The late 19th century was the begin

The late 19th century was the beginning of bacterial taxonomy and bacteria were classified on the basis of phenotypic markers. The distinction of prokaryotes and eukaryotes was introduced in the 1960s. Numerical taxonomy improved phenotypic identification but provided little information on the phylogenetic relationships of prokaryotes. Later on, chemotaxonomic and genotypic methods were widely used for a more satisfactory classification. Archaea were first classified as a separate group of prokaryotes in 1977. The current classification of Bacteria and Archaea is based on an operational-based model, the so-called polyphasic approach, comprised of phenotypic, chemotaxonomic and genotypic data, as well as phylogenetic information. The provisional status Candidatus has been established for describing uncultured prokaryotic cells for which their phylogenetic relationship has been determined and their authenticity revealed by in situ probing.

The ultimate goal is to achieve a theory-based classification system based on a phylogenetic/evolutionary concept. However, there are currently two contradictory opinions about the future classification of Bacteria and Archaea. A group of mostly molecular biologists posits that the yet-unclear effect of gene flow, in particular lateral gene transfer, makes the line of descent difficult, if not impossible, to describe. However, even in the face of genomic fluidity it seems that the typical geno- and phenotypic characteristics of a taxon are still maintained, and are sufficient for reliable classification and identification of Bacteria and Archaea. There are many well-defined genotypic clusters that are congruent with known species delineated by polyphasic approaches. Comparative sequence analysis of certain core genes, including rRNA genes, may be useful for the characterization of higher taxa, whereas various character genes may be suitable as phylogenetic markers for the delineation of lower taxa. Nevertheless, there may still be a few organisms which escape a reliable classification.

& 2009 Elsevier GmbH. All rights reserved.

Introduction

A reliable classification system is a prerequisite for scientists and professionals dealing with microorganisms in order to keep track of their tremendous variety. The ultimate objective of biological classification is the characterization and orderly arrangement of organisms into groups. Classification is often confused with identification but, as a matter of fact, classification is a prerequisite for identification.

Currently, there is no official classification of Bacteria and Archaea available. Many bacteriologists think that Bergey’s Manual represents the official classification but this is a misunderstanding. The editors of Bergey’s Manual try to provide a classification that is as accurate and up-to-date as possible but it is not official, in contrast to bacterial nomenclature where each taxon has one valid name. The closest to an official classification system is the one that is widely accepted by the community [5].

History of classification

The history of the classification of bacteria clearly demonstrates that changes were caused by the avail- ability of new techniques (Table 1). The late 19th century was the beginning of bacterial taxonomy and Ferdinand Cohn in 1872 [11] was the first to classify six genera of bacteria (as members of the plants) mainly based on their morphology. However, at that time, the majority of scientists were interested in the description of pathogenic bacteria. Actually, many of the pathogenic bacteria known today were described between 1880 and 1900. At that time, besides morphology, growth requirements and pathogenic potential were the most important taxonomic markers [24].

At the beginning of the 20th century more and more physiological and biochemical data were used, in addition to morphology, as important markers for the classification and identification of microorganisms. Numerous biochemical and physiological properties of bacterial cultures were determined for their character- ization and identification. Later, enzymes were studied and metabolic pathways were elucidated. The first

ตาราง

edition of Bergey’s Manual of Determinative Bacteriol- ogy [3] classified the Bacteria in 1923 on the basis of these phenotypic properties as ‘‘typically unicellular plants’’, the so-called Schizomycetes. Even in the 7th edition of Bergey’s Manual [4], published in 1957, Bacteria were still classified as members of plants (Protophyta, primitive plants). Based on the partial sequences of 16S ribosomal RNA (rRNA) genes, Archaea (originally named Archaebacteria) were first classified as a separate kingdom in 1977 [45].

The French protistologist Edouard Chatton, the mentor and long time colleague of A. Lwoff, mentioned for the first time in 1925 [9] the two categories prokaryotes and eukaryotes but only to distinguish prokaryotic from eukaryotic protists. However, his proposal did not become generally known. Later on, A. Lwoff propagated this distinction and finally convinced R. Stanier, together with C.B. van Niel in 1962, to describe a detailed and well-accepted division of prokaryotic (bacteria) and eukaryotic (animals, plants) organisms [42].

