Only a handful of educational theor

Only a handful of educational theorists hold the view that if only the adult world would get out of the way, children would ripen into fully realized people. Most thinkers, educational practitioners, and parents acknowledge that children are born helpless and need the care and guidance of adults into their teens and often beyond. More specifically, children need to learn how to live harmoniously in society. Historically, the mission of schools has been to develop in the young both the intellectual and the moral virtues. Concern for the moral virtues, such as honesty, responsibility, and respect for others, is the domain of moral education.

Moral education, then, refers to helping children acquire those virtues or moral habits that will help them individually live good lives and at the same time become productive, contributing members of their communities. In this view, moral education should contribute not only to the students as individuals, but also to the social cohesion of a community. The word moral comes from a Latin root (mos, moris) and means the code or customs of a people, the social glue that defines how individuals should live together.

A Brief History of Moral Education

Every enduring community has a moral code and it is the responsibility and the concern of its adults to instill this code in the hearts and minds of its young. Since the advent of schooling, adults have expected the schools to contribute positively to the moral education of children. When the first common schools were founded in the New World, moral education was the prime concern. New England Puritans believed the moral code resided in the Bible. Therefore, it was imperative that children be taught to read, thus having access to its grounding wisdom. As early as 1642 the colony of Massachusetts passed a law requiring parents to educate their children. In 1647 the famous Old Deluder Satan Act strengthened the law. Without the ability to read the Scriptures, children would be prey to the snares of Satan.

The colonial period. As common school spread throughout the colonies, the moral education of children was taken for granted. Formal education had a distinctly moral and religion emphasis. Harvard College was founded to prepare clergy for their work. Those men who carved out the United States from the British crown risked their fortunes, their families, and their very lives with their seditious rebellion. Most of them were classically educated in philosophy, theology, and political science, so they had learned that history's great thinkers held democracy in low regard. They knew that democracy contained within itself the seeds of its own destruction and could degenerate into mobocracy with the many preying on the few and with political leaders pandering to the citizenry's hunger for bread and circuses. The founders' writings, particularly those of Thomas Jefferson, James Madison, John and Abigail Adams, and Benjamin Franklin, are filled with admonitions that their new country make education a high priority. While the early leaders saw economic reasons for more and longer schooling, they were convinced that the form of government they were adopting was, at heart, a moral compact among people.

Nineteenth century. As the young republic took shape, schooling was promoted for both secular and moral reasons. In 1832, a time when some of the Founding Fathers were still alive, Abraham Lincoln wrote, in his first political announcement (March 9,1832), "I desire to see a time when education, and by its means, morality, sobriety, enterprise and industry, shall become much more general than at present." Horace Mann, the nineteenth-century champion of the common schools, strongly advocated for moral education. He and his followers were worried by the widespread drunkenness, crime, and poverty during the Jacksonian period in which they lived. Of concern, too, were the waves of immigrants flooding into cities, unprepared for urban life and particularly unprepared to participate in democratic civic life. Mann and his supporters saw free public schools as the ethical leaven of society. In 1849, in his twelfth and final report to the Massachusetts Board of Education, he wrote that if children age four to sixteen could experience "the elevating influences of good schools, the dark host of private vices and public crimes, which now embitter domestic peace and stain the civilization of the age, might, in 99 cases in every 100, be banished from the world"(p. 96).

In the nineteenth century, teachers were hired and trained with the clear expectation that they would advance the moral mission of the school and attend to character formation. Literature, biography, and history were taught with the explicit intention of infusing children with high moral standards and good examples to guide their lives. Students' copybook headings offered morally uplifting thoughts: "Quarrelsome persons are always dangerous companions" and "Praise follows exertion." The most successful textbooks during the nineteenth and early twentieth centuries were the famed McGuffey readers, which were filled with moral stories, urgings, and lessons. During this period of our evolution as a nation, moral education was deep in the very fabric of our schools.

There was, however, something else in the fabric of moral education that caused it to become problematic: religion. In the United States, as a group of colonies and later as a new nation, the overwhelming dominant religion was Protestantism. While not as prominent as during the Puritan era, the King James Bible was, nevertheless, a staple of U.S. public schools. The root of the moral code was seen as residing there. However, as waves of immigrants from Ireland, Germany, and Italy came to the country from the mid-nineteenth century forward, the pan-Protestant tone and orthodoxy of the schools came under scrutiny and a reaction set in. Concerned that their children would be weaned from their faith, Catholics developed their own school system. Later in the twentieth century, other religious groups, such as Jews, Muslims, and even various Protestant denominations, formed their own schools. Each group desired, and continues to desire, that its moral education be rooted in its respective faith or code.

Twentieth century. During this same late-nineteenth-century and twentieth-century period, there was also a growing reaction against organized religion and the belief in a spiritual dimension of human existence. Intellectual leaders and writers were deeply influenced by the ideas of the English naturalist Charles Darwin, the German political philosopher Karl Marx, the Austrian neurologist and founder of psychoanalysis Sigmund Freud, and the German philosopher and poet Friedrich Nietzsche, and by a growing strict interpretation of the separation of church and state doctrine. This trend increased after World War II and was further intensified by what appeared to be the large cracks in the nation's moral consensus in the late 1960s. Since for so many Americans the strongest roots of moral truths reside in their religious beliefs, educators and others became wary of using the schools for moral education. More and more this was seen to be the province of the family and the church. Some educators became proponents of "value-free" schooling, ignoring the fact that it is impossible to create a school devoid of ethical issues, lessons, and controversies.

During the last quarter of the twentieth century, as many schools attempted to ignore the moral dimension of schooling, three things happened: Achievement scores began to decline, discipline and behavior problems increased, and voices were raised accusing the schools of teaching secular humanism. As the same time, educators were encouraged to address the moral concerns of students using two approaches: values clarification and cognitive developmental moral education.

