In this section, we summarize a few

In this section, we summarize a few key elements of our perspective on discretion in conservatism. At the outset, it is important to bear in mind that conservative accounting primarily manifests in the timely recording of bad news based on estimations of future cash flows that are not necessarily verifiable, for example via asset write-downs. Consequently, it provides managers with significant scope for discretion. This discretion can potentially serve one of two purposes. Managers can use the discretion available to them to form their own appropriate assessments about the need for asset write-downs and the appropriate magnitudes thereof. However, since such asset write-downs are often essentially admissions of failure to extract value out of past investments, managers can also have opportunistic motives to exploit their discretion to delay recording write-downs.
External parties including stakeholders to the firm as well as academic researchers do not observe the fair values of specific assets on which managers base their write-down decisions. Consequently, they have to form their own yardsticks to judge the propriety of conservative accounting choices that influence reported earnings. At the firm level, earnings capture the net effect of various accounting decisions. Since earnings essentially represent changes in book value under some simplifying assumptions (clean surplus and no equity issues), a natural candidate for a benchmark to assess the propriety of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในส่วนนี้ เราสรุปองค์ประกอบที่สำคัญบางอย่างของมุมมองของเราในการพิจารณาในอนุรักษนิยม แรก มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะทราบว่า บัญชีอนุรักษ์หลักปรากฏในการบันทึกเวลาของข่าวร้ายอิงประมาณกระแสเงินสดในอนาคตที่ไม่จำเป็นต้องตรวจสอบได้ เช่นผ่านทางการลดค่าของสินทรัพย์ ดังนั้น จะให้จัดการกับขอบเขตที่สำคัญสำหรับการพิจารณา พิจารณานี้อาจทำหน้าที่สองประการอย่างใดอย่างหนึ่ง ผู้จัดการสามารถใช้ดุลพินิจมีแบบประเมินตนเองที่เหมาะสมเกี่ยวกับความต้องการลดค่าของสินทรัพย์และ magnitudes เหมาะสมดังกล่าว อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการลดค่าสินทรัพย์ดังกล่าวมักศึกษาหลักของความล้มเหลวในการดึงค่าจากเงินลงทุนที่ผ่านมา ผู้จัดการยังได้เป้าหมายโอกาสในการใช้ดุลยพินิจของการบันทึกลดบุคคลภายนอกรวมทั้งมีส่วนได้เสียกับบริษัท รวมทั้งศึกษานักวิจัยปฏิบัติตามมูลค่ายุติธรรมของสินทรัพย์ที่เฉพาะเจาะจงซึ่งผู้จัดการฐานตัดสินใจลดค่า ดังนั้น พวกเขามีเพื่อตน yardsticks วิพากษ์คัดค้านต่อธรรมเนียมปฏิบัติของอนุรักษ์บัญชีที่มีผลต่อกำไรที่รายงาน ในระดับบริษัท กำไรจับผลสุทธิของบัญชีต่าง ๆ เนื่องจากรายได้เป็นหลักแสดงถึง การเปลี่ยนแปลงในมูลค่าภายใต้สมมติฐานบาง simplifying (ส่วนเกินที่สะอาดและไม่มีปัญหาหุ้น), ผู้สมัครธรรมชาติสำหรับเป็นมาตรฐานในการประเมินการคัดค้านต่อธรรมเนียมปฏิบัติของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในส่วนนี้เราสรุปองค์ประกอบสำคัญบางมุมมองของเราในการใช้ดุลยพินิจในการอนุรักษ์ ในตอนแรกมันเป็นสิ่งสำคัญที่จะจำไว้ว่าบัญชีแบบอนุรักษ์นิยมหลักที่ปรากฏในการบันทึกเวลาที่เหมาะสมของข่าวร้ายขึ้นอยู่กับการประมาณการกระแสเงินสดในอนาคตที่ไม่จำเป็นต้องตรวจสอบได้เช่นผ่านสินทรัพย์เขียนดาวน์ ดังนั้นจึงให้ผู้จัดการที่มีขอบเขตอย่างมีนัยสำคัญสำหรับการพิจารณา ดุลพินิจนี้อาจจะสามารถทำหน้าที่เป็นหนึ่งในสองวัตถุประสงค์ ผู้จัดการสามารถใช้ดุลยพินิจที่มีให้ในรูปแบบการประเมินความเหมาะสมของตัวเองเกี่ยวกับความจำเป็นสำหรับเนื้อหาเขียนดาวน์และขนาดที่เหมาะสมดังกล่าว อย่างไรก็ตามเนื่องจากสินทรัพย์ดังกล่าวเขียนดาวน์มักจะเป็นหลักการรับสมัครของความล้มเหลวในการดึงค่าจากการลงทุนที่ผ่านมาผู้จัดการสามารถยังมีแรงจูงใจที่ฉวยโอกาสที่จะใช้ประโยชน์ดุลยพินิจของพวกเขาที่จะชะลอการบันทึกเขียนดาวน์
บุคคลภายนอกรวมทั้งผู้มีส่วนได้เสียกับ บริษัท เช่นเดียวกับนักวิชาการ นักวิจัยไม่ได้สังเกตมูลค่ายุติธรรมของสินทรัพย์ที่เฉพาะเจาะจงในที่ผู้จัดการการตัดสินใจเขียนลงของพวกเขา ดังนั้นพวกเขามีในรูปแบบ ในระดับ บริษัท รายได้จับผลสุทธิของการตัดสินใจการบัญชีต่างๆ เนื่องจากรายได้หลักแสดงถึงการเปลี่ยนแปลงในมูลค่าตามบัญชีภายใต้สมมติฐานง่ายบางคน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในส่วนนี้เราสรุปองค์ประกอบสําคัญบางประการของมุมมองของเรากับดุลยพินิจในความระมัดระวัง . เริ่มแรก , มันเป็นสิ่งสำคัญที่ต้องจำไว้ว่าบัญชีอนุลักษณ์หลักปรากฏในบันทึกทันเวลาของข่าวร้ายตามประมาณการของกระแสเงินสดในอนาคตที่ไม่จําเป็นต้องตรวจสอบได้ เช่นผ่านทางสินทรัพย์ เขียนลง จากนั้นก็ให้ผู้จัดการกับขอบเขตการใช้ดุลยพินิจ ดุลยพินิจนี้สามารถให้บริการอย่างใดอย่างหนึ่งวัตถุประสงค์ ผู้จัดการสามารถใช้ดุลยพินิจของพวกเขาในรูปแบบของพวกเขาเองที่เหมาะสม การประเมินเกี่ยวกับความต้องการสินทรัพย์เขียนดาวน์และขนาดที่เหมาะสมของมัน อย่างไรก็ตาม เนื่องจากสินทรัพย์ดังกล่าวเขียนลงมักจะเป็นหลักการรับสมัครของความล้มเหลวเพื่อสกัดคุณค่าจากการลงทุนที่ผ่านมา ผู้จัดการยังได้ฉวยโอกาสแรงจูงใจเพื่อใช้ประโยชน์จากดุลพินิจของตน การบันทึก เขียนลงบุคคลภายนอก รวมทั้งผู้มีส่วนได้เสียต่อบริษัท ตลอดจนนักวิชาการ นักวิจัยไม่สังเกตมูลค่ายุติธรรมของสินทรัพย์ที่เฉพาะเจาะจงซึ่งผู้จัดการฐานของพวกเขาเขียนลงในการตัดสินใจ จึงมีรูปแบบ yardsticks ของตัวเองตัดสินความเหมาะสมของอนุลักษณ์บัญชีตัวเลือกที่มีรายงานรายได้ ในระดับที่ บริษัท กำไร จับ ผลสุทธิของการตัดสินใจของบัญชีต่าง ๆ เนื่องจากรายได้หลักของการเปลี่ยนแปลงในมูลค่าในลการสมมติฐาน ( ทำความสะอาดส่วนเกินและปัญหาไม่มีหุ้น ) , ผู้สมัครจากมาตรฐานเพื่อประเมินความเหมาะสมของ