WHO TRADES ? The extent to which a

WHO TRADES ?

The extent to which a country trades with the rest of the world depends on many factors. Small countries, measured in this instance by population size, tend to trade more than larger ones, as they cannot efficiently produce the full range of consumer goods, intermediate products, and capital equipment demanded by consumers and businesses. Just as a small town cannot offer the same range of stores and services for shopper as a large town, small economies cannot efficiently produce everything that households and firms would like to buy, so they tend to import more products to satisfy those demands. On the export side, as firms in small economies increase production, they are more likely to be constrained by the limited size of the market and unable to take advantage of economies of scale if they sell only locally. By exporting to global markets, they can sell larger amounts of more-specialized products. Export earnings then pay for the imports small nations demand. Producers in larger economies can sell a much larger share of their output locally without being constrained by market size. In Guyana, with a population of under 1 million, imports and exports together exceed 200 percent of GDP; in Mauritius they reach 133 percent. But in much larger Brazil and India, the ratios are 27 and 45 percent, respectively. Figure 18-4 confirms this relationship across all countries. It helps explain why sub Saharan Africa, which has a large number of nations, half of them with populations below 10 million, has such a relatively high ratio of trade to GDP.
Trade patterns are also influenced by a country's geographical characteristics, including its access to shipping routes—especially whether it is landlocked—and its location relative to major markets. For the last several hundred years, the cheapest and most important from of transporting goods between countries was by sea, and to this day, countries with easier access to sea-based shipping tend to have larger exports and imports than do landlocked countries. Adam Smith recognized the advantages of access to the sea for trade and commerce more than 230 years ago in The Wealth of Nation:
As by means of water-carriage a more extensive market is opened to every sort of industry than what land-carriage alone can afford it, so it is upon the seacoast, and along the banks of navigable rivers, that industry of every kind naturally begins to sub-divide and improve itself, and it is frequently not till a long time after that those improvements extend themselves to the inland part of the country.
As Smith predicted, most landlocked countries trade less. Figure 18-5 identifies 44 nations that do not have a coastline. As a group, their trade to GDP ratio is 25 percent as compared to 75 percent for all other economies. Less trade among the landlocked countries is a result of much higher transport costs, as they must not only pay for sea-based shipping but overland costs to and from the nearest seaport. These costs can skyrocket when relationships between neighboring countries deteriorate. Periodic conflict between Ethiopia and Eritrea has forced firms in Ethiopia to seek other more distant ports, for example, in Djibouti or Kenya. Landlocked Nepal almost totally depends on shipment through India. In Africa, 16 countries are landlocked, and their shipping costs have been two or three times higher than for their coastal neighbors. As a result, everything that is imported is much more expensive. Similarly, exporters must pay more for shipping, raising the costs of export products and making firms less competitive on world markets.
As noted in Chapter3, being landlocked not only reduces trade but is also associated with slower economic growth. An inability to trade more may account for this slower growth. But there are exceptions. Some landlocked high-income countries have done well, such as Austria and Switzerland. But they are located in the midst of major markets, are connected by high-quality road networks, and have had good relations with neighboring states, so shipping costs are not a major barrier. Landlocked countries that ship raw materials for which the margins between production costs and world prices are large are also in a better position to export, despite higher shipping costs. Landlocked Botswana has been very successful, as its diamonds bring in plenty of revenue to overcome higher shipping costs. Uganda's coffee, the nation's primary export, does not enjoy the same advantage. In addition to landlocked countries, countries isolated from major markets, such as Samoa and other small island countries of the Pacific Ocean, face similar issues with high shipping costs. As air shipment costs decline these disadvantages are reduced, but the vast majority of trade still takes place by sea.
