Introduction Rough estimates by the

Introduction Rough estimates by the Food and Agricultural Organization ofthe United Nations show that one-third of the food produced world-wide is wasted along the supply chain (Gustavsson et al., 2011).Apart from the moral issue of throwing away edible food items when people elsewhere are starving (Stuart, 2009), this is also asso-ciated with unnecessary use of natural resources (Nellemann et al.,2009) and loss of monetary value (Ventour, 2008). This loss of food is a problem along the whole food supply chain, but since more value in terms of money and resources is added for every step in the food supply chain, waste is more costly as the chain progresses. If food is wasted at the end of the supply chain, more sub-processes will have been in vain and the losses will therefore be larger than if the same food had been wasted at the beginning of the process(Eriksson and Strid, 2013).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำหยาบประเมิน โดยองค์การอาหารและเกษตรองค์กรของสหประชาชาติแสดงว่า หนึ่งในสามของการผลิตอาหารโลกจะสูญเสียไปตามห่วงโซ่อุปทาน (Gustavsson et al., 2011) นอกจากปัญหาทางศีลธรรมของการทิ้งสินค้าอาหารกินเมื่อคนอื่นกำลังอดอยาก (Stuart, 2009), อยู่ยัง asso-ciated ไม่จำเป็นการใช้ทรัพยากรธรรมชาติ (Nellemann et al., 2009) และขาดทุนค่าเงิน (Ventour, 2008) นี้สูญเสียอาหารปัญหา ตลอดห่วงโซ่อุปทานอาหารทั้งหมด แต่เนื่อง จากค่าในด้านการเงิน และทรัพยากรจะถูกเพิ่มสำหรับทุกขั้นตอนในห่วงโซ่อุปทาน อาหารขยะเป็นค่าใช้จ่ายเพิ่มเติมเป็นยะโซ่ ถ้าอาหารจะสูญเสียที่สุดของห่วงโซ่อุปทาน กระบวนการย่อยอื่น ๆ จะได้สู้ และการสูญเสียดังนั้นจะมากกว่าถ้าอาหารเดียวกันมีเด็กกำพร้าที่จุดเริ่มต้นของกระบวนการ (วงการเกมและ Strid, 2013)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความรู้เบื้องต้นประมาณการหยาบโดยองค์การอาหารและการเกษตรแห่งสหประชาชาติ ofthe แสดงให้เห็นว่าหนึ่งในสามของอาหารที่ผลิตทั่วโลกจะสูญเสียตามห่วงโซ่อุปทาน (Gustavsson et al., 2011) .Apart จากปัญหาทางศีลธรรมของทิ้งรายการอาหารที่กินได้ เมื่อมีคนอื่น ๆ ที่กำลังจะอดตาย (จวร์ต 2009) นี้ยังร-ciated กับการใช้งานที่ไม่จำเป็นของทรัพยากรทางธรรมชาติ (Nellemann et al., 2009) และการสูญเสียของค่าเงิน (Ventour 2008) การสูญเสียของอาหารปัญหานี้เป็นปัญหาตามห่วงโซ่อาหารทั้งหมด แต่เนื่องจากค่ามากขึ้นในแง่ของเงินและทรัพยากรที่จะถูกเพิ่มสำหรับขั้นตอนในห่วงโซ่อุปทานอาหารที่ทุกคนเสียค่าใช้จ่ายมากขึ้นตามห่วงโซ่ดำเนิน ถ้าอาหารจะสูญเสียในตอนท้ายของห่วงโซ่อุปทานกระบวนการย่อยมากขึ้นจะได้รับในไร้สาระและการสูญเสียจึงจะมีขนาดใหญ่กว่าถ้าอาหารเดียวกันได้รับการสูญเสียที่จุดเริ่มต้นของกระบวนการ (Eriksson และ Strid 2013)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การประมาณการคร่าวๆ โดยองค์การอาหารและเกษตรของสหประชาชาติแสดงให้เห็นว่าหนึ่งในสามของอาหารที่ผลิตทั่วโลกจะเสียตลอดห่วงโซ่อุปทาน ( gustavsson et al . , 2011 ) นอกจากปัญหาศีลธรรมของทิ้งรายการอาหารที่กินได้เมื่อบุคคลอื่นจะหิว ( Stuart , 2009 )นี้ยังเป็น รศ ciated ที่มีการใช้ที่ไม่จำเป็นของทรัพยากรธรรมชาติ ( nellemann et al . , 2009 ) และการสูญเสียของค่าเงิน ( ventour , 2008 ) นี้การสูญเสียอาหารเป็นปัญหาตามห่วงโซ่อาหารทั้งหมด แต่เนื่องจากค่ามากขึ้นในแง่ของเงินและทรัพยากรเพิ่ม ทุกขั้นตอนในการจัดหาอาหารโซ่ เสียค่าใช้จ่ายเพิ่มเติมเป็นโซ่ที่ถ้าอาหารที่สูญเสียที่ส่วนท้ายของห่วงโซ่อุปทาน กระบวนการย่อยจะสูญเปล่า และขาดทุน จึงมีขนาดใหญ่กว่าถ้าอาหารเดียวกันได้รับการเสียเวลาที่จุดเริ่มต้นของกระบวนการ ริคสัน และ strid 2013 )