The International Space Station is

The International Space Station is a co-operative programme between Europe, the United States, Russia, Canada, and Japan for the joint development, operation and utilisation of a permanently inhabited Space Station in low Earth orbit. The legal framework defines the rights and obligations of each of the countries and their jurisdiction and control with respect to their Space Station elements.

The Space Station Agreements
The International Space Station legal framework is built on three levels of international co-operation agreements.

The International Space Station Intergovernmental Agreement, often referred to as 'the IGA', is an international treaty signed on 29 January 1998 by the fifteen governments involved in the Space Station project.* This key government-level document establishes 'a long term international co-operative frame-work on the basis of genuine partnership, for the detailed design, development, operation, and utilisation of a permanently inhabited civil Space Station for peaceful purposes, in accordance with international law' (Article 1);

Four Memoranda of Understandings (MoUs) between the National Aeronautics and Space Administration (NASA) and each co-operating Space Agency: European Space Agency (ESA), Canadian Space Agency (CSA), Russian Federal Space Agency (Roscosmos), and Japan Aerospace Exploration Agency (JAXA).

The objective of these space agencies-level agreements is to describe in details the roles and responsibilities of the agencies in the design, development operation and utilisation of the Station. In addition, the agreements serve to establish the management structure and interfaces necessary to ensure effectively the utilisation of the Station;

Various bilateral Implementing Arrangements between the space agencies have been established to implement the Memoranda of Understandings. The Arrangements distribute concrete guidelines and tasks among the national agencies
* The Intergovernmental Agreement, establishing the International Space Station cooperative framework, has been signed by fourteen governments: the United States of America, Canada, Japan, the Russian Federation, and 10 Member States of the European Space Agency (Belgium, Denmark, France, Germany, Italy, The Netherlands, Norway, Spain, Sweden and Switzerland).

Who owns the International Space Station?
The Intergovernmental Agreement allows the Space Station Partners States to extend their national jurisdiction in outer space, so the elements they provide (e.g. laboratories) are assimilated to the territories of the Partners States.

The basic rule is that 'each partner shall retain jurisdiction and control over the elements it registers and over personnel in or on the Space Station who are its nationals' (Article 5 of the Intergovernmental Agreement).

This means that the owners of the Space Station - the United States, Russia, the European Partner, Japan and Canada - are legally responsible for the respective elements they provide. The European States are being treated as one homogenous entity, called the European Partner on the Space Station. But any of the European States may extend their respective national laws and regulations to the European elements, equipment and personnel.