In addition to size and geography, government strategies for trade and choices about trade policy determine trade outcomes. Broadly speaking, governments in developing countries have employed two different trade strategies, import substitution and outward- looking development. Import substitution is the production of goods and services that replace (or substitute for) imports. Outward orientation shifts the focus to producing for export for global markets. Before examining these two strategies in Chapter 19 it is necessary to understand some of the core ideas that shape economic reasoning about international trade.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้ค้า ขอบเขตซึ่งประเทศค้ากับส่วนเหลือของโลกขึ้นอยู่กับหลายปัจจัย ประเทศเล็ก วัดนี้ตามขนาดประชากร มีแนวโน้มการ ค้ามากกว่าคนใหญ่ ตามที่พวกเขาไม่สามารถมีประสิทธิภาพผลิตครบวงจร ทั้งสินค้าอุปโภคบริโภค กลาง อุปกรณ์ทุนโดยผู้บริโภคและธุรกิจ เหมือนเมืองเล็ก ๆ ไม่มีช่วงเดียวกันของร้านค้าและบริการเกือบเป็นเมืองขนาดใหญ่ เศรษฐกิจขนาดเล็กไม่มีประสิทธิภาพผลิตทุกอย่างที่ครัวเรือนและบริษัทต้องการซื้อ ดังนั้นพวกเขามีแนวโน้มการนำเข้าสินค้าเพิ่มมากขึ้นเพื่อตอบสนองความต้องการเหล่านั้น ด้านการส่งออก เป็นบริษัทในประเทศขนาดเล็กเพิ่มการผลิต พวกเขาได้มากขึ้นแนวโน้มที่จะถูกจำกัด โดยขนาดของตลาดที่จำกัด และไม่สามารถใช้ประโยชน์จากการประหยัดขนาดถ้าขายเฉพาะในท้องถิ่น โดยส่งออกไปยังตลาดโลก พวกเขาสามารถขายจำนวนผลิตภัณฑ์ความยิ่งใหญ่ ส่งออกรายได้ นั้นจ่ายสำหรับความต้องการนำเข้าประเทศขนาดเล็ก ผู้ผลิตในประเทศขนาดใหญ่สามารถขายเป็นหุ้นขนาดใหญ่กว่าของผลผลิตของพวกเขาในเครื่องโดยไม่ถูกจำกัดโดยขนาดของตลาด ในกายอานา มีประชากรต่ำกว่า 1 ล้าน นำเข้าและส่งออกรวมกันเกิน 200 เปอร์เซ็นต์ของ GDP ในมอริเชียส จะถึง 133 เปอร์เซ็นต์ แต่มากใหญ่บราซิลและอินเดีย อัตรามี 27 และ 45 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับ รูปที่ 18-4 ยืนยันความสัมพันธ์นี้ทุกประเทศ ช่วยอธิบายเหตุย่อยแอฟริกาซาฮาร่า ที่มีจำนวนมากของประเทศ ครึ่งหนึ่งของพวกเขาที่มีประชากรต่ำกว่า 10 ล้าน ได้ดังกล่าวเป็นอัตราค่อนข้างสูงการค้ากับ GDPรูปแบบการค้ายังมีอิทธิพล โดยลักษณะทางภูมิศาสตร์ของประเทศ รวมถึงการจัดส่งเส้นทาง — โดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่ว่าจะเป็น landlocked — และตำแหน่งสัมพันธ์กับตลาดหลัก สำหรับ หลายร้อยปี ราคาถูกที่สุด และสำคัญที่สุดจากการขนส่งสินค้าระหว่างประเทศ โดยซี และจนถึงทุกวันนี้ ประเทศถึงจัดส่งตามทะเลง่ายขึ้นมักจะ มีขนาดใหญ่การส่งออกและนำเข้ามากกว่าทำ landlocked ประเทศ อาดัมสมิธรับรู้ประโยชน์ของการเข้าถึงทะเลเพื่อการค้าและพาณิชย์มากกว่า 230 ปีที่ผ่านมาในสมบัติของชาติ:เป็น โดยน้ำรถ ตลาดมือมากเปิดทุกประเภทของอุตสาหกรรมมากกว่าสิ่งที่ดินรถคนเดียวสามารถจ่ายได้ เพื่อให้เป็น ตามซีโคสท์ ริมฝั่งแม่น้ำ navigable ที่อุตสาหกรรมทุกชนิดตามธรรมชาติเริ่มแบ่งย่อย และปรับปรุงตัวเอง และไม่บ่อยจนเป็นเวลานานหลังจากที่ปรับปรุงเหล่านั้นขยายตัวเองไปส่วนที่ตั้งของประเทศ เป็นสมิธทำนาย สุด landlocked ประเทศค้าน้อย รูปที่ 18-5 ระบุประเทศ 44 ที่มีฝั่งทะเล เป็นกลุ่ม การค้าต่อ GDP เป็นร้อยละ 25 เมื่อเทียบกับร้อยละ 75 สำหรับประเทศอื่น ๆ น้อยกว่าการค้าระหว่างประเทศ landlocked เป็นผลของต้นทุนขนส่งสูง ตามที่พวกเขาต้องไม่เฉพาะชำระค่าจัดส่งตามทะเลแต่ว่าต้นทุนเข้า และออก จากท่าเรือที่ใกล้ที่สุด ต้นทุนเหล่านี้สามารถ skyrocket เมื่อเสื่อมสภาพความสัมพันธ์ระหว่างประเทศเพื่อนบ้าน ความขัดแย้งเป็นระยะ ๆ ระหว่างเอธิโอเปียและเอริเทรียบังคับให้บริษัท ในประเทศเอธิโอเปียเพื่อค้นหาพอร์ตอื่น ๆ ห่างไกลมาก เช่น ในจิบูตีเคนยา เนปาล landlocked เกือบทั้งหมดขึ้นอยู่กับการจัดส่งผ่านอินเดีย ในแอฟริกา 16 ประเทศเป็น landlocked และค่าของพวกเขามีเวลาสอง หรือสามสูงกว่าในบ้านของพวกเขาชายฝั่ง ดังนั้น ทุกอย่างที่นำเข้ามีราคาแพงมาก ในทำนองเดียวกัน ผู้ส่งออกต้องชำระเงินเพิ่มเติมสำหรับการจัดส่ง การเพิ่มต้นทุนของสินค้าส่งออก และทำให้บริษัทไม่แข่งขันในตลาดโลกตามที่ระบุไว้ใน Chapter3 เป็น landlocked ไม่เพียงแต่ลดการค้า แต่ก็เกี่ยวข้องกับการเติบโตทางเศรษฐกิจช้า ไม่สามารถทำค้ามากขึ้นอาจบัญชีสำหรับการเจริญเติบโตช้ากว่านี้ แต่มีข้อยกเว้น บางประเทศร่ำรวย landlocked ได้ทำดี ออสเตรียและสวิตเซอร์แลนด์ แต่พวกเขาอยู่ท่ามกลางแห่ง เชื่อมต่อ ด้วยเครือข่ายคุณภาพถนน และมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเพื่อนบ้านประเทศอเมริกา เพื่อค่าไม่ใช่อุปสรรคสำคัญ Landlocked ประเทศที่จัดส่งวัตถุดิบระยะขอบระหว่างต้นทุนการผลิตและราคาของโลกมีขนาดใหญ่ ยังอยู่ในตำแหน่งที่ดีกว่าการส่งออก แม้ มีต้นทุนขนส่งสูง สาธารณรัฐบอตสวานา landlocked ได้ประสบความสำเร็จมาก เป็นเพชรนำรายได้มากมายเพื่อเอาชนะค่าสูง กาแฟของยูกันดา