Dionex Corporation (1998) found the

Dionex Corporation (1998) found the nitrite and nitrate contents
in ham to be 11.6 and 5.4 mg/kg, respectively, whereas salami
contained 108.0 mg/kg nitrite and 98.5 mg/kg nitrate. Using
capillary electrophoresis, the nitrite and nitrate content in salami
detected were 24.3 and 43.6 mg/kg, respectively (Öztekin et al.,
2002). Compared to their findings, the current study showed that
the salami contained no nitrite but much more nitrate at
142.5 mg/kg (Table 2). Although the extraction methods were similar
the temperature used in our study was higher, apart from the
differences that may be attributed to the manufacturing practices.
Stalikas, Konidari, and Nanos (2003) used similar extraction temperature
and reported that nitrate and nitrite contents in salami
were 54 and 84 mg/kg, respectively. Thus differences are more
likely to be due to the manufacturing processes.
It was reported by Dennis, Key, Papworth, Pointer, and Massey
(1990) that the mean nitrite content in bacon was 24.0 mg/kg and
for nitrate was 43.0 mg/kg, whereas nitrite and nitrate in ham were
56.0 and 22.0 mg/kg, respectively. They used similar extraction and
detection methods but with an anion exchange column. Both bacon
and ham products in this study contained less nitrate and nitrite
(Table 2) in comparison. Siu and Henshall (1998) who found
that nitrite and nitrate contents in salami were 108.0 and
98.5 mg/kg, respectively, and 11.6 and 5.4 mg/kg for ham, respectively.
Sample extraction procedures used in the current study
were similar to Marshall and Trenerry (1996), but they omitted
the heating step. This may explain the low nitrite content of less
than 10 mg/kg in salami, leg ham and bacon. However the nitrate
contents were higher at 141.5, 132.5 and 48.0 mg/kg, respectively.
Different cured meat products may require different ratio of nitrite
and nitrate as preservatives. Since fresh meat does not naturally
contain nitrite (Table 2), its nitrite and nitrate contents have not
been extensively tested. However, based on this study, the nitrate
content in minced beef and medallion beef were within the range
found in cured meat products (Table 2).
It was demonstrated that recovery increases as the meat solids
decreases (Usher & Telling, 1975). Hence using smaller meat samples
should reduce the effects of interfering substances, which was
