randomised controlled trials that c

randomised controlled trials that compare the efficacy of
uterine pressure with CCT. To study the benefits and risks
of uterine pressure combined with CCT, a randomised controlled
trial comparing both interventions should be performed.
In the European exploratory study conducted by
Winter et al. (2007), the practice of CCT was observed in
39–51% of hospitals in Belgium, the Netherlands, Norway,
Portugal and Switzerland. However, in about 82–100% of
hospitals in each country, the practice of massaging the
uterus in the presence of PPH was observed. Until other
evidence is provided, in accordance with the author’s systematic
review, the wisest course of action is to maintain
the practice of CCT and prophylactic administration of
uterotonics for expulsion of the placenta, as it appears that
CCT reduces the risk of PPH and duration of TSL.
After expelling the placenta, performing uterine massage
is one of the practices recommended by the ICM, FIGO
and WHO, in the active management of TSL, which consists
of massaging the fundus to the uterus until it is firmly
contracted. To ensure that the uterus does not relax after
the massage, uterine palpation should be performed every
15 minutes, and the massage should be repeated if necessary
(FIGO/ICM 2004, FIGO-SMNH Committee 2012). In
a recent Cochrane systematic review, a small randomised
trial conducted in Egypt was included that compared the
practice of uterine massage with massaging after practice
without active management of TSL, including the practice
of prophylactic administration of oxytocin. The results of
the review showed a reduction in blood loss in the experimental
group (with uterine massage) and the need for additional
uterotonics in about 80% of the cases. Thus, uterine
massage after delivery of the placenta appears to be advisable
to prevent PPH.
The number of women with blood loss >500 ml was
small, and there was no single case of retained placenta in
either group. However, the administration of two blood
transfusions was necessary in the control group (Hofmeyr
et al. 2010).
Despite the limitations of the clinical trial selected (small
sample, the group of participants and professionals was not
double-blinded), the authors considered that the risk of
skew was low because the monitoring of blood loss was
performed by nurses and not by investigators. Although
they believed that the methodological quality of their study
was moderate, the authors concluded that further studies
are required, with a larger number of participants to
estimate the effects of sustained uterine massage, with or
without administration of uterotonics. This revision adds
support to the joint statement of FIGO/ICM (2004) and the
WHO recommendations on the management of TSL.
The technique of draining placental blood involves declamping
the umbilical cord on the maternal side immediately
after the birth of the child, so that the blood can flow
freely into a container. This technique may or may not be
used in conjunction with other interventions, such as uterotonic
drug delivery, CCT or maternal expulsive efforts. In
two clinical trials selected for this integrative review, the
participants were randomly divided into two groups: experimental
group, where the umbilical cord was declamped
immediately after being lacquered, and the control group,
where the cord remained clamped during placenta expulsion.
In both studies, there were interventions from active
management of TSL in both groups. The results demonstrated
that the duration of TSL was significantly lower in
the experimental group (Shravage & Silpa 2007, Jongkolsiri
& Manotaya 2009).
There was also a statistically significant difference in the
mean amount of blood loss, and the loss was lower in the
experimental group. With respect to PPH, an incidence of
3% was found in the experimental group compared with the
10% found in the control group (Shravage & Silpa 2007). In
both studies, there was no need for blood transfusion; however,
Jongkolsiri and Manotaya (2009) documented a case of
manual removal of placenta in the control group, due to a
retained placenta with a TSL over 30 minutes. A recent
Cochrane systematic review (which included three randomised
controlled trials) corroborated these findings, concluding
that placental blood drainage in the management of TSL
reduced its average duration to about three minutes, with an
average blood loss of 77 ml. There were no differences registered
in the need for manual removal of placenta, blood
transfusion or risk of PPH (Soltani et al. 2011).
The limitations of the three studies are related to the possibility
of bias due to the reduced number of participants
and the precision of monitoring of lower blood loss (taking
into account the possibility of the presence of amniotic fluid
and rejection of blood loss on the floor and gowns). Placental
blood drainage seems to be a simple and safe strategy
for blood loss reduction in TSL, as it prevents bleeding
without increasing postpartum complications.
