NEWS OF THE ENGAGEMENTMy mother nev

NEWS OF THE ENGAGEMENT
My mother never came to meet me at meet me at Bursley station when I arrived in the Five Towns from London. She always had other things to do; she was getting ready for me. So I always walked alone up Trafalgar Road, between the factories and past the football field. And so tonight, I had time to
I always walked alone up Trafalgar Road.
think. I had some very important news for my mother, and I didn’t Know how to tell her.
I wrote to my mother every week, to tell her what I was doing. She Knew the names of all my friends. I often wrote about Agnes and hre family. But it’s difficult to write in a letter: ‘I think Agnes likes me, ‘I’m in love with her, ‘I’m sure she likes me, ’ ‘I think she loves me, ‘I’m going to ask her to marry me.’ You can’t do that. Well, I couldn’t do it. And on the 20th December I asked I asked Agnes to marry me, and Agnes said yes. But my mother didn’t know anything about it. And now, on the 22nd December, I was coming to spend Christmas with my mother.
My mother was a widow. I was her only son-and now l was engaged and she didn’t know. I was afraid she was going to be a little unhappy, and I was ready for a difficult evening.
I walked up to the front door, but before I put my hand up to ring, the door opened and there was my mother. She put her arms around me.
‘well, Puilip! How are you?’
And I said, ‘Oh! I’m all right, mother.How are you?’
She smiled at me. She looked excited and younger than her forty-five years. There was something strange in her smile. I thought: ‘she knows I’m going to get married. How does she Know?’
But I said nothing. You have to be careful with mothers.
‘I’ll tell her at supper,’l decided.
I went upstairs to my bedroom. When I come down, my mother was busy in the kitchen. I went into the dining room, and here I had a surprise. There were three chairs around the table, and three plates and three glasses.
So Agnes was coming! I dian’t know how my mother knew, but she did know. She and my wonderful Agnes were planning a surprise for me. Agnes was coming to Bursley for Christmas!
There was a ring at the door. ‘it’s Agnes!’ I thought, and running to the door, I opened it.
It was Mr Nixon.
Mr Nixon was an old friend of the family. He was a large, strong man of about forty-nine or fifty. He was very helpful to my mother after my father’s death
‘Good evening, young man, ’ he said. ‘it’s good to see you back in Bursley.’
‘Mr Nixon has come for supper, Philip,’said my mother.
Mr Nixon often came to supper during my visits to Bursley, but never on the first night. I liked him, but I wasn’t very happy to see him tonight because I wanted to talk to my mother. I couldn’t talk to her about Agnes with Mr Nixon sitting at the tadle.
We started our supper. We talked about this and that, but nobody ate very much. I was thinking about what to say to my mother when Mr Nixon went home. At the end of the mead I told my mother that I must go the post office. I had an important letter to post.
‘Can’t it wait until tomorrow, my pet?’ my mother asked.
‘it can’t, ’ I said.
My letter, of course, was to Agnes: A letter to Agnes could not wait until tomorrow! I walked over to the dining room door.
‘A letter to lady?’ asked Mr Nixon, laughing. ‘yes, ’I replied.
I walked to the post offce and posted my letter. When I got back home , I was sorry to see that Mr Nixon was still there. He was alone in the sitting-room, smoking.
‘whaere’s mother?’ I asked.
‘she’s just gone out of the room,’he said. ‘come and sit down Have a cigarette. I’d like to talk to you, Philip.’ I took a cigarette and sat down. I hoped the talk was not going to be a lnog one.
‘Well, my boy,’he said. ‘Would you like me as a stepfather?’
For a second I could not move or speak.
‘What?’ I said. ‘you mean…you and my mother…?’
‘Yes, my boy, I do. I asked her yesterday, and she said yes I’ve wanted to ask her for a long time-I think she know that. Did she tell you in her letters? No? lt’s difficult to write in a letter, of course. She couldn’t really write,
“My dear Philip,an old friend, Mr Nixon, is falling in love with me and I think I’m falling in love with him. I think he’ll ask me to marry him soon.’’ I don’t think your mother could write that, could she?’
I laughed.
‘sheke hands,’ I said. ’This is wonderful news.’
After a moment my mother came in, a little rad in the face
‘The doy’s very happy, Sarah,’said Mr Nixon.
After a moment my mother come in.