In the 8th edition of Bergey’s Manual, which was published in 1974 [7], Bacteria were no longer con- sidered as plants and were recognized as members of the kingdom Procaryotae. However, all former ideas about phylogeny and relationships were discarded and bacteria were arranged in groups based mainly on the Gram- stain, morphology and oxygen requirement. A typically bad example for the classification of phenotypically similar but genetically quite different bacteria is the treatment of the family Micrococcaceae in this 8th edition. The two genera of this family, Micrococcus and Staphylococcus, are definitely not related (see below).

Numerical taxonomy based on phenetic analyses

Numerical taxonomy improved phenotypic identifica- tion by increasing the number of tests used and by calculating the coefficients of phenetic similarities between strains and species [37]. For numerical studies, the results are tabulated in a table of t organisms versus n characters and the term OTU (operational taxonomic unit) is used for an individual strain. The characters are equally weighted and should come from the various different categories of properties (morphology, physiol- ogy, biochemistry, etc.). The number of common characteristics is considered as a quantitative measure of taxonomic relatedness, although this does not mean that the organisms are also phylogenetically related.

Chemotaxonomy

The chemical composition of cell constituents is a useful property for improving the classification and identification of prokaryotes. Chemotaxonomic meth- ods are widely used, in particular, for those groups of prokaryotes where morphological and physiological characters have largely failed or have not been sufficient to provide a satisfactory classification [34].

The DNA base composition, guanine–cytosine (GC) content of DNA, is one of the required characteristics on the minimum list of data needed for the description of a new genus. However, it is only an exclusionary determinant in the classification of bacteria, in that two strains differing by more than 10 mol% should not be considered as members of the same genus, whereas, on the other hand, a similar DNA base composition does not necessarily imply that the two strains are closely related. In practice, it has proved to be a valuable character for distinguishing between non-related bacteria, such as staphylococci (30–35 mol% GC) and micrococci (70–75 mol% GC).

The occurrence of alkyl glycerol ether lipids instead of fatty acid ester lipids is a very characteristic property of Archaea and can be used for distinguishing them from Bacteria and Eukarya. Bacteria contain a wide variety of fatty acids (unbranched or branched fatty acids, hydroxy fatty acids, cyclopropane fatty acids, saturated and unsaturated ones). Most fatty acids of bacteria are in the range of C12 to C20. Fatty acid patterns can be determined rather easily and quickly, and automatic identification is even possible. However, the bacteria have to be cultivated under carefully controlled condi- tions since fatty acid patterns may alter in response to exogenous and endogenous parameters, such as growth temperature, pH composition of the medium, or age of the culture.

Isoprenoid quinones play an important role in electron transport. Different bacteria not only synthesize differ- ent quinone types (ubiquinone, menaquinone, demethyl- menaquinones) but, in particular, the length and the degree of saturation of polyprenyl side chains are of considerable value in classification [12]. The cyanobac- teria contain neither ubiquinones nor menaquinones but phylloquinones and plastoquinones, which are normally associated with green plants. Most strictly aerobic, Gram-negative bacteria produce only ubiquinones, whereas facultatively anaerobic, Gram-negative bacteria additionally contain menaquinones and/or demethylme- naquinones. Aerobic and facultatively anaerobic, Gram- positive bacteria produce only menaquinones. Strictly anaerobic bacteria lack isoprenoid quinones or contain only menaquinones.

Bacterial cytochromes are involved in a wide variety of redox processes, such as aerobic and anaerobic respira- tion and photosynthetic electron transfer. Most cyto- chromes are associated with the cytoplasmic membrane. Cytochrome c is often absent in both Gram-negative and Gram-positive bacteria, and enterobacteria can be easily separated from pseudomonads since the former do not contain cytochrome c and are therefore oxidase negative. The cytochrome pattern is also helpful for distinguishing staphylococci (which usually lack cyto- chromes c and d) from micrococci.

