Weed fell into confusion. His worri

Weed fell into confusion. His worries on what kind of work he should to make were growing even more severe.

“Should I guess how Seo-yoon looked when she was young and make that?”

Escaping from reality!

He thought it’d be easy to sculpt Hwaryeong or Irene in their youths. However, Weed soon saw the error of his ways and shook his head.

“The player named Mandol believed in me and entrusted this to me. I can’t just do a rough job.”

It seemed like doing the quest would be way easier than agonizing over something that was so difficult to resolve.

The proficiency he accumulated while making dolls also amounted to 36% of level 7. Even if his skill level and expressiveness grew with experience, it was no good if he couldn’t decide on the right subject.

“I’m not being too greedy… I just want to sculpt the best little girl that I can.”

Weed’s worries kept deepening.

Since there was no word from the expedition that had gotten the shared quest and had left for the Embinyu underground prison, he just kept sewing dolls. As he repeatedly experienced countless failures, he was trying to make that something.

Dolls, dolls, dolls, dolls!

“Gaaaaah!” Lee Hyun kicked away his blanket and stood. It was such a big issue that he couldn’t sleep. “I thought I’d never have to suffer because of a doll again.”

The dolls of young girls wouldn’t leave his mind.

“Should I just make it as a bronze statue? If I make it using gold or silver, then…”

He came up with ways to escape, but he didn’t want to run away from it like that. Such an action would be completely betraying the trust he had gathered in sculptures thus far.

“I can’t just forget about it without even being able to make the requested sculpture.”

It wasn’t his way to give up because it was hard. No matter what, he just had to find the method!

Lee Hyun went to the market to cool his head. The dawn market was overflowing with liveliness from the people buying and selling things like vegetables and meat. But even within that liveliness, he couldn’t think of the right sculpture for the young little girl.

“Should I try going to the maternity ward or a preschool?”

He could see little kids there, but it wasn’t like he didn’t know what a child looked like.

“They’re sleepy little devils that get hungry and you have to frequently change their diapers.”

No matter what kind of little girl doll he made, he wasn’t pleased.

On his way home, Lee Hyun passed a photo studio. Photographs for the first birthday celebrations of little kids and wedded couples were on display.

As he looked at those photos for a long time, Lee Hyun gained enlightenment.

“For a sculptor, the subject can be felt and seen in the finished work alone. That’s probably very different from a parent’s perspective.”

There was a life to a child even in an ordinary photo, and to a parent, that one photo would be a truly precious work.

Lee Hyun tried thinking of saying farewell to a little girl from a parent’s shoes.

Just what was he supposed to do about a parent’s breaking heart as they parted with a doll of a newborn baby!

“Making a doll of a child was wrong from the very beginning!” Lee Hyun suddenly shouted.

If he thought about it from a parent’s perspective, then he already had the most definite answer.

