Eosinophils play a role in airway r

Eosinophils play a role in airway remodeling in asthmatic subjects.30 and 31 RBM thickening has been associated with increased numbers of eosinophils in the bronchial mucosa.30 Eosinophils also produce several mediators and cytokines (ie, TGF-β, VEGF, MMP-9, TIMP-1, and IL-13) that are capable of stimulating matrix remodeling.79 Interestingly, eosinophil-deficient mice are protected from peribronchiolar collagen deposition and increases in ASM; however, increases in AHR and mucus secretion still followed allergen challenge in these animals.80 The authors posited that eosinophils contribute substantially to airway remodeling but are not obligatory for allergen-induced lung dysfunction.80

IL-5 promotes terminal differentiation, bone marrow release, and survival of eosinophils. Consequently, anti–IL-5 therapies have undergone extensive evaluation in asthma. Flood-Page et al79 found that treating asthmatic patients with mepolizumab decreased airway tissue eosinophil numbers by approximately 50%, as well as the expression of tenascin, lumican, and procollagen III, in the bronchial RBM; eosinophil mRNA TGF-β1 and overall concentrations of TGF-β1 in bronchoalveolar lavage fluids were also decreased. However, lung functions were not affected, possibly reflecting the duration of treatment or the possibility that these eosinophil-associated findings do not result in a loss of lung function, despite having features of airway remodeling.79

Early clinical trials in asthmatic subjects with mepolizumab have shown little to no effect on symptoms, lung function, or prevention of exacerbations.81 Recently, however, 2 randomized, placebo-controlled, parallel-group studies of mepolizumab were conducted in highly selected subpopulations of asthmatic subjects with severe exacerbation-prone disease who were also refractory to asthma control with high doses of corticosteroids and had persistent airway eosinophilia.82 and 83 In these studies mepolizumab significantly reduced exacerbation rates in patients with persistent eosinophilic asthma (defined as sputum eosinophilia >3% despite treatment with ICSs, systemic corticosteroids, or both). Moreover, Nair et al83 found a small but significant improvement in FEV1 with mepolizumab. Also of interest, Haldar et al82 found a significant improvement in the airway wall area and total airway area when evaluated by means of computed tomographic scans. These findings suggest that anti–IL-5 can improve the features of airway remodeling in selected patient populations; however, other than the computed tomographic findings,82 there remain limited human airway studies that demonstrate that anti–IL-5 affects the histopathological components of remodeling.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Eosinophils play a role in airway remodeling in asthmatic subjects.30 and 31 RBM thickening has been associated with increased numbers of eosinophils in the bronchial mucosa.30 Eosinophils also produce several mediators and cytokines (ie, TGF-β, VEGF, MMP-9, TIMP-1, and IL-13) that are capable of stimulating matrix remodeling.79 Interestingly, eosinophil-deficient mice are protected from peribronchiolar collagen deposition and increases in ASM; however, increases in AHR and mucus secretion still followed allergen challenge in these animals.80 The authors posited that eosinophils contribute substantially to airway remodeling but are not obligatory for allergen-induced lung dysfunction.80IL-5 promotes terminal differentiation, bone marrow release, and survival of eosinophils. Consequently, anti–IL-5 therapies have undergone extensive evaluation in asthma. Flood-Page et al79 found that treating asthmatic patients with mepolizumab decreased airway tissue eosinophil numbers by approximately 50%, as well as the expression of tenascin, lumican, and procollagen III, in the bronchial RBM; eosinophil mRNA TGF-β1 and overall concentrations of TGF-β1 in bronchoalveolar lavage fluids were also decreased. However, lung functions were not affected, possibly reflecting the duration of treatment or the possibility that these eosinophil-associated findings do not result in a loss of lung function, despite having features of airway remodeling.79ทดลองทางคลินิกก่อนในเรื่องหอบหืดด้วย mepolizumab ได้แสดงน้อยไม่มีผลต่ออาการ การทำงานของปอด หรือป้องกันการ exacerbations.81 ล่าสุด อย่างไรก็ตาม ศึกษา randomized ควบคุม ด้วยยาหลอก ขนานกลุ่มที่ 2 ของ mepolizumab ได้ดำเนินการในเลือกสูง subpopulations เรื่องหอบหืดกับโรครุนแรง exacerbation เสี่ยงที่ยังมี refractory เพื่อควบคุมปริมาณสูงของ corticosteroids โรคหอบหืด และมีสินค้าแบบ eosinophilia.82 และ 83 ในการศึกษาเหล่านี้ mepolizumab ลดราคา exacerbation ในผู้ป่วยที่ มีโรค eosinophilic แบบ (กำหนดเป็น sputum eosinophilia > 3% แม้จะรักษา พร้อม ICSs ระบบ corticosteroids ) นอกจากนี้ Nair et al83 พบการปรับปรุงเล็ก ๆ แต่สำคัญใน FEV1 กับ mepolizumab นอกจากนี้ยังน่าสนใจ Haldar และ al82 พบการปรับปรุงที่สำคัญในการทำผนังพื้นที่และจำกัด(มหาชน)ทั้งหมดเมื่อประเมินผ่านคำนวณ tomographic สแกน ผลการวิจัยเหล่านี้แนะนำที่ต่อต้าน – IL-5 สามารถปรับปรุงลักษณะการทำงานของการปรับปรุงสินค้าในกลุ่มประชากรผู้ป่วยเลือก อย่างไรก็ตาม ไม่พบ tomographic คำนวณ 82 มีอยู่ จำกัดมนุษย์ทำการศึกษาที่ว่า anti – IL-5 ส่งผลกระทบต่อส่วนประกอบ histopathological ของการเปลี่ยนแปลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

