The aim of the present study was th

The aim of the present study was threefold. Firstly, it investigated whether a general
measure or specific measure of motivational orientation was better in describing the
relationship between motivation and exercise behaviour. Secondly, it examined the
relationship between the four most popular indirect methods of body composition
assessment and physical activity and exercise patterns. Thirdly, the interaction between
motivation and body composition on physical activity and exercise behaviour was
explored in a sample of 275 Filipino male and female students. Males were found to
have higher levels of exercise whereas females had higher levels of physical activity.
Furthermore, general self-motivation together with body weight and percentage body
fat were found to be the best predictor of exercise behaviour whereas the
tension/pressure subscale of the ‘Intrinsic Motivation Inventory’ (IMI) was the best
predictor of levels of physical activity. However, significant gender differences were
observed. That is, for the males only self-motivation and for the females only body
weight and BMI predicted exercise behaviour. Also, tension/pressure predicted physical
activity levels for the females but not the males. No inverse relationship was found
between the four body composition measures and exercise and physical activity
behaviour. The results support the notion that the psychobiological approach might be
particularly relevant for high intensity exercise situations but also highlights some
important gender differences. Finally, the results of this study emphasise the need for
more cross-cultural research.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จุดมุ่งหมายของการศึกษาเป็นสามเท่า ประการแรก มันตรวจสอบว่าทั่วไปวัดหรือวัดเฉพาะของแนวสร้างแรงบันดาลใจได้ดีกว่าในการอธิบายการความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมแรงจูงใจและออกกำลังกาย ประการที่สอง การตรวจสอบการความสัมพันธ์ระหว่างวิธีทางอ้อมนิยมสี่ของร่างกายการประเมินและรูปแบบกิจกรรมและออกกำลังกายทางกายภาพ ประการที่สาม การโต้ตอบระหว่างร่างกายและแรงจูงใจในพฤติกรรมการออกกำลังกายและกิจกรรมทางกายภาพบทประพันธ์สำรวจในตัวอย่างของ 275 ฟิลิปปินส์ชาย และหญิงนักเรียน พบว่าเพศชายมีการออกกำลังกายระดับที่สูงขึ้นในขณะที่หญิงมีสูงกว่าระดับกิจกรรมทางกายภาพนอกจากนี้ แรงจูงใจตนเองทั่วไปพร้อมกับร่างกายร่างกายน้ำหนักและเปอร์เซ็นต์ไขมันพบว่า ทำนายที่ดีที่สุดของพฤติกรรมการออกกำลังกายในขณะความตึงเครียด/ความดัน subscale ของ 'Intrinsic แรงจูงใจคง' (IMI) สุดทำนายระดับกิจกรรมทางกายภาพ อย่างไรก็ตาม ความแตกต่างเพศอย่างมีนัยสำคัญได้ปฏิบัติ นั่นคือ สำหรับผู้ชายเท่านั้นเองแรงจูงใจ และตัวเมียเท่าตัวน้ำหนักและ BMI ทำนายพฤติกรรมการออกกำลังกาย นอกจากนี้ ความตึงเครียด/ความดันทางกายภาพที่คาดการณ์ระดับกิจกรรมสำหรับตัวเมียแต่ไม่ชาย พบว่าไม่มีความสัมพันธ์ผกผันระหว่างวัดองค์ประกอบสี่ร่างกาย และออกกำลังกาย และกิจกรรมทางกายภาพพฤติกรรม ผลการสนับสนุนความคิดที่อาจจะมีวิธีการ psychobiologicalเกี่ยวข้องโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับความเข้มสูงออกกำลังกายสถานการณ์ แต่ไฮไลท์บางความแตกต่างของเพศที่สำคัญ ในที่สุด ผลของการศึกษานี้เน้นความต้องการวิจัยข้ามวัฒนธรรมมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จุดมุ่งหมายของการศึกษานี้คือสามเท่า ประการแรกก็ตรวจสอบว่าเป็นนายพล
วัดหรือตัวชี้วัดที่เฉพาะเจาะจงของการวางแนวสร้างแรงบันดาลใจได้ดีในการอธิบาย
ความสัมพันธ์ระหว่างแรงจูงใจและพฤติกรรมการออกกำลังกาย ประการที่สองก็ตรวจสอบ
ความสัมพันธ์ระหว่างสี่วิธีที่นิยมมากที่สุดโดยอ้อมขององค์ประกอบของร่างกาย
การประเมินและการออกกำลังกายและรูปแบบการออกกำลังกาย ประการที่สามการมีปฏิสัมพันธ์ระหว่าง
แรงจูงใจและองค์ประกอบของร่างกายกับกิจกรรมและการออกกำลังกายพฤติกรรมทางกายภาพได้รับการ
สำรวจในกลุ่มตัวอย่าง 275 ชายและนักเรียนหญิงชาวฟิลิปปินส์ เพศชายพบว่า
มีระดับที่สูงขึ้นของการออกกำลังกายในขณะที่เพศหญิงมีระดับที่สูงขึ้นของการออกกำลังกาย.