>

September 13th, 2014|[Korean] Moonlight Sculptor|47 Comments

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัชพืชที่ตกในความสับสน กังวลในชนิดของงานที่เขาควรจะทำให้เขาได้เติบโตยิ่งรุนแรง"ควรฉันเดาว่า โซจินเกสท์ดูเมื่อตอนวัยเยาว์ และให้ว่า"หลบหนีจากความเป็นจริงเขาคิดว่า มันจะง่ายต่อการปั้น Hwaryeong หรือไอรีนในเยาวชนของพวกเขา อย่างไรก็ตาม วัชพืชเร็ว ๆ นี้เห็นวิธีของเขา และจับหัวของเขา"ผู้เล่นชื่อ Mandol เชื่อในฉัน และมอบหมายนี้ให้ฉัน ฉันไม่เพียงทำงานหยาบ"ดูเหมือนว่าทำเควสนี้จะเป็นวิธีง่ายกว่า agonizing กว่าบางสิ่งบางอย่างที่ถูกดังนั้นยากที่จะแก้ไขก่อนที่เขาสะสมขณะทำตุ๊กตายังมี 36% ของระดับ 7 แม้ว่าระดับทักษะของเขาและ expressiveness เติบโต มีประสบการณ์ ได้ไม่ดีถ้าเขาไม่สามารถตัดสินใจในเรื่องเหมาะสม"ฉันกำลังไม่โลภเกินไป... ฉันต้องการปั้นส่วนสาวน้อยที่ฉันสามารถ "ความกังวลของวัชพืชเก็บลึกเนื่องจากมีคำไม่จากความรีบเร่งที่ได้รับเควสร่วมกัน และได้จากไปในคุกใต้ดิน Embinyu เขาเพียงเก็บตุ๊กตาเย็บ กับเขาหลายครั้งประสบความล้มเหลวนับไม่ถ้วน เขาพยายามที่ทำอะไรตุ๊กตา ตุ๊กตา ตุ๊กตา ตุ๊กตา"Gaaaaah" ลีฮยอนเตะออกไปครอบคลุมของเขา และยืน ก็เช่นใหญ่ปัญหาที่เขาไม่สามารถนอนหลับ "ฉันคิดว่า ฉันจะไม่ต้องทรมาน เพราะตุ๊กตาอีกด้วย"ตุ๊กตาของหญิงสาวจะไม่ปล่อยให้จิตใจของเขา"ฉันควรเพียงแค่ทำมันเป็นรูปปั้นทองสัมฤทธิ์ ถ้าฉันทำให้มันใช้ทองหรือเงิน แล้ว..."เขามา ด้วยวิธีที่จะหลบหนี แต่ไม่อยากเรียกว่าเช่นนั้น การดำเนินการจะได้สมบูรณ์แจ้งเบาะแสเรื่องความน่าเชื่อถือเขามีรวบรวมในประติมากรรมฉะนี้"ฉันไม่จำเลยไม่ มีแม้แต่ความสามารถในการทำประติมากรรมที่ร้องขอ"มันไม่ได้เขาให้ เพราะมันยาก ไม่ว่าอะไร เขามีเพียงหาวิธีลีฮยอนไปตลาดเย็นของเขาใหญ่ ตลาดเช้าที่เทียบกับกับตี่จากคนซื้อ และขายเช่นผักและเนื้อสัตว์ แม้แต่ภายในความคึกคักนั้น เขาไม่สามารถนึกถึงประติมากรรมเหมาะสำหรับสาวน้อย"ควรลองไปคลอดผู้ป่วยหรือหอศิลป์ที่"เขาได้เห็นเด็ก ๆ มี แต่มันไม่ได้เหมือนเขาไม่รู้ว่าเด็กที่ดูเหมือน"พวกเขากำลังง่วงนอนปีศาจน้อยที่หิวได้และคุณมีบ่อยเปลี่ยนผ้าอ้อมของพวกเขา"ไม่ว่าชนิดของตุ๊กตาสาวน้อยที่เขาทำ ไม่ยินดีบนเขาบ้าน ลีฮยอนผ่านสตูดิโอภาพถ่าย รูปถ่ายในงานฉลองวันเกิดครั้งแรกของเด็กน้อยและคู่รักแต่งงานบนจอแสดงผลได้ขณะที่เขามองภาพเหล่านั้นเป็นเวลานาน Lee