him stop. There was blood on the ha

him stop. There was blood on the handle of his door. He looked at his own hand. It was quite clean. Then he remembered that the door of his room had been open when he came down from his study, and that he had not touched the handle at all. He went straight into his bedroom, his face quite calm — perhaps a little more determined than usual .. . He looked at the bed. There was a pool of blood, and the sheet was torn. He had not noticed this when he had been in the room before. The other side of the bed looked as if someone had been lying on it. Then he seemed to hear a low voice say, 'Help me! — Kemp!' But Dr Kemp did not believe in 'voices'. He stood staring at the sheets. Was it really a voice? He looked around him again, and noticed nothing. But he clearly heard something move across the room. A strange feeling came over him. He closed the door of the room and came forward. Suddenly, with a shock, he saw a bloody bandage hanging in the air between him and the bed. He stared at it in surprise. It was an empty bandage — a bandage properly tied, but quite empty. He would have moved forward to take hold of it, but a touch stopped him and a voice spoke quite close to him. 'Kemp!' said the Voice. 'Eh!' said Kemp, with his mouth open. Said the Voice,'I'm an invisible man.' Kemp made no answer for a moment or two, but simply stared at the bandage. 'The Invisible Man?' he said at last. 'I'm an invisible man,' repeated the Voice. 'I thought it was a lie,' he said. 'Have you got a bandage on?' he asked. 'Yes,' said the Invisible Man. 'Oh!' said Kemp, and then,'I say! But this is nonsense. It's some trick.' He stepped forward suddenly, stretched out his hand towards the bandage and met invisible fingers.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขาไล่ ยังมีเลือดบนจับประตูของเขา เขามองดูที่มือของเขาเอง สะอาดได้ แล้ว เขาจำว่า ประตูห้องของเขาได้เปิดเมื่อเขาลงมาจากการศึกษาของเขา และเขาก็ไม่สัมผัสหมายเลขอ้างอิงทั้งหมด เขาตรงเข้าห้องนอนของเขา พระพักตร์ค่อนข้างสงบคือบางทีน้อยมากขึ้นกว่าปกติ... . เขามองที่เตียง มีสระว่ายน้ำของเลือด และแผ่นงานที่ฉีกขาด เขาไม่พบซึ่งเมื่อเขาได้รับในห้องพักก่อน อีกด้านหนึ่งของเตียงที่มองว่าคนมีนอนบน แล้วเขาดูเหมือนจะได้ยินเสียงต่ำที่บอกว่า, ' ช่วยฉัน — Kemp !' แต่ไม่เชื่อ Dr Kemp ใน 'เสียง' เขายืนจ้องแผ่นงาน ถูกจริง ๆ เสียง เขามองรอบ ๆ เขาอีกครั้ง และสังเกตไม่ แต่เขาชัดเจนได้ยินสิ่งที่ข้ามห้อง ความรู้สึกแปลกมาเหนือเขา เขาปิดประตูห้อง และมาไปข้างหน้า ทันใดนั้น ด้วยช็อต เขาเห็นแผลเลือดที่ลอยในอากาศระหว่างเขาและเตียงนอน เขาจ้องไปที่มันในความประหลาดใจ มันเป็นแผลเป็นว่างเปล่า — พันถูกมัด แต่ค่อนข้างว่างเปล่า เขาจะได้ย้ายไปข้างหน้าเพื่อหยิบของมัน แต่หยุดสัมผัสเขาและพูดเสียงค่อนข้างใกล้กับเขา 'Kemp ' เสียงกล่าว 'เอ๊ะ ' กล่าว Kemp มีปากเปิด กล่าวเสียง 'ฉันเป็นคนมองไม่เห็น' Kemp ทำไม่ตอบสำหรับครู่หรือสอง แต่ก็จ้องไปที่แผล 'มนุษย์ล่องหน ' เขากล่าวในที่สุด 'ฉันเป็นมนุษย์ล่องหน ซ้ำเสียง 'ฉันคิดว่า มันเป็นการโกหก เขากล่าวว่า 'คุณมีผ้าพันแผลบน "เขาถามขึ้น 'ใช่ กล่าวว่า คนมองไม่เห็น 'Oh ' กล่าวว่า Kemp แล้ว ผมพูด แต่นี่คือเหลวไหล เป็นเคล็ดลับบางอย่าง ' เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างฉับพลัน