The gravity model of trade has been

The gravity model of trade has been the most commonly used analytical framework
in empirical studies of international trade flows. Tinbergen (1962) and Po¨yho¨nen (1963)
were the first to apply the “Newton’s Law of Gravitation” to international trade flows. In
its original form, the gravity equation explains bilateral trade flows by the economic size
of two countries and the distance between them. Since Anderson (1979) assigned the
gravity model with theoretical underpinnings for the first time, trade theorists have
found that the gravity model equation is consistent with theories of trade based upon
models of imperfect competition and with the Heckscher-Ohlin model (Helpman and
Krugman, 1985; Deardorff, 1998). Bergstrand (1989), extending the microeconomic
foundations for the gravity equation to incorporate factor-endowment variables in the
spirit of Heckscher-Ohlin model and taste variables in the spirit of Linder model[3],
developed the augmented version of the gravity model by including per capita income
levels for both exporters and importers as additional regressors[4]. The model has often
provided a useful tool to assess the trade-integration effects of regional cooperation such
as free trade agreements, economic partnership agreements and cross-boarder
infrastructure development. The intensity of non-standard trade relations is measured
by dummy variables for specific partners, which are added in the gravity equation.
Apositive and statistically significant coefficient for adummy variable shows that trade flows exceed the normal level, i.e. the level predicted by the countries economic sizes and
the distance between them. It implies that the economic cooperation in the region has a
preferential effect on the region’s trade flows.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แบบจำลองแรงโน้มถ่วงของค้ามีกรอบการวิเคราะห์ที่ใช้บ่อยที่สุดในการศึกษาผลของขั้นตอนการค้าระหว่างประเทศ Tinbergen (1962) และ Po¨yho¨nen (1963)คนแรก "ของนิวตันกฎหมายของแรงโน้มถ่วง" กับกระแสการค้าระหว่างประเทศได้ ในแบบต้นฉบับ สมการของแรงโน้มถ่วงที่อธิบายขั้นตอนการค้าทวิภาคี โดยขนาดเศรษฐกิจของประเทศทั้งสองและระยะห่างระหว่างพวกเขา ตั้งแต่แอนเดอร์สัน (1979) กำหนดให้การแบบจำลองแรงโน้มถ่วง underpinnings ทฤษฎีครั้งแรก theorists ค้ามีพบว่า สมการของแบบจำลองแรงโน้มถ่วงเป็นสอดคล้องกับทฤษฎีการค้าตามรูปแบบ ของการแข่งขันไม่สมบูรณ์ และแบบ Heckscher Ohlin (Helpman และKrugman, 1985 Deardorff, 1998) Bergstrand (1989), ขยายการ microeconomicรากฐานสำหรับสมการแรงโน้มถ่วงจะรวมตัวแปรองค์การกองทุนปัจจัยในการจิตวิญญาณของการแปรรูปแบบและรสชาติของ Heckscher Ohlin ในวิญญาณ Linder รุ่น [3],พัฒนารุ่นออกเมนต์ของแบบจำลองแรงโน้มถ่วงโดยรายได้ต่อหัวระดับผู้ส่งออกและนำเข้าเป็น regressors เพิ่มเติม [4] รูปแบบมีมักจะมีเครื่องมือที่มีประโยชน์ในการประเมินผลกระทบทางการค้ารวมของภูมิภาคความร่วมมือดังกล่าวข้อตกลงการค้าเสรี ข้อตกลงหุ้นส่วนเศรษฐกิจ และ พึงขนการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน วัดความเข้มของความสัมพันธ์ทางการค้าที่ไม่ได้มาตรฐานโดยตัวแปรที่กระพริบสำหรับคู่ค้าที่เฉพาะเจาะจง ที่เพิ่มเข้าไปในสมการแรงโน้มถ่วงApositive และสัมประสิทธิ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติสำหรับ adummy ตัวแปรแสดงค้ากระแสเกินระดับปกติ ระดับคาดการณ์ โดยขนาดเศรษฐกิจของประเทศเช่น และระยะห่างระหว่างพวกเขา หมายถึงการให้ความร่วมมือทางเศรษฐกิจในภูมิภาคมีการต้องผลทางการค้าของภูมิภาคนี้ไหล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รุ่นแรงโน้มถ่วงของการค้าได้รับการใช้กันมากที่สุดกรอบการวิเคราะห์ในการศึกษาเชิงประจักษ์ของกระแสการค้าระหว่างประเทศ เบอร์เกน (1962) และPo¨yho¨nen (1963)