The ultrastructure and chemical composition of the cell walls of Gram-positive and Gram-negative b

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปลายศตวรรษที่ 19 เป็นจุดเริ่มต้นของระบบแบคทีเรีย และแบคทีเรียถูกจัดประเภทโดยใช้เครื่องหมายไทป์ ความแตกต่างของ prokaryotes และ eukaryotes ถูกนำในปี 1960 ระบบตัวเลขรหัสไทป์ดีขึ้น แต่ให้ข้อมูลน้อยสัมพันธ์ phylogenetic ของ prokaryotes ภายหลังเมื่อ chemotaxonomic และจีโนไทป์ถูกใช้สำหรับการจัดประเภทเพิ่มเติมพอ อาร์เคียก่อนถูกจัดเป็นกลุ่มที่แยกต่างหากของ prokaryotes ใน 1977 จัดประเภทแบคทีเรียและอาร์เคียปัจจุบันขึ้นอยู่กับการดำเนินงานตามแบบ วิธีเรียกว่า polyphasic ประกอบด้วยข้อมูลไทป์ chemotaxonomic และจีโนไทป์ ตลอดจนข้อมูล phylogenetic สถานะสำรอง Candidatus ก่อตั้งขึ้นในเซลล์ prokaryotic uncultured ซึ่งได้ถูกกำหนดความสัมพันธ์ phylogenetic และความถูกต้องของพวกเขาเปิดเผย โดยอาศัยใน situเป้าหมายสูงสุดเพื่อ ให้ระบบการจัดประเภทตามทฤษฎีตามแนวคิด phylogenetic/วิวัฒนาการ ได้ อย่างไรก็ตาม ขณะนี้มีสองความเห็นขัดแย้งเกี่ยวกับการจัดประเภทของแบคทีเรียและอาร์เคียในอนาคต กลุ่ม biologists โมเลกุลส่วนใหญ่ posits ว่า ผล ยังชัดเจนส่งยีน ยีนด้านข้างเฉพาะโอน ทำให้บรรทัดของโคตรยาก ถ้าไม่ไป อธิบาย อย่างไรก็ตาม แม้แต่หน้าของ genomic ไหล เหมือนว่า geno ทั่วไป - ลักษณะไทป์ของ taxon ยังคงรักษา และเพียงพอสำหรับการจัดประเภทที่เชื่อถือได้และรหัสของแบคทีเรียและอาร์เคีย มีหลายแห่งกำหนดจีโนไทป์คลัสเตอร์ที่เป็นแผงกับพันธุ์รู้จัก delineated โดยวิธี polyphasic วิเคราะห์เปรียบเทียบลำดับของยีนบางอย่างหลัก รวมถึงยีนใน rRNA อาจมีประโยชน์สำหรับคุณสมบัติของ taxa สูง ในขณะที่ยีนอักขระต่าง ๆ อาจเหมาะที่เป็นเครื่องหมาย phylogenetic สำหรับ delineation ของ taxa ล่าง อย่างไรก็ตาม อาจจะมีสิ่งมีชีวิตกี่ซึ่งหนีการจัดประเภทที่เชื่อถือและ 2009 Elsevier GmbH สงวนลิขสิทธิ์ทั้งหมดแนะนำระบบการจัดประเภทที่เชื่อถือได้เป็นข้อกำหนดเบื้องต้นสำหรับนักวิทยาศาสตร์และผู้เชี่ยวชาญในการจัดการกับจุลินทรีย์เพื่อติดตามความหลากหลายอย่างมาก วัตถุประสงค์ที่ดีที่สุดของการจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์เป็นคุณลักษณะและจัดเป็นระเบียบของสิ่งมีชีวิตออกเป็นกลุ่ม ประเภทคือมักจะสับสนกับรหัส แต่ เป็นแท้ จัดประเภทเป็นข้อกำหนดเบื้องต้นสำหรับการระบุในปัจจุบัน มีได้ประเภทไม่ทางแบคทีเรียและอาร์เคีย Bacteriologists มากคิดว่า คู่มือของ Bergey แสดงการจัดประเภทอย่างเป็นทางการ แต่เป็นความเข้าใจผิด บรรณาธิการของ Bergey คู่มือเพื่อให้การจัดประเภทที่ถูกต้อง และทันสมัยที่สุดแต่ไม่อย่างเป็นทางการ ตรงข้ามระบบการตั้งชื่อแบคทีเรียที่ taxon ละมีชื่อเดียวกันถูกต้อง ได้ ใกล้เคียงกับระบบการจัดประเภทอย่างเป็นทางการเป็นยอมรับกันอย่างแพร่หลาย โดยชุมชน [5]ประวัติศาสตร์การจัดประเภทประวัติความเป็นมาของการจัดประเภทของแบคทีเรียอย่างชัดเจนแสดงให้เห็นว่า เปลี่ยนแปลงที่เกิดจากประโยชน์ความสามารถของเทคนิคใหม่ (ตารางที่ 1) ในปลายศตวรรษที่ 19 เป็นจุดเริ่มต้นของระบบแบคทีเรีย และเฟอร์ดินานด์คอห์นในเนียร์ช [11] เป็นคนแรกเพื่อจัดประเภทสกุลหกของแบคทีเรีย (เป็นสมาชิกของพืช) ส่วนใหญ่ตามสัณฐานวิทยาของพวกเขา อย่างไรก็ตาม ครั้งที่ ส่วนใหญ่ของนักวิทยาศาสตร์ได้สนใจในคำอธิบายของแบคทีเรีย pathogenic จริง แบคทีเรีย pathogenic ที่รู้จักกันวันนี้หลายคนได้อธิบายระหว่าง 1880 และ 1900 ในขณะนั้น นอกจากสัณฐานวิทยา ความต้องการเจริญเติบโตและศักยภาพ pathogenic ได้เครื่องหมายอนุกรมวิธานสำคัญ [24]ในช่วงต้นศตวรรษ 20 ข้อมูลสรีรวิทยา และชีวเคมีมากใช้ นอกจากสัณฐานวิทยา เป็นเครื่องหมายสำคัญสำหรับการจัดประเภทและรหัสของจุลินทรีย์ คุณสมบัติมากมายชีวเคมี และสรีรวิทยาของแบคทีเรียวัฒนธรรมถูกกำหนดอักขระ ization และรหัส ภายหลัง ได้ศึกษาเอนไซม์ และมนต์เผาผลาญได้ elucidated ครั้งแรก ตารางรุ่นของ Bergey คู่มือของ Determinative Bacteriol - ogy [3] จัดแบคทีเรียที่พี่ตามคุณสมบัติเหล่านี้ไทป์เป็น '' unicellular โดยทั่วไปพืช '', Schizomycetes เรียกว่า แม้ในรุ่น 7 ของคู่มือของ Bergey [4], ตีพิมพ์ใน 1957 แบคทีเรียก็ยังคงสามารถจัดเป็นสมาชิกของพืช (Protophyta พืชดั้งเดิม) ตามลำดับบางส่วนของยีน 16S ribosomal อาร์เอ็นเอ (rRNA) อาร์เคีย (เดิมชื่อ Archaebacteria) ได้ก่อนจัดเป็นราชอาณาจักรที่แยกต่างหากใน 1977 [45]Protistologist ฝรั่งเศสปริ๊นซ์เอดูอาร์ Chatton ปรึกษาและยาวเวลาเพื่อนร่วมงานของ A. Lwoff กล่าวถึงครั้งแรกใน 1925 [9] ทั้งสองประเภท prokaryotes และ eukaryotes แต่เฉพาะ เพื่อแยก prokaryotic จาก eukaryotic protists อย่างไรก็ตาม ข้อเสนอของเขาได้ไม่เป็นรู้จักโดยทั่วไป ภายหลังเมื่อ A. Lwoff เผยแพร่ความแตกต่าง และสุดท้าย เชื่อ R. Stanier ร่วมกับธพ. van Niel ใน 1962 อธิบายรายละเอียด และยอมรับส่วน prokaryotic (แบคทีเรีย) และ eukaryotic (สัตว์ พืช) สิ่งมีชีวิต [42]ในคู่มือของ Bergey ซึ่งถูกเผยแพร่ใน 1974 [7], 8 รุ่นแบคทีเรียมีคอน sidered ไม่เป็นพืช และได้รับการยอมรับเป็นสมาชิกของราชอาณาจักร Procaryotae อย่างไรก็ตาม ความคิดเดิมทั้งหมดเกี่ยวกับ phylogeny และความสัมพันธ์ที่ถูกละทิ้ง และแบคทีเรียถูกจัดกลุ่มตามความต้องการที่ คราบกรัม สัณฐานวิทยา และออกซิเจนส่วนใหญ่ เป็นตัวอย่างที่ดีโดยทั่วไปสำหรับการจัดประเภทของแบคทีเรียคล้าย phenotypically แต่แปลงพันธุกรรมแตกต่างเป็นของครอบครัว Micrococcaceae นี้รุ่น 8 สกุลที่สองของตระกูลนี้ รำและ Staphylococcus ไม่แน่นอนที่เกี่ยวข้อง (ดูด้านล่าง)ระบบเลขตามวิเคราะห์ pheneticระบบตัวเลขปรับปรุงไทป์ identifica-สเตรชัน ด้วยการเพิ่มจำนวนของการทดสอบที่ใช้ และคำนวณสัมประสิทธิ์ความเหมือน phenetic ระหว่างสายพันธุ์และพันธุ์ [37] ศึกษาตัวเลข สนับสนุนผลลัพธ์ในตารางชีวิต t เทียบกับอักขระจำนวน n ตัวและคำ OTU (หน่วยอนุกรมวิธานที่ปฏิบัติงาน) จะใช้สำหรับการต้องใช้แต่ละ ตัวถ่วงน้ำหนักเท่า ๆ กัน และควรมาจากประเภทต่าง ๆ ที่แตกต่างคุณสมบัติ (สัณฐานวิทยา physiol ogy ชีวเคมี ฯลฯ) จำนวนลักษณะทั่วไปจะถือเป็นเกณฑ์วัด relatedness อนุกรมวิธาน แม้ว่านี้ไม่ได้หมายความ ว่า เกี่ยวข้องสิ่งมีชีวิตที่ยัง phylogeneticallyChemotaxonomyองค์ประกอบทางเคมีของเซลล์ constituents เป็นคุณสมบัติที่มีประโยชน์สำหรับการปรับปรุงการจัดประเภทและรหัสของ prokaryotes จาก chemotaxonomic - ods ใช้ โดยเฉพาะ สำหรับกลุ่ม prokaryotes ซึ่งอักขระสัณฐาน และสรีรวิทยาส่วนใหญ่ล้มเหลว หรือมีไม่เพียงพอให้จัดประเภทพอ [34]ดีเอ็นเอฐานองค์ประกอบ guanine – cytosine (GC) เนื้อหาของดีเอ็นเอ เป็นหนึ่งในลักษณะที่จำเป็นในรายต่ำสุดของข้อมูลที่จำเป็นสำหรับคำอธิบายของพืชสกุลใหม่ อย่างไรก็ตาม ได้เฉพาะดีเทอร์มิแนนต์การ exclusionary ในการจัดประเภทของแบคทีเรีย ที่สองสายพันธุ์ที่แตกต่างกันมากกว่า 10% โมลไม่ควรเป็นสมาชิกของตระกูลนี้เหมือนกัน ขณะที่ คง องค์ประกอบพื้นฐานดีเอ็นเอที่เหมือนกันได้จำเป็นว่า สายพันธุ์ที่สองมีความสัมพันธ์ ในทางปฏิบัติ มันได้พิสูจน์ตัวละครที่มีคุณค่าสำหรับการแยกแยะระหว่างไม่ได้เกี่ยวข้องกับแบคทีเรีย เช่น staphylococci (30 – 35 โมล% GC) และ micrococci (70 – 75 โมล% GC)The occurrence of alkyl glycerol ether lipids instead of fatty acid ester lipids is a very characteristic property of Archaea and can be used for distinguishing them from Bacteria and Eukarya. Bacteria contain a wide variety of fatty acids (unbranched or branched fatty acids, hydroxy fatty acids, cyclopropane fatty acids, saturated and unsaturated ones). Most fatty acids of bacteria are in the range of C12 to C20. Fatty acid patterns can be determined rather easily and quickly, and automatic identification is even possible. However, the bacteria have to be cultivated under carefully controlled condi- tions since fatty acid patterns may alter in response to exogenous and endogenous parameters, such as growth temperature, pH composition of the medium, or age of the culture.Isoprenoid quinones play an important role in electron transport. Different bacteria not only synthesize differ- ent quinone types (ubiquinone, menaquinone, demethyl- menaquinones) but, in particular, the length and the degree of saturation of polyprenyl side chains are of considerable value in classification [12]. The cyanobac- teria contain neither ubiquinones nor menaquinones but phylloquinones and plastoquinones, which are normally associated with green plants. Most strictly aerobic, Gram-negative bacteria produce only ubiquinones, whereas facultatively anaerobic, Gram-negative bacteria additionally contain menaquinones and/or demethylme- naquinones. Aerobic and facultatively anaerobic, Gram- positive bacteria produce only menaquinones. Strictly anaerobic bacteria lack isoprenoid quinones or contain only menaquinones.Bacterial cytochromes are involved in a wide variety of redox processes, such as aerobic and anaerobic respira- tion and photosynthetic electron transfer. Most cyto- chromes are associated with the cytoplasmic membrane. Cytochrome c is often absent in both Gram-negative and Gram-positive bacteria, and enterobacteria can be easily separated from pseudomonads since the former do not contain cytochrome c and are therefore oxidase negative. The cytochrome pattern is also helpful for distinguishing staphylococci (which usually lack cyto- chromes c and d) from micrococci.The ultrastructure and chemical composition of the cell walls of Gram-positive and Gram-negative b