Hyun ได้รับธรรม"สำหรับประติมา เรื่องสามารถรู้สึก และเห็นงานเสร็จคนเดียว ที่อาจแตกต่างอย่างมากจากมุมมองของหลักการ"มีชีวิตเพื่อเด็กในภาพผิดปกติ และหลัก ภาพหนึ่งที่จะทำงานที่ล้ำค่าอย่างแท้จริงลีฮยอนพยายามคิดพูดอำลากับสาวน้อยจากรองเท้าของแม่เขาควรจะทำเกี่ยวกับหลักการแบ่งระดับ ตามที่ศึกษาธิการกับตุ๊กตาของเด็กทารกเพียงสิ่ง"ตุ๊กตาของเด็กทำผิดตั้งแต่ต้นมาก" ลีฮยอนตะโกนทันทีถ้าเขาคิดว่า เกี่ยวกับเรื่องจากมุมมองของหลัก แล้วเขาแล้วได้คำตอบที่แน่นอนที่สุด<< บทก่อนหน้า | บทถัดไป >>13 กันยายน 2014| [เกาหลี] ความคิดเห็น Sculptor|47 แสงจันทร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัชพืชตกอยู่ในความสับสน ความกังวลของเขาเกี่ยวกับสิ่งที่ชนิดของงานที่เขาควรที่จะทำให้การเติบโตมากยิ่งรุนแรงมากขึ้น. "ฉันควรจะคิดว่าวิธี Seo-yoon มองเมื่อเธอยังเป็นเด็กและทำให้ที่?" หนีจากความเป็นจริง! เขาคิดว่ามันจะเป็นเรื่องง่ายที่จะปั้น Hwaryeong หรือ ไอรีนในวัยรุ่นของพวกเขา อย่างไรก็ตามวัชพืชเร็ว ๆ นี้ได้เห็นข้อผิดพลาดของวิธีการของเขาและส่ายหัวของเขา. "ผู้เล่นชื่อ Mandol เชื่อในตัวผมและความไว้วางใจนี้กับผม ผมก็ไม่สามารถทำผลงานที่หยาบ. "มันดูเหมือนว่าการทำเควสจะเป็นวิธีที่ง่ายกว่าที่ทนทุกข์ทรมานมากกว่าสิ่งที่เป็นเรื่องยากมากที่จะแก้ไข. ความสามารถของเขาในขณะที่การสะสมตุ๊กตายังมีจำนวน 36% ของระดับ 7 แม้ว่า ระดับความสามารถและการแสดงออกของเขาขึ้นอยู่กับประสบการณ์มันก็ไม่ดีถ้าเขาไม่สามารถตัดสินใจในเรื่องที่ถูกต้อง. "ผมไม่โลภมากเกินไป ... ผมแค่อยากจะปั้นสาวน้อยที่ดีที่สุดที่ฉันสามารถ." ความกังวลของวัชพืชเก็บไว้ ลึก. ตั้งแต่มีคำจากการเดินทางที่มีอากาศภารกิจร่วมกันและได้ออกจากคุกใต้ดิน Embinyu ไม่มีเขาก็คงตุ๊กตาเย็บผ้า ในขณะที่เขามีประสบการณ์ความล้มเหลวซ้ำแล้วซ้ำอีกนับไม่ถ้วนที่เขากำลังพยายามที่จะทำให้สิ่งที่. ตุ๊กตา, ตุ๊กตา, ตุ๊กตา, ตุ๊กตา! "Gaaaaah!" ลีฮยอนออกไปเตะผ้าห่มของเขาและยืนอยู่ มันเป็นปัญหาใหญ่ที่เขาจะได้นอนไม่หลับ "ฉันคิดว่าฉันไม่เคยต้องทนทุกข์เพราะตุ๊กตาอีกครั้ง". ตุ๊กตาของหญิงสาวจะไม่ปล่อยให้ความคิดของเขา. "ฉันควรจะเพียงแค่ทำให้มันเป็นรูปปั้นทองสัมฤทธิ์หรือไม่? ถ้าฉันจะทำให้มันใช้ทองหรือสีเงินแล้ว ... "เขามาด้วยวิธีการที่จะหลบหนีแต่เขาไม่ต้องการที่จะหนีออกจากมันเหมือนว่า