Linked with this technique, another important issue
arises, namely whether the active management of TSL
should include the early clamping and cutting of the umbilical
cord, taking into account the well-being of the mother
and newborn.
According to some authors (Van Rheenen, 2006, Hutton
2007 cited by McDonald & Middleton 2009), the timing
of clamping and cutting the umbilical cord is an integral
part of TSL, which may vary according to institutional
policy and practices of midwives and obstetricians. This practice is justified by the need to reduce the risk of PPH;
yet, it is contrary to recent WHO recommendations (2007)
of delayed cord clamping (three minutes after birth) to promote
foetal well-being. The delay in clamping the umbilical
cord for two to three minutes does not seem to increase the
risk of PPH and promotes increased levels of iron in the
newborn.
A recent Cochrane systematic review that included 11
randomised controlled trials compared early and late cord
clamping during TSL. In the five trials that studied this
hypothesis, no significant differences were found between
early and late clamping of the cord to prevent PPH.
Regarding neonatal outcomes, the review showed benefits
and risks of delayed umbilical cord clamping, which include
increased levels of iron up to six months of a child’s life,
increased risk of jaundice and the consequent need for
phototherapy (McDonald & Middleton 2009). A study by
Winter et al. (2007) found that 66–90% of hospitals in
Belgium, France, Ireland, Italy, the Netherlands, Portugal,
Spain, Switzerland and the UK have policies of early cord
clamping and cutting, immediately after birth.
Given the analysis of the results of the similarly categorised
concepts, the joint use of the five aforementioned interventions
in TSL, to prevent PPH, can be considered part of
the integrative care used by midwives.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทดลองควบคุม randomised ที่เปรียบเทียบประสิทธิภาพของความดันที่มดลูก ด้วย CCT ศึกษาประโยชน์และความเสี่ยงกดดันมดลูกกับ CCT แบบ randomised ควบคุมควรดำเนินการทดลองเปรียบเทียบงานวิจัยทั้งสองในการศึกษาเชิงบุกเบิกยุโรปที่ดำเนินการโดยหนาวและ al. (2007), การปฏิบัติของ CCT ถูกสังเกตใน39-51% ของโรงพยาบาลในประเทศเบลเยียม