I said nothing about my own plans that evening. It was something new to me that my mother could fall in love, and that a man could fall in love with her. It was something new to me that she was lonely in our old house and that perhaps she wanted a new life. Perhaps, like all sons, I thought only about myself and my life. So I decided to say nothing about my news, and that evening my mother came first for me. I could tell her about Agnes tomorrow. We live and learn.

NEWS OF THE ENGAGEMENT
My mother never came to meet me at meet me at Bursley station when I arrived in the Five Towns from London. She always had other things to do; she was getting ready for me. So I always walked alone up Trafalgar Road, between the factories and past the football field. And so tonight, I had time to 
I always walked alone up Trafalgar Road.
think. I had some very important news for my mother, and I didn’t Know how to tell her.
I wrote to my mother every week, to tell her what I was doing. She Knew the names of all my friends. I often wrote about Agnes and hre family. But it’s difficult to write in a letter: ‘I think Agnes likes me, ‘I’m in love with her, ‘I’m sure she likes me, ’ ‘I think she loves me, ‘I’m going to ask her to marry me.’ You can’t do that. Well, I couldn’t do it. And on the 20th December I asked I asked Agnes to marry me, and Agnes said yes. But my mother didn’t know anything about it. And now, on the 22nd December, I was coming to spend Christmas with my mother.
My mother was a widow. I was her only son-and now l was engaged and she didn’t know. I was afraid she was going to be a little unhappy, and I was ready for a difficult evening.
I walked up to the front door, but before I put my hand up to ring, the door opened and there was my mother. She put her arms around me.
‘well, Puilip! How are you?’ 
And I said, ‘Oh! I’m all right, mother.How are you?’
She smiled at me. She looked excited and younger than her forty-five years. There was something strange in her smile. I thought: ‘she knows I’m going to get married. How does she Know?’
But I said nothing. You have to be careful with mothers.
‘I’ll tell her at supper,’l decided.
I went upstairs to my bedroom. When I come down, my mother was busy in the kitchen. I went into the dining room, and here I had a surprise. There were three chairs around the table, and three plates and three glasses. 
So Agnes was coming! I dian’t know how my mother knew, but she did know. She and my wonderful Agnes were planning a surprise for me. Agnes was coming to Bursley for Christmas!
There was a ring at the door. ‘it’s Agnes!’ I thought, and running to the door, I opened it. 
It was Mr Nixon.
Mr Nixon was an old friend of the family. He was a large, strong man of about forty-nine or fifty. He was very helpful to my mother after my father’s death
‘Good evening, young man, ’ he said. ‘it’s good to see you back in Bursley.’
‘Mr Nixon has come for supper, Philip,’said my mother. 
Mr Nixon often came to supper during my visits to Bursley, but never on the first night. I liked him, but I wasn’t very happy to see him tonight because I wanted to talk to my mother. I couldn’t talk to her about Agnes with Mr Nixon sitting at the tadle.
We started our supper. We talked about this and that, but nobody ate very much. I was thinking about what to say to my mother when Mr Nixon went home. At the end of the mead I told my mother that I must go the post office. I had an important letter to post. 
‘Can’t it wait until tomorrow, my pet?’ my mother asked.
‘it can’t, ’ I said. 
My letter, of course, was to Agnes: A letter to Agnes could not wait until tomorrow! I walked over to the dining room door.
‘A letter to lady?’ asked Mr Nixon, laughing. ‘yes, ’I replied.
I walked to the post offce and posted my letter. When I got back home , I was sorry to see that Mr Nixon was still there. He was alone in the sitting-room, smoking.
‘whaere’s mother?’ I asked.
‘she’s just gone out of the room,’he said. ‘come and sit down Have a cigarette. I’d like to talk to you, Philip.’ I took a cigarette and sat down. I hoped the talk was not going to be a lnog one.
‘Well, my boy,’he said. ‘Would you like me as a stepfather?’
For a second I could not move or speak.
‘What?’ I said. ‘you mean…you and my mother…?’
‘Yes, my boy, I do. I asked her yesterday, and she said yes I’ve wanted to ask her for a long time-I think she know that. Did she tell you in her letters? No? lt’s difficult to write in a letter, of course. She couldn’t really write,
“My dear Philip,an old friend, Mr Nixon, is falling in love with me and I think I’m falling in love with him. I think he’ll ask me to marry him soon.’’ I don’t think your mother could write that, could she?’