This extension of national jurisdiction determines what laws are applicable for activities occurring on a Partner’s Space Station elements (e.g. European law in the European Columbus Laboratory). This legal regime recognises the jurisdiction of the Partner States’s courts and allows the application of national laws in such areas as criminal matters, liability issues, and protection of intellectual property rights. Any conflicts of jurisdiction between the Partners may be resolved through the application of other rules and procedures already developed nationally and internationally.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สถานีอวกาศนานาชาติเป็นโครงการร่วมมือ ระหว่างยุโรป สหรัฐอเมริกา รัสเซีย แคนาดา ญี่ปุ่นร่วมพัฒนา การดำเนินงาน และจัดสรรของสถานีอวกาศอยู่อาศัยอย่างถาวรในวงโคจรโลกต่ำ กรอบกฎหมายกำหนดสิทธิและข้อผูกพันของแต่ละประเทศ และเขตพื้นที่ที่ดูแล และควบคุมเกี่ยวกับองค์ประกอบของสถานีอวกาศข้อตกลงของสถานีอวกาศสถานีอวกาศนานาชาติที่กรอบกฎหมายอยู่ในระดับที่สามของข้อตกลงความร่วมมือระหว่างประเทศการสนธิลงนามบน 29 1998 มกราคมรัฐบาลห้าเกี่ยวข้องกับ project.* สถานีอวกาศที่สร้างเอกสารนี้รัฐบาลระดับคีย์เป็นนานาสถานีอวกาศว่าด้วยข้อตกลง มักเรียกว่า 'อิกะ' ' เป็นระยะยาวสหกรณ์เฟรมทำงานต่างประเทศ โดยการร่วมมือของแท้ ออกแบบ พัฒนา ดำเนินการ และการจัดสรรของสถานีอวกาศพลเมืองอยู่อาศัยอย่างถาวรเพื่อจุด ตามกฎหมายนานาชาติ ' (1 บทความ);4 บันทึกของเปลี่ยนความเข้าใจ (MoUs) ระหว่าง หลงชาติ และบริหารพื้นที่ (NASA) และแต่ละหน่วย งานพื้นที่ร่วมปฏิบัติงาน: หน่วยงานอวกาศยุโรป (ประเทศ), หน่วยงานอวกาศแคนาดา (CSA), องค์การอวกาศสหพันธรัฐรัสเซีย (Roscosmos), และญี่ปุ่นบินสำรวจหน่วยงาน (JAXA)วัตถุประสงค์ของข้อตกลงเหล่านี้หน่วยงานระดับพื้นที่เพื่อ อธิบายในรายละเอียดบทบาทและความรับผิดชอบของหน่วยงานในการออกแบบ การดำเนินการพัฒนา และจัดสรรของสถานีได้ ข้อตกลงการให้บริการเพื่อสร้างโครงการอินเทอร์เฟซที่จำเป็นเพื่อให้แน่ใจได้อย่างมีประสิทธิภาพจัดสรรสถานีต่าง ๆ ทวิภาคีใช้บริการระหว่างหน่วยงานในพื้นที่ได้ถูกก่อตั้งเพื่อดำเนินการบันทึกเปลี่ยนความเข้าใจ การจัดการกระจายงานระหว่างหน่วยงานแห่งชาติและแนวทางคอนกรีต* ว่าด้วยข้อตกลง การสร้างกรอบความร่วมมือสถานีอวกาศนานาชาติ ได้รับการรับรอง โดยรัฐบาลที่สิบสี่: สหรัฐอเมริกา แคนาดา ประเทศญี่ปุ่น ประเทศรัสเซีย และ 10 รัฐสมาชิกขององค์การอวกาศยุโรป (เบลเยี่ยม เดนมาร์ก ฝรั่งเศส เยอรมนี อิตาลี ประเทศเนเธอร์แลนด์ นอร์เวย์ สเปน สวีเดน และสวิตเซอร์แลนด์)ใครเป็นเจ้าของสถานีอวกาศนานาชาติหรือไม่ข้อตกลงว่าด้วยการอนุญาตให้อเมริกาคู่สถานีพื้นที่เพื่อขยายอำนาจของชาติในอวกาศ ดังนั้นองค์ประกอบที่ให้ (เช่นห้องปฏิบัติการ) มีขนบธรรมเนียมประเพณีเพื่อดินแดนของรัฐคู่ค้ากฎพื้นฐานคือ ว่า 'แต่ละคู่จะรักษาอำนาจและการควบคุมองค์ประกอบที่ลงทะเบียน และ ผ่านบุคลากรใน หรือ บนสถานีอวกาศซึ่งเป็นของชาว' (บทความ 5 ของข้อตกลงว่าด้วย)นี้หมายความ ว่า เจ้าของสถานีอวกาศ -สหรัฐอเมริกา รัสเซีย พันธมิตรยุโรป ญี่ปุ่น และแคนาดา - กฎหมายสำหรับองค์ประกอบนั้น ๆ ให้ อเมริกายุโรปจะถูกถือว่าเป็นหนึ่งให้เอนทิตี เรียกคู่ค้ายุโรปบนสถานีอวกาศ แต่ของอเมริกายุโรปอาจขยายของแต่ละชาติและข้อกฎหมายยุโรปองค์ประกอบ อุปกรณ์ และบุคลากรส่วนขยายนี้ของอำนาจแห่งชาติกำหนดกฎหมายใดเกี่ยวข้องสำหรับกิจกรรมที่เกิดขึ้นบนองค์ประกอบสถานีอวกาศของคู่ค้า (เช่นยุโรปกฎหมายในห้องปฏิบัติการโคลัมบัสยุโรป) ระบอบนี้กฎหมายตระหนักถึงอำนาจของศาลของอเมริกาคู่ และอนุญาตให้ใช้พื้นที่ดังกล่าวเป็นเรื่องทางอาญา ปัญหาหนี้สิน และคุ้มครองสิทธิทรัพย์สินทางปัญญากฎหมายแห่งชาติ ข้อขัดแย้งของอำนาจระหว่างคู่ค้าอาจถูกแก้ไขได้ โดยใช้กฎและขั้นตอนพัฒนาอยู่แล้ว และต่างประเทศอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สถานีอวกาศนานาชาติเป็นโปรแกรมร่วมมือระหว่างยุโรป, สหรัฐอเมริกา, รัสเซีย, แคนาดา, และญี่ปุ่นสำหรับการพัฒนาร่วมกันดำเนินงานและการใช้ประโยชน์ของสถานีอวกาศที่อาศัยอยู่อย่างถาวรในโลกโคจรต่ำ กรอบกฎหมายกำหนดสิทธิและหน้าที่ของแต่ละประเทศและเขตอำนาจและการควบคุมของพวกเขาด้วยความเคารพต่อองค์ประกอบสถานีอวกาศของพวกเขา. สัญญาสถานีอวกาศสถานีอวกาศนานาชาติกรอบทางกฎหมายที่ถูกสร้างขึ้นในสามระดับของข้อตกลงความร่วมมือระหว่างประเทศ. นานาชาติ สถานีอวกาศข้อตกลงระหว่างรัฐบาลมักจะเรียกว่าเป็น 'จีเอ' เป็นสนธิสัญญาระหว่างประเทศลงนาม 29 มกราคมปี 1998 โดยสิบห้ารัฐบาลมีส่วนร่วมในโครงการสถานีอวกาศ. * นี้เอกสารที่สำคัญของรัฐบาลในระดับที่กำหนด 'ในระยะยาวระหว่างประเทศสหกรณ์ กรอบการทำงานบนพื้นฐานของการเป็นหุ้นส่วนของแท้สำหรับการออกแบบรายละเอียด, การพัฒนา, การดำเนินงานและการใช้ประโยชน์ของที่อยู่อาศัยอย่างถาวรสถานีอวกาศพลเรือนเพื่อสันติในการตามกฎหมายต่างประเทศ (ข้อ 1); สี่บันทึกความเข้าใจ (MoUs) ระหว่างชาตินาซา (NASA) และแต่ละปฏิบัติการร่วมองค์การอวกาศ: องค์การอวกาศยุโรป (ESA) องค์การอวกาศแคนาดา (CSA) องค์การอวกาศแห่งชาติรัสเซีย (Roscosmos) และสำนักงานสำรวจอวกาศญี่ปุ่น (JAXA). วัตถุประสงค์ของข้อตกลงเหล่านี้หน่วยงานระดับพื้นที่ที่จะอธิบายในรายละเอียดบทบาทและความรับผิดชอบของหน่วยงานในการออกแบบการดำเนินงานการพัฒนาและการใช้ประโยชน์ของสถานี นอกจากนี้ข้อตกลงการให้บริการเพื่อสร้างโครงสร้างการบริหารงานและการเชื่อมต่อที่จำเป็นเพื่อให้มีประสิทธิภาพการใช้ประโยชน์จากสถานีนั้นการเตรียมการดำเนินการต่างๆทวิภาคีระหว่างหน่วยงานพื้นที่ที่ได้รับการจัดตั้งขึ้นเพื่อดำเนินการตามบันทึกความเข้าใจ การจัดจำหน่ายแนวทางที่เป็นรูปธรรมและงานในหมู่หน่วยงานระดับชาติ* ข้อตกลงระหว่างรัฐบาลว่าด้วยการสร้างกรอบสถานีอวกาศนานาชาติสหกรณ์ได้รับการลงนามโดยสิบสี่รัฐบาล: ของสหรัฐอเมริกา, แคนาดา, ญี่ปุ่น, รัสเซีย, และ 10 ประเทศสมาชิกของ องค์การอวกาศยุโรป (เบลเยียม, เดนมาร์ก, ฝรั่งเศส, เยอรมนี, อิตาลี, เนเธอร์แลนด์, นอร์เวย์, สเปน, สวีเดนและสวิส). ใครเป็นเจ้าของสถานีอวกาศนานาชาติ? ข้อตกลงระหว่างรัฐบาลช่วยให้สถานีอวกาศพันธมิตรสหรัฐอเมริกาที่จะขยายเขตอำนาจแห่งชาติของพวกเขาในด้านนอก พื้นที่เพื่อองค์ประกอบที่พวกเขาให้ (เช่นห้องปฏิบัติการ) จะหลอมรวมดินแดนของพันธมิตรสหรัฐอเมริกา. กฎพื้นฐานคือว่าต่างฝ่ายต่างจะยังคงมีเขตอำนาจและควบคุมองค์ประกอบจะลงทะเบียนและมากกว่าบุคลากรในหรือบนสถานีอวกาศที่มี . ชาติของตน (ข้อ 5 ของข้อตกลงระหว่างรัฐบาล) ซึ่งหมายความว่าเจ้าของของสถานีอวกาศ - สหรัฐอเมริการัสเซียพันธมิตรยุโรป, ญี่ปุ่นและแคนาดา - มีความรับผิดชอบตามกฎหมายสำหรับองค์ประกอบที่เกี่ยวข้องที่พวกเขาให้ รัฐในยุโรปจะถูกถือว่าเป็นกิจการหนึ่งคุณสมบัติเหมือนกันเรียกว่าพันธมิตรยุโรปบนสถานีอวกาศ แต่ใด ๆ ของสหรัฐอเมริกายุโรปอาจขยายกฎหมายของประเทศของตนและกฎระเบียบองค์ประกอบยุโรปอุปกรณ์และบุคลากร. ส่วนขยายของเขตอำนาจแห่งชาติกำหนดสิ่งที่กฎหมายมีผลบังคับใช้สำหรับกิจกรรมที่เกิดขึ้นในองค์ประกอบสถานีอวกาศพันธมิตร (เช่นกฎหมายยุโรปในยุโรปโคลัมบัสนี้ ห้องปฏิบัติการ) ระบอบการปกครองตามกฎหมายนี้ตระหนักถึงอำนาจของศาลพันธมิตรสหรัฐอเมริกาและช่วยให้การประยุกต์ใช้กฎหมายของประเทศในพื้นที่ดังกล่าวเป็นเรื่องทางอาญาปัญหาหนี้สินและการคุ้มครองสิทธิในทรัพย์สินทางปัญญา ความขัดแย้งใด ๆ ของเขตอำนาจระหว่างพันธมิตรอาจจะได้รับการแก้ไขผ่านการประยุกต์ใช้ของกฎระเบียบอื่น ๆ และวิธีการพัฒนาแล้วประเทศและต่างประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สถานีอวกาศนานาชาติเป็นโครงการร่วมมือระหว่าง ยุโรป สหรัฐอเมริกา รัสเซีย แคนาดา และญี่ปุ่น เพื่อร่วมพัฒนา และใช้ประโยชน์ของการอาศัยอยู่อย่างถาวรในพื้นที่สถานีวงโคจรต่ำ กรอบกฎหมายกำหนดสิทธิและภาระหน้าที่ของแต่ละประเทศและอำนาจและการควบคุมด้วยการใช้องค์ประกอบสถานีอวกาศ .