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปลายศตวรรษที่ 19 เป็นจุดเริ่มต้นของอนุกรมวิธานแบคทีเรีย และแบคทีเรียจำแนกบนพื้นฐานของลักษณะปรากฏเครื่องหมาย ความแตกต่างของโพรคาริโ และยูแคริโอตถูกแนะนำในปี 1960 . อนุกรมวิธานเชิงตัวเลขปรับปรุงการจำแนกคุณสมบัติแต่ให้ข้อมูลเล็ก ๆน้อย ๆในความสัมพันธ์ชนิดของโพรคาริโ . ในภายหลังและวิธีการ chemotaxonomic การทดสอบกันอย่างแพร่หลายในการจำแนก พอใจมากขึ้น ดาร์เรน ยังถูกจัดเป็นกลุ่มที่แยกจากกันของโพรคาริโใน 1977 การจำแนกปัจจุบันของแบคทีเรียและอาร์เคียขึ้นอยู่กับการปฏิบัติตามแบบวิธีการ polyphasic ที่เรียกว่าประกอบด้วยข้อมูลทางพันธุกรรมของเซลล์ chemotaxonomic , และ , เช่นเดียวกับชนิดข้อมูลสถานะชั่วคราว candidatus ถูกสร้างขึ้นเพื่ออธิบายไร้การศึกษาโพรคาริโอติกเซลล์ที่ความสัมพันธ์ของพวกเขาได้รับการพิจารณาและยืนยันความถูกต้องของพวกเขาพบในแหล่งกำเนิดละเอียด

