When one recalls how certain great

When one recalls how certain great philosophers were drawn to Nazism, at least in its early stages, and, to a much greater and lasting extent, to Stalinism, one begins to wonder whether, in modern philosophy, the ability to break with the illusions of both theology and eighteenth- and nineteenth-century rationalism does not carry with it, in turn, quasi-religious faith,
a nostalgia for the image of a society which is at one with itself and which has mastered its history, for the image of an organic community.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อหนึ่งเรียกคืนวิธีวาดนักปรัชญาบางอย่างดีกับนาซี อย่างน้อย ในระยะเริ่มต้น และ การมากยิ่งขึ้น และยั่งยืน เพื่อลัทธิสตาลิน หนึ่งเริ่มสงสัยว่า ในปรัชญาสมัยใหม่ ความสามารถในการทำลายกับภาพลวงตาของ rationalism เทววิทยาและ eighteenth - และศตวรรษที่สิบเก้าไม่มีกับมัน เปิด กึ่งศาสนาศรัทธาคิดถึงภาพของสังคมซึ่งเป็นหนึ่งเดียวกับตัวเอง และที่ได้เข้าใจประวัติศาสตร์ ภาพของการเป็นชุมชนอินทรีย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อหนึ่งจำได้ว่าบางปรัชญาที่ยิ่งใหญ่ถูกดึงไปนาซีอย่างน้อยในระยะแรกและในระดับที่มากขึ้นและยั่งยืนเพื่อให้สตาลินหนึ่งเริ่มสงสัยว่าในปรัชญาความสามารถในการทำลายภาพลวงตาของ ทั้งธรรมและสิบแปดและ rationalism ศตวรรษที่สิบเก้าไม่ดำเนินการกับมันในทางกลับกันความเชื่อกึ่งศาสนา
คิดถึงภาพของสังคมซึ่งเป็นหนึ่งเดียวกับตัวเองและได้เข้าใจประวัติศาสตร์สำหรับภาพของฯ ชุมชนอินทรีย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อคนหนึ่งเล่าว่านักปรัชญาที่ยิ่งใหญ่บางอย่างถูกลัทธินาซี อย่างน้อยในระยะแรก และมีมากขึ้นมาก และถึงขอบเขต , การปกครองแบบทรราชย์ หนึ่ง เริ่มสงสัยว่า ในปรัชญาสมัยใหม่ , ความสามารถในการแยกทางกับ ภาพลวงตาของเทววิทยาและ 18 - ศตวรรษที่นิยมไม่ดำเนินการกับมัน ในการเปิด และความเชื่อทางศาสนามันให้ภาพของสังคมที่เป็นหนึ่งเดียวกับตัวเอง และที่ได้เข้าใจความเป็นมาของ ภาพลักษณ์ของชุมชนอินทรีย์