Growth in the human population has

Growth in the human population has led to the accumulation of huge amounts of
non-degradable waste materials across our planet. The increasing effect of nondegradable
plastic wastes is a growing concern. Biodegradable polymers have
extremely attracted much public and industrial interest as a consequence of
extensive discussions looking for better waste-management strategies
(Steinbüchel, 1995). Their physical properties make them very convenient in
utilization. The use of biodegradable polymers allows composting as an
additional way for waste disposal. Furthermore, the use of these polymers opens
several new applications in medicine, agriculture and industry. Research into the
production of PHAs as petrochemical alternatives for the future has been explored using bacterial and plant systems. Accumulation of intracellular storage
polymers has been considered a strategy used by bacteria to increase survival in
a changing environment. The ability to store PHB is an example of this
characteristic and usually reflects a transient abundance of carbon sources with
respect to other nutrients such as nitrogen and phosphorus (Jacquel et al., 2008).
PHA has been industrially produced by pure cultures including Alcaligenes latus,
Azotobacter vinelandii, Pseudomonas oleovorans, recombinant Alcaligenes
eutrophus and recombinant Escherichia coli (Lee & Choi, 1998; Grothe et al.,
1999 and Grothe & Chisti, 2000). From the literature, one of the limiting factors
in the commercial success of PHB and other PHAs production schemes is the
cost of the substrate used for PHA formation. Vegetable oils have been found to
be possible substrates in the production of PHAs (Alias &Tan, 2005). Waste
frying oils which are even cheaper than purified oils can be used too (Fernández
et al., 2005). Since deep frying is popular, there is a potential to turn this waste
resource into a useful biomaterial. Akiyama et al. (2003) reported a yield of 0.8 g
PHA per g plant oil and 0.3 g PHA per 1 g glucose. In the past few years, a
number of mechanistic models for the production of PHAs have been
constructed. Models for fermentation with simple batch culture, two-stage fedbatch
process and single fed-batch fermentations are frequently described
(Patwardhan & Srivastava, 2004; Yan et al., 2005 and Lee & Gilmore, 2006). In
a laboratory scale bioreactor, With canola oil as carbon source, the polymer
content of the cell dry matter of Wautersia eutropha was 90% by fed-batch
process (Lopez-Cuellar et al., 2011). Verlinden et al. (2011) stated that, when
Cupriavidus necator grown on oils the biopolymer produced was found to be
chemically pure PHB and the molecular weights of polymers from waste frying
were similar to those from other oils and glucose.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เติบโตของประชากรมนุษย์ได้นำไปสู่การสะสมจำนวนมากไม่ย่อยสลายเศษวัสดุทั่วโลกของเรา เพิ่มผลของ nondegradableขยะพลาสติกเป็นความกังวลเพิ่มขึ้น โพลิเมอร์ที่ย่อยสลายได้ดึงดูดสนใจมากสาธารณะ และอุตสาหกรรมเป็น consequence ของมากหน้าสนทนาสำหรับกลยุทธ์ด้านการจัดการขยะที่ดีกว่า(Steinbüchel, 1995) สมบัติทางกายภาพทำให้สะดวกในการใช้ประโยชน์ ใช้ย่อยสลายโพลิเมอร์ช่วยให้การหมักเป็นการวิธีเพิ่มเติมสำหรับการกำจัดขยะ นอกจากนี้ เปิดการใช้งานของโพลิเมอร์เหล่านี้ใช้งานใหม่หลายยา เกษตร และอุตสาหกรรม วิจัยในการการผลิต PHAs เป็นทางเลือกสำหรับปิโตรเคมีในอนาคตได้รับการสำรวจโดยใช้ระบบแบคทีเรียและพืช สะสมเก็บข้อมูลภายในเซลล์โพลิเมอร์ได้รับการพิจารณากลยุทธ์ที่ใช้ โดยแบคทีเรียเพื่อเพิ่มความอยู่รอดในสภาพแวดล้อมเปลี่ยนแปลง ความสามารถในการเก็บ PHB เป็นตัวอย่างนี้ลักษณะมักจะสะท้อนให้เห็นถึงแหล่งคาร์บอนมีมากมายแบบชั่วคราวเคารพอื่น ๆ สารอาหารเช่นไนโตรเจนและฟอสฟอรัส (Jacquel et al. 2008)ผาได้ถูกผลิตทัด โดยบริสุทธิ์วัฒนธรรมรวม Alcaligenes latusVinelandii azotobacter, Pseudomonas oleovorans, recombinant Alcaligeneseutrophus และ recombinant Escherichia coli (ลีแอนด์ชอย 1998 Grothe et al.,1999 และ Grothe & Chisti, 2000) จากวรรณคดี หนึ่งในปัจจัยจำกัดในความสำเร็จเชิงพาณิชย์ของ PHB และแบบแผนการผลิต PHAs อื่น ๆ เป็นการต้นทุนของพื้นผิวที่ใช้สำหรับก่อผา ได้รับพบว่าน้ำมันพืชมีพื้นผิวเป็นไปได้ในการผลิต PHAs (นามแฝงและตาล 2005) ของเสียทอดน้ำมันซึ่งมีราคาถูกกว่าน้ำมันบริสุทธิ์สามารถใช้มากเกินไป (Fernándezet al. 2005) ตั้งแต่ทอดนิยม มีศักยภาพเปิดเสียทรัพยากรที่เป็นวัสดุมีประโยชน์ Akiyama et al. (2003) รายงานผลผลิต 0.8 กรัมผาต่อน้ำมันพืช g และ 0.3 g ผาต่อกลูโคส 1 กรัม ในปีผ่านมา การจำนวนของแบบจำลองกลไกการผลิต PHAs ได้สร้าง รุ่นสำหรับหมักกับชุดง่ายวัฒนธรรม fedbatch สองขั้นตอนกระบวนการและการหมักแหนมเลี้ยงชุดเดียวบ่อยไว้(Patwardhan & Srivastava, 2004 Yan et al. 2005 และลี และ Gilmore, 2006) ในมีห้องปฏิบัติการขนาดถังปฏิกรณ์ชีวภาพ น้ำมันคาโนลาเป็นแหล่งคาร์บอน พอลิเนื้อหาของเซลล์แห้งเรื่องของ Wautersia eutropha เป็น 90% โดยชุดงานเลี้ยงกระบวนการ (นิเฟอร์โลเปซ Cuellar et al. 2011) Verlinden et al. (2011) ระบุที่ เมื่อCupriavidus necator ปลูกบนน้ำมัน biopolymer ผลิตพบว่ามีสารเคมีบริสุทธิ์ PHB และน้ำหนักโมเลกุลของโพลิเมอร์จากการทอดทิ้งก็คล้ายกับน้ำมันอื่น ๆ และกลูโคส

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเจริญเติบโตในประชากรมนุษย์ได้นำไปสู่การสะสมของจํานวนมากไม่ย่อยสลายของเสียข้ามโลก เพิ่มผลของ nondegradableขยะพลาสติกเป็นกังวลมากขึ้น พอลิเมอร์ที่ย่อยสลายได้ดึงดูดมากมากสาธารณะและดอกเบี้ยเป็นผลมาจากอุตสาหกรรมการอภิปรายอย่างละเอียดมองหากลยุทธ์การจัดการที่ดีของเสีย( steinb üเชล , 1995 ) คุณสมบัติทางกายภาพของพวกเขาทำให้พวกเขาสะดวกมากในการใช้ประโยชน์ การใช้พอลิเมอร์ที่ย่อยสลายได้ ให้ใช้เป็นวิธีการเพิ่มเติมสำหรับการกำจัดของเสีย นอกจากนี้ การใช้โพลิเมอร์เหล่านี้เปิดโปรแกรมใหม่ ๆ ในทางการแพทย์ การเกษตร และอุตสาหกรรม วิจัยการผลิตปิโตรเคมียังเป็นทางเลือกสำหรับอนาคต มีการสํารวจโดยใช้ระบบของแบคทีเรียและพืช การสะสมเซลล์ของกระเป๋าและได้รับการถือว่าเป็นกลยุทธ์ที่ใช้โดยแบคทีเรียเพิ่มการอยู่รอดในการเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อม ความสามารถในการเก็บตัวอย่างของไนโตรเจนลักษณะและมักจะสะท้อนให้เห็นถึงความอุดมสมบูรณ์ของแหล่งคาร์บอนกับแบบชั่วคราวเคารพให้สารอาหารอื่นๆ เช่น ไนโตรเจน และฟอสฟอรัส ( jacquel et al . , 2008 )ผาได้รับการผลิตเชิงอุตสาหกรรมโดย Alcaligenes ด้านข้างรวมทั้งเชื้อบริสุทธิ์ ,20 vinelandii , Pseudomonas oleovorans รีคอมบิแนนท์ Alcaligenesและ Escherichia coli ( recombinant eutrophus ลี & ชอย , 1998 ; โกรท et al . ,1999 และโกรท & จิสติ , 2000 ) จากวรรณกรรม หนึ่งในปัจจัยที่จำกัดในความสำเร็จในเชิงพาณิชย์ของการผลิต PHB และโครงร่างยังอื่น ๆ คือต้นทุนของพื้นผิวที่ใช้สำหรับการสร้างภา . น้ำมันพืชที่ได้รับพบว่าเป็นไปได้สูงในการผลิตยัง ( นามแฝง & tan , 2005 ) ของเสียน้ำมันทอดซ้ำ ซึ่งยังถูกกว่าน้ำมันบริสุทธิ์สามารถใช้เหมือนกัน ( เฟร์นันเดซet al . , 2005 ) ตั้งแต่ทอดเป็นที่นิยม มีศักยภาพที่จะเปลี่ยนขยะนี้ินทรัพยากรเป็นประโยชน์ อากิยาม่า et al . ( 2003 ) รายงานผลผลิตของ 0.8 กรัมผา ต่อ กรัม น้ำมันพืชและ 0.3 กรัมผาต่อกลูโคส 1 กรัม ในช่วงไม่กี่ปีหมายเลขรุ่น : เพื่อการผลิตยังได้รับสร้าง แบบจำลองสำหรับการหมักด้วยวัฒนธรรมแบบ fedbatch ชุดง่ายกระบวนการและเลี้ยงเดี่ยวชุด fermentations มักอธิบาย( patwardhan & ศรีวัสทวา , 2004 ; ยัน et al . , 2005 และลี & Gilmore , 2006 ) ในห้องปฏิบัติการชั่งแบบที่มีน้ำมันคาโนลาเป็นแหล่งคาร์บอนโพลิเมอร์เนื้อหาของเซลล์แห้ง ของ wautersia ด้วยคือร้อยละ 90 โดยเลี้ยงรุ่นกระบวนการ ( โลเปซ Cuellar et al . , 2011 ) verlinden et al . ( มหาชน ) กล่าวว่า เมื่อcupriavidus necator ปลูกในน้ำมันที่ผลิตได้พบว่าเป็นเบาหวานชนิดที่ 2เคมีบริสุทธิ์ PHB และน้ำหนักโมเลกุลของพอลิเมอร์จากของเสียที่ทอดมีความคล้ายคลึงกับที่น้ำมันอื่น ๆและกลูโคส