The first, values clarification, rests on little theory other than the assumption that students need practice choosing among moral alternatives and that teachers should be facilitators of the clarification process rather than indoctrinators of particular moral ideas or value choices. This approach, although widely practiced, came under strong criticism for, among other things, promoting moral relativism among students. While currently few educators confidently advocate values clarification, its residue of teacher neutrality and hesitance to actively address ethical issues and the moral domain persists.

The second approach, cognitive developmental moral education, sprang from the work of the Swiss psychologist Jean Piaget and was further developed by Lawrence Kohlberg. In contrast to values clarification, cognitive moral development is heavy on theory and light on classroom applications. In its most popular form, Kohlberg posited six sequential stages of moral development, which potentially individuals could achieve. Each stage represents a distinctive way an individual thinks about a moral situation or problem. Teachers are encouraged to engage students from an early age and throughout their schooling in discussion of moral issues and dilemmas. In the later years of his life, Kohlberg was urging educators to transform their schools into "just communities," environments within which students' moral stage development would accelerate.

The Return of Character Education

In the early 1980s, amid the widespread concern over students' poor academic achievements and behavior, educators rediscovered the word character. Moral education had a religious tinge, which made many uneasy. Character with its emphasis on forming good habits and eliminating poor habits struck a popular and traditional chord. The word character has a Greek root, coming from the verb "to engrave." Thus character speaks to the active process of making marks or signs (i.e., good habits) on one's person. The early formation of good habits is widely acknowled