การกระทำดังกล่าวจะได้รับความไว้วางใจอย่างสมบูรณ์ทรยศเขามารวมตัวกันในรูปปั้นป่านนี้. "ผมไม่สามารถลืมเกี่ยวกับมันโดยไม่ได้ความสามารถในการทำประติมากรรมที่ร้องขอ." มันไม่ได้เป็นวิธีการของเขาที่จะให้ขึ้นเพราะมันเป็นเรื่องยาก . ไม่ว่าสิ่งที่เขามีเพียงเพื่อหาวิธีการที่! ลีฮยอนไปตลาดเย็นหัวของเขา ตลาดยามเช้าที่ได้รับการล้นไปด้วยความคึกคักจากคนที่ซื้อและขายสิ่งที่ต้องการผักและเนื้อสัตว์ แต่แม้จะอยู่ในความมีชีวิตชีวาที่เขาไม่สามารถคิดของประติมากรรมที่เหมาะสมสำหรับสาวน้อยหนุ่ม. "ฉันควรจะลองไปที่แผนกสูติหรือก่อนวัยเรียนหรือไม่" เขาจะได้เห็นเด็กเล็ก ๆ มี แต่มันก็ไม่ได้ชอบเขา didn 'ทราบว่าเด็กที่ดูเหมือน. "พวกเขากำลังปีศาจน้อยง่วงนอนที่ได้รับหิวและคุณจะต้องเปลี่ยนผ้าอ้อมบ่อยของพวกเขา." ไม่ว่าสิ่งที่ชนิดของตุ๊กตาสาวน้อยที่เขาทำเขาก็ไม่พอใจ. ในทางกลับบ้านของเขา ลีฮยอนผ่านสตูดิโอถ่ายภาพ ภาพสำหรับฉลองวันเกิดแรกของเด็กน้อยและคู่แต่งงานอยู่บนจอแสดงผล. ขณะที่เขามองไปที่ภาพถ่ายเหล่านั้นเป็นเวลานาน, ลีฮยอนได้รับการตรัสรู้. "สำหรับประติมากร, เรื่องที่สามารถรู้สึกได้และเห็นในงานที่เสร็จสมบูรณ์เพียงอย่างเดียว ที่อาจแตกต่างกันมากจากมุมมองของผู้ปกครอง. "มีชีวิตให้กับเด็กแม้ในภาพธรรมดาเป็นและจะเป็นผู้ปกครองที่หนึ่งภาพจะเป็นงานที่มีค่าอย่างแท้จริง. ลีฮยอนพยายามคิดที่จะกล่าวคำอำลาให้กับสาวน้อยจาก รองเท้าของผู้ปกครอง. เพียงแค่สิ่งที่เขาควรจะทำอย่างไรกับหัวใจทำลายของผู้ปกครองที่พวกเขาแยกทางกับตุ๊กตาของทารกทารกแรกเกิด! "ทำตุ๊กตาของเด็กเป็นเรื่องที่ผิดจากจุดเริ่มต้นมาก!" ลีฮยอนตะโกน. ถ้าเขาคิดว่า เกี่ยวกับเรื่องนี้จากมุมมองของผู้ปกครองแล้วเขาแล้วมีคำตอบที่ชัดเจนที่สุด. << บทที่ก่อนหน้า | บทต่อไป >> 13 กันยายน 2014 | [เกาหลี] แสงจันทร์ประติมากร | 47 ความคิดเห็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัชพืชที่ตกอยู่ในความสับสน ความกังวลของเขาเกี่ยวกับชนิดของงานที่เขาควรจะทำคือการเติบโตยิ่งรุนแรง" ให้ฉันเดาว่าซอยุนดูตอนเด็ก และทำให้ "หลีกหนีจากความเป็นจริง !เขาคิดว่ามันคงง่ายต่อการปั้น hwaryeong หรือไอรีนในเยาวชนของพวกเขา อย่างไรก็ตาม วัชพืชแล้วเห็นข้อผิดพลาดของวิธีการของเขาและส่ายหน้า" ผู้เล่นที่ชื่อ mandol เชื่อในตัวผม และมอบหมายให้ฉัน ฉันไม่สามารถทำงานลำบาก "มันเหมือนทำเควสจะเป็นวิธีที่ง่ายกว่าการเจ็บปวดเรื่องอะไรที่ยากที่จะแก้ไขถิ่นที่เขาสะสมในขณะที่ทำตุ๊กตาก็มี 36 % ของระดับ 7 แม้ว่าระดับทักษะของเขาและการแสดงออกที่เติบโต ด้วยประสบการณ์ มันก็ไม่ดี ถ้าเขายังตัดสินใจไม่ได้ในเรื่องที่ถูกต้อง" ผมไม่โลภมากเกินไป . . . ผมแค่อยากปั้นสาวน้อยที่ดีที่สุดที่ฉันสามารถ . "กังวลวัชพืชให้ลึก .