ส่งออกหลักของประเทศ เพลิดเพลินกับสิ่งเดียวกัน นอกจาก landlocked ประเทศ ประเทศที่แยกต่างหากจากตลาดสำคัญ เช่นซามัวและประเทศอื่น ๆ เกาะเล็ก ๆ ในมหาสมุทรแปซิฟิก เผชิญปัญหาคล้ายกับต้นทุนขนส่งสูง เป็นอากาศ ลดลงต้นทุนจัดส่งข้อเสียเหล่านี้จะลดลง แต่การค้าส่วนใหญ่ยังคงเกิดทะเลนอกจากขนาดและภูมิศาสตร์ รัฐบาลกลยุทธ์ทางการค้าและทางเลือกเกี่ยวกับนโยบายทางการค้าตรวจสอบค้าผล พูดอย่างกว้างขวาง รัฐบาลในประเทศกำลังพัฒนาได้รับการว่าจ้างกลยุทธ์ทางการค้าที่แตกต่างกันสอง ภายนอกมองการพัฒนาและทดแทนการนำเข้า ทดแทนการนำเข้าเป็นการผลิตสินค้า และบริการที่แทน (หรือแทน) นำเข้า ขาออกแนวเลื่อนโฟกัสไปผลิตเพื่อการส่งออกในตลาดโลก ก่อนที่จะตรวจสอบกลยุทธ์เหล่านี้สองบทที่ 19 จำเป็นต้องเข้าใจแนวคิดหลักที่ทรงใช้เหตุผลเกี่ยวกับการค้าระหว่างประเทศทางเศรษฐกิจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

WHO การซื้อขาย? ขอบเขตที่ธุรกิจการค้ากับประเทศที่เหลือของโลกจะขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายอย่าง ประเทศขนาดเล็กที่วัดในกรณีนี้ตามขนาดของประชากรมีแนวโน้มที่จะค้ามากกว่าคนที่มีขนาดใหญ่เช่นที่พวกเขาได้อย่างมีประสิทธิภาพไม่สามารถผลิตเต็มรูปแบบของสินค้าอุปโภคบริโภคสินค้าขั้นกลางและอุปกรณ์ทุนที่ต้องการของผู้บริโภคและธุรกิจ เช่นเดียวกับเมืองเล็ก ๆ ที่ไม่สามารถมีช่วงเดียวกันของร้านค้าและบริการสำหรับนักช้อปเป็นเมืองที่มีขนาดใหญ่ได้อย่างมีประสิทธิภาพเศรษฐกิจขนาดเล็กไม่สามารถผลิตทุกอย่างที่ผู้ประกอบการและ บริษัท ที่ต้องการจะซื้อเพื่อให้พวกเขามีแนวโน้มที่จะนำเข้าสินค้ามากขึ้นเพื่อตอบสนองความต้องการเหล่านั้น ในด้านการส่งออกเป็น บริษัท ในประเทศเศรษฐกิจขนาดเล็กเพิ่มการผลิตพวกเขามีแนวโน้มที่จะถูก จำกัด ด้วยขนาดที่ จำกัด ของตลาดและไม่สามารถที่จะใช้ประโยชน์จากการประหยัดจากขนาดถ้าพวกเขาขายเฉพาะในประเทศ โดยการส่งออกไปยังตลาดทั่วโลกพวกเขาสามารถขายจำนวนมากของผลิตภัณฑ์มากขึ้นพิเศษ ผลประกอบการส่งออกแล้วจ่ายสำหรับการนำเข้าประเทศเล็ก ๆ ที่เรียกร้อง ผลิตในประเทศเศรษฐกิจขนาดใหญ่สามารถขายหุ้นขนาดใหญ่มากของการส่งออกของพวกเขาในประเทศโดยไม่ต้องถูก จำกัด ด้วยขนาดของตลาด ในกายอานามีประชากรอายุต่ำกว่า 1 ล้านบาทนำเข้าและการส่งออกร่วมกันเกินร้อยละ 200 ของ GDP; ในประเทศมอริเชียสพวกเขามาถึงร้อยละ 133 แต่ในประเทศบราซิลที่มีขนาดใหญ่และอินเดียที่มีอัตราส่วน 27 และร้อยละ 45 ตามลำดับ รูปที่ 18-4 ยืนยันความสัมพันธ์ระหว่างประเทศทั้งหมดนี้ มันจะช่วยอธิบายได้ว่าทำไมย่อยทะเลทรายซาฮาราซึ่งมีเป็นจำนวนมากในประเทศครึ่งหนึ่งของพวกเขาที่มีประชากรกว่า 10 ล้านบาทได้เช่นอัตราส่วนที่ค่อนข้างสูงของการค้าต่อ GDP. รูปแบบการค้านอกจากนี้ยังได้รับอิทธิพลจากลักษณะทางภูมิศาสตร์ของประเทศรวมทั้งการเข้าถึง เส้นทางการขนส่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่ว่าจะเป็นทางออกสู่ทะเลและทำเลที่ตั้งเทียบกับตลาดหลัก เป็นเวลาหลายร้อยปีที่ผ่านมาที่ถูกที่สุดและมีความสำคัญมากที่สุดจากการขนส่งสินค้าระหว่างประเทศโดยทางทะเลและไปในวันนี้ประเทศที่มีการเข้าถึงได้ง่ายขึ้นที่จะจัดส่งสินค้าตามทะเลมีแนวโน้มที่จะมีการส่งออกและการนำเข้าที่มีขนาดใหญ่กว่าประเทศที่ไม่มีทางออกทะเล อดัมสมิ ธ ได้รับการยอมรับข้อดีของการเข้าถึงทะเลเพื่อการค้าและการพาณิชย์กว่า 230 ปีที่ผ่านมาในความมั่งคั่งของประเทศ: ในฐานะที่เป็นโดยวิธีการของน้ำรถตลาดอย่างกว้างขวางมากขึ้นจะเปิดให้การจัดเรียงของอุตสาหกรรมกว่าสิ่งที่ที่ดินการขนส่งเพียงอย่างเดียวสามารถทุก จ่ายได้จึงเป็นสิ่งที่อยู่บนฝั่งทะเลและริมฝั่งแม่น้ำนำร่องอุตสาหกรรมทุกชนิดที่เป็นธรรมชาติเริ่มที่จะแบ่งย่อยและปรับปรุงตัวเองและมันก็มักจะไม่ได้จนเป็นเวลานานหลังจากที่การปรับปรุงเหล่านั้นขยายตัวให้เข้ากับ ส่วนภายในประเทศของประเทศ. ในฐานะที่เป็นสมิ ธ ทำนายประเทศไม่มีทางออกสู่ทะเลมากที่สุดในการค้าน้อย รูปที่ 18-5 ระบุ 44 ประเทศที่ไม่ได้มีชายฝั่ง ขณะที่กลุ่มการค้าต่อ GDP เป็นร้อยละ 25 เมื่อเทียบกับร้อยละ 75 สำหรับประเทศอื่น ๆ ทั้งหมด หักค้าระหว่างประเทศไม่มีทางออกสู่ทะเลเป็นผลมาจากต้นทุนการขนส่งที่สูงขึ้นมากในขณะที่พวกเขาจะต้องไม่เพียง แต่จ่ายสำหรับการขนส่งสินค้าทางทะเลตาม แต่ค่าใช้จ่ายทางบกไปและกลับจากท่าเรือที่ใกล้ที่สุด ค่าใช้จ่ายเหล่านี้สามารถ skyrocket เมื่อความสัมพันธ์ระหว่างประเทศเพื่อนบ้านลดลง ความขัดแย้งเป็นระยะระหว่างเอธิโอเปียและเอริเทรีได้บังคับให้ บริษัท ในประเทศเอธิโอเปียจะแสวงหาพอร์ตห่างไกลมากขึ้นอื่น ๆ ตัวอย่างเช่นในประเทศจิบูตีหรือเคนยา ตื่นตาเนปาลเกือบทั้งหมดขึ้นอยู่กับการจัดส่งผ่านประเทศอินเดีย ในแอฟริกา 16 ประเทศที่ไม่มีทางออกทะเลและค่าใช้จ่ายการจัดส่งสินค้าของพวกเขาได้รับสองหรือสามครั้งสูงกว่าเพื่อนบ้านของพวกเขาชายฝั่ง เป็นผลให้ทุกอย่างที่นำเข้ามีราคาแพงมาก ในทำนองเดียวกันผู้ส่งออกจะต้องจ่ายมากขึ้นสำหรับการจัดส่งสินค้าเพิ่มค่าใช้จ่ายของสินค้าส่งออกและทำให้ บริษัท มีการแข่งขันน้อยลงในตลาดโลก. ดังที่ระบุไว้ในบทที่ 3 เป็นทางออกสู่ทะเลไม่เพียง แต่ช่วยลดการค้า แต่ยังเกี่ยวข้องกับการเติบโตทางเศรษฐกิจที่ชะลอตัวลง ไม่สามารถที่จะค้ามากขึ้นอาจบัญชีสำหรับการเจริญเติบโตช้าลงนี้ แต่มีข้อยกเว้น บางประเทศมีรายได้สูงตื่นตาได้ทำดีเช่นออสเตรียและสวิส แต่พวกเขาจะอยู่ในท่ามกลางของตลาดหลักที่มีการเชื่อมต่อโดยที่มีคุณภาพสูงเครือข่ายถนนและได้มีความสัมพันธ์ที่ดีกับประเทศเพื่อนบ้านเพื่อให้ต้นทุนการจัดส่งไม่ได้เป็นอุปสรรคสำคัญ ประเทศที่ไม่มีทางออกทะเลที่จัดส่งวัตถุดิบที่อัตรากำไรขั้นต้นระหว่างต้นทุนการผลิตและราคาที่โลกมีขนาดใหญ่ยังอยู่ในตำแหน่งที่ดีขึ้นในการส่งออกแม้จะมีค่าใช้จ่ายในการจัดส่งสินค้าที่สูงขึ้น ตื่นตาบอตสวานาได้รับความสำเร็จมากเป็นเพชรที่นำมาในความอุดมสมบูรณ์ของรายได้ที่จะเอาชนะต้นทุนที่สูงขึ้นการจัดส่งสินค้า กาแฟยูกันดาส่งออกหลักของประเทศที่ไม่ได้เพลิดเพลินไปกับประโยชน์เดียวกัน นอกจากนี้ประเทศที่ไม่มีทางออกสู่ทะเลให้กับประเทศที่แยกได้จากตลาดหลักเช่นซามัวและประเทศอื่น ๆ เกาะเล็ก ๆ ในมหาสมุทรแปซิฟิกต้องเผชิญกับปัญหาที่คล้ายกันกับค่าใช้จ่ายการจัดส่งสินค้าที่สูง ในฐานะที่เป็นค่าใช้จ่ายในการจัดส่งทางอากาศลดลงข้อเสียเหล่านี้จะลดลง แต่ส่วนใหญ่ของการค้ายังคงใช้สถานที่ริมทะเล. นอกจากขนาดและภูมิศาสตร์กลยุทธ์ของรัฐบาลเพื่อการค้าและทางเลือกเกี่ยวกับนโยบายการค้าตรวจสอบผลการค้า พูดกว้างรัฐบาลในประเทศกำลังพัฒนามีการจ้างงานสองกลยุทธ์การค้าที่แตกต่างกันและทดแทนการนำเข้า outward- มองการพัฒนา ทดแทนการนำเข้าคือการผลิตสินค้าและบริการที่เข้ามาแทนที่ (หรือผู้แทนสำหรับ) การนำเข้า การวางขาออกกะโฟกัสไปที่การผลิตเพื่อการส่งออกสำหรับตลาดระดับโลก ก่อนที่จะตรวจสอบทั้งสองกลยุทธ์ในบทที่ 19 มันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะเข้าใจบางส่วนของความคิดหลักที่รูปร่างเหตุผลทางเศรษฐกิจที่เกี่ยวกับการค้าระหว่างประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ใครเทรด

ขอบเขตซึ่งการค้าประเทศกับส่วนที่เหลือของโลกขึ้นอยู่กับหลายปัจจัย ประเทศขนาดเล็ก วัด ในตัวอย่างนี้ ด้วยขนาดประชากร มีแนวโน้มที่จะค้ามากกว่าคนที่มีขนาดใหญ่เช่นที่พวกเขาไม่สามารถมีประสิทธิภาพผลิตช่วงเต็มรูปแบบของ สินค้าอุปโภคบริโภค สินค้าขั้นกลาง และทุนอุปกรณ์ที่ต้องการ โดยผู้บริโภคและธุรกิจแค่เป็นเมืองเล็กๆ ไม่ได้มีช่วงเดียวกันของร้านค้าและบริการสำหรับนักช้อปที่เป็นเมืองใหญ่ ประเทศเล็ก ๆไม่สามารถมีประสิทธิภาพผลิตทุกอย่างที่ครอบครัวและ บริษัท