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพียงกำมือของ theorists ศึกษาเก็บมุมที่ถ้ามีเพียงโลกผู้ใหญ่จะได้รับออกไป เด็กจะสุกงอมเป็นคนรับรู้ทั้งหมด และส่วนใหญ่ thinkers ผู้ศึกษา ผู้ปกครองรับทราบว่า เด็กเกิดมากำพร้า และต้องการดูแลและคำแนะนำของผู้ใหญ่ ในวัยรุ่นของพวกเขา และมักจะเกิน อื่น ๆ โดยเฉพาะ เด็กต้องการเรียนรู้ที่จะอยู่อย่างกลมกลืนในสังคม ประวัติ ภารกิจของโรงเรียนได้รับการ พัฒนาในหนุ่มสาวทั้งสติปัญญาและคุณธรรมจริยธรรม ความกังวลสำหรับคุณค่าทางศีลธรรม ความซื่อสัตย์ ความรับผิดชอบ และเคารพผู้อื่น เป็นโดเมนของศึกษาคุณธรรม จริยธรรมการศึกษา แล้ว อ้างอิง เพื่อช่วยให้เด็กได้รับคุณค่าหรือพฤติกรรมทางศีลธรรมที่จะช่วยให้ชีวิตแต่ละชีวิตดีเหล่านั้น และ ในเวลาเดียวกันที่เป็นประสิทธิผล การสนับสนุนสมาชิกของชุมชน ในมุมมองนี้ ศึกษาคุณธรรมควรสนับสนุนไม่เพียงแต่นักเรียนเป็นรายบุคคล แต่สามัคคีสังคมของชุมชน คำว่าจริยธรรมมาจากรากติ (mos โมลิสแกรนด์) และหมายถึง รหัสหรือประเพณีของคน กาวทางสังคมที่กำหนดว่าบุคคลควรอยู่ด้วยกัน ประวัติการศึกษาจริยธรรม ทุกชุมชนยั่งยืนมีรหัสคุณธรรม และความรับผิดชอบและความกังวลของผู้ใหญ่ปลูกฝังรหัสนี้ในหัวใจและจิตใจของหนุ่มสาว ตั้งแต่มายอก ผู้ใหญ่มีคาดว่าโรงเรียนมีส่วนร่วมเชิงบวกเพื่อการศึกษาคุณธรรมของเด็ก เมื่อโรงเรียนทั่วไปครั้งแรกได้ก่อตั้งขึ้นในโลกใหม่ การศึกษาคุณธรรมกังวลเฉพาะ นิวอิงแลนด์ Puritans เชื่อรหัสคุณธรรมอยู่ในพระคัมภีร์ ดังนั้น มันเป็นความจำเป็นที่เด็กได้รับการสอนอ่าน จึงมีการเข้าถึงของภูมิปัญญาจากดิน ก่อนที่เป็นไปด้วยการตกแต่งอาณานิคมของรัฐแมสซาชูเซตส์ผ่านกฎหมายให้ผู้ปกครองรู้เด็ก มีชื่อเสียงเก่า Deluder ซาตานกระทำมากขึ้นกฎหมายใน 1647 ไม่ มีความสามารถในการอ่านคัมภีร์ เด็กจะเป็นเหยื่อให้ snares ของซาตาน ยุคอาณานิคม เป็นโรงเรียนทั่วไปกระจายไปทั่วอาณานิคม การศึกษาคุณธรรมของเด็กถูกนำสำหรับรับ ศึกษาอย่างเป็นทางการอย่างเห็นได้ชัดและการศาสนาเน้นได้ ก่อตั้งขึ้นเพื่อจัดเตรียมเคลอจีทำงานวิทยาลัยฮาร์วาร์ด ชายผู้ที่แกะสลักจากมงกุฎอังกฤษสหรัฐอเมริกา risked ใหญ่ ๆ ของพวกเขา ครอบครัว และชีวิตของพวกเขามาก มีกบฏของพวกเขา seditious ส่วนใหญ่จะมีห้องศึกษาในปรัชญา ศาสนา และรัฐ ศาสตร์ เพื่อให้พวกเขาได้เรียนรู้ว่า thinkers ดีของประวัติศาสตร์ประชาธิปไตยที่จัดขึ้นในสัมมาคารวะต่ำ พวกเขารู้ว่า ประชาธิปไตยอยู่ภายในเมล็ดทำลายตนเอง และสามารถเสื่อมโทรมลงใน mobocracy หลาย preying ในบาง และผู้นำทางการเมือง pandering จะหิวขนมปังและ circuses ของผดุง งานเขียนของผู้ก่อตั้ง อย่างยิ่งของ Thomas Jefferson, James เมดิสัน จอห์น และอาบิกายิล Adams และเบนจามินแฟรงคลิ น เต็มไป ด้วย admonitions ว่า ประเทศของตนใหม่ให้ศึกษาความสำคัญ ขณะนำต้นเห็นเหตุผลทางเศรษฐกิจสำหรับศึกษาเพิ่มเติม และอีกต่อไป จะได้มั่นใจว่า รูปแบบของรัฐบาลที่พวกเขาถูกใช้ก็ หัวใจ กระชับแรงคน ศตวรรษ เป็นสาธารณรัฐหนุ่มเอารูปร่าง มีการเลื่อนขั้นประถมสาเหตุทั้งทางโลก และทางศีลธรรม ใน 1832 เวลาของบรรพบุรุษสถาปนายังมีชีวิตอยู่ เมื่ออับราฮัมลินคอล์นเขียน ในประกาศทางการเมืองของเขาครั้งแรก (มีนาคม 9,1832), "ฉันปรารถนาที่จะเห็นเวลาเมื่อศึกษา และ โดยความหมายถึง ศีลธรรม sobriety องค์กร และอุตสาหกรรม จะกลายเป็นทั่วไปมากขึ้นกว่าปัจจุบัน" ฮอเรซมานน์ แชมป์ปั้นจั่นศตวรรษของโรงเรียนทั่วไป ขอ advocated การศึกษาจริยธรรม เขาและลูกศิษย์ของเขาถูกห่วง โดยฟเครื่องแพร่ อาชญากรรม และความยากจนช่วง Jacksonian พวกเขาอาศัยอยู่ กังวล เกินไป มีคลื่นของผู้อพยพชาวน้ำท่วมในเมือง เกิดในเมือง และโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกิดการมีส่วนร่วมในชีวิตพลเมืองประชาธิปไตย มานน์และผู้สนับสนุนของเขาเห็นโรงเรียนฟรีเป็น leaven จริยธรรมของสังคม ใน 1849 ในรายงานของเขาสิบสอง และสุดท้ายการแมสซาชูเซตส์ศึกษา เขาเขียนที่ถ้า เด็กอายุสี่ถึงหกเจอ "อิทธิพล elevating โรงเรียนดี โฮสต์เข้ม vices ส่วนตัวและอาชญากรรมสาธารณะ ขณะนี้ embitter ความสงบภายในประเทศ และติดอารยธรรมอายุ อาจ ในกรณี 99 ใน 100 ทุก เป็น banished จาก"(p. 96) โลก ในศตวรรษที่ผ่านมา ครูถูกจ้าง และฝึกอบรม มีความชัดเจนว่า พวกเขาจะเลื่อนภารกิจคุณธรรมของโรงเรียน และเข้าร่วมเพื่อก่อตัวอักขระ วรรณคดี ประวัติ ประวัติ และถูกสอน ด้วยความตั้งใจที่ชัดเจนของ infusing เด็กมีมาตรฐานทางศีลธรรมสูงและตัวอย่างที่ดีเพื่อเป็นแนวทางชีวิตของพวกเขา หัว copybook นักเรียนเสนอความคิดคุณธรรมเลขานุการ: "ท่านต่อสู้เสมอสหายอันตราย" และ "สรรเสริญตามกำลังที่ต้องใช้" หนังสือประสบความสำเร็จมากที่สุดในระหว่างศตวรรษยี่สิบศตวรรษที่ 19 และช่วงต้นได้อ่าน McGuffey โด่ง ที่เต็มไป ด้วยเรื่องราวคุณธรรม urgings และบทเรียน ในระหว่างรอบระยะเวลาของวิวัฒนาการของเราเป็นประเทศนี้ ศึกษาคุณธรรมลึกลงไปในผ้าสวยมากของโรงเรียนของเรา มี แต่ อย่างอื่นในผ้าการศึกษาคุณธรรมที่เกิดขึ้นมันจะกลายเป็นปัญหา: ศาสนา ในสหรัฐอเมริกา กลุ่มของอาณานิคม และต่อมา เป็น ประเทศใหม่ ศาสนาหลักครอบงำได้โปรเตสแตนต์ ในขณะที่ไม่ได้โดดเด่นเป็นสมัย Puritan พระคัมภีร์กษัตริย์ James ได้ อย่างไรก็ตาม ตั๋วเย็บกระดาษของโรงเรียนเรา รากของรหัสคุณธรรมถูกเห็นเป็นแห่งมี อย่างไรก็ตาม เป็นคลื่นอพยพจากไอร์แลนด์ เยอรมนี อิตาลีมาประเทศจากไปปั้นจั่นกลางศตวรรษ Protestant แพนโทนและ orthodoxy ของโรงเรียนมา scrutiny และปฏิกิริยาใน กังวลว่า ลูกจะสามารถหย่านมถึงจากศรัทธา คาทอลิกพัฒนาระบบโรงเรียนของตนเอง ต่อมาในศตวรรษที่ยี่สิบ กลุ่มอื่น ๆ ศาสนา เช่นยิว มุสลิม และแม้หลายฝ่ายโปรเตสแตนต์ นิกาย ก่อตั้งโรงเรียนของตนเอง แต่ละกลุ่มที่ต้องการ และยังปรารถนา ที่ว่า การศึกษาจริยธรรมมีรากในความเชื่อนั้น ๆ หรือรหัส ศตวรรษที่ยี่สิบ ช่วงนี้เหมือนสายปั้นจั่นศตวรรษ และยี่สิบศตวรรษ ถูกปฏิกิริยาเติบโตกับศาสนาและความเชื่อในมิติจิตวิญญาณของมนุษย์ดำรงอยู่ ผู้นำทางปัญญาและการเขียนได้อย่างลึกซึ้งอิทธิพล โดยความคิดของธรรมชาตินิยมอังกฤษชาลส์ดาร์วิน นักปรัชญาการเมืองชาวเยอรมันคาร์ล Marx, neurologist ออสเตรีย และผู้ก่อตั้งของ psychoanalysis Sigmund Freud และเยอรมัน และกวีที่ Nietzsche ฟรีดริช และตีความเข้มงวดการเติบโตของแยกของหลักคำสอนของคริสตจักร และรัฐ แนวโน้มนี้เพิ่มขึ้นหลังจากสงครามโลกครั้งที่สอง และถูก intensified เพิ่มเติมจากสิ่งที่ปรากฏเป็น รอยขนาดใหญ่ในมติทางศีลธรรมของประเทศในช่วงปลาย 1960 ตั้งแต่สำหรับชาวอเมริกันจำนวนมาก รากแข็งแกร่งของสัจธรรมคุณธรรมอยู่ในความเชื่อทางศาสนาของพวกเขา นักการศึกษาและผู้อื่นเป็นระมัดระวังการใช้ในโรงเรียนการศึกษาจริยธรรม มาก ขึ้นนี้ได้ถือเป็น จังหวัดของครอบครัวและคริสตจักร ความบางเป็น proponents ของประถม "ไร้ค่า" ละเว้นความจริงที่ว่า จะไปสร้างโรงเรียนไร้ปัญหาจริยธรรม บทเรียน และ controversies ในช่วงไตรมาสสุดท้ายของศตวรรษที่ยี่สิบ เป็นหลายโรงเรียนพยายามไม่สนใจมิติทางศีลธรรมของอก สามสิ่งเกิดขึ้น: ผลสัมฤทธิ์คะแนนเริ่มลดลง เพิ่มขึ้น ปัญหาวินัยและลักษณะการทำงาน และเสียงขึ้นกล่าวหาโรงเรียนการสอนฆราวาส เป็นเวลาเดียวกัน นักการศึกษาได้ให้ที่อยู่ปัญหาคุณธรรมของนักเรียนโดยใช้วิธีที่สอง: ค่าชี้แจงและศึกษาคุณธรรมพัฒนารับรู้ ครั้งแรก ชี้แจงค่า อยู่บนทฤษฎีน้อยเหนือสมมติฐานว่า นักเรียนจำเป็นต้องเลือกระหว่างทางเลือกคุณธรรมและครูที่ปฏิบัติควรเบา ๆ การชี้แจงแทน indoctrinators คิดเฉพาะคุณธรรมหรือค่าตัวเลือก วิธีการนี้ แม้ว่าประสบการณ์อย่างกว้างขวาง มาภายใต้วิจารณ์ ต่าง ๆ ส่งเสริมคุณธรรม relativism ระหว่างนักเรียนด้วย ในขณะที่ปัจจุบันความน้อยความสนับสนุนชี้แจงค่า สารตกค้างของความเป็นครูกลางและ hesitance อย่างที่ประเด็นด้านจริยธรรมและคุณธรรมโดเมนยังคงอยู่ วิธีที่สอง ศีลธรรมพัฒนารับรู้ศึกษา sprang จากการทำงานของจิตวิทยาสวิสฌ็องปียาแฌ และได้เพิ่มเติมพัฒนา โดย Lawrence Kohlberg ตรงข้ามชี้แจงค่า พัฒนารับรู้คุณธรรมเป็นทฤษฎีและแสงในห้องเรียนใช้งานหนัก รูปแบบที่นิยมมากที่สุด Kohlberg posited 6 ขั้นตามลำดับพัฒนาคุณธรรม ซึ่งอาจสามารถให้บุคคล แต่ละขั้นตอนแสดงวิธีโดดเด่นบุคคลคิดเกี่ยวกับคุณธรรมสถานการณ์หรือปัญหา ครูจะให้ดึงดูดนักศึกษา จากอายุต้น และนักศึกษาในสนทนาปัญหาทางศีลธรรมและ dilemmas ในปีต่อมาของชีวิต Kohlberg ถูกกระตุ้นให้นักการศึกษาแปรสภาพโรงเรียน "เพียงชุมชน สภาพแวดล้อมภายในพัฒนาคุณธรรมระยะที่นักเรียนจะเร่ง การกลับมาของศึกษาอักขระ ในต้นทศวรรษ 1980 ท่ามกลางความกังวลเกี่ยวกับการแพร่หลายนักเรียนสำเร็จการศึกษาต่ำและลักษณะการทำงาน สรรหา rediscovered อักขระคำ การศึกษาคุณธรรมเป็นสีทางศาสนา ซึ่งทำให้หลายคนไม่สบายใจได้ อักขระกับการเน้นนิสัยดีขึ้น และกำจัดยากจนนิสัยหลงคอร์ดยอดนิยม และแบบดั้งเดิม อักขระคำมีรากภาษากรีก มาจากคำกริยา "ลิขิต" ดังนั้น อักขระพูดเพื่อการใช้งานของเครื่องหมายหรือสัญญาณ (เช่น นิสัยดี) ในตัวบุคคล การก่อตัวเริ่มต้นของนิสัยดีเป็นกัน acknowled