I laughed.
‘sheke hands,’ I said. ’This is wonderful news.’
After a moment my mother came in, a little rad in the face
‘The doy’s very happy, Sarah,’said Mr Nixon.
After a moment my mother come in.
I said nothing about my own plans that evening. It was something new to me that my mother could fall in love, and that a man could fall in love with her. It was something new to me that she was lonely in our old house and that perhaps she wanted a new life. Perhaps, like all sons, I thought only about myself and my life. So I decided to say nothing about my news, and that evening my mother came first for me. I could tell her about Agnes tomorrow. We live and learn.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

ข่าวการหมั้นแม่ไม่เคยมาพบผมที่พบที่ Bursley สถานีเมื่อฉันมาถึงในเมืองห้าจากลอนดอน เธอมักจะมีการทำ เธอได้รับพร้อมสำหรับฉัน ดังนั้นฉันจะเดินคนเดียวค่าถนนทราฟัลการ์ ระหว่างโรงงาน และ อดีตฟุตบอล และคืนนี้ ฉันมีเวลา ฉันจะเดินคนเดียวค่าถนนทราฟัลการ์คิดว่า ผมบางข่าวสำคัญมากสำหรับคุณแม่ และฉันไม่รู้จะบอกเธอผมเขียนให้คุณแม่ทุกสัปดาห์ การบอกเธอว่า ฉันทำ เธอรู้ชื่อของเพื่อนทุกคน ผมมักจะเขียนเกี่ยวกับครอบครัวแอกเนสและ hre แต่ก็ยากที่จะเขียนในจดหมาย: ' คิดว่า แอกเนสชอบ ฉัน ' ฉันรักเธอ 'ฉันแน่ใจว่า เธอชอบฉัน ' ฉันคิดว่า เธอรักฉัน 'ฉันจะขอเธอแต่งงานกับฉัน ' คุณทำไม่ ดี ฉันไม่สามารถทำได้ และในเดือนธันวาคมที่ 20 ถามถามแอกเนสจะแต่งงานกับฉัน และแอกเนสกล่าวว่า ใช่ แต่แม่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับมัน และตอนนี้ บนธันวาคมที่ 22 ฉันถูกมาหรรษากับแม่ของฉันแม่ม่ายได้ ผมเป็นลูกชายของเธอเท่านั้น-ตอนนี้ l หมั้น และเธอไม่รู้ ผมกลัวเธอกำลังมีความสุขเล็กน้อย และฉันก็พร้อมสำหรับเย็นยากฉันเดินไปประตูหน้า แต่ก่อนผมใส่มือได้แหวน ประตูเปิด และมี คุณแม่ เธอวางแขนรอบตัว' ดี Puilip วิธีจะคุณ? " และกล่าวว่า, ' Oh ผม แม่วิธีจะคุณ? "เธอยิ้มที่ฉัน เธอดูตื่นเต้น และอายุน้อยกว่าเธอปี forty-five มีสิ่งที่แปลกในรอยยิ้มของเธอ ฉันคิดว่า: ' เธอรู้ว่า ฉันจะแต่งงาน ไม่เธอรู้หรือไม่ 'แต่กล่าวว่า ไม่มีอะไร คุณต้องระมัดระวังกับมารดา'ฉันจะบอกเธออย่างซุปเปอร์ l ตัดสินใจผมไปชั้นบนห้องนอนของฉัน เมื่อมาลง คุณแม่ไม่ว่างในครัว ฉันเดินเข้าไปในห้องรับประทานอาหาร และที่นี่มีความประหลาดใจ มีเก้าอี้สามรอบตาราง และแผ่นที่สาม และสามแก้ว ดังนั้น แอกเนสได้มา ฉัน dian't รู้ว่าแม่รู้ แต่เธอไม่รู้ แอกเนสมหัศจรรย์ฉันและเธอได้วางความประหลาดใจสำหรับฉัน แอกเนสกำลังจะ Bursley สำหรับคริสต์มาสยังมีแหวนที่ประตู 'มันเป็นแอกเนส' คิด และใช้กับประตู เปิดมัน นาย Nixon ได้นาย Nixon ถูกเพื่อนเก่าของครอบครัว เขาเป็นคนแข็งแรง ใหญ่ของเกี่ยวกับ เก้าสี่สิบ หรือห้าสิบ เขาแนะนำให้แม่หลังจากพ่อตาย'ดีเย็น หนุ่ม เขากล่าวว่า 'ได้ดีที่จะเห็นคุณใน Bursley''นาย Nixon มาสำหรับซุปเปอร์ ฟิลิป กล่าวว่า แม่ของฉัน นาย Nixon มักมาว่างในระหว่างการเยี่ยมชมของฉัน Bursley แต่ ในคืนแรกไม่ เสียดายเขา แต่ไม่ค่อยมีความสุขมากเห็นเขาคืนนี้ เพราะผมต้องการพูดคุยกับแม่ ฉันไม่คุยกับเธอเกี่ยวกับแอกเนสกับ Nixon นายนั่งที่ tadleเราเริ่มว่างของเรา เราคุยกันนี้และที่ แต่ไม่มีใครกินมาก ผมคิดเกี่ยวกับสิ่งที่พูดกับแม่เมื่อนาย Nixon กลับบ้าน ที่สุดของทุ่งหญ้าฉันบอกแม่ว่า ฉันต้องไปที่ทำการไปรษณีย์ ผมมีจดหมายสำคัญลง 'ไม่ก็รอจนถึงวันพรุ่งนี้ สัตว์เลี้ยงของฉัน "แม่ถาม'มันไม่ ฉันกล่าว จดหมายของฉัน แน่นอน มีแอกเนส: จดหมายถึงแอกเนสไม่สามารถรอจนถึงวันพรุ่งนี้ ฉันเดินผ่านไปประตูห้องรับประทานอาหาร'จดหมายถึงผู้หญิง "ถามนาย Nixon หัวเราะ ' ใช่, ' ผมตอบไปชม offce ลงรายการบัญชี และลงรายการบัญชีจดหมายของฉัน เมื่อผมกลับบ้าน ผมเสียใจที่นาย Nixon ได้ยังมี เขาเป็นคนเดียวในห้องนั่งเล่น- สูบบุหรี่"แม่ของ whaere" ถาม'เธอก็เพิ่งหายไปจากห้องพัก เขากล่าวว่า ' มา และนั่งลงได้จุดบุหรี่ อยากคุยกับคุณ ฟิลิป.' เอาจุดบุหรี่ และนั่งลง หวังพูดคุยไม่ไปได้ lnog หนึ่ง'ดี ลูกชายฉัน เขากล่าวว่า 'คุณต้องการฉันเป็นพ่อ'สำหรับที่สองที่ฉันไม่สามารถย้าย หรือพูด'อย่างไร' ฉันเคยพูด "คุณหมายความว่า...คุณและแม่...'' ใช่ เด็กผู้ชายของฉัน ฉัน ฉันถามเธอเมื่อวานนี้ และเธอบอกว่า ใช่ที่เคยอยากจะถามเธอเป็นเวลานาน-คิดเธอรู้ที่ เธอไม่ได้บอกคุณตัวเธอ ไม่ใช่ ลายของยากที่จะเขียนในจดหมาย แน่นอน เธอไม่สามารถจริง ๆ เขียน"ฉันรักฟิลิป เพื่อนเก่า นาย Nixon จะตกหลุมรักกับฉัน และฉันคิดว่า ฉันกำลังตกหลุมรักกับเขา ผมคิดว่า เขาจะขอฉันแต่งงานกับเขาเร็ว ๆ นี้ '' ผมไม่คิดว่า แม่ของคุณสามารถเขียนที่ สามารถเธอ? "ฉันหัวเราะ'มือ sheke ผมพูด 'นี่เป็นข่าวยอดเยี่ยม'หลังจากครู่แม่มา rad น้อยในหน้า' ที่ doy ของความสุขมาก ซาร่าห์ กล่าวว่า นาย Nixonหลังจากครู่ แม่มาในผมกล่าวอะไรเกี่ยวกับแผนของตัวเองคืนนั้น มันเป็นสิ่งใหม่กับฉัน ว่าแม่อาจตกหลุมรัก และคนอาจตกหลุมรักกับเธอ มันเป็นสิ่งใหม่กับฉัน ว่าเธอโดดเดี่ยวในบ้านเก่าของเรา และบางทีที่เธอต้องการให้ชีวิตใหม่ บางที เช่นบุตรทั้งหมด ฉันคิดว่า เกี่ยวกับตัวเองและชีวิตของฉัน ดังนั้น ฉันตัดสินใจจะพูดอะไรเกี่ยวกับข่าวของฉัน และที่ตอนเย็นแม่มาก่อนฉัน ฉันไม่สามารถบอกเธอเกี่ยวกับแอกเนสพรุ่งนี้ เราอาศัยอยู่ และเรียนรู้

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

ข่าวการหมั้น
แม่ของฉันไม่เคยมาพบผมที่พบฉันที่สถานี Bursley เมื่อฉันมาถึงในห้าเมืองจากกรุงลอนดอน เธอมักจะมีสิ่งอื่น ๆ ที่จะทำ; เธอได้รับการเตรียมความพร้อมสำหรับฉัน ดังนั้นฉันมักจะเดินคนเดียวขึ้น Trafalgar Road ระหว่างโรงงานและที่ผ่านมาสนามฟุตบอล ดังนั้นคืนนี้ผมมีเวลาที่จะ
ฉันมักจะเดินคนเดียวขึ้น Trafalgar Road.