ต้องการที่จะซื้อเพื่อให้พวกเขามีแนวโน้มที่จะนำเข้าผลิตภัณฑ์เพิ่มเติม เพื่อตอบสนองความต้องการเหล่านั้น ในด้านการส่งออกเป็น บริษัท ในประเทศที่เพิ่มขึ้น การผลิตขนาดเล็กพวกเขามีแนวโน้มที่จะถูก จำกัด ตามขนาด จำกัด ของตลาด และไม่สามารถใช้ประโยชน์จากการประหยัดจากขนาด ถ้าเขาขายเฉพาะในประเทศ โดยการส่งออกไปยังตลาดทั่วโลก พวกเขาสามารถขายขนาดใหญ่ปริมาณของผลิตภัณฑ์ที่พิเศษมากขึ้น งั้นจ่ายค่านำเข้าส่งออกจากประเทศเล็ก ๆความต้องการผู้ผลิตในประเทศเศรษฐกิจขนาดใหญ่สามารถขายหุ้นขนาดใหญ่มากของผลผลิตในประเทศโดยไม่ต้องถูก จำกัด ตามขนาดของตลาด กายอานา มีประชากรต่ำกว่า 1 ล้านบาท และการส่งออกรวมกันเกิน 200 เปอร์เซ็นต์ของจีดีพี ในมอริเชียสจะถึง 133 เปอร์เซ็นต์ แต่ขนาดใหญ่กว่ามาก บราซิล และอินเดีย ส่วน 27 และ 45 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับรูป 18-4 ยืนยันความสัมพันธ์นี้ทั่วทุกประเทศ มันช่วยอธิบายว่าทำไมซับซาฮาแอฟริกา ซึ่งมีตัวเลขขนาดใหญ่ของประเทศ ครึ่งหนึ่งของพวกเขามีประชากรกว่า 10 ล้านบาท มีสัดส่วนค่อนข้างสูงของการค้าของ GDP .
รูปแบบการค้าที่ได้รับอิทธิพลจากลักษณะทางภูมิศาสตร์ของประเทศรวมทั้งการเข้าถึงของเส้นทางบินโดยเฉพาะ ไม่ว่าจะเป็นประเทศที่ไม่มีทางออกสู่ทะเลและที่ตั้งสัมพันธ์กับตลาดหลักของ ในช่วงหลายร้อยปี ราคาถูก และที่สำคัญที่สุดของการขนส่งสินค้าระหว่างประเทศโดยทางเรือ และวันนี้ ประเทศที่มีการเข้าถึงได้ง่ายในทะเลตามขนส่งมีแนวโน้มที่จะมีขนาดใหญ่กว่า ทำให้การส่งออกและนำเข้าตื่นตาประเทศอดัมสมิธได้รับการยอมรับประโยชน์ของการเข้าถึงทะเลการค้าและพาณิชย์มากกว่า 230 ปี ที่แล้วในความมั่งคั่งของประเทศ :
เป็นโดยวิธีการของน้ำรถตลาดที่กว้างขวางมากขึ้น จะเปิดให้ทุกประเภทของอุตสาหกรรมที่ที่ดินการบินคนเดียวได้ ดังนั้นจึงเป็นตามฝั่งทะเล และตามธนาคารของ แม่น้ำเดินเรืออุตสาหกรรมทุกชนิดตามธรรมชาติเริ่มย่อยแบ่งและปรับปรุงตัวเอง และเป็นบ่อยจนถึงเวลานานหลังจากการปรับปรุงเหล่านั้นขยายตัวเองไปยังส่วนในของประเทศ
เป็นสมิธ ทำนายว่า ส่วนใหญ่ประเทศที่ไม่มีทางออกสู่ทะเลการค้าน้อยลง รูป 18-5 ระบุ 44 ประเทศที่ไม่มีชายฝั่งทะเล เป็น กลุ่มของการค้าต่อ GDP เป็นร้อยละ 25 เมื่อเทียบกับร้อยละ 75 สำหรับประเทศอื่น ๆทั้งหมด การค้าระหว่างประเทศที่ไม่มีทางออกสู่ทะเลน้อย เป็นผลจากต้นทุนการขนส่งที่สูงมากเช่นที่พวกเขาจะไม่เพียง แต่จ่ายสำหรับการขนส่งทางบกทะเลตามแต่ต้นทุน และจากท่าเรือที่ใกล้ที่สุด ค่าใช้จ่ายเหล่านี้สามารถ skyrocket เมื่อความสัมพันธ์ระหว่างประเทศเพื่อนบ้านเสียความขัดแย้งระหว่างเอธิโอเปีย และเอริเทรียตารางธาตุได้บังคับ บริษัท ในประเทศเอธิโอเปียเพื่อหาพอร์ตที่ไกลมากขึ้นอื่น ๆ ตัวอย่างเช่นในจิบูตีหรือเคนยา เนปาลไม่มีทางออกทะเลเกือบทั้งหมดขึ้นอยู่กับการจัดส่งผ่านอินเดีย ในแอฟริกา 16 ประเทศ เป็นประเทศที่ไม่มีทางออกสู่ทะเล และค่าใช้จ่ายในการจัดส่งสินค้าของพวกเขาได้รับ สอง หรือ สามครั้งสูงกว่าของชายฝั่งเพื่อนบ้าน ผลทุกอย่างที่นำเข้าจะแพงมาก ในทำนองเดียวกัน ผู้ส่งออกจะต้องจ่ายมากขึ้นสำหรับการขนส่งเพิ่มต้นทุนของผลิตภัณฑ์และ บริษัท ส่งออกให้น้อยลง สามารถแข่งขันในตลาดโลก
ดังที่ระบุไว้ในความสามารถ เป็นประเทศที่ไม่มีทางออกสู่ทะเล ไม่เพียง แต่ช่วยลดการค้า แต่ยังเกี่ยวข้องกับการเติบโตทางเศรษฐกิจที่ช้าลง . ไม่สามารถเพื่อการค้ามากขึ้นอาจบัญชีนี้โตช้าลง แต่ก็มีข้อยกเว้นบางประเทศที่ไม่มีทางออกสู่ทะเลมีรายได้สูงทำได้ดีมาก เช่น ออสเตรีย และสวิตเซอร์แลนด์ แต่พวกเขาจะอยู่ในท่ามกลางของตลาดหลัก ที่เชื่อมต่อด้วยเครือข่ายถนน คุณภาพสูง และมีความสัมพันธ์ที่ดีกับประเทศเพื่อนบ้าน ดังนั้นค่าใช้จ่ายในการจัดส่งสินค้าจะไม่เป็นอุปสรรคที่สำคัญประเทศที่ไม่มีทางออกสู่ทะเลที่จัดส่งวัตถุดิบที่ขอบระหว่างต้นทุนการผลิตและราคาของโลกมีขนาดใหญ่อยู่ในตำแหน่งที่ดีกว่า เพื่อการส่งออก มีอัตราค่าใช้จ่ายในการจัดส่งสินค้า . ประเทศที่ไม่มีทางออกสู่ทะเล บอตสวานา ได้รับความสำเร็จมาก เป็นเพชรที่นำความอุดมสมบูรณ์ของรายได้ที่จะเอาชนะสูงกว่าค่าใช้จ่ายในการจัดส่งสินค้า . ยูกันดากาแฟส่งออกหลักของประเทศ ไม่เพลิดเพลินไปกับประโยชน์เดียวกันนอกเหนือไปจากอาณาเขตประเทศ ประเทศที่แยกจากตลาดหลัก เช่น ซามัว และประเทศเกาะขนาดเล็กอื่น ๆของมหาสมุทรแปซิฟิก เผชิญปัญหาที่คล้ายกันกับต้นทุนการขนส่งสูง ขณะที่ต้นทุนการขนส่งทางอากาศลดลง ข้อเสียเหล่านี้จะลดลง แต่ส่วนใหญ่ของการค้ายังคงเกิดขึ้น โดยทะเล
นอกจากขนาด และภูมิศาสตร์รัฐบาลกลยุทธ์การค้าและตัวเลือกเกี่ยวกับนโยบายการค้าตรวจสอบผลลัพธ์ของการค้า กว้างพูดที่รัฐบาลในประเทศกำลังพัฒนาได้ใช้สองกลยุทธ์การค้าที่แตกต่างกัน ทดแทนการนําเข้าและขาออก - กำลังพัฒนา ทดแทนการนำเข้า คือ การผลิตสินค้าและบริการนั้นแทน ( หรือใช้ ) นำเข้าออกแนวกะ มุ่งเน้นที่จะผลิตเพื่อการส่งออกในตลาดโลก ก่อนการตรวจสอบเหล่านี้สองกลยุทธ์ในบทที่ 19 มันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะเข้าใจบางส่วนของแก่นความคิดที่รูปร่างเศรษฐกิจ





เหตุผลเกี่ยวกับการค้าระหว่างประเทศ