เป็นครั้งแรกที่จะนำไปใช้ "กฎของนิวตันแรงโน้มถ่วง" เพื่อกระแสการค้าระหว่างประเทศ ในรูปแบบเดิมสมการแรงโน้มถ่วงอธิบายกระแสการค้าทวิภาคีโดยขนาดเศรษฐกิจของทั้งสองประเทศและระยะห่างระหว่างพวกเขา ตั้งแต่เดอร์สัน (1979) มอบหมายรุ่นแรงโน้มถ่วงกับตีแผ่ทฤษฎีเป็นครั้งแรกทฤษฎีการค้าได้พบว่าสมการแบบจำลองแรงโน้มถ่วงมีความสอดคล้องกับทฤษฎีของการค้าขึ้นอยู่กับรูปแบบของการแข่งขันที่ไม่สมบูรณ์และมีรูปแบบHeckscher-โอห์ลิน (Helpman และครุกแมน1985; Deardorff, 1998) Bergstrand (1989) ขยายเศรษฐศาสตร์จุลภาครากฐานสำหรับสมการแรงโน้มถ่วงที่จะรวมตัวแปรบริจาคปัจจัยในจิตวิญญาณของรูปแบบ Heckscher-โอห์ลินและรสชาติตัวแปรในจิตวิญญาณของรูปแบบลินเดอบ [3], การพัฒนารุ่นที่เพิ่มรูปแบบแรงโน้มถ่วงโดยรวม รายได้ต่อหัวระดับสำหรับทั้งผู้ส่งออกและผู้นำเข้าเป็นregressors เพิ่มเติม [4] รูปแบบที่มักจะให้เครื่องมือที่มีประโยชน์ในการประเมินผลกระทบการค้าการบูรณาการความร่วมมือในภูมิภาคดังกล่าวเป็นข้อตกลงการค้าเสรีข้อตกลงความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการข้ามชายแดนการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน ความรุนแรงของความสัมพันธ์ทางการค้าที่ไม่ได้มาตรฐานเป็นวัดโดยตัวแปรดัมมี่สำหรับคู่ค้าที่เฉพาะเจาะจงซึ่งมีการเพิ่มในสมการแรงโน้มถ่วง. apositive และค่าสัมประสิทธิ์นัยสำคัญทางสถิติสำหรับตัวแปร adummy แสดงให้เห็นว่ากระแสการค้าเกินกว่าระดับปกติคือระดับที่คาดการณ์โดยเศรษฐกิจประเทศ ขนาดและระยะห่างระหว่างพวกเขา มันหมายความว่าความร่วมมือทางเศรษฐกิจในภูมิภาคมีผลกระทบกับพื้นที่พิเศษของกระแสการค้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แรงโน้มถ่วงรูปแบบการค้าที่ถูกใช้บ่อยที่สุดในกรอบการวิเคราะห์
การศึกษาเชิงประจักษ์ของการค้าระหว่างประเทศ กระแส ทินเบอร์เกน ( 1962 ) และ ปอ ตั้ง yho ตั้งเณร ( 1963 )
เป็นครั้งแรกที่ใช้ " กฎความโน้มถ่วง " การค้าระหว่างประเทศในประเทศไทย ใน
รูปแบบเดิม แรงโน้มถ่วงของสมการอธิบายกระแสการค้าทวิภาคี โดยขนาดเศรษฐกิจ
ของทั้งสองประเทศ และระยะห่างระหว่างพวกเขา ตั้งแต่ แอนเดอร์สัน ( 1979 ) มอบหมาย
แรงโน้มถ่วงแบบทฤษฎี underpinnings ครั้งแรก , ทฤษฎีการค้า
พบว่าสมการแรงโน้มถ่วงจะสอดคล้องกับทฤษฎีการค้าตาม
รุ่นกระหยิ่มยิ้มย่องและรูปแบบ Heckscher โอลิน ( helpman และ
เดียร์ดอร์ฟครุกแมน , 1985 ; 1998 ) เบิร์กสแตรนด์ ( 1989 )การขยายรากฐานเศรษฐศาสตร์จุลภาค
สำหรับแรงโน้มถ่วงสมการตัวแปรการบริจาคปัจจัยในการรวมจิตวิญญาณของตัวแปร
Heckscher โอลินรูปแบบและรสนิยมในจิตวิญญาณของรุ่น ลินเดอร์ [ 3 ] ,
พัฒนาจนถึงรุ่นของแรงโน้มถ่วงแบบโดยรวมทั้งรายได้ต่อหัว
ระดับทั้งผู้ส่งออกและผู้นำเข้าเป็นเพิ่มเติม regressors [ 4 ] นางแบบบ่อยๆ
ให้เครื่องมือที่มีประโยชน์เพื่อประเมินการรวมการค้าผลของความร่วมมือระดับภูมิภาคเช่น
เป็นข้อตกลงการค้าเสรี ข้อตกลงหุ้นส่วนทางเศรษฐกิจและการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน boarder
ข้าม ความเข้มของความสัมพันธ์ทางการค้าที่ไม่ได้มาตรฐาน โดยวัดตัวแปรสำหรับคู่ค้า
หุ่นเฉพาะ , ซึ่งจะถูกเพิ่มในแรงโน้มถ่วง
สมการและ apositive อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติสัมประสิทธิ์ตัวแปร adummy แสดงให้เห็นว่ากระแสการค้าเกินระดับปกติ คือ ระดับที่คาดการณ์ โดยประเทศเศรษฐกิจขนาดและ
ระยะห่างระหว่างพวกเขา มันหมายถึงว่า ความร่วมมือทางเศรษฐกิจในภูมิภาคที่มีผลพิเศษในภูมิภาคของกระแสการค้า