Fig. 5 shows the IMF Bz and IEF Ey

Fig. 5 shows the IMF Bz and IEF Ey measured by
the ACE satellite, the Dst index, and the ionospheric
plasma E  B drift velocities and penetration
electric field at magnetic equator simulated for the
magnetic storm of 31 March 2001 with the CTIPe and RCM models. Initial results from simulation of
this event were presented in Maruyama et al. (2005).
The vertical dotted lines indicate the main phase of
the magnetic storm between 0400 and 0800 UT with
continuously southward IMF. Fig. 5d shows the
equatorial ionospheric plasma velocities caused by
different processes. The blue line represents the
vertical plasma E  B drift velocity driven by the
penetration electric field (PEF) alone, the green line
represents the drift velocity driven by neutral wind
disturbance dynamo (DD) alone, the red line
represents the total drift velocity that is obtained
from a simulation including the effects of disturbance
dynamo and penetration electric fields
together, and the black line represents the quiettime
reference plasma drift velocity. These simulated
data are taken at geographic longitude 122,
and local time (LT) at this longitude is about
UT þ 9 h. An important result is that the penetration
electric field is dominant during the main phase
of the storm and lasts for 4 h until the IMF turns
northward. The contribution from the neutral disturbance dynamo is much smaller than that of
penetration electric field during the main phase of
the storm and during daytime (Maruyama et al.,
2005, 2007). The disturbance dynamo tends to
reduce the daytime drift velocity. The disturbance
dynamo effect becomes increasingly important after
0900 UT. Huang et al. (2005b) show that the IEF
can penetrate to the low-latitude ionosphere without
obvious decay for several hours during the main
phase of magnetic storms as long as the IMF
remains southward. The simulations reproduce the
occurrence of long-duration penetration electric
fields and are very consistent with the observations
of Huang et al. (2005b).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Fig. 5 แสดง IMF Bz และ Ey IEF วัดโดย
ดาวเทียม ACE, Dst ดัชนี และที่ ionospheric
พลาสม่า E B ดริฟท์ตะกอนและเจาะ
สนามไฟฟ้าที่เส้นศูนย์สูตรของสนามแม่เหล็กจำลองสำหรับการ
พายุแม่เหล็ก 31 มีนาคม 2001 กับรุ่น CTIPe และ RCM เริ่มต้นผลลัพธ์จากการจำลอง