เนเธอร์แลนด์ นอร์เวย์โปรตุเกสและสวิตเซอร์แลนด์ อย่างไรก็ตาม ในประมาณ 82-100% ของโรงพยาบาลในแต่ละประเทศ ปฏิบัตินวดมีสังเกตมดลูกในต่อหน้าของ PPH จนอีกหลักฐานไว้ ในกับของผู้เขียนระบบตรวจทาน ประสา wisest จะรักษาการปฏิบัติของ CCT และการบริหารทานuterotonics การขับรก มันปรากฏขึ้นCCT ลดความเสี่ยงของ PPH และระยะเวลาของ TSLหลังจากเพิ่มเป็นพิษ การนวดมดลูกเป็นหนึ่งในแนวทางที่แนะนำ โดย FIGO, ICMและ ที่ ในการบริหารงานของ TSL ซึ่งประกอบด้วยของการนวด fundus กับมดลูกจนมันแน่นหนาสัญญา เพื่อให้แน่ใจว่า มดลูกไม่ผ่อนคลายหลังจากนวดแผนไทย palpation มดลูกควรจะดำเนินการทุก15 นาที และการนวดควรทำซ้ำถ้าจำเป็น(FIGO/ICM 2004 กรรมการ FIGO SMNH 2012) ในล่าสุดขั้นระบบทบทวน randomised ขนาดเล็กทดลองดำเนินการในอียิปต์ถูกรวมที่เปรียบเทียบการนวดมดลูกด้วยการนวดหลังจากการฝึกปฏิบัติโดยไม่มีการจัดการที่ใช้งานอยู่ของ TSL รวมทั้งการฝึกบริหารทานของ oxytocin ผลลัพธ์ของการทบทวนพบว่าลดการสูญเสียเลือดในการทดลองกลุ่ม (ด้วยการนวดมดลูก) และต้องการเพิ่มเติมuterotonics ประมาณ 80% ของกรณีและปัญหา ดังนั้น มดลูกนวดหลังจากจัดส่งของรกปรากฏจะแนะนำเพื่อป้องกันไม่ให้ PPH.จำนวนผู้หญิงที่มีการสูญเสียเลือด > 500 ml ได้เล็ก และมีไม่เป็นพิษสะสมในกรณีเดียวกลุ่มใด อย่างไรก็ตาม ของเลือดที่สองเห็นมีความจำเป็นในกลุ่มควบคุม (Hofmeyrร้อยเอ็ด al. 2010)แม้ มีข้อจำกัดของการทดลองทางคลินิกที่เลือก (เล็กตัวอย่าง กลุ่มผู้เรียนและผู้เชี่ยวชาญไม่คู่มองไม่เห็น), ผู้เขียนถือว่าเป็นที่ความเสี่ยงของเอียงได้ต่ำเนื่องจากการตรวจสอบการสูญเสียเลือดดำเนินการ โดยพยาบาล และไม่สืบสวน ถึงแม้ว่าพวกเขาเชื่อว่าคุณภาพของการศึกษา methodologicalปานกลาง สรุปผู้เขียนที่ศึกษาเพิ่มเติมจำเป็น มีจำนวนของผู้เข้าร่วมประเมินผลของการนวดมดลูก sustained ด้วย หรือโดยการจัดการของ uterotonics ปรับปรุงนี้เพิ่มสนับสนุนแถลงการณ์ของ FIGO/ICM (2004) และที่คำแนะนำในการบริหารจัดการของ TSLเกี่ยวข้องกับเทคนิคของการระบายน้ำเลือดรกลอก declampingสะดือด้านแม่ทันทีหลังคลอดเด็ก เพื่อให้เลือดสามารถไหลอิสระในคอนเทนเนอร์ เทคนิคนี้อาจ หรืออาจไม่ใช้ร่วมกับมาตรการอื่น ๆ เช่น uterotonicจัดส่งยาเสพติด CCT หรือความพยายาม expulsive แม่ ใน2 คลินิกสำหรับตรวจทานนี้แบบบูรณาการ การคนถูกสุ่มแบ่งเป็นสองกลุ่ม: ทดลองกลุ่ม ที่สะดือที่ถูก declampedทันทีหลังจากการทรงเครื่อง และกลุ่มควบคุมที่สายไฟยังคง clamped ระหว่างขับรกในทั้งสองการศึกษา มีการแทรกแซงจากการใช้งานจัดการของ TSL ในทั้งสองกลุ่ม แสดงผลว่า ระยะเวลาของ TSL ต่ำในกลุ่มทดลอง (Shravage & 2007 ท่าน Jongkolsiriและ Manotaya 2009)นอกจากนี้ยังมีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในการจำนวนเฉลี่ยของการสูญเสียเลือด และสูญเสียต่ำกว่าในการกลุ่มทดลอง เกี่ยวกับ PPH การเกิดพบ 3% ในกลุ่มทดลองเปรียบเทียบกับการ10% ที่พบในกลุ่มควบคุม (Shravage & 2007 ท่าน) ในทั้งสองศึกษา มีไม่จำเป็นสำหรับโลหิต อย่างไรก็ตามJongkolsiri และ Manotaya (2009) กรณีจัดทำเอกสารเอาคู่มือของรกในการควบคุมกลุ่ม ผลการเก็บไว้รกกับ TSL กว่า 30 นาที ตัวล่าสุดขั้นตรวจทานระบบ (ซึ่งรวมสาม randomisedควบคุมการทดลอง) corroborated ค้นพบเหล่านี้ สรุปที่ระบายน้ำเลือดรกลอกในการจัดการของ TSLลดระยะเวลาโดยเฉลี่ยประมาณ 3 นาที มีการสูญเสียเลือดเฉลี่ย 77 ml มีความแตกต่างไม่ลงทะเบียนจะเอาออกด้วยตนเองของรก เลือดฉีดหรือความเสี่ยงของ PPH (Soltani et al. 2011)ข้อจำกัดของการศึกษาที่สามเกี่ยวข้องกับความของความโน้มเอียงเนื่องจากจำนวนผู้เรียนน้อยลงและความแม่นยำของการตรวจสอบการสูญเสียเลือดต่ำ (พิจารณาความเป็นไปได้ของ amniotic fluidและการปฏิเสธของการสูญเสียเลือดบนพื้นและชุด) รกลอกระบายน้ำเลือดน่าจะ เป็นกลยุทธ์ที่ง่าย และปลอดภัยลดความสูญเสียเลือดใน TSL มันป้องกันไม่ให้เลือดออกโดยไม่มีภาวะแทรกซ้อนหลังคลอดเพิ่มมากขึ้นเชื่อมโยงกับเทคนิคนี้ ปัญหาสำคัญอื่นเกิดขึ้น คือว่าการบริหารงานของ TSLควรมีการล็อคก่อน และตัดของ umbilicalสายไฟ การคำนึงถึงการเป็นอยู่ที่ดีของแม่และทารกตามบางอย่างผู้เขียน (Van Rheenen, 2006 ฮัตตัน2007 อ้าง โดยแมคโดนัลด์และมิดเดิลตัน 2009), ระยะเวลาล็อค และตัดสายสะดือเป็นส่วนของ TSL ซึ่งอาจแตกต่างกันไปตามสถาบันนโยบายและแนวทางปฏิบัติของ midwives และสูติแพทย์ แบบฝึกหัดนี้เป็นธรรม โดยต้องการลดความเสี่ยงของ PPHยัง จะไม่ขัดกับคำแนะนำที่ล่าสุด (2007)ของการล็อคเพื่อส่งเสริมสายล่าช้า (สามนาทีหลังคลอด)foetal สุขภาพ ความล่าช้าในการล็อคการ umbilicalสายสองถึงสามนาทีดูเหมือนไม่ได้ เพิ่มการความเสี่ยงของ PPH และเพิ่มระดับของเหล็กในการส่งเสริมการทารกล่าสุดขั้นระบบทบทวนที่รวม 11การทดลองควบคุม randomised เปรียบเทียบช่วงต้น และปลายสายการล็อคระหว่าง TSL ในการทดลอง 5 ที่ศึกษานี้สมมติฐาน พบไม่แตกต่างกันระหว่างช่วงต้น และปลายล็อคของสายเพื่อป้องกัน PPH.เกี่ยวกับผลลัพธ์ของทารกแรกเกิด ตรวจทานแสดงให้เห็นประโยชน์ความเสี่ยงของการล็อคสายสะดือล่าช้า ซึ่งรวมถึงเพิ่มระดับของเหล็กหกเดือนของเด็กเสี่ยงของ jaundice และต้องตามมาphototherapy (แมคโดนัลด์และมิดเดิลตัน 2009) การศึกษาโดยหนาวและ al. (2007) พบว่า 66-90% ของโรงพยาบาลในเบลเยียม ฝรั่งเศส ไอร์แลนด์ อิตาลี ในประเทศเนเธอร์แลนด์ โปรตุเกสสเปน สวิตเซอร์แลนด์ และอังกฤษมีนโยบายของต้นสายล็อค และ ตัด ทันทีหลังคลอดรับการวิเคราะห์ผลลัพธ์ของ categorised ทำนองเดียวกันแนวคิด การใช้มาตรการดังกล่าว 5 ร่วมใน TSL เพื่อป้องกัน PPH ถือได้ว่าเป็นส่วนหนึ่งของการดูแลแบบบูรณาการที่ใช้ midwives