นอกจากนี้แรงจูงใจตนเองทั่วไปร่วมกับน้ำหนักตัวและร่างกายเปอร์เซ็นต์
ไขมันพบว่ามีปัจจัยบ่งชี้ที่ดีที่สุดของพฤติกรรมการออกกำลังกายในขณะที่
subscale ตึงเครียด / ความดันของ แรงจูงใจในสินค้าคงคลังที่แท้จริง (IMI) ที่ดีที่สุดคือ
การทำนายของระดับของการออกกำลังกาย แต่แตกต่างทางเพศอย่างมีนัยสำคัญ
ที่สังเกต นั่นคือสำหรับตัวผู้เพียงตัวเองและแรงจูงใจสำหรับร่างกายเพศหญิงเท่านั้น
น้ำหนักและดัชนีมวลกายทำนายพฤติกรรมการออกกำลังกาย นอกจากนี้ความตึงเครียด / ความดันที่คาดการณ์ทางกายภาพ
ระดับกิจกรรมสำหรับผู้หญิง แต่ไม่เพศชาย ไม่มีความสัมพันธ์แบบผกผันถูกพบ
ระหว่างสี่มาตรการองค์ประกอบของร่างกายและการออกกำลังกายและการออกกำลังกาย
พฤติกรรม ผลการสนับสนุนความคิดที่ว่าวิธีการ psychobiological อาจจะ
เกี่ยวข้องโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับสถานการณ์การออกกำลังกายความเข้มสูง แต่ยังไฮไลท์บาง
แตกต่างทางเพศที่สำคัญ ในที่สุดผลของการศึกษาครั้งนี้เน้นความจำเป็นสำหรับ
การวิจัยมากขึ้นข้ามวัฒนธรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้เป็นสามเท่า ประการแรก มันตรวจสอบว่าทั่วไปวัดหรือวัดเฉพาะของการสร้างแรงจูงใจที่ดีในการอธิบายความสัมพันธ์ระหว่างแรงจูงใจและพฤติกรรมการออกกำลังกาย ประการที่สอง การตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างสี่นิยมมากที่สุดวิธีทางอ้อมขององค์ประกอบของร่างกายกิจกรรมการประเมินและทางกายภาพและรูปแบบการออกกำลังกาย และปฏิสัมพันธ์ระหว่างแรงจูงใจและองค์ประกอบของร่างกายในการออกกำลังกายและกิจกรรมทางกาย พฤติกรรมคือการสำรวจในกลุ่มตัวอย่าง 275 ฟิลิปปินส์ชายและนักเรียนหญิง คน พบว่าต้องระดับที่สูงขึ้นของการออกกำลังกายในขณะที่ผู้หญิงจะมีระดับที่สูงขึ้นของกิจกรรมทางกายโดยทั่วไปแรงจูงใจตนเองด้วยกันกับน้ำหนักตัวและร้อยละไขมัน พบว่ามีตัวแปรทำนายพฤติกรรมการออกกำลังกาย ส่วนที่ดีที่สุดของ( แรง / ความดันของ " แรงจูงใจภายในสินค้าคงคลัง ( IMI ) เป็นดีที่สุดทำนายระดับของกิจกรรมทางกาย อย่างไรก็ตาม ความแตกต่างระหว่างเพศอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติสังเกต นั่นคือสำหรับผู้ชายเท่านั้นแรงจูงใจตนเองและผู้หญิงเพียงร่างกายน้ำหนักและดัชนีมวลกายทำนายพฤติกรรมการออกกำลังกาย นอกจากนี้ แรง / ความดันที่ทำนายทางกายภาพกิจกรรมระดับสำหรับผู้หญิง แต่ไม่ของคน ไม่พบความสัมพันธ์ผกผันระหว่างสี่องค์ประกอบร่างกายมาตรการและการออกกำลังกายและกิจกรรมทางกายพฤติกรรม ผลลัพธ์ที่สนับสนุนความคิดที่ว่าอาจจะมีวิธีการ psychobiologicalโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับสถานการณ์การออกกำลังกายความเข้มสูงแต่ยังเน้นบางความแตกต่างทางเพศที่สำคัญ ในที่สุด ผลของการศึกษานี้เน้นความต้องการสำหรับการวิจัยข้ามวัฒนธรรมมากขึ้น