In the wake of the March 2011 accid

In the wake of the March 2011 accident at the Fukushima No. 1 nuclear power plant, the Japanese government has been rethinking its energy policies. To this end, it established a commission to discuss Japan’s long-term energy targets, and deliberations began in January 2015.For some 50 years before the Fukushima accident, Japan’s nuclear power industry had moved steadily forward under a supportive national policy. At the time of the 2011 tsunami, Japan’s nuclear power plants had 54 reactors putting out 49 Gigawatts of power and meeting roughly 30 percent of the nation’s electricity demand. Japan was then the world’s third-largest producer of nuclear power after France and the USA. Nuclear power was a mainstay in resource-poor Japan, and most Japanese people supported it. The basic national energy plan proposed by the Democratic Party of Japan (DPJ) administration in 2010 foresaw nuclear power accounting for some 50 percent of the national electricity supply by 2030, double the current output at the time. The plan aimed to reduce emissions of greenhouse gases significantly (25 percent below 1990 emissions) with zero-emission power sources supplying 70 percent of total needs. In addition to nuclear power, the plan called for 10 percent hydroelectric power and 10 percent other renewables. In short, nuclear power was the key to Japan’s energy policy. One year later the Fukushima accident caused an upheaval of the business environment and a reversal of feelings regarding nuclear energy. A New Situation First of all, Japan’s Law on Compensation for Nuclear Damage stipulates that the power company involved in a nuclear accident is wholly responsible and faces unlimited liability. The Tokyo Electric Power Company (TEPCO) was unable to bear the financial burden of cleaning up after the accident, paying compensation, etc., and in July 2012, the company was, in essence, nationalized. Even though TEPCO was by far the largest electric power company in Japan with annual revenues of 5 trillion, it could not afford to shoulder this liability. Second, Japanese society became anti-nuclear overnight. Some 160,000 people had to take refuge from nuclear fallout, “