eosinophils มีบทบาทสำคัญในการเปลี่ยนแปลงทางเดินหายใจใน subjects.30 โรคหืดและหนา RBM ที่ 31 ได้รับการเชื่อมโยงกับตัวเลขที่เพิ่มขึ้นของ eosinophils ในหลอดลม mucosa.30 eosinophils ยังผลิตไกล่เกลี่ยหลาย cytokines (เช่นทีจีβ-, VEGF, MMP-9, TIMP-1 และ IL-13) ที่มีความสามารถในการกระตุ้น remodeling.79 เมทริกซ์ที่น่าสนใจหนู eosinophil ขาดได้รับความคุ้มครองจากการสะสมคอลลาเจน peribronchiolar และการเพิ่มขึ้นของ ASM; แต่การเพิ่มขึ้นของ AHR และการหลั่งเมือกยังคงใช้ความท้าทายสารก่อภูมิแพ้ใน animals.80 เหล่านี้ผู้เขียน posited eosinophils ที่มีส่วนร่วมอย่างมากในการปรับปรุงทางเดินหายใจ แต่ไม่บังคับสำหรับปอดสารก่อภูมิแพ้ที่เกิด dysfunction.80 IL-5 ส่งเสริมความแตกต่างขั้วปล่อยไขกระดูก และความอยู่รอดของ eosinophils ดังนั้นต่อต้าน IL-5 การรักษาที่ได้รับการประเมินอย่างกว้างขวางในการเป็นโรคหอบหืด น้ำท่วมหน้า et al79 พบว่าผู้ป่วยโรคหืดรักษาด้วย mepolizumab ลดลงตัวเลขเนื้อเยื่อทางเดินหายใจ eosinophil โดยประมาณ 50% เช่นเดียวกับการแสดงออกของ tenascin ที่ lumican และ procollagen ที่สามในหลอดลม RBM; eosinophil mRNA TGF-β1และความเข้มข้นโดยรวมของ TGF-β1ในของเหลวล้างหลอดลมลดลงนอกจากนี้ยังมี อย่างไรก็ตามการทำงานของปอดที่ไม่ได้รับผลกระทบอาจจะสะท้อนให้เห็นถึงระยะเวลาของการรักษาหรือเป็นไปได้ว่าการค้นพบเหล่านี้ eosinophil ที่เกี่ยวข้องไม่ได้ผลในการสูญเสียของการทำงานของปอดแม้จะมีคุณสมบัติของสายการบิน remodeling.79 ในการทดลองทางคลินิกในช่วงต้นเรื่องโรคหืดที่มีmepolizumab มี แสดงให้เห็นเพียงเล็กน้อยที่จะไม่มีผลกระทบต่ออาการการทำงานของปอดหรือการป้องกัน exacerbations.81 เร็ว ๆ นี้ แต่ 2 สุ่ม placebo-controlled ศึกษาขนานกลุ่ม mepolizumab ได้ดำเนินการในประชากรที่เลือกสูงของวิชาโรคหืดโรคกำเริบได้ง่ายที่รุนแรง ยังเป็นวัสดุทนไฟเพื่อการควบคุมโรคหืดที่มีปริมาณสูง corticosteroids และมีทางเดินหายใจ eosinophilia.82 ถาวรและ 83 ในการศึกษาเหล่านี้ mepolizumab ลดอัตราการกำเริบในผู้ป่วยที่มีโรคหอบหืด eosinophilic ถาวร (หมายถึงเสมหะ eosinophilia> 3% แม้จะมีการรักษาด้วย ICSS, corticosteroids ระบบ หรือทั้งคู่). นอกจากนี้แนร์ et al83 พบการปรับปรุงเล็ก ๆ แต่สำคัญใน FEV1 กับ mepolizumab นอกจากนี้ที่น่าสนใจ Haldar et al82 พบการปรับปรุงที่สำคัญในพื้นที่ผนังทางเดินหายใจและทางเดินหายใจในพื้นที่ทั้งหมดเมื่อประเมินโดยวิธีการสแกนแบบตัดขวาง การค้นพบนี้ชี้ให้เห็นว่าการต่อต้าน IL-5 สามารถปรับปรุงคุณสมบัติของการเปลี่ยนแปลงทางเดินหายใจในประชากรผู้ป่วยที่เลือก; แต่นอกเหนือจากผลการวิจัยแบบตัดขวางที่ 82 ยังคงมี จำกัด การศึกษาทางเดินหายใจของมนุษย์ที่แสดงให้เห็นว่าการต่อต้าน IL-5 มีผลต่อองค์ประกอบของการเปลี่ยนแปลงทางจุลพยาธิวิทยา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การพิเคราะห์มีบทบาทในการเปลี่ยนแปลงในการบินและโรคหอบหืด subjects.30 31 RBM หนา มีความสัมพันธ์กับตัวเลขที่เพิ่มขึ้นของการพิเคราะห์ใน mucosa.30 การการพิเคราะห์ยังผลิตผู้ไกล่เกลี่ยหลายและ cytokines ( IE , tgf - บีตาการศึกษา mmp-9 timp-1 , , , , และ il-13 ) ที่สามารถกระตุ้นเมทริกซ์ remodeling.79 น่าสนใจจำนวนที่ขาด หนูจะได้รับการคุ้มครองจากการ peribronchiolar คอลลาเจนและเพิ่มในเครือข่าย อย่างไรก็ตาม เพิ่มการหลั่งเมือกและสารก่อภูมิแพ้ยายังคงติดตามความท้าทายเหล่านี้ animals.80 ผู้สร้าง posited ที่การพิเคราะห์มีส่วนร่วมอย่างมากการบินเปลี่ยนแปลง แต่ไม่ได้บังคับ สำหรับสารก่อภูมิแพ้กระตุ้นปอดผิดปกติ 80