คิด ฉันมีบางข่าวที่สำคัญมากสำหรับแม่ของฉันและฉันไม่ได้รู้วิธีที่จะบอกเธอ.
ผมเขียนถึงแม่ของฉันทุกสัปดาห์จะบอกเธอสิ่งที่ผมทำ เธอรู้ว่าชื่อของเพื่อน ๆ ทุกคน ผมมักจะเขียนเกี่ยวกับแอกเนสและครอบครัว hre แต่มันเป็นเรื่องยากที่จะเขียนในจดหมาย: 'ผมคิดว่าแอกเนสชอบฉัน' ฉันรักเธอ 'ฉันแน่ใจว่าเธอชอบฉัน' 'ฉันคิดว่าเธอรักฉัน,' ฉันจะถามเธอ ที่จะแต่งงานกับฉัน. ' คุณไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ ดีฉันไม่สามารถทำมัน และเมื่อวันที่ 20 ธันวาคมผมถามผมถามแอกเนสที่จะแต่งงานกับฉันและแอกเนสกล่าวว่าใช่ แต่แม่ของฉันไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับมัน และตอนนี้เมื่อวันที่ 22 ธันวาคมผมได้มาฉลองคริสต์มาสกับแม่ของฉัน.
แม่ของฉันเป็นม่าย ฉันเป็นของเธอเพียงลูกชายและตอนนี้ลิตรเป็นธุระและเธอไม่เคยรู้ ฉันกลัวเธอจะเป็นเพียงเล็กน้อยที่ไม่มีความสุขและฉันก็พร้อมสำหรับช่วงเย็นยาก.
ผมเดินขึ้นไปที่ประตูด้านหน้า แต่ก่อนที่ผมจะใส่มือของฉันถึงแหวน, ประตูเปิดและมีแม่ของฉัน เธอวางแขนของเธอรอบฉัน.
'ดี Puilip! คุณเป็นอย่างไรบ้าง '
และผมพูดว่า 'Oh! ฉันทั้งหมดขวา mother.How are you? '
เธอยิ้มมาที่ผม เธอมองตื่นเต้นและอายุน้อยกว่าสี่สิบห้าปีที่ผ่านมา มีบางอย่างที่แปลกในรอยยิ้มของเธอก็คือ ฉันคิดว่า 'เธอรู้ว่าฉันจะได้แต่งงาน เธอจะรู้ได้อย่างไร '
แต่ผมไม่ได้พูดอะไร คุณจะต้องระมัดระวังกับแม่.
'ฉันจะบอกเธอที่อาหารมื้อเย็น,' l ตัดสินใจ.
ฉันเดินขึ้นบันไดไปที่ห้องนอนของฉัน เมื่อฉันลงมาแม่ของฉันก็กำลังยุ่งอยู่ในห้องครัว ฉันเดินเข้าไปในห้องรับประทานอาหารและที่นี่ผมมีความประหลาดใจ มีอยู่สามรอบโต๊ะเก้าอี้และสามแผ่นและสามแว่นตา.