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

งานวิจัยแบบสุ่มที่เปรียบเทียบประสิทธิภาพของความดันของมดลูกที่มีซีซีที เพื่อศึกษาประโยชน์และความเสี่ยงของความดันมดลูกรวมกับซีซีทีที่ควบคุมแบบสุ่มทดลองเปรียบเทียบการแทรกแซงทั้งสองควรจะดำเนินการ. ในการศึกษาสำรวจยุโรปดำเนินการโดยฤดูหนาว et al, (2007), การปฏิบัติของซีซีทีได้รับการตั้งข้อสังเกตใน39-51% ของโรงพยาบาลในเบลเยียม, เนเธอร์แลนด์, นอร์เวย์, โปรตุเกสและวิตเซอร์แลนด์ อย่างไรก็ตามในเวลาประมาณ 82-100% ของโรงพยาบาลในแต่ละประเทศปฏิบัติของการนวดที่มดลูกในการปรากฏตัวของPPH ได้สังเกต จนกระทั่งอื่น ๆหลักฐานที่มีให้สอดคล้องกับระบบของผู้เขียนทบทวนหลักสูตรทุกอย่างของการดำเนินการคือการรักษาการปฏิบัติของซีซีทีและการบริหารจัดการป้องกันโรคของuterotonics สำหรับการขับไล่ของรกขณะที่มันปรากฏว่าซีซีทีจะช่วยลดความเสี่ยงของการPPH และระยะเวลาของการ TSL. หลังจากที่ขับไล่รกละครนวดมดลูกเป็นหนึ่งในการปฏิบัติที่แนะนำโดย ICM, FIGO และองค์การอนามัยโลกในการบริหารงานของ TSL ซึ่งประกอบด้วยการนวดอวัยวะมดลูกจนกว่าจะมีการมั่นหด เพื่อให้แน่ใจว่ามดลูกไม่ได้ผ่อนคลายหลังจากการนวดคลำมดลูกควรจะดำเนินการทุก15 นาทีและนวดควรจะซ้ำในกรณีที่จำเป็น(FIGO / ICM 2004 FIGO-SMNH คณะกรรมการ 2012) ในการตรวจสอบระบบล่าสุด Cochrane เป็นขนาดเล็กแบบสุ่มทดลองดำเนินการในอียิปต์ถูกรวมอยู่ที่เปรียบเทียบการปฏิบัติของการนวดมดลูกด้วยการนวดหลังจากการซ้อมโดยไม่มีการจัดการที่ใช้งานของTSL รวมทั้งการปฏิบัติของการบริหารจัดการป้องกันโรคของอุ้ง ผลที่ได้จากการตรวจสอบพบว่ามีการลดลงของการสูญเสียเลือดในการทดลองกลุ่ม(ด้วยการนวดมดลูก) และต้องมีการเพิ่มเติมuterotonics ในประมาณ 80% ของกรณีที่ ดังนั้นมดลูกนวดหลังการส่งมอบของรกดูเหมือนจะแนะนำเพื่อป้องกันไม่ให้PPH. จำนวนของผู้หญิงที่มีการสูญเสียเลือด> 500 มล. เป็นขนาดเล็กและไม่มีกรณีเดียวของรกยังคงอยู่ในทั้งสองกลุ่ม แต่การบริหารงานของสองเลือดถ่ายเป็นสิ่งจำเป็นในกลุ่มควบคุม (Hofmeyr et al. 2010). แม้จะมีข้อ จำกัด ของการทดลองทางคลินิกที่เลือก (ขนาดเล็กตัวอย่างกลุ่มของผู้เข้าร่วมและมืออาชีพไม่ได้สองครั้งที่ตาบอด) ผู้เขียนพิจารณา ว่ามีความเสี่ยงของการเอียงอยู่ในระดับต่ำเนื่องจากการตรวจสอบของการสูญเสียเลือดที่ถูกดำเนินการโดยพยาบาลและไม่ได้โดยนักวิจัย