เหยียดมือไปแผล และตามนิ้วมือที่มองไม่เห็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาหยุด มีเลือดอยู่บนด้ามจับของประตูของเขา เขามองไปที่มือของเขาเอง มันก็ค่อนข้างสะอาด จากนั้นเขาก็จำได้ว่าประตูห้องของเขาได้รับการเปิดเมื่อเขาลงมาจากการศึกษาของเขาและบอกว่าเขาไม่เคยสัมผัสที่จับได้ทั้งหมด เขาเดินตรงเข้าไปในห้องนอนของเขาใบหน้าของเขาสงบมาก - อาจจะเล็ก ๆ น้อย ๆ ความมุ่งมั่นมากขึ้นกว่าปกติ .. เขามองไปที่เตียง มีสระว่ายน้ำของเลือดได้และแผ่นถูกฉีก เขาไม่ได้สังเกตเห็นนี้เมื่อเขาได้รับในห้องก่อน อีกด้านหนึ่งของเตียงดูราวกับว่าคนที่ได้รับการนอนอยู่บนมัน จากนั้นเขาก็ดูเหมือนจะได้ยินเสียงต่ำพูดว่า 'ช่วยฉัน! - เคมพ์ '! แต่ดรเคมพ์ไม่เชื่อใน 'เสียง' เขายืนจ้องมองที่แผ่น จริงๆมันเป็นเสียงหรือไม่? เขามองไปรอบ ๆ ตัวเขาอีกครั้งและสังเกตเห็นอะไร แต่บางสิ่งบางอย่างที่เขาได้ยินอย่างชัดเจนย้ายข้ามห้อง ความรู้สึกแปลก ๆ มาให้เขา เขาปิดประตูห้องและออกมาข้างหน้า ทันใดนั้นด้วยความตกใจเขาเห็นผ้าพันแผลเลือดแขวนอยู่ในอากาศระหว่างเขาและเตียง เขาจ้องมองไปที่มันด้วยความประหลาดใจ มันเป็นผ้าพันแผลว่างเปล่า - ผ้าพันแผลผูกอย่างถูกต้อง แต่ค่อนข้างว่างเปล่า เขาจะได้เดินไปข้างหน้าที่จะถือของมัน แต่สัมผัสหยุดเขาและเสียงพูดค่อนข้างใกล้เคียงกับเขา 'เคมพ์! เสียงดังกล่าว 'เอ๊ะ! เคมพ์กล่าวด้วยปากของเขาเปิด กล่าวว่าเสียง 'ผมเป็นคนที่มองไม่เห็น. เคมพ์ทำคำตอบสำหรับครู่หนึ่งหรือสอง แต่ก็จ้องที่ผ้าพันแผล 'มนุษย์ล่องหน? เขากล่าวว่าที่สุดท้าย 'ผมเป็นคนที่มองไม่เห็น' ซ้ำเสียง 'ฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องโกหก "เขากล่าวว่า 'คุณมีผ้าพันแผลบน? เขาถาม. 'ใช่' กล่าวว่ามนุษย์ล่องหน 'Oh!' เคมพ์กล่าวว่าแล้ว ',' ฉันพูด! แต่นี้เป็นเรื่องไร้สาระ มันเป็นเคล็ดลับบางอย่าง. เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างกระทันหันยื่นมือออกไปทางผ้าพันแผลและได้พบกับนิ้วมือที่มองไม่เห็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาหยุด มีเลือดบนมือจับประตูของเขา เขามองดูมือของตัวเอง มันก็ค่อนข้างสะอาด เขาจำได้ว่า ประตูห้องของเขาก็ถูกเปิดเมื่อเขาลงมาจากการศึกษาของเขาและว่าเขาไม่ได้แตะต้องจัดการทั้งหมด เขาเดินตรงเข้าไปในห้องนอนของเขา ใบหน้าของเขาค่อนข้างสงบ บางทีน้อยมุ่งมั่นมากขึ้นกว่าปกติ . . . . . . . เขา มองไปที่เตียง มีสระว่ายน้ำของเลือดและแผ่นที่ถูกฉีก เขาไม่ได้สังเกตเห็นมันเมื่อเขาได้อยู่ในห้องก่อน อีกฝั่งหนึ่งของเตียง ดูราวกับมีใครเคยโกหกไว้ แล้วดูเหมือนเขาจะได้ยินเสียงต่ำพูด ' ช่วยฉันด้วย ! - เคมป์ ! แต่ ดร. เคมป์ ไม่เชื่อใน ' เสียง ' เขายืนจ้องที่แผ่น มันเป็นเสียงจริงๆ เขามองดูรอบตัวเขาอีกครั้ง และพบว่าไม่มีอะไรแต่เขาได้ยินไปทั่วทั้งห้อง ความรู้สึกแปลก ๆมามากกว่าเขา เขาปิดประตูห้องและเดินไปข้างหน้า ทันใดนั้น ด้วยความตกใจ เขาเห็นเลือด แผลลอยในอากาศระหว่างเขาและเตียง เขาจ้องมองมันด้วยความประหลาดใจ มันเป็นแผล - ว่างเปล่าผ้าพันแผลถูกมัด แต่ว่างเปล่า เขาจะได้ย้ายไปข้างหน้าเพื่อจับมันแต่สัมผัสหยุดเขาและเสียงพูดค่อนข้างใกล้ชิดกับเขา เคมป์ ! บอกว่าเสียง’ เอ๊ะ ! บอกว่า Kemp , ด้วยปากเปิด บอกว่าเสียงฉันล่องหน ' Kemp ไม่ได้ตอบสักครู่หรือสอง แต่เพียงแค่มองผ้าพันแผล . . . มนุษย์ล่องหน ? เขากล่าวในที่สุด . ฉันเป็นมนุษย์ล่องหน ' ' ซ้ำเสียง ฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องโกหก , ' ' เขากล่าวว่า คุณมีแผล ? เขาถาม' ใช่ ' มนุษย์ล่องหน ' โอ้ ! บอกว่า เคมป์ แล้ว ฉันพูด แต่นี่มันไร้สาระ มันหลอกลวงบางอย่าง เขาก้าวไปข้างหน้าก็ทรงเหยียดพระหัตถ์ของพระองค์ที่มีต่อแผล และพบนิ้วมือล่องหน