เป้าหมายสูงสุดคือเพื่อให้บรรลุทฤษฎีตามระบบการจำแนกตามชนิด / วิวัฒนาการของแนวคิดนี้ อย่างไรก็ตามขณะนี้มี 2 ความคิดเห็นที่ขัดแย้งเกี่ยวกับการจำแนกแบคทีเรียและอาร์เคียในอนาคต กลุ่มของโมเลกุลส่วนใหญ่นักชีววิทยา posits ยังไม่ชัดเจนว่าผลกระทบของการไหลของยีนในการถ่ายโอนยีนที่เฉพาะเจาะจง ทำให้เชื้อสายยากหากไม่เป็นไปไม่ได้ที่จะอธิบาย อย่างไรก็ตามแม้ในหน้าของจีโนมการไหลดูเหมือนว่าจีโน่ - ทั่วไปและลักษณะฟีโนไทป์ของหมวดหมู่ที่ยังคงรักษาและมีเพียงพอสำหรับการที่เชื่อถือได้และการจำแนกชนิดของแบคทีเรียและอาร์เคีย . มีหลายกลุ่มที่กำหนดทางพันธุกรรมสอดคล้องกับชนิดที่รู้จัก delineated โดยวิธี polyphasic . การวิเคราะห์ลำดับเบสของยีนเปรียบเทียบหลักบางรวมทั้ง rRNA ยีน ที่อาจเป็นประโยชน์สำหรับการศึกษาที่สูงขึ้นและในขณะที่ยีนอักขระต่าง ๆอาจจะเหมาะสำหรับใช้เป็นเครื่องหมายต่างๆและลด แต่มันอาจจะไม่กี่สิ่งมีชีวิตที่หลบหนีการเชื่อถือได้