ถึงแม้ว่าพวกเขาเชื่อว่าคุณภาพของระเบียบวิธีการศึกษาของพวกเขาอยู่ในระดับปานกลางที่ผู้เขียนได้ข้อสรุปว่าการศึกษาต่อไปจะต้องมีจำนวนมากของผู้เข้าร่วมในการประเมินผลกระทบของการนวดมดลูกยั่งยืนมีหรือโดยไม่มีการบริหารงานของuterotonics การแก้ไขนี้จะเพิ่มการสนับสนุนงบร่วมกันของ FIGO / ICM (2004) และคำแนะนำขององค์การอนามัยโลกในการบริหารจัดการของTSL. เทคนิคการระบายน้ำเลือดรกที่เกี่ยวข้องกับ declamping สายสะดือในด้านของมารดาทันทีหลังคลอดของเด็กเพื่อให้เลือดสามารถไหลได้อย่างอิสระลงในภาชนะ เทคนิคนี้อาจจะหรืออาจจะไม่ได้ใช้ร่วมกับการแทรกแซงอื่น ๆ เช่น uterotonic การส่งมอบยาเสพติดซีซีทีหรือมารดาความพยายาม expulsive ในสองการทดลองทางคลินิกที่เลือกสำหรับการตรวจสอบแบบบูรณาการนี้ผู้เข้าร่วมถูกแบ่งออกเป็นสองกลุ่มทดลองกลุ่มที่สายสะดือถูกdeclamped ทันทีหลังจากที่ถูกเคลือบและกลุ่มควบคุม. ที่สายยังคงยึดในระหว่างการขับไล่รกในการศึกษาทั้งมีการแทรกแซงจากการใช้การบริหารจัดการของ TSL ในทั้งสองกลุ่ม ผลแสดงให้เห็นว่าระยะเวลาของ TSL อย่างมีนัยสำคัญลดลงในกลุ่มทดลอง(Shravage และศิลป 2007 Jongkolsiri และ Manotaya 2009). นอกจากนี้ยังมีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในจำนวนเงินเฉลี่ยของการสูญเสียเลือดและการสูญเสียต่ำในการทดลองกลุ่ม. ด้วยความเคารพต่อ PPH อุบัติการณ์ของ3% พบว่าในกลุ่มทดลองเมื่อเทียบกับ10% พบในกลุ่มควบคุม (Shravage และศิลป 2007) ในการศึกษาทั้งสองมีความจำเป็นสำหรับการถ่ายเลือดไม่มี แต่Jongkolsiri และ Manotaya (2009) เอกสารกรณีของการกำจัดคู่มือของรกในกลุ่มควบคุมเนื่องจากรกเก็บไว้กับTSL กว่า 30 นาที เมื่อเร็ว ๆ นี้ระบบตรวจสอบCochrane (ซึ่งรวมถึงสามสุ่มทดลองควบคุม) ยืนยันการค้นพบนี้สรุปว่าการระบายน้ำเลือดรกในการจัดการของ TSL ลดระยะเวลาเฉลี่ยในการประมาณสามนาทีกับการสูญเสียเลือดเฉลี่ยของ 77 มล. ไม่มีความแตกต่างที่จดทะเบียนอยู่ในความจำเป็นในการกำจัดคู่มือของรกเลือดถ่ายหรือความเสี่ยงของPPH (Soltani et al. 2011). ข้อ จำกัด ของสามการศึกษาที่เกี่ยวข้องกับความเป็นไปได้ของการมีอคติเนื่องจากการลดจำนวนของผู้เข้าร่วมและความแม่นยำของการตรวจสอบของการสูญเสียในเลือดต่ำ (การเข้าบัญชีเป็นไปได้ของการปรากฏตัวของน้ำคร่ำที่และการปฏิเสธการสูญเสียเลือดอยู่บนพื้นและชุด) รกระบายน้ำเลือดน่าจะเป็นกลยุทธ์ที่ง่ายและปลอดภัยเพื่อลดการสูญเสียเลือดในTSL เป็นจะป้องกันไม่ให้เลือดออกโดยไม่ต้องเพิ่มภาวะแทรกซ้อนหลังคลอด. ที่เชื่อมโยงกับเทคนิคนี้อีกเรื่องที่สำคัญเกิดขึ้นคือว่าการบริหารงานของ TSL