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพียงไม่กี่คนของทฤษฎีการศึกษาถือมุมมองว่าถ้าเพียง แต่โลกของผู้ใหญ่จะได้รับออกจากทางที่เด็กจะทำให้สุกเป็นคนรู้อย่างเต็มที่ นักคิดส่วนใหญ่ผู้ปฏิบัติงานด้านการศึกษาและผู้ปกครองได้รับทราบว่าเด็กที่เกิดมากำพร้าและต้องการการดูแลและคำแนะนำของผู้ใหญ่ที่เป็นวัยรุ่นของพวกเขาและมักจะเกิน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเด็กต้องเรียนรู้วิธีที่จะอยู่ในสังคมได้อย่างกลมกลืน อดีตพันธกิจของโรงเรียนที่ได้รับการพัฒนาในวัยหนุ่มสาวทั้งสองทางปัญญาและคุณธรรมศีลธรรม ห่วงใยคุณธรรมคุณธรรมเช่นความซื่อสัตย์ความรับผิดชอบและเคารพผู้อื่นเป็นโดเมนของการศึกษาทางศีลธรรม. การศึกษาคุณธรรมนั้นหมายถึงการช่วยให้เด็กได้รับความดีเหล่านั้นหรือนิสัยทางจริยธรรมที่จะช่วยให้พวกเขาทีมีชีวิตที่ดีและ ขณะเดียวกันเป็นผลผลิตที่เอื้อสมาชิกของชุมชนของพวกเขา ในมุมมองนี้การศึกษาทางศีลธรรมควรมีส่วนร่วมไม่เพียง แต่ให้กับนักเรียนที่เป็นบุคคล แต่ยังรวมถึงการทำงานร่วมกันทางสังคมของชุมชน ศีลธรรมคำที่มาจากรากภาษาละติน (มอส, โมเด็ม) และหมายถึงรหัสหรือประเพณีของผู้คน, กาวสังคมที่กำหนดว่าประชาชนควรจะอยู่ด้วยกัน. ประวัติย่อของคุณธรรมการศึกษาทุกชุมชนที่ยั่งยืนมีศีลธรรมและมันก็เป็น ความรับผิดชอบและความกังวลของผู้ใหญ่ที่จะปลูกฝังรหัสนี้ในหัวใจและความคิดของหนุ่ม ตั้งแต่การถือกำเนิดของการศึกษาผู้ใหญ่ได้คาดว่าโรงเรียนจะมีส่วนร่วมในทางบวกกับการศึกษาทางศีลธรรมของเด็ก เมื่อโรงเรียนร่วมกันครั้งแรกที่ถูกก่อตั้งขึ้นในโลกใหม่การศึกษาทางศีลธรรมเป็นกังวลสำคัญ นิวอิงแลนด์แบ๊ปทิเชื่อศีลธรรมอาศัยอยู่ในพระคัมภีร์ ดังนั้นจึงเป็นความจำเป็นที่เด็กได้รับการสอนการอ่านจึงมีการเข้าถึงภูมิปัญญาดิน เร็วเท่าที่ 1642 อาณานิคมของแมสซาชูเซตผ่านกฎหมายที่ต้องให้ความรู้แก่ผู้ปกครองที่บุตรหลานของตน ใน 1647 ที่มีชื่อเสียงเก่า Deluder ซาตานพระราชบัญญัติเข้มแข็งกฎหมาย ไม่มีความสามารถในการอ่านพระคัมภีร์เด็กจะเป็นเหยื่อให้กับดักของซาตาน. ยุคอาณานิคม ในฐานะที่เป็นโรงเรียนที่พบกระจายไปทั่วอาณานิคมการศึกษาทางศีลธรรมของเด็กที่ได้รับการถ่ายเพื่อรับ การศึกษาอย่างเป็นทางการมีความสำคัญอย่างชัดเจนทางศีลธรรมและศาสนา มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดก่อตั้งขึ้นเพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับการทำงานของพระสงฆ์ของพวกเขา คนที่แกะสลักจากสหรัฐอเมริกาจากพระมหากษัตริย์อังกฤษเสี่ยงโชคชะตาของพวกเขาและครอบครัวของเขาและชีวิตของพวกเขาที่มีการก่อจลาจลปลุกระดมของพวกเขา ส่วนใหญ่ของพวกเขาได้รับการศึกษาคลาสสิกในปรัชญาศาสนาและวิทยาศาสตร์ทางการเมืองเพื่อให้พวกเขาได้เรียนรู้ว่าประวัติของนักคิดที่ดีที่จัดขึ้นในเรื่องการปกครองระบอบประชาธิปไตยในระดับต่ำ พวกเขารู้ว่าประชาธิปไตยที่มีอยู่ภายในตัวเองเมล็ดพันธุ์แห่งการทำลายล้างของตัวเองและอาจจะแย่ลง mobocracy กับหลายล่าน้อยและกับผู้นำทางการเมืองแกว่งเท้าหาเสี้ยนหิวพลเมืองสำหรับขนมปังและนาน งานเขียนของผู้ก่อตั้ง ', โดยเฉพาะอย่างยิ่งของโทมัสเจฟเฟอร์สัน, เจมส์เมดิสัน, จอห์นและอบิเกลอดัมส์และเบนจามินแฟรงคลินที่เต็มไปด้วยค่อนขอดว่าประเทศใหม่ของพวกเขาทำให้การศึกษามีความสำคัญสูง ในขณะที่ผู้นำต้นเห็นด้วยเหตุผลทางเศรษฐกิจสำหรับการเรียนการสอนมากขึ้นและอีกต่อไปพวกเขาเชื่อว่ารูปแบบของรัฐบาลที่พวกเขาได้รับการใช้เป็นที่หัวใจศีลธรรมที่มีขนาดกะทัดรัดในหมู่คน. ศตวรรษที่สิบเก้า ในฐานะที่เป็นสาธารณรัฐหนุ่มเอารูปร่าง, การศึกษาได้รับการเลื่อนด้วยเหตุผลทั้งทางโลกและทางศีลธรรม ใน 1832 เวลาเมื่อบางส่วนของพ่อยังมีชีวิตอยู่, อับราฮัมลินคอล์นเขียนในประกาศทางการเมืองของเขาเป็นครั้งแรก (มีนาคม 