ดังนั้นแอกเนสกำลังจะมา! ฉัน dian't รู้ว่าแม่ของฉันรู้ว่า แต่เธอก็รู้ว่า เธอและแอ็กเนสที่ยอดเยี่ยมของฉันกำลังวางแผนที่น่าแปลกใจสำหรับผม แอกเนสกำลังจะ Bursley สำหรับคริสต์มาส!
มีแหวนอยู่ที่ประตู 'มันเป็นแอกเนส! ฉันคิดและทำงานไปที่ประตูผมเปิดมัน.
มันเป็นนายนิกสัน.
นายนิกสันเป็นเพื่อนเก่าของครอบครัว เขาเป็นคนที่มีขนาดใหญ่, คนที่แข็งแกร่งประมาณสี่สิบเก้าหรือห้าสิบ เขาเป็นคนที่มีประโยชน์มากกับแม่ของฉันหลังจากการตายของพ่อของฉัน
'สวัสดี, ชายหนุ่ม' เขากล่าวว่า 'มันเป็นเรื่องดีที่จะเห็นคุณกลับมาใน Bursley.'
'นายนิกสันได้มาสำหรับอาหารมื้อเย็น, ฟิลลิปกล่าวว่าแม่ของฉัน.
นายนิกสันมักจะมาถึงอาหารมื้อเย็นในระหว่างการเยือนของฉันไป Bursley แต่ไม่เคยในคืนแรก ฉันชอบเขา แต่ฉันก็ไม่ได้มีความสุขมากที่ได้เห็นเขาในคืนนี้เพราะผมอยากจะพูดคุยกับแม่ของฉัน ฉันไม่สามารถพูดคุยกับเธอเกี่ยวกับแอกเนสกับนายนิกสันนั่งอยู่ที่ tadle.
เราเริ่มต้นอาหารมื้อเย็นของเรา เราพูดคุยกันเกี่ยวกับเรื่องนี้และว่า แต่ไม่มีใครกินมาก ฉันคิดเกี่ยวกับสิ่งที่จะพูดกับแม่ของฉันเมื่อนายนิกสันก็กลับบ้าน ในตอนท้ายของทุ่งหญ้าที่ผมบอกแม่ของฉันที่ฉันจะต้องไปที่สำนักงานการโพสต์ ผมมีหนังสือที่สำคัญการโพสต์.
'ไม่สามารถจะรอจนกว่าจะถึงวันพรุ่งนี้สัตว์เลี้ยงของฉัน?' . แม่ของฉันถาม
'มันไม่สามารถ' ผมบอกว่า.
จดหมายของฉันของหลักสูตรคือการแอกเนส: จดหมายถึงแอกเนสไม่สามารถรอจนถึงวันพรุ่งนี้! ฉันเดินไปยังประตูห้องรับประทานอาหาร.
'จดหมายถึงผู้หญิง? ถามนายนิกสันหัวเราะ 'ใช่' ผมตอบ.
ฉันเดินไปที่ offce โพสต์และโพสต์จดหมายของฉัน เมื่อฉันได้กลับบ้านผมก็เสียใจที่เห็นว่านายนิกสันก็ยังคงมี เขาเป็นคนเดียวในห้องนั่งเล่น, การสูบบุหรี่.
แม่ whaere หรือไม่? ' ฉันถาม.
"เธอหายไปเพียงแค่ออกจากห้องไป" เขากล่าวว่า 'มานั่งลงมีบุหรี่ ฉันต้องการที่จะพูดคุยกับคุณฟิลิป. ' ผมเอาบุหรี่และนั่งลง ผมหวังว่าจะได้รับการพูดคุยไม่ได้ไปจะ lnog หนึ่ง.
'ดีเด็กของฉัน "เขากล่าวว่า 'คุณต้องการฉันเป็นพ่อเลี้ยง?'
สำหรับสองผมไม่สามารถย้ายหรือพูด.
'อะไร' ผมบอกว่า 'คุณหมายถึง ... คุณและแม่ของฉัน ... ?'
'ใช่เด็กของฉันฉันทำ ฉันถามเธอเมื่อวานนี้และเธอก็บอกว่าใช่ผมอยากจะถามเธอเป็นเวลานานฉันคิดว่าเธอรู้ว่า เธอไม่บอกคุณในจดหมายของเธอ? ไม่มี? lt ของยากที่จะเขียนในจดหมายของหลักสูตร เธอไม่สามารถจริงๆเขียน
"ฉันรักฟิลิป, เพื่อนเก่าของนายนิกสันจะตกอยู่ในความรักกับฉันและฉันคิดว่าฉันตกหลุมรักกับเขา ผมคิดว่าเขาจะถามฉันจะแต่งงานกับเขาเร็ว ๆ นี้. '' ฉันไม่คิดว่าแม่ของคุณจะเขียนว่าเธอสามารถทำได้? '
ฉันหัวเราะ.