il-5 ส่งเสริม terminal ความแตกต่าง ,ไขกระดูกปล่อยและการอยู่รอดของการพิเคราะห์ . ดังนั้น anti – il-5 การบำบัดได้รับการประเมินอย่างละเอียดในโรคหอบหืด หน้าน้ำท่วม และพบว่า การรักษาผู้ป่วยโรคหอบหืด al79 กับ mepolizumab การบินเนื้อเยื่อลดลงจำนวนตัวเลขโดยประมาณ 50% เช่นเดียวกับการแสดงออกของ tenascin ลูมิแคน , และโปรคอลลาเจน III ใน RBM หลอดลม ;จำนวนของ tgf - บีตา 1 และความเข้มข้นโดยรวมของ tgf บีตา - 1 ในการเสริมการของเหลวยังลดลง อย่างไรก็ตาม การทำงานของปอดไม่ได้รับผลกระทบ อาจสะท้อนให้เห็นถึงระยะเวลาของการรักษา หรือความเป็นไปได้ที่เหล่านี้จำนวนที่พบไม่ส่งผลในการสูญเสียสมรรถภาพปอด , แม้จะมีลักษณะของการบิน remodeling 79

ก่อนทางคลินิกในคนเป็นโรคหอบหืดด้วย mepolizumab ได้แสดงการทำงานของปอดเล็กน้อยไม่มีผลต่ออาการ หรือป้องกัน exacerbations.81 เมื่อเร็ว ๆ นี้ แต่ 2 ครั้ง และกลุ่มการศึกษา mepolizumab ขนานของการเลือกในแต่ละวิชาโรคสูง ที่มีอาการบาดเจ็บกำเริบได้ง่าย โรคที่ยังทนกับโรคที่มีปริมาณสูงของ corticosteroids และอีโอสิโนฟิเลียหายใจแบบถาวร82 และ 83 ในการศึกษาเหล่านี้ mepolizumab ลดอัตราผู้ป่วยด้วยโรคหอบหืดกำเริบถาวรพบ ( เช่น เสมหะเพียร์ > 3% แม้การรักษาด้วย icss ระบบยาคลายกล้าม หรือทั้งสองอย่าง ) นอกจากนี้ แนร์และ al83 พบการปรับปรุงเล็ก ๆแต่ที่สำคัญใน fev1 กับ mepolizumab . ยังสนใจhaldar et al82 พบอย่างมีนัยสำคัญในการปรับปรุงผนังหลอดลมและหลอดลมบริเวณพื้นที่ทั้งหมดเมื่อประเมินโดยวิธีการคำนวณสแกน tomographic . จากการศึกษาครั้งนี้มีข้อเสนอแนะว่า เพื่อป้องกัน il-5 สามารถปรับปรุงคุณสมบัติของการบินการเปลี่ยนแปลงในประชากรผู้ป่วยเลือก อย่างไรก็ตาม นอกจากคำนวณ tomographic ค้นพบนั่นยังคงจำกัดการบิน การศึกษาที่แสดงให้เห็นว่ามนุษย์ anti – il-5 มีผลต่อส่วนประกอบของเซลล์ของการปรับปรุง