เพราะไม่มีคำพูดจากการเดินทางที่ได้ร่วมกันค้นหา และมีเหลือสำหรับ embinyu คุกใต้ดิน เขาเอาแต่เย็บตุ๊กตา เขาประสบความล้มเหลวหลายครั้งนับไม่ถ้วน เขาพยายามที่จะทำบางสิ่งบางอย่างที่ตุ๊กตา , ตุ๊กตา , ตุ๊กตา , ตุ๊กตา" gaaaaah ! " ลีฮยอนเตะทิ้งผ้าห่มของเขาและยืนอยู่ มันเป็นปัญหาใหญ่ที่เขานอนไม่หลับ " ฉันคิดว่าฉันคงไม่ต้องลำบาก เพราะตุ๊กตาอีกครั้ง "ตุ๊กตาหญิงสาวไม่ยอมออกจากจิตใจของเขา" ฉันควรจะให้มันเป็นรูปปั้น ? ถ้าฉันทำให้มันใช้ทองหรือเงิน แล้ว . . . . . . . "เขามาด้วยวิธีการที่จะหลบหนี แต่เขาไม่ได้ต้องการที่จะวิ่งหนีไปแบบนั้น ทำแบบนั้นจะโดนทรยศความไว้วางใจที่เขาได้รวบรวมในประติมากรรมจึงห่างไกล" ฉันไม่สามารถลืมมันได้ โดยไม่สามารถทำให้การร้องขอประติมากรรม”มันไม่ใช่วิธีของเขาที่จะให้ขึ้น เพราะมันหนัก ไม่ว่ายังไง เขาก็หาวิธี !ลีฮยอนไปตลาดเย็นหัว ตลาดรุ่งอรุณก็เต็มไปด้วยความคึกคักจากคนที่ซื้อและขายผักและเนื้อสัตว์ แต่ในเมือง เขาไม่คิดว่ารูปปั้นด้านขวา สำหรับสาวน้อย หนุ่มน้อย" ฉันควรพยายามไปทำคลอด หรือ อนุบาล ? "เขาได้เห็นเด็กเล็ก ๆมี แต่มันไม่ได้เหมือนเขาจะไม่รู้ว่าเด็กหน้าตาเป็นยังไง" พวกเขากำลังง่วงปีศาจน้อยที่หิว และคุณต้องเปลี่ยนบ่อยผ้าอ้อมเด็กของพวกเขา . "ไม่ว่าชนิดของตุ๊กตาสาวน้อยของเขาทำให้เขาไม่พอใจระหว่างทางกลับบ้าน ลีฮยอนผ่านรูปถ่ายสตูดิโอ ภาพถ่ายครั้งแรก ฉลองวันเกิด ของเด็กๆ ในอนาคตคู่รักถูกบนจอแสดงผลเขามองดูภาพเหล่านั้นเป็นเวลานาน ลีฮยอนได้รับการตรัสรู้" สำหรับปั้น เรื่องสามารถจะรู้สึกและเห็นในเสร็จทำงานคนเดียว มันอาจจะแตกต่างจากมุมมองของพ่อแม่ "มีชีวิตแก่ลูก แม้ในการถ่ายทั่วไป และพ่อแม่ ภาพนั้นจะเป็นงานที่มีคุณค่าอย่างแท้จริงลี ฮยอน พยายามคิดว่าจะพูดอำลาสาวน้อยจากรองเท้าของแม่สิ่งที่เขาควรทำเกี่ยวกับพ่อแม่ที่ทำลายหัวใจเขาแยกกับตุ๊กตาของเด็กแรกเกิด !" การทำตุ๊กตาของเด็กมันผิดตั้งแต่แรกแล้ว ! " ลีฮยอนก็ตะโกนถ้าเขาคิดจากมุมมองของพ่อแม่แล้ว เขาก็มีคำตอบที่ชัดเจนที่สุด< < ก่อนหน้าบทที่ | บทถัดไป > >กันยายน 13 , 2010 | [ เกาหลี ] แสงจันทร์ประติมากร | 47 ความคิดเห็น