9,1832), "ฉันต้องการที่จะเห็นเวลาที่ศึกษาและโดยวิธีของคุณธรรมความสุขุม, องค์กรและอุตสาหกรรมจะกลายเป็นทั่วไปมากขึ้นกว่าในปัจจุบัน. " ฮอเรซแมนน์แชมป์ศตวรรษที่สิบเก้าของโรงเรียนทั่วไปที่แรงสนับสนุนเพื่อการศึกษาทางศีลธรรม เขาและลูกน้องของเขากังวลโดยมึนเมาอย่างกว้างขวางอาชญากรรมและความยากจนในช่วงระยะเวลาแจ็คที่พวกเขาอาศัยอยู่ จากความกังวลที่มากเกินไปเป็นคลื่นของผู้อพยพน้ำท่วมเข้ามาในเมืองที่ไม่ได้เตรียมตัวไว้สำหรับการใช้ชีวิตในเมืองและไม่ได้เตรียมตัวไว้โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่จะมีส่วนร่วมในชีวิตของพลเมืองในระบอบประชาธิปไตย แมนน์และผู้สนับสนุนของเขาเห็นโรงเรียนของรัฐฟรีเป็นเชื้อทางจริยธรรมของสังคม ในปี 1849 ในรายงานที่สิบสองและครั้งสุดท้ายของเขาไปยังคณะกรรมการการศึกษาแมสซาชูเซตเขาเขียนว่าถ้าเด็กอายุ 4-16 ได้ประสบการณ์ "ที่มีอิทธิพลต่อการยกระดับของโรงเรียนที่ดีโฮสต์มืดของความชั่วร้ายและอาชญากรรมส่วนตัวสาธารณะซึ่งตอนนี้ทำให้เคืองแค้นความสงบภายในประเทศ และคราบอารยธรรมอายุอาจจะใน 99 กรณีในทุก ๆ 100 ถูกเนรเทศจากโลก "(พี. 96). ในศตวรรษที่สิบเก้าครูได้รับการว่าจ้างและการฝึกอบรมที่มีความคาดหวังที่ชัดเจนว่าพวกเขาจะก้าวไปสู่การปฏิบัติภารกิจทางศีลธรรม ของโรงเรียนและเข้าร่วมกับตัวละครก่อ วรรณกรรมชีวประวัติและประวัติศาสตร์ได้รับการสอนด้วยความตั้งใจที่ชัดเจนของเด็กเอยกับมาตรฐานทางศีลธรรมสูงและตัวอย่างที่ดีเพื่อเป็นแนวทางในชีวิตของพวกเขา นักศึกษาหัวสมุดลอกเสนอความคิดทางศีลธรรมสูง: "คนพาลเป็นสหายอันตรายเสมอ" และ "สรรเสริญดังนี้ออกแรง." ตำราที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในช่วงศตวรรษที่ยี่สิบเก้าและต้นอ่าน McGuffey มีชื่อเสียงซึ่งเป็นที่เต็มไปด้วยเรื่องราวทางศีลธรรมรุกเร้าและบทเรียน ในช่วงระยะเวลาของการวิวัฒนาการของเราเป็นประเทศนี้การศึกษาทางศีลธรรมก็ลึกลงไปในผ้ามากของโรงเรียนของเรา. มี แต่อย่างอื่นในโครงสร้างของการศึกษาทางศีลธรรมที่ทำให้มันกลายเป็นปัญหา: ศาสนา ในประเทศสหรัฐอเมริกาในขณะที่กลุ่มของอาณานิคมและต่อมาเป็นประเทศใหม่ที่โดดเด่นครอบงำศาสนาเป็นโปรเตสแตนต์ ในขณะที่ไม่ประสบความสำเร็จเท่าที่ในช่วงยุคที่เคร่งครัดในพระคัมภีร์คิงเจมส์ก็ยังคงเป็นแก่นของสหรัฐในโรงเรียนของรัฐ รากของศีลธรรมถูกมองว่าเป็นที่อาศัยอยู่ที่นั่น แต่เป็นคลื่นของผู้อพยพจากไอร์แลนด์เยอรมนีและอิตาลีมาถึงประเทศจากช่วงกลางศตวรรษที่สิบเก้าไปข้างหน้าเสียงแพนโปรเตสแตนต์และดั้งเดิมของโรงเรียนมาอยู่ภายใต้การตรวจสอบข้อเท็จจริงและปฏิกิริยาที่ตั้งอยู่ใน. กังวลว่าเด็กของพวกเขาจะ หย่านมจากความศรัทธาของตนคาทอลิกพัฒนาระบบโรงเรียนของตัวเอง ต่อมาในศตวรรษที่ยี่สิบกลุ่มศาสนาอื่น ๆ เช่นชาวยิวมุสลิมและแม้แต่นิกายโปรเตสแตนต์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในโรงเรียนของตัวเอง แต่ละกลุ่มที่ต้องการและยังคงต้องการที่ศึกษาจริยธรรมของตนได้รับการรากในความเชื่อของแต่ละหรือรหัส. ศตวรรษที่ยี่สิบ ในช่วงปลายศตวรรษที่สิบเก้าเดียวกันนี้และช่วงเวลาศตวรรษที่ยี่สิบก็ยังมีปฏิกิริยาต่อการเจริญเติบโตของศาสนาและความเชื่อในมิติทางจิตวิญญาณของการดำรงอยู่ของมนุษย์ ผู้นำทางปัญญาและนักเขียนที่ได้รับอิทธิพลจากความคิดของนักธรรมชาติวิทยาภาษาอังกฤษชาร์ลส์ดาร์วิน, ปรัชญาการเมืองเยอรมันคาร์ลมาร์กซ์นักประสาทวิทยาออสเตรียและผู้ก่อตั้งของจิตวิเคราะห์ Sigmund Freud และนักปรัชญาชาวเยอรมันและกวีฟรีดริชนิทและการตีความที่เข้มงวดเพิ่มขึ้นของ การแยกของคริสตจักรและคำสอนของรัฐ แนวโน้มนี้เพิ่มขึ้นหลังจากสงครามโลกครั้งที่สองและได้ทวีความรุนแรงมากขึ้นโดยสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นรอยแตกขนาดใหญ่ในฉันทามติทางศีลธรรมของประเทศในช่วงปลายทศวรรษที่ 