'มือ Sheke' ฉันกล่าวว่า "นี่เป็นข่าวที่ยอดเยี่ยม. '
หลังจากช่วงเวลาที่แม่ของฉันมา, Rad น้อยในหน้า
'ความสุขของ Doy มากซาร่าห์' กล่าวว่านายนิกสัน.
หลังจากมาขณะที่แม่ของฉันใน.
ผมบอกว่าไม่มีอะไรเกี่ยวกับแผนการของตัวเองว่า ตอนเย็น มันเป็นสิ่งใหม่ที่ฉันว่าแม่ของฉันอาจจะตกอยู่ในความรักและว่าคนอาจจะตกอยู่ในความรักกับเธอ มันเป็นสิ่งใหม่ให้ฉันว่าเธอเป็นคนโดดเดี่ยวในบ้านหลังเก่าของเราและว่าบางทีเธออยากมีชีวิตใหม่ บางทีอาจจะเป็นเหมือนลูกหลานทั้งหมดผมคิดว่าเพียงเกี่ยวกับตัวเองและชีวิตของฉัน ดังนั้นผมจึงตัดสินใจที่จะพูดอะไรเกี่ยวกับข่าวของฉันและในเย็นวันนั้นแม่ของฉันมาก่อนสำหรับฉัน ผมสามารถบอกเธอเกี่ยวกับแอกเนสในวันพรุ่งนี้ เราอาศัยอยู่และเรียนรู้

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

ข่าวงานหมั้น
แม่ไม่เคยมาหาผมที่เจอกันที่สถานี bursley เมื่อฉันมาถึงในห้าเมืองจากลอนดอน เธอมักจะมีสิ่งอื่น ๆที่จะทำ เธอได้รับการพร้อมสำหรับฉัน ดังนั้น ฉันเลยเดินคนเดียวขึ้นถนนทราฟัลการ์ ระหว่างโรงงานและผ่านสนามฟุตบอล ดังนั้นคืนนี้ ฉันมีเวลาเสมอ

ผมเดินคนเดียวขึ้นถนนทราฟัลการ์ .
คิดฉันมีบางข่าวที่สำคัญสำหรับแม่ของผม และผมไม่รู้ว่าจะบอกเธอ .
ผมเขียนถึงแม่ทุกสัปดาห์ เพื่อบอกเธอว่าฉันกำลังทำอะไร เธอรู้จักชื่อเพื่อนทั้งหมดของฉัน ฉันมักจะเขียนเกี่ยวกับ Agnes และครอบครัว " . แต่มันก็ยากที่จะเขียนในจดหมายว่า ' ฉันคิดว่าแอ็กเนสชอบฉัน ' ฉันรักเธอ ' ฉันแน่ใจว่าเธอจะชอบฉัน ' ' ฉันคิดว่าเธอรักฉัน' ฉันกำลังจะขอเธอแต่งงาน เธอทำแบบนั้นไม่ได้ ฉันทำมันไม่ได้ และใน 20 ธันวาคม ผมถาม ผมถามแอกเนส แต่งงานกับผม และ แอ็กเนส กล่าวว่า ใช่ แต่แม่ของฉันไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับมัน และตอนนี้ ในวันที่ 22 ธันวาคม ผมกำลังที่จะใช้จ่ายคริสต์มาสกับแม่
แม่หม้าย ฉันเป็นลูกของเธอเท่านั้น และตอนนี้ฉันกำลังจะหมั้น และไม่รู้เรื่องผมกลัวว่าเธอจะไม่ค่อยพอใจ และผมก็พร้อมสำหรับเย็นยาก .