ควรมีการจับยึดในช่วงต้นและ ตัดของสะดือสายโดยคำนึงถึงความเป็นอยู่ของแม่และทารกแรกเกิด. ตามที่ผู้เขียนบางคน (รถตู้ Rheenen 2006 ฮัตตัน2007 อ้างโดยโดนัลด์และมิดเดิลตัน 2009) ระยะเวลาการหนีบและตัดสายสะดือเป็นหนึ่งส่วนหนึ่งของ TSL ซึ่งอาจแตกต่างกันตามสถาบันนโยบายและการปฏิบัติของพยาบาลผดุงครรภ์และสูติ การปฏิบัตินี้เป็นธรรมโดยความต้องการที่จะลดความเสี่ยงของ PPH นั้นยังเป็นตรงกันข้ามกับคำแนะนำขององค์การอนามัยโลกที่ผ่านมา (2007) สายล่าช้าหนีบ (สามนาทีหลังคลอด) เพื่อส่งเสริมทารกในครรภ์เป็นอยู่ที่ดี ความล่าช้าในการหนีบสะดือสายสำหรับสองถึงสามนาทีดูเหมือนจะไม่เพิ่มความเสี่ยงของการPPH และส่งเสริมการเพิ่มระดับของธาตุเหล็กในทารกแรกเกิด. ทบทวนระบบล่าสุด Cochrane ที่รวม 11 งานวิจัยแบบสุ่มเมื่อเทียบกับช่วงต้นและสายปลายหนีบระหว่าง TSL . ในช่วงห้าการทดลองที่ศึกษานี้สมมติฐานไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างหนีบต้นและปลายของสายเพื่อป้องกันไม่ให้PPH. เกี่ยวกับผลลัพธ์ที่ทารกแรกเกิดการตรวจสอบพบว่ามีผลประโยชน์และความเสี่ยงของหนีบสายสะดือล่าช้าซึ่งรวมถึงการเพิ่มขึ้นของระดับเหล็กขึ้นไปหกเดือนของชีวิตของเด็กที่มีความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของโรคดีซ่านและความจำเป็นที่เกิดขึ้นสำหรับการส่องไฟ(โดนัลด์และมิดเดิลตัน 2009) การศึกษาโดยในช่วงฤดูหนาว et al, (2007) พบว่า 66-90% ของโรงพยาบาลในประเทศเบลเยียม, ฝรั่งเศส, ไอร์แลนด์, อิตาลี, เนเธอร์แลนด์, โปรตุเกส, สเปน, วิตเซอร์แลนด์และสหราชอาณาจักรมีนโยบายสายต้นหนีบและตัดทันทีหลังคลอด. ได้รับการวิเคราะห์ผล ของการจัดหมวดหมู่ในทำนองเดียวกันแนวคิดการใช้งานร่วมกันของห้าการแทรกแซงดังกล่าวข้างต้นในTSL เพื่อป้องกันไม่ให้ PPH สามารถเป็นส่วนหนึ่งของการดูแลแบบบูรณาการที่ใช้โดยผดุงครรภ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การทดลองควบคุม Randomised เปรียบเทียบประสิทธิภาพของ
มดลูกความดันที่มีซีซี . เพื่อศึกษาประโยชน์และความเสี่ยงของภาวะความดันรวมกับ CCT
,
( ควบคุมการทดลองเปรียบเทียบทั้งการแทรกแซงควรดำเนินการ .
ในยุโรปสำรวจการศึกษาโดย
ฤดูหนาว et al . ( 2007 ) , การปฏิบัติของซีซีสูง
39 – 51% ของโรงพยาบาลในเบลเยียม , เนเธอร์แลนด์ , นอร์เวย์ ,
โปรตุเกส และประเทศสวิตเซอร์แลนด์ อย่างไรก็ตาม ในเรื่อง 82 – 100%
โรงพยาบาลในแต่ละประเทศ , ฝึกนวด
มดลูกในการแสดงตนของซึ่งถูกสังเกต จนกระทั่งหลักฐานอื่น
ให้สอดคล้องกับการทบทวนวรรณกรรมอย่างเป็นระบบ
เขียนหลักสูตรของการกระทำที่ฉลาดที่สุดคือ การรักษา และป้องกันโรค
ฝึกร่วมกับการบริหาร
uterotonics สำหรับการขับไล่ของรก