001 ) อัตราความล้มเหลวในอัตราส่วนที่สามารถวางในหลุมและรอยแยกนั่นปลายจุดสบ CFmesial จุดสบหลุมและรอยแยกนั่นมีค่าสูงกว่า ( frr = 1.33 , p < 0.001 ) มีปฏิสัมพันธ์ร่วมกัน พบว่า ชนิดของหลุมและร่องฟันเมื่อเทียบกับเว็บไซต์ ( p = 0.009 ) ไม่มีปฏิสัมพันธ์ระหว่างประเภทฟันกรามและโค้ง สรุป :

สามารถวางไว้บนซี่ที่สองนั้นวางไว้บนฟันกรามล่างและผู้ที่วางอยู่บนเว็บไซต์รอยแยกลางมีอัตราความล้มเหลวที่สูงขึ้นเป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลฟันในปากจะไม่เป็นอิสระ มีสถิติที่ควรอนุญาตให้สมาคมเหล่านี้เมื่อประเมินกาวในตัว