เหตุการณ์นี้ถูกนำเสนอในมารุยามะและ al. (2005) .
เส้นจุดแนวตั้งระบุขั้นตอนหลักของ
พายุสนามแม่เหล็กระหว่าง 0400 และ 0800 UT กับ
IMF southward อย่างต่อเนื่อง Fig. 5d แสดงการ
เกิดจากตะกอนพลาสม่า ionospheric เส้นศูนย์สูตร
กระบวนการต่าง ๆ เส้นสีน้ำเงินแทน
แนวตั้งพลาสมา E B ความเร็วดริฟท์ขับเคลื่อนโดยการ
เจาะสนามไฟฟ้า (PEF) เพียงอย่างเดียว สายสีเขียว
แสดงความเร็วดริฟท์ที่ขับเคลื่อน ด้วยลมกลาง
รบกวนไดนาโม (DD) เพียงอย่างเดียว สายสีแดง
แทนความเร็วดริฟท์รวมที่ได้รับ
จากการจำลองรวมทั้งผลกระทบของการรบกวน
เขตไฟฟ้าไดนาโมและเจาะ
กัน และเส้นสีดำ quiettime
พลาสม่าดริฟท์ความเร็วอ้างอิง นี้จำลอง
ข้อมูลถูกนำที่ลองจิจูดภูมิศาสตร์ 122,
และเวลาท้องถิ่น (LT) ที่ลองจิจูดนี้เกี่ยวกับ
UT þ 9 h ผลลัพธ์สำคัญคือปรีชา
สนามไฟฟ้าเป็นหลักระยะหลัก
ของพายุและเวลาสำหรับ h 4 จน IMF จะ
northward เงินสมทบจากไดนาโมรบกวนกลางมีขนาดเล็กกว่าของ
เจาะสนามไฟฟ้าระหว่างขั้นตอนหลักของ
พายุและ ในเวลากลางวัน (al. et มารุยามะ,
2005 2007) . ไดนาโมรบกวนมีแนวโน้ม
ลดความเร็วดริฟท์กลางวัน ความยินดี
ผลไดนาโมจะสำคัญมากขึ้นหลังจาก
0900 UT. หวง et al. (2005b) แสดงว่า IEF
สามารถบุกไปละติจูดต่ำไอโอโนสเฟียร์โดย
ผุชัดเจนสำหรับหลายชั่วโมงระหว่างหลัก
ระยะของสนามแม่เหล็กพายุนาน IMF
ยังคง southward ทำซ้ำแบบจำลองการ
เกิดระยะยาวเจาะไฟฟ้า
ฟิลด์และมีมากสอดคล้องกับการสังเกต
ของหวง et al. (2005b)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูปที่ 5 แสดง IMF Bz และ IEF เฮ้วัดโดย
ดาวเทียม ACE ดัชนีตามฤดูกาลและ ionospheric
พลาสม่า E? ความเร็ว B ดริฟท์และการเจาะ
สนามไฟฟ้าที่เส้นศูนย์สูตรแม่เหล็กจำลองสำหรับ
พายุแม่เหล็กวันที่ 31 มีนาคม 2001 โดยมี CTIPe และ RCM รุ่น ผลการศึกษาเบื้องต้นจากการจำลอง
เหตุการณ์นี้ถูกนำเสนอใน Maruyama และคณะ (2005)
เส้นประแนวตั้งแสดงถึงขั้นตอนหลักของ
พายุแม่เหล็กระหว่าง 0400 และ 0800 ยูทาห์ที่มี
อย่างต่อเนื่องไปทางทิศใต้ของกองทุนการเงินระหว่าง รูปที่ 5d แสดงให้เห็นถึง
ความเร็วเส้นศูนย์สูตร ionospheric พลาสม่าที่เกิดจาก
กระบวนการที่แตกต่างกัน เส้นสีฟ้าหมายถึง
พลาสม่า E แนวตั้ง? ความเร็ว B ดริฟท์ผลักดันโดย
การเจาะสนามไฟฟ้า (PEF) เพียงอย่างเดียวสายสีเขียว
แสดงถึงความเร็วดริฟท์ที่ขับเคลื่อนด้วยลมที่เป็นกลาง
ไดนาโมรบกวน (DD) คนเดียวเส้นสีแดง
แสดงให้เห็นถึงความเร็วดริฟท์ทั้งหมดที่ได้รับ
จากการจำลองรวมถึงผลกระทบของ รบกวน
ไดนาโมและการเจาะสนามไฟฟ้า
เข้าด้วยกันและเส้นสีดำหมายถึง quiettime
อ้างอิงความเร็วดริฟท์พลาสม่า เหล่านี้จำลอง
ข้อมูลจะถูกนำที่ลองจิจูด 122 ?, ทางภูมิศาสตร์