ข้อตกลงสถานีอวกาศนานาชาติสถานีอวกาศ
กรอบทางกฎหมายที่สร้างขึ้นเป็น สามระดับของข้อตกลงความร่วมมือระหว่างประเทศ .

สถานีอวกาศนานาชาติข้อตกลง ระหว่างรัฐบาล มักจะเรียกว่า ' เพื่อน ' เป็นสนธิสัญญานานาชาติ เมื่อวันที่ 29 มกราคม 2541 โดยสิบห้ารัฐบาลที่เกี่ยวข้องในโครงการสถานีอวกาศ* ระดับรัฐบาล คีย์เอกสารกำหนดกรอบระหว่างประเทศ ' ระยะยาวร่วมมือทำงานบนพื้นฐานของห้างหุ้นส่วนแท้ สำหรับการออกแบบ รายละเอียดการพัฒนา การดำเนินการ และการใช้อย่างถาวรอาศัยอยู่แพ่งสถานีอวกาศเพื่อวัตถุประสงค์ที่สอดคล้องกับกฎหมายระหว่างประเทศ ( ข้อที่ 1 )

;สี่สามารถจากความเข้าใจ ( บริษัท ) ระหว่างองค์การบริหารการบินและอวกาศแห่งชาติ ( นาซา ) และแต่ละ Co งานหน่วยงานอวกาศ : องค์การอวกาศยุโรป ( ESA ) และองค์การอวกาศแคนาดา ( CSA ) , องค์การอวกาศสหพันธรัฐรัสเซีย ( Roscosmos ) และองค์การสำรวจอวกาศญี่ปุ่น ( จาซา ) .

วัตถุประสงค์ของหน่วยงานระดับพื้นที่เหล่านี้ข้อตกลงเพื่ออธิบายในรายละเอียดของบทบาทและความรับผิดชอบของหน่วยงานในการออกแบบ การพัฒนา การดำเนินงานและการใช้สถานี นอกจากนี้ ข้อตกลงให้สร้างโครงสร้างการจัดการและการเชื่อมต่อที่จำเป็นเพื่อให้แน่ใจว่ามีประสิทธิภาพการใช้สถานี

;ต่างๆการจัดทวิภาคีระหว่างพื้นที่หน่วยงานได้รับการจัดตั้งขึ้นเพื่อใช้สามารถของความเข้าใจ การเตรียมการกระจายคอนกรีตแนวทางและงานระหว่าง
หน่วยงานแห่งชาติ * ข้อตกลงระหว่างการสร้างสถานีอวกาศนานาชาติสหกรณ์ซึ่งได้รับการลงนามโดยสิบสี่ประเทศ : สหรัฐอเมริกาแคนาดา , ญี่ปุ่น , รัสเซีย , และ 10 รัฐสมาชิกขององค์การอวกาศยุโรป ( เบลเยียม , เดนมาร์ก , ฝรั่งเศส , เยอรมนี , อิตาลี , เนเธอร์แลนด์ , นอร์เวย์ , สเปน , สวีเดนและสวิสเซอร์แลนด์ ) .

ใครเป็นเจ้าของสถานีอวกาศนานาชาติ ?
ข้อตกลงระหว่างคู่ค้าให้สถานีอวกาศสหรัฐเพื่อขยายเขตอำนาจแห่งชาติของตนในพื้นที่รอบนอก เพื่อให้องค์ประกอบของพวกเขา ( เช่นห้องปฏิบัติการ ) เป็นเหมือนดินแดนของพันธมิตรสหรัฐอเมริกา

กฎพื้นฐานที่แต่ละคู่จะรักษาอำนาจและควบคุมองค์ประกอบที่ลงทะเบียน และบุคลากรใน หรือ บนสถานีอวกาศที่มีสัญชาติไทย ' ( ข้อ 5 ของข้อตกลงระหว่าง )

ซึ่งหมายความว่าเจ้าของของ สถานีอวกาศ สหรัฐอเมริกา รัสเซีย พันธมิตรยุโรปญี่ปุ่นและแคนาดาจะรับผิดชอบแต่ละองค์ประกอบที่พวกเขาให้ ประเทศในยุโรปจะถูกถือว่าเป็นหนึ่งองค์กร homogenous เรียกว่าพันธมิตรในยุโรปบนสถานีอวกาศ แต่ของอเมริกายุโรปอาจขยายกฎหมายแห่งชาติของตนและกฎระเบียบเพื่อองค์ประกอบยุโรป อุปกรณ์ และบุคลากร