1960 ตั้งแต่สำหรับชาวอเมริกันจำนวนมากดังนั้นรากที่แข็งแกร่งของความจริงทางศีลธรรมอยู่ในความเชื่อทางศาสนาการศึกษาและอื่น ๆ กลายเป็นระวังการใช้โรงเรียนเพื่อการศึกษาทางศีลธรรม เพิ่มมากขึ้นนี้ก็เห็นจะเป็นจังหวัดของครอบครัวและคริสตจักร การศึกษาบางคนกลายเป็นผู้เสนอของ "ค่าฟรี" การศึกษาไม่สนใจข้อเท็จจริงที่ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะสร้างโรงเรียนไร้จริยธรรมบทเรียนและการถกเถียง. ในช่วงไตรมาสสุดท้ายของศตวรรษที่ยี่สิบขณะที่หลายโรงเรียนพยายามที่จะไม่สนใจศีลธรรม มิติของการศึกษา, สามสิ่งที่เกิดขึ้น: คะแนนผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนเริ่มลดลงวินัยและปัญหาพฤติกรรมที่เพิ่มขึ้นและเสียงถูกยกกล่าวหาโรงเรียนสอนมนุษยโลก เป็นเวลาเดียวกันที่การศึกษาได้รับการสนับสนุนที่จะอยู่ในความกังวลเชิงจริยธรรมของนักเรียนโดยใช้สองวิธี:. ค่าชี้แจงและองค์ความรู้การศึกษาการพัฒนาคุณธรรมแรกค่าชี้แจงวางอยู่บนทฤษฎีเล็ก ๆ น้อย ๆ อื่น ๆ นอกเหนือจากสมมติฐานที่ว่านักเรียนต้องปฏิบัติในหมู่เลือกทางเลือกทางศีลธรรมและ ว่าครูควรจะเป็นผู้อำนวยความสะดวกของกระบวนการชี้แจงมากกว่า indoctrinators ของความคิดทางศีลธรรมหรือทางเลือกที่คุ้มค่า วิธีการนี้แม้ว่าจะได้รับการฝึกฝนอย่างกว้างขวางมาภายใต้การวิจารณ์ที่แข็งแกร่งสำหรับเหนือสิ่งอื่นใดการส่งเสริมคุณธรรม relativism ในหมู่นักเรียน ในขณะที่การศึกษาในปัจจุบันไม่กี่อย่างมั่นใจชี้แจงสนับสนุนค่าสารตกค้างของความเป็นกลางของครูและ hesitance แข็งขันแก้ไขปัญหาจริยธรรมและยังคงมีอยู่โดเมนศีลธรรม. วิธีที่สององค์ความรู้การศึกษาทางศีลธรรมพัฒนาการผุดจากการทำงานของนักจิตวิทยาชาวสวิสฌองเพียเจต์และได้รับการพัฒนาต่อไป โดยลอเรนโคลเบิร์ก ในทางตรงกันข้ามกับการชี้แจงค่าพัฒนาคุณธรรมความรู้ความเข้าใจที่มีน้ำหนักมากในทฤษฎีและแสงกับการใช้งานในห้องเรียน ในรูปแบบที่นิยมมากที่สุดของโคลเบิร์ก posited หกขั้นตอนตามลำดับของการพัฒนาคุณธรรมซึ่งอาจบุคคลสามารถบรรลุ แต่ละขั้นตอนแสดงให้เห็นถึงวิธีการที่โดดเด่นของแต่ละคนคิดเกี่ยวกับสถานการณ์ทางศีลธรรมหรือปัญหา ครูได้รับการสนับสนุนให้นักเรียนตั้งแต่อายุและตลอดการศึกษาของพวกเขาในการอภิปรายในประเด็นทางศีลธรรมและอุปสรรค ในปีถัดมาในชีวิตของเขา, โคลเบิร์กได้รับการกระตุ้นให้นักการศึกษาที่จะเปลี่ยนโรงเรียนของพวกเขาเป็น "เพียงชุมชน" สภาพแวดล้อมภายในที่นักเรียนขั้นตอนการพัฒนาคุณธรรมจะเร่ง. การกลับมาของการศึกษาตัวละครในช่วงต้นปี 1980 ท่ามกลางความกังวลอย่างกว้างขวางกว่านักเรียน ความสำเร็จทางวิชาการที่น่าสงสารและพฤติกรรมการศึกษาค้นพบตัวอักษรคำว่า การศึกษาคุณธรรมมีสีทางศาสนาซึ่งทำให้หลายคนไม่สบายใจ ตัวละครที่มีความสำคัญกับการสร้างนิสัยที่ดีและกำจัดนิสัยที่ไม่ดีตีคอร์ดที่นิยมและแบบดั้งเดิม ตัวอักษรคำที่มีรากภาษากรีกมาจากคำกริยา "ที่จะแกะสลัก." ดังนั้นตัวละครที่พูดถึงกระบวนการทำงานของการทำเครื่องหมายหรือสัญญาณ (เช่นนิสัยดี) ในวันของคนคนหนึ่ง การก่อตัวเริ่มต้นของการมีนิสัยดีเป็น acknowled กันอย่างแพร่หลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพียงหยิบของทฤษฎีการศึกษาถือดูว่าถ้าผู้ใหญ่จะออกไปทางเด็กจะสุกเป็นอย่างเต็มที่ทุกคน นักคิดส่วนใหญ่ประกอบการศึกษา และผู้ปกครองทราบว่าเด็กแรกเกิดฆาตกรรม และต้องการการดูแลและคำแนะนำของผู้ใหญ่ในวัยรุ่นของพวกเขาและมักจะเกิน มากขึ้นโดยเฉพาะเด็กต้องเรียนรู้การอยู่ร่วมกันในสังคม ในอดีต พันธกิจของโรงเรียนได้รับการพัฒนาในเด็กทั้งทางปัญญาและคุณธรรมจริยธรรม คำนึงถึงคุณธรรมจริยธรรม เช่น ความซื่อสัตย์ ความรับผิดชอบ และเคารพผู้อื่น เป็นโดเมนของการศึกษา คุณธรรม จริยธรรม การศึกษาแล้ว