และเวลาท้องถิ่น (LT) ที่ลองจิจูดนี้เป็นเรื่องเกี่ยว
UT þ 9 ชั่วโมง ผลที่สำคัญคือการเจาะ
สนามไฟฟ้าเป็นที่โดดเด่นในช่วงหลัก
ของพายุและเวลา 4 ชั่วโมงจน IMF หัน
ไปทางทิศเหนือ การมีส่วนร่วมจากไดนาโมรบกวนเป็นกลางมีขนาดเล็กกว่าที่ของ
สนามไฟฟ้าเจาะในระหว่างขั้นตอนหลักของ
พายุและในเวลากลางวัน (Maruyama et al.,
2005, 2007) ไดนาโมรบกวนมีแนวโน้มที่จะ
ลดความเร็วในเวลากลางวันดริฟท์ รบกวน
ผลไดนาโมจะกลายเป็นความสำคัญมากขึ้นหลังจากที่
0900 ยูทาห์ Huang et al, (2005b) แสดงให้เห็นว่า IEF
สามารถเจาะไปยังชั้นบรรยากาศต่ำละติจูดโดยไม่มี
การสลายตัวที่เห็นได้ชัดเป็นเวลาหลายชั่วโมงในช่วงหลัก
ขั้นตอนของพายุแม่เหล็กตราบเท่าที่ไอเอ็มเอ
ยังคงไปทางทิศใต้ จำลองการทำซ้ำ
การเกิดขึ้นของระยะยาวการเจาะไฟฟ้า
ไร่นาและมีความสอดคล้องกับข้อสังเกต
ของ Huang et al, (2005b)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาพที่ 5 แสดงให้เห็นบทสรุป IMF และเมื่อวัดโดย
Ace ดาวเทียม , ดัชนี DST และ S
พลาสมา E  B ดริฟท์ความเร็วและเจาะสนามแม่เหล็กไฟฟ้าที่เส้นศูนย์สูตร

) สำหรับพายุแม่เหล็กของ 31 มีนาคม 2544 กับรุ่น ctipe จำนวน . เริ่มต้นที่ผลลัพธ์จากการจำลอง
เหตุการณ์นี้ถูกเสนอในมารุยาม่า et al .
( 2005 )แนวตั้งเส้นประแสดงขั้นตอนหลักของ
พายุแม่เหล็กระหว่าง 0400 และ 0800 UT ด้วย
อย่างต่อเนื่องใต้กองทุนการเงินระหว่างประเทศ รูปที่แสดง ( S
5D ความเร็วที่เกิดจากพลาสมา
กระบวนการที่แตกต่างกัน เส้นสีฟ้าแสดงถึง
แนวตั้งพลาสมา E  B ลอยเร็วขับเคลื่อนโดย
ทะลุทะลวงสนามไฟฟ้า ( PEF ) สายสีเขียว
อยู่คนเดียวเป็นลอยเร็วขับไดนาโมกวนลม
เป็นกลาง ( DD ) คนเดียว เส้นสีแดง
แสดงทั้งหมดลอยเร็วที่ได้จากการจำลอง
รวมถึงผลกระทบของการรบกวนและการแทรกซึมของสนามไฟฟ้า dynamo

ด้วยกันและเส้นสีดำแสดงถึง quiettime
อ้างอิงพลาสมาดริฟท์ความเร็ว เหล่านี้จำลอง
ข้อมูลอยู่ทางภูมิศาสตร์ลองจิจูด 122 
,และเวลาท้องถิ่น ( LT ) ที่ลองจิจูดประมาณ 9 ชั่วโมง þ
แต่ผลที่สำคัญคือการเจาะ
สนามไฟฟ้าเด่นในหลักเฟส
ของพายุเป็นเวลา 4 ชั่วโมง จนกว่ากองทุนการเงินระหว่างประเทศกลายเป็น
ทางเหนือ ผลงานจากไดนาโมรบกวนเป็นกลางมีขนาดเล็กกว่าของ
เจาะสนามไฟฟ้าระหว่างขั้นตอนหลักของ
พายุและในช่วงกลางวัน ( มารุยาม่า et al . ,
20052007 ) รบกวนไดนาโมมีแนวโน้ม
ลดความเร็วลอยเลื่อนในเวลากลางวัน รบกวนผลไดนาโมกลายเป็นสำคัญยิ่งขึ้น

หลังจาก 0900 ยูทาห์ หวง et al . ( 2005b ) แสดงที่ IEF
สามารถเจาะไปยังชั้นบรรยากาศละติจูดต่ำโดยไม่
ผุชัดเจนเป็นเวลาหลายชั่วโมงในช่วงเมนเฟส
ของพายุแม่เหล็กตราบใดที่ไอเอ็มเอฟ
ยังคงอยู่ใต้ จำลองทำซ้ำ
เกิดนานระยะเวลาการเจาะไฟฟ้า
สาขาและสอดคล้องกับข้อสังเกต
ของ Huang et al . ( 2005b )