& 2009 บริษัท Gmbh สงวนสิทธิ์ทั้งหมด .



แนะนำระบบการจำแนกเป็นที่เชื่อถือได้เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับนักวิทยาศาสตร์และผู้เชี่ยวชาญที่เกี่ยวข้องกับจุลินทรีย์ในการติดตามของความหลากหลายอย่างมากของพวกเขา จุดมุ่งหมายของการทำไม้เป็นลักษณะเฉพาะของสิ่งมีชีวิตเอง จัดเป็นกลุ่ม หมวดหมู่คือมักจะสับสนกับประชาชน แต่เป็นเรื่องของความเป็นจริงการจำแนกเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับประชาชน .

ปัจจุบัน , ไม่มีหมวดหมู่อย่างเป็นทางการของแบคทีเรียและอาร์เคียที่ใช้ได้ หลายคนคิดว่าเป็นวิธี bacteriologists คู่มือแสดงหมวดหมู่อย่างเป็นทางการ แต่นี้เป็นความเข้าใจผิด บรรณาธิการของคู่มือวิธีพยายามที่จะให้ข้อมูลที่เป็นถูกต้องและทันสมัยที่สุด แต่มันไม่ได้เป็นอย่างเป็นทางการในทางตรงกันข้ามกับการเรียกชื่อแบคทีเรียซึ่งแต่ละชนิดมีหนึ่งชื่อที่ถูกต้อง ใกล้จะเป็นระบบการจำแนกอย่างเป็นทางการเป็นหนึ่งที่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางโดยชุมชน [ 5 ] .

หมวดหมู่ประวัติศาสตร์

ประวัติของการจำแนกแบคทีเรียอย่างชัดเจนแสดงให้เห็นว่าการเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากกล้อง - ความสามารถของเทคนิคใหม่ ( ตารางที่ 1 )ปลายศตวรรษที่ 19 เป็นจุดเริ่มต้นของอนุกรมวิธานแบคทีเรีย และ เฟอร์ดินานด์ โคห์นใน 1872 [ 11 ] เป็นครั้งแรกเพื่อแยก 6 สกุลของแบคทีเรีย ( เช่นสมาชิกของพืช ) ส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับรูปร่างของพวกเขา อย่างไรก็ตาม ในช่วงเวลานั้น ส่วนใหญ่ของนักวิทยาศาสตร์ที่สนใจในรายละเอียดของ เชื้อโรค แบคทีเรีย จริงๆ แล้วหลายของเชื้อโรคแบคทีเรียที่รู้จักกันในวันนี้คือ การอธิบายระหว่าง 1880 และ 1900 . ตอนนั้น นอกจากลักษณะการเจริญเติบโตความต้องการและเชื้อโรคที่มีศักยภาพเป็นสิ่งสำคัญที่สุดและเครื่องหมาย [ 24 ] .

ที่จุดเริ่มต้นของศตวรรษที่ 20 และสรีรวิทยาและชีวเคมีวิเคราะห์ข้อมูลใช้ นอกจากรูปร่างเป็นเครื่องหมายสำคัญสำหรับการจำแนกและการจำแนกชนิดของจุลินทรีย์ หลายคุณสมบัติทางชีวเคมี และสรีรวิทยาของแบคทีเรียเป็นวัฒนธรรมของตัวละคร - รับรองเอกสารและระบุ ต่อมา เอนไซม์ได้ศึกษาและเส้นทางการเผาผลาญเป็นผลิตภัณฑ์ . ครั้งแรก

ตาราง