, ,หมายถึงการช่วยให้เด็กได้รับเหล่านั้นหรือพฤติกรรมจริยธรรมคุณธรรมที่จะช่วยให้พวกเขาเป็นรายบุคคลมีชีวิตที่ดีและในเวลาเดียวกันเป็นประสิทธิผล สมาชิกร่วมของชุมชน ในมุมมองนี้ การศึกษา จริยธรรม ควรสนับสนุนไม่เพียง แต่ให้นักเรียนเป็นบุคคล แต่ยังเพื่อการติดต่อกันทางสังคมของชุมชน คำว่าจริยธรรมมาจากภาษาละติน ( มอส ราก ,มอริส ) และ หมายถึง รหัส หรือขนบธรรมเนียมของผู้คน สังคม กาวที่กำหนดว่า บุคคลควรอยู่ด้วยกัน

ประวัติโดยย่อของจริยศึกษา

ทุกชุมชนที่ยั่งยืน มีจริยธรรม และมีความรับผิดชอบ และความห่วงใยของผู้ใหญ่ปลูกฝังรหัสนี้ในจิตใจของเด็ก ตั้งแต่การถือกำเนิดของโรงเรียนผู้ใหญ่คาดว่าโรงเรียนจะช่วยบวกกับการศึกษาจริยธรรมของเด็ก เมื่อแรกก่อตั้งโรงเรียนทั่วไปในโลกใหม่ การศึกษา จริยธรรม เป็นความกังวลหลัก นิวอิงแลนด์เพียวริตันเชื่อว่าจริยธรรมรหัสอยู่ในคัมภีร์ ดังนั้นจึงจำเป็นที่เด็กถูกสอนให้อ่าน จึงมีการต่อลงดินของปัญญาเป็นต้นในอาณานิคมแมสซาชูเซตผ่านกฎหมายที่ต้องการให้ผู้ปกครองเพื่อให้การศึกษาแก่บุตรหลานของตน ในจากทำที่มีชื่อเสียงเก่า deluder ซาตานมีกฎหมาย โดยไม่มีความสามารถที่จะอ่านพระคัมภีร์ เด็กจะเป็นเหยื่อเพื่อกับดักของซาตาน

ยุคอาณานิคม เป็นโรงเรียนสามัญทั่วแผ่อาณานิคมการศึกษา คุณธรรม จริยธรรม ของเด็กถูกมองข้ามการศึกษามีคุณธรรม จริยธรรม และศาสนา อย่างโดดเด่น เน้น ฮาร์วาร์ดวิทยาลัยก่อตั้งขึ้นเพื่อเตรียมพระสงฆ์เพื่องานของพวกเขา ชายผู้ที่แกะสลักจากสหรัฐอเมริกาจากพระมหากษัตริย์อังกฤษเสี่ยงโชคชะตาของตนเอง ครอบครัว และชีวิตของพวกเขากับกบฏ ซึ่งก่อความไม่สงบของตน ส่วนใหญ่ของพวกเขาเป็นคลาสสิกศึกษาในปรัชญา ศาสนา และวิทยาศาสตร์การเมืองเพื่อให้พวกเขาได้เรียนรู้ว่านักคิดที่ยิ่งใหญ่ของประวัติศาสตร์ที่จัดขึ้นประชาธิปไตยในเหตุน้อย พวกเขารู้ว่าประชาธิปไตยที่มีอยู่ภายในตัวเอง เมล็ดแห่งการทำลายตนเอง และอาจกลายเป็นการมอบอ ระซีมีหลายที่วนเวียนในไม่กี่และผู้นำทางการเมืองของประชาชนสนับสนุนพวกหิวขนมปังและนาน ผู้ก่อตั้งงานเขียน โดยเฉพาะผู้ที่ โทมัส เจฟเฟอร์สัน เจมส์ เมดิสันจอห์นและอบิเกล อดัมส์ และ เบนจามิน แฟรงคลิน เต็มไปด้วย admonitions ที่ประเทศใหม่ ให้ระดับความสำคัญสูง ในขณะที่ผู้นำต้นเห็นเหตุผลทางเศรษฐกิจมากขึ้น และอีกตนก็เชื่อว่ารูปแบบของรัฐบาลที่พวกเขาใช้อยู่ที่หัวใจ , จริยธรรมกะทัดรัดในหมู่ประชาชน .

ศตวรรษที่สิบเก้า . เป็นสาธารณรัฐ ยังได้รูปร่าง