ฉันเดินไปที่หน้าประตู แต่ ก่อน ฉันเอามือของฉันดังขึ้น ประตูเปิดออก และมีแม่ เธอวางแขนรอบฉัน 'well puilip
, ! คุณเป็นอย่างไร ? '
และผมพูดว่า ' โอ้ ! ไม่เป็นไร แม่ เป็นยังไงบ้าง ? '
เธอยิ้มให้ฉัน เธอดูตื่นเต้น และอายุน้อยกว่า 45 ปี ของเธอมีบางอย่างแปลกๆในรอยยิ้มของเธอ ฉันคิดว่าเธอคงรู้ ว่าผมกำลังจะแต่งงาน เธอจะรู้ได้ยังไง ? '
แต่ผมบอกว่าไม่มีอะไร คุณจะต้องระมัดระวังกับมารดา .
" ฉันจะบอกเธอเมื่อเย็น ผมตัดสินใจ .
ฉันขึ้นไปที่ห้องนอน เมื่อฉันลงมา แม่ยุ่งอยู่ในครัว ฉันเดินเข้าไปในห้องอาหาร และที่นี่ผมมีเซอร์ไพรส์ 3 มีเก้าอี้รอบโต๊ะและสามจานและแก้วสาม
ดังนั้นแอกเนสมา ! ผมเตียนไม่รู้จักแม่ของฉันรู้ว่า , แต่เธอไม่รู้ เธอและแอ็กเนส ที่ยอดเยี่ยมของฉันวางแผนเซอร์ไพรส์ฉัน แอกเนสมา bursley สำหรับคริสต์มาส
มีแหวนอยู่ที่ประตู ' มันแอกเนส ! ' ฉันคิด และวิ่งไปที่ประตู ฉันเปิดมัน
มันเป็นนายนิกสัน
นายนิกสัน เป็นเพื่อนเก่าของครอบครัว เขาขนาดใหญ่ผู้ชายที่แข็งแรงประมาณ 49 หรือ 50 เขาเป็นประโยชน์กับแม่หลังจากที่พ่อผมตาย
ความดีเย็น , หนุ่ม , ' เขากล่าวว่า " มันที่ดีที่จะเห็นคุณกลับมาใน bursley '
คุณ Nixon มาสำหรับอาหารมื้อเย็น , ฟิลิป 'said แม่ของฉัน
นายนิกสันมักจะมาเย็นในระหว่างการเยี่ยมชมของฉันไปที่ bursley แต่ไม่เคยคืนแรก ฉันชอบเขาแต่ฉันไม่ดีใจที่ได้เจอเขาคืนนี้ เพราะฉันต้องการที่จะพูดคุยกับแม่ของฉัน ผมไม่ได้คุยกับเธอ แอกเนส กับคุณ นิกสัน นั่งอยู่ที่ tadle .
เราเริ่มเย็นของเรา เราคุยกันถึงเรื่องนั้น เรื่องนี้ แต่ไม่มีใครกินมาก ฉันกำลังคิดเกี่ยวกับสิ่งที่จะพูดกับแม่ของฉันเมื่อคุณได้กลับบ้าน ที่ปลายมีด ฉันบอกแม่ของฉันที่ฉันต้องไปไปรษณีย์ฉันมีจดหมายสำคัญโพสต์
ช่วยรอจนถึงพรุ่งนี้ สัตว์เลี้ยงของฉัน ' แม่ของฉันถาม .
มันไม่สามารถ ' ผมพูด
หนังสือ แน่นอนของฉันคือแอกเนส : จดหมายถึง แอกเนส ไม่สามารถรอจนถึงพรุ่งนี้ ฉันเดินมาที่ประตูห้องทานอาหาร .
' จดหมายถึงหญิง ' ถามนายนิกสัน , หัวเราะ ' ค่ะ ' ฉันตอบ .
ฉันเดินไปที่ไปรษณีย์ offce และโพสต์จดหมายของฉัน เมื่อผมกลับมาบ้านผมก็เสียใจที่เห็นคุณ นิกสัน ยังคงมี เขาเป็นคนเดียวในห้องนั่งเล่น สูบบุหรี่ 'whaere
แม่ ? ' ผมถาม เธอแค่
ออกไปจากห้อง เขากล่าวว่า ' มานั่งมีที่จุดบุหรี่ ฉันต้องการคุยกับคุณ ฟิลิป ฉันเอาบุหรี่ และนั่งลง ฉันหวังว่าพูดไม่ได้จะเป็น lnog .
'well ของฉัน , เด็ก , เขากล่าวว่า . คุณชอบที่ฉันเป็นพ่อเลี้ยง ? '

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.