Methods used for identification of

Methods used for identification of species of origin of
raw meat include sensory analysis, anatomical
differences, histological differentiation of the hair that
may possibly exist in the meat, properties of tissue fat,
and level of glycogen in muscle tissue, as well as
electrophoresis and DNA hybridization (1-4). Most of
these methods have been reported to have limitations in
use due to problems in specificity (i.e. sensory analysis,
glycogen level, histological differentiation, properties of
tissue fat, and immunological methods), complexity (i.e.
electrophoresis and DNA hybridization), high cost (i.e.
DNA hybridization), and some requirements for baseline data about the differences in protein compositions (i.e.
isoelectrofocusing) (5-7). There is a need for the
development of a more accurate, fast, and easy-to-use
method due to the limitations of the existing methods
mentioned above (5).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิธีใช้สำหรับการระบุพันธุ์ของต้นกำเนิดของเนื้อสัตว์ดิบรวมถึงการวิเคราะห์ทางประสาทสัมผัส กายวิภาคส่วนต่าง สร้างความแตกต่างสรีรวิทยาของผมที่อาจจะมีอยู่ในเนื้อ คุณสมบัติของเนื้อเยื่อไขมันและระดับของไกลโคเจนในกล้ามเนื้อ เช่นเป็นelectrophoresis และ DNA hybridization (1-4) ส่วนใหญ่มีการรายงานวิธีการเหล่านี้จะมีข้อจำกัดในใช้เนื่องจากปัญหาใน specificity (เช่นวิเคราะห์ทางประสาทสัมผัสระดับไกลโคเจน สร้างความแตกต่างที่สรีรวิทยา คุณสมบัติของเนื้อเยื่อไขมัน และระเบียบวิธี), ความซับซ้อน (เช่นelectrophoresis และ DNA hybridization), สูง (เช่นต้นทุนDNA hybridization), และบางข้อกำหนดสำหรับข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับความแตกต่างในโปรตีนองค์พิเศษisoelectrofocusing) (5-7) จำเป็นต้องมีการพัฒนาความถูกต้องมากขึ้น รวดเร็ว และง่ายต่อการใช้วิธีการเนื่องจากข้อจำกัดของวิธีการที่มีอยู่ดังกล่าวข้างต้น (5)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีการที่ใช้ในการจำแนกสายพันธุ์ของต้นกำเนิดของ
เนื้อดิบรวมถึงการวิเคราะห์ทางประสาทสัมผัสทางกายวิภาค
แตกต่างของความแตกต่างทางเนื้อเยื่อของผมที่
อาจจะมีอยู่ในเนื้อสัตว์, คุณสมบัติของไขมันเนื้อเยื่อ
และระดับของไกลโคเจนในกล้ามเนื้อเช่นเดียวกับ
อิและดีเอ็นเอ ไฮบริด (1-4) ส่วนใหญ่ของ
วิธีการเหล่านี้ได้รับรายงานว่าจะมีข้อ จำกัด ใน
การใช้งานเนื่องจากปัญหาในความจำเพาะ (เช่นการวิเคราะห์ทางประสาทสัมผัส
ระดับไกลโคเจนแตกต่างเนื้อเยื่อคุณสมบัติของ
เนื้อเยื่อไขมันและวิธีภูมิคุ้มกัน), ความซับซ้อน (เช่น
electrophoresis และดีเอ็นเอ), ค่าใช้จ่ายสูง ( เช่น
ดีเอ็นเอ) และความต้องการบางอย่างสำหรับข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับความแตกต่างในองค์ประกอบโปรตีน (เช่น
isoelectrofocusing) (5-7) มีความจำเป็นในการมี
การพัฒนาที่ถูกต้องมากขึ้นอย่างรวดเร็วและง่ายต่อการใช้
วิธีการอันเนื่องมาจากข้อ จำกัด ของวิธีการที่มีอยู่
ดังกล่าวข้างต้น (5)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิธีการที่ใช้เพื่อจำแนกชนิดของแหล่งกำเนิดของ
เนื้อดิบรวมถึงการวิเคราะห์ทางประสาทสัมผัส ความแตกต่างของลักษณะทางกายวิภาคศาสตร์

ผมที่อาจมีอยู่ในเนื้อสัตว์ คุณสมบัติของเนื้อเยื่อไขมัน
และระดับไกลโคเจนในกล้ามเนื้อ ตลอดจนวิธี DNA hybridization
( 1-4 ) ที่สุดของวิธีการเหล่านี้ได้รับการรายงานว่า

มีข้อจํากัดในใช้เนื่องจากปัญหาเฉพาะเจาะจง ( เช่นการเพิ่มระดับจากการวิเคราะห์
, ความแตกต่าง , คุณสมบัติของ
เนื้อเยื่อไขมันและประยุกต์ใช้วิธีการ ) ความซับซ้อน ( เช่น
วิธี DNA hybridization ) , ค่าใช้จ่ายสูง ( เช่น
( ดีเอ็นเอ ) และบางส่วนของข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับความแตกต่างในองค์ประกอบโปรตีน ( เช่น
isoelectrofocusing ) ( 5-7 ) ต้องมี
การพัฒนาที่ถูกต้อง รวดเร็ว และง่ายต่อการใช้วิธีการ
เนื่องจากข้อจำกัดของวิธีการเดิม
ดังกล่าวข้างต้น ( 5 )