demonstrated in this study (Table 2). Furthermore, most interference
can be eliminated by UV detection. However, chloride ions
maybe detected by UV as positive or negative peaks in the wavelength
used for nitrate and nitrite and are eluted before nitrite
(Di Matteo & Esposito, 1997). Chloride peaks were not present at
214 nm in this study, which suggests that chloride ions did not
interfere with nitrite quantification since nitrite recovery was
above 92% for both meat and vegetable samples (Tables 1 and 2).
Due to its reactive nature, nitrite analysis from food does not
give a true representation of the total nitrite added. Furthermore,
nitrite added to meat is usually present as nitric oxide bound with
other food components such as myoglobin (5–15%), sulphydryl
groups (5–15%), lipids (1–5%), proteins (20–30%), as nitrate
(

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บริษัท Dionex (1998) พบเนื้อหาไนไตรต์และไนเตรตในแฮมเป็น 11.6 และ 5.4 มิลลิกรัม/กิโลกรัม ตามลำดับ ในขณะที่ไส้กรอกประกอบด้วยไนเตรตไนไตรต์และ 98.5 มก./กก. 108.0 มิลลิกรัม/กิโลกรัม โดยใช้เส้นเลือดฝอย electrophoresis ไนไตรต์ และไนเตรตเนื้อหาในไส้กรอกตรวจพบมี 24.3 รัฐ 43.6 มก./กก. ตามลำดับ (Öztekin et al.,2002) เปรียบเทียบกับผลการวิจัยของพวกเขา การศึกษาในปัจจุบันชี้ให้เห็นว่าไส้กรอกมีอยู่มากแต่ไม่มีไนไตรต์ไนเตรตมากที่142.5 มิลลิกรัม/กิโลกรัม (ตารางที่ 2) แม้ว่าวิธีการสกัดคล้ายกันอุณหภูมิที่ใช้ในการศึกษาของเราไม่สูง เหนือจากความแตกต่างที่อาจเกิดจากการปฏิบัติการผลิตStalikas, Konidari และ Nanos (2003) ใช้อุณหภูมิแยกคล้ายและรายงานว่า ไนเตรต และไนไตรต์เนื้อหาในไส้กรอกมี 84 มก./กก. และ 54 ตามลำดับ ดังนั้น ความแตกต่างเป็นน่าจะมีสาเหตุมาจากกระบวนการผลิตมีรายงาน โดยเดนนิส คีย์ Papworth ชี้ Massey(1990) ว่า ไนไตรต์หมายถึงเนื้อหาในเบคอนถูก 24.0 มิลลิกรัม/กิโลกรัม และสำหรับไนเตรตถูก 43.0 มก./กก. ขณะไนไตรต์และไนเตรตในแฮม56.0 และ 22.0 มิลลิกรัม/กิโลกรัม ตามลำดับ ใช้สกัดคล้ายกัน และวิธีการตรวจสอบ แต่เป็น anion exchange คอลัมน์ ทั้งเบคอนและผลิตภัณฑ์แฮมในการศึกษานี้มีอยู่น้อยไนเตรตและไนไตรต์(ตาราง 2) ในการเปรียบเทียบ โจ๊กและ Henshall (1998) ที่พบว่า เนื้อหาไส้กรอกไนไตรต์และไนเตรตถูก 108.0 และ98.5 มก./กก. ตาม ลำดับ และ 11.6 และ 5.4 mg/kg สำหรับแฮม ตามลำดับกระบวนการสกัดตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาปัจจุบันคล้ายกับมาร์แชลล์และ Trenerry (1996), แต่พวกเขาไม่ได้ใส่ขั้นตอนการทำความร้อน นี้อาจอธิบายเนื้อหาไนไตรต์น้อยน้อยกว่า 10 mg/kg ในไส้กรอก เลกแฮม และเบคอน อย่างไรก็ตามการใช้ไนเตรทเนื้อหาถูกที่ 141.5, 132.5 และ 48.0 mg/kg สูงตามลำดับผลิตภัณฑ์เนื้อแดดเดียวที่แตกต่างอาจแตกต่างกันอัตราส่วนของไนไตรต์และไนเตรตเป็นสารกันบูด เนื่องจากเนื้อสดไม่ไม่ธรรมชาติประกอบด้วยไนไตรต์ (ตารางที่ 2) เนื้อหาไนไตรต์และไนเตรตได้ไม่ได้อย่างกว้างขวางทดสอบ อย่างไรก็ตาม ตามการศึกษานี้ ไนเตรตเนื้อหาในเนื้อสับและเนื้อเมดดาเลี่ยนได้ภายในช่วงพบในผลิตภัณฑ์เนื้อแดดเดียว (ตารางที่ 2)มันได้แสดงว่า การกู้คืนเพิ่มขึ้นเป็นของแข็งเนื้อลดลง (อัชเชอร์และ Telling, 1975) จึง ใช้ตัวอย่างเนื้อสัตว์ขนาดเล็กควรลดผลกระทบของสารรบกวน ซึ่งแสดงให้เห็นว่าในการศึกษานี้ (ตารางที่ 2) นอกจากนี้ รบกวนมากที่สุดสามารถตัดออกได้ โดยการตรวจจับ UV อย่างไรก็ตาม ประจุคลอไรด์อาจจะตรวจพบ โดย UV เป็นยอดบวก หรือลบในความยาวคลื่นใช้ไนเตรตและไนไตรต์ และ eluted ก่อนไนไตรต์(Matteo Di และ Esposito, 1997) พีคส์คลอไรด์ไม่อยู่ใน214 nm ในการศึกษานี้ ซึ่งชี้ให้เห็นว่า ประจุคลอไรด์ได้ไม่รบกวนไนไตรต์นับตั้งแต่ถูกกู้คืนไนไตรต์ข้างต้น 92% สำหรับเนื้อสัตว์และพืชตัวอย่าง (ตารางที่ 1 และ 2)เนื่องจากธรรมชาติของปฏิกิริยา ไนไตรต์วิเคราะห์จากอาหารไม่ได้ให้นำเสนอของไนไตรต์รวมที่เพิ่มขึ้น นอกจากนี้ไนไตรต์เพิ่มเนื้ออยู่มักจะเป็นไนตริกออกไซด์ที่ผูกไว้กับส่วนประกอบอาหารอื่น ๆ เช่นไมโยโกลบิน (5-15%), sulphydrylกลุ่ม (5-15%), โครงการ (1-5%), โปรตีน (20 – 30%), เป็นไนเตรต(< 10%), และ เป็นไนไตรต์ฟรี (10 – 15%) (Zanardi, Dazzi, Madarena, &Chizzolini, 2002) ดังนั้น ช่วงการกู้คืนอาจจะค่อนข้างใหญ่ของไนไตรต์ปฏิกิริยาธรรมชาติและอาหารอื่น ๆ ที่แนบมาของผลคอมโพเนนต์ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเฉพาะฟรีไนไตรต์สามารถมีส่วนร่วมในnitrosation สกัดอาหารวิธีอื่น ๆ ประเมินราคาไนไตรต์รวมปัจจุบันใบไนไตรต์ผูกกับอาหาร นี้อาจผ่านการประเมินความสำคัญของอาหารไนไตรต์และวิชาการของในกระเพาะอาหารโรคมะเร็ง น้ำอุ่นแยกวัดปริมาณไนไตรต์ให้ฟรีเข้าร่วมใน nitrosation ถูกใช้ในการศึกษานี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Dionex คอร์ปอเรชั่น (1998)
พบว่าเนื้อหาของไนไตรท์และไนเตรทแฮมจะเป็น11.6 และ 5.4 มก. / กก.
ตามลำดับในขณะที่ซาลามี่ที่มีอยู่108.0 มิลลิกรัม / กิโลกรัมและไนไตรท์ 98.5 มิลลิกรัม / กิโลกรัมไนเตรต ใช้อิเล็กฝอยไนไตรท์และไนเตรตในเนื้อหาซาลามี่ที่ตรวจพบเป็น24.3 และ 43.6 มิลลิกรัม / กิโลกรัมตามลำดับ (Öztekin et al., 2002) เมื่อเทียบกับผลการวิจัยของพวกเขาการศึกษาในปัจจุบันพบว่าซาลามี่ที่มีอยู่ แต่ไม่มีไนไตรท์ไนเตรตมากขึ้นที่ 142.5 mg / kg (ตารางที่ 2) แม้ว่าวิธีการสกัดมีความคล้ายคลึงอุณหภูมิที่ใช้ในการศึกษาของเราสูงขึ้นนอกเหนือจากความแตกต่างที่อาจนำมาประกอบกับการปฏิบัติที่ผลิต. Stalikas, Konidari และ Nanos (2003) ที่ใช้อุณหภูมิในการสกัดที่คล้ายกันและมีรายงานว่าไนเตรตและไนไตรท์ในซาลามี่54 และ 84 มิลลิกรัม / กิโลกรัมตามลำดับ ดังนั้นความแตกต่างที่มีแนวโน้มที่จะเกิดจากกระบวนการผลิต. มีรายงานโดยเดนนิส, คีย์ Papworth ชี้และ Massey (1990) ว่าปริมาณไนไตรท์เฉลี่ยในเบคอนเป็น 24.0 มก. / กก. และสำหรับไนเตรตเป็น43.0 มิลลิกรัม / กิโลกรัม ในขณะที่ไนไตรท์และไนเตรทในแฮมเป็น56.0 และ 22.0 มิลลิกรัม / กิโลกรัมตามลำดับ พวกเขาใช้การสกัดที่คล้ายกันและวิธีการตรวจสอบ แต่มีคอลัมน์แลกเปลี่ยนแอนไอออน ทั้งเบคอนผลิตภัณฑ์และแฮมในการศึกษานี้มีไนเตรทไนไตรท์น้อยลงและ(ตารางที่ 2) ในการเปรียบเทียบ งุดและ Henshall (1998) ที่พบว่าไนไตรท์และเนื้อหาของไนเตรตในซาลามี่เป็น108.0 และ98.5 มิลลิกรัม / กิโลกรัมตามลำดับและ 11.6 และ 5.4 mg / kg สำหรับแฮมตามลำดับ. ขั้นตอนการสกัดตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาในปัจจุบันมีความคล้ายคลึงกับมาร์แชลล์Trenerry (1996) แต่พวกเขามองข้ามขั้นตอนการทำความร้อน นี้อาจอธิบายเนื้อหาไนไตรท์ต่ำน้อยกว่า 10 มิลลิกรัม / กิโลกรัมในไส้กรอกแฮมและเบคอนขา แต่ไนเตรตเนื้อหาสูงที่ 141.5, 132.5 และ 48.0 มิลลิกรัม / กิโลกรัมตามลำดับ. ที่แตกต่างกันผลิตภัณฑ์จากเนื้อสัตว์หายอาจต้องมีอัตราส่วนที่แตกต่างกันของไนไตรท์และไนเตรทเป็นสารกันบูด ตั้งแต่เนื้อสดไม่ได้ตามธรรมชาติมีไนไตรท์ (ตารางที่ 2), ไนไตรท์และไนเตรทที่ยังไม่ได้รับการทดสอบอย่างกว้างขวาง แต่ขึ้นอยู่กับการศึกษาครั้งนี้ไนเตรตเนื้อหาในเนื้อวัวและเนื้อวัวสับเหรียญอยู่ในช่วงที่พบในผลิตภัณฑ์เนื้อสัตว์หาย(ตารางที่ 2). มันก็แสดงให้เห็นว่าการเพิ่มขึ้นของการกู้คืนเป็นของแข็งเนื้อลดลง (อัชเชอร์และบอก, 1975) ดังนั้นการใช้ตัวอย่างเนื้อสัตว์ที่มีขนาดเล็กจะช่วยลดผลกระทบของสารรบกวนซึ่งได้แสดงให้เห็นในการศึกษาครั้งนี้(ตารางที่ 2) นอกจากนี้รบกวนมากที่สุดก็จะถูกกำจัดโดยการตรวจจับรังสียูวี อย่างไรก็ตามคลอไรด์ไอออนที่ตรวจพบอาจจะโดยรังสียูวีเป็นยอดบวกหรือลบในความยาวคลื่นที่ใช้สำหรับไนเตรทไนไตรท์และและมีการชะก่อนที่ไนไตรท์(Di Matteo และ Esposito, 1997) ยอดคลอไรด์ไม่ได้อยู่ที่214 นาโนเมตรในการศึกษาครั้งนี้ซึ่งแสดงให้เห็นว่าคลอไรด์ไอออนไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับปริมาณไนไตรท์ตั้งแต่การกู้คืนไนไตรท์เป็นข้างต้น92% สำหรับทั้งตัวอย่างเนื้อสัตว์และผัก (1 โต๊ะและ 2). เนื่องจากลักษณะปฏิกิริยาของไนไตรท์ การวิเคราะห์จากอาหารไม่ให้เป็นตัวแทนที่แท้จริงของไนไตรท์รวมเพิ่ม นอกจากนี้ไนไตรท์เพิ่มเนื้อมักจะนำเสนอเป็นไนตริกออกไซด์ที่ถูกผูกไว้กับส่วนประกอบอาหารอื่นๆ เช่น myoglobin (5-15%) sulphydryl กลุ่ม (5-15%) ไขมัน (1-5%) โปรตีน (20-30% ) เช่นไนเตรต(<10%) และไนไตรท์ฟรี (10-15%) (Zanardi, Dazzi, Madarena และChizzolini, 2002) ช่วงการกู้คืนดังนั้นอาจจะค่อนข้างมีขนาดใหญ่เป็นผลมาจากธรรมชาติปฏิกิริยาไนไตรท์และสิ่งที่แนบมาในการอาหารอื่น ๆ ส่วนประกอบ แต่เนื่องจากไนไตรท์ฟรีเท่านั้นที่สามารถมีส่วนร่วมในnitrosation วิธีการอื่น ๆ ของการสกัดอาหารประมาณไนไตรท์รวมในปัจจุบันโดยการปล่อยไนไตรท์อาหารที่ถูกผูกไว้ นี้อาจจะประเมินความสำคัญของการบริโภคอาหารและไนไตรท์สาเหตุของกระเพาะอาหารที่เป็นโรคมะเร็ง สกัดน้ำร้อนปริมาณไนไตรท์ฟรีที่มีอยู่ในการมีส่วนร่วมใน nitrosation ถูกนำมาใช้ในการศึกษานี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

DIONEX Corporation ( 2541 ) พบว่า ปริมาณไนไตรต์และไนเตรต
ในแฮมเป็น 11.6 แล้ว 5.4 มิลลิกรัม / กิโลกรัม ตามลำดับ ในขณะที่ไส้กรอก
ที่มีอยู่ 108.0 มิลลิกรัม / กิโลกรัม และไนเตรทไนไตรต์ 98.5 mg / kg . ใช้
capillary electrophoresis , ไนไตรต์และไนเตรต ปริมาณที่ตรวจพบและไส้กรอก
- 43.6 มก. / กก. ตามลำดับ ( Ö
ztekin et al . , 2002 ) เมื่อเปรียบเทียบกับผลของพวกเขา การศึกษาปัจจุบันพบว่า
ส่วนไส้กรอกในไนไตรท์มากขึ้น แต่ไนเตรทที่
142.5 มิลลิกรัม / กิโลกรัม ( ตารางที่ 2 ) แม้ว่าวิธีการสกัดเหมือนกัน
อุณหภูมิที่ใช้ในการศึกษาของเราเพิ่มขึ้น นอกเหนือจากความแตกต่างที่อาจจะเกิดจาก

stalikas การผลิต , การปฏิบัติ konidari และนาโน ( 2003 ) ใช้ที่คล้ายกันการสกัดอุณหภูมิ
และรายงานว่าปริมาณไนเตรทในไส้กรอก
เป็นร้อยละ 54 และ 84 มิลลิกรัม / กิโลกรัม ตามลำดับ จึงมีความแตกต่างมากขึ้น
น่าจะเกิดจากกระบวนการผลิต
มันถูกรายงานโดยเดนนิส , คีย์ , เพ็พเวิร์ท ตัวชี้ และ แมสซี่
( 1990 ) ว่าหมายถึง ปริมาณไนไตรท์เบคอน 24.0 mg / kg และ
สำหรับไนเตรตเป็น 43.0 มิลลิกรัม / กิโลกรัม ส่วนไนไตรต์และไนเตรตในแฮมถูก
56.0 และ 22.0 mg / kg ตามลำดับ พวกเขาใช้ในการสกัดที่คล้ายกันและ
วิธีตรวจจับ แต่กับการแลกเปลี่ยนไอออนลบคอลัมน์ ผลิตภัณฑ์ ทั้งเบคอน แฮม ในการศึกษานี้

มีไนเตรตและไนไตรท์น้อย ( ตารางที่ 2 ) ในการเปรียบเทียบ ซุย และเฮ็นเชิล ( 1998 ) ที่พบ
ที่ไนไตรต์และไนเตรตในซาลามี่และมีเนื้อหา 108.0
98.5 มิลลิกรัม / กิโลกรัม ตามลำดับ และ 11.6 5.4 มิลลิกรัม / กิโลกรัม และแฮม ตามลำดับ ขั้นตอนที่ใช้ในการสกัดตัวอย่าง

เรียนในปัจจุบันมีความคล้ายคลึงกับมาร์แชลและ trenerry ( 1996 ) , แต่พวกเขาละเว้น
เครื่องขั้นตอน นี้อาจอธิบายเนื้อหาของน้อยน้อยไนไตรท์
10 มก. / กก. ในไส้กรอก ขาแฮมและเบคอน อย่างไรก็ตาม ปริมาณไนเตรทสูงที่ 141.5
, และ 132.5 48.0 มก. / กก. ตามลำดับ ต่างรักษาผลิตภัณฑ์เนื้อสัตว์
อาจต้องใช้อัตราส่วนที่แตกต่างกันของไนไตรท์
และไนเตรตเป็นสารกันบูด เนื่องจากเนื้อสดไม่ได้เป็นธรรมชาติ
มีไนไตรท์ ( ตารางที่ 2 ) ของไนไตรต์และไนเตรต เนื้อหาไม่ได้
ถูกทดสอบอย่างกว้างขวาง . อย่างไรก็ตาม จากการศึกษานี้ ไนเตรท
เนื้อหาในเนื้อวัวสับเหรียญเนื้อและอยู่ในช่วงที่พบในผลิตภัณฑ์เนื้อสัตว์
หาย ( ตารางที่ 2 ) .
มันแสดงให้เห็นว่า การฟื้นตัวเพิ่มขึ้นเป็นของแข็ง
เนื้อลดลง ( นำ&บอก , 1975 ) ดังนั้นการใช้ตัวอย่าง
เล็กเนื้อควรลดผลกระทบจากสารรบกวนซึ่ง
) ในการศึกษานี้ ( ตารางที่ 2 ) นอกจากนี้ส่วนใหญ่สัญญาณรบกวน
สามารถตัดออกโดยตรวจจับแสงยูวี อย่างไรก็ตาม ไอออนคลอไรด์
บางทีแสง UV บวกหรือลบยอดในความยาวคลื่น
ไนเตรตและไนไตรท์ และใช้ตัวอย่างก่อนไน
( ดิ มัตเตโอ & Esposito , 1997 ) ยอดไม่ปัจจุบัน
คลอไรด์214 นาโนเมตร ในการศึกษานี้ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าไอออนไม่ได้
รบกวนเนื่องจากการฟื้นตัวของปริมาณไนไตรท์เป็นไนไตรท์
สูงกว่า 92% ทั้งเนื้อสัตว์และผักตัวอย่าง ( ตารางที่ 1 และ 2 ) .
เนื่องจากปฏิกิริยาธรรมชาติ , ไนไตรท์ การวิเคราะห์จากอาหารไม่ได้
ให้เป็นตัวแทนที่แท้จริงของไนไตรท์ทั้งหมดเพิ่ม นอกจากนี้
ไนเพิ่มเนื้อมักจะเสนอให้เป็นไนตริกออกไซด์ ผูกพันกับ
ส่วนประกอบของอาหารอื่น ๆเช่น ไมโอโกลบิน ( 5 - 15 % ) กลุ่มซัลฟดริล
( 5 - 15 % ) , ไขมัน ( 1 ) 5% ) โปรตีน ( 20 - 30 % ) ไนเตรต
( < 10% ) และไนไตรท์ ฟรี ( 10 – 15 % ) ( zanardi dazzi madarena , , &
chizzolini , 2002 ) ดังนั้นการกู้คืนช่วงที่อาจจะค่อนข้างใหญ่ เช่น ผลของปฏิกิริยาของไนไตรท์
ธรรมชาติและสิ่งที่แนบไปยังส่วนประกอบอาหาร
อื่น ๆ อย่างไรก็ตาม เพราะไตสามารถมีส่วนร่วมใน
ฟรีอาหาร , วิธีการอื่น ๆของการรวมอาหารประมาณ 4
ปัจจุบันโดยการปล่อยอาหารไว้ไนไตร์ท นี้อาจจะมากกว่าประมาณการ
ความสำคัญของไนไตรท์ในอาหารสาเหตุของมะเร็งกระเพาะอาหาร

การสกัดน้ำร้อนปริมาณไนไตรท์ฟรีใช้ได้

มีส่วนร่วมในอาหารที่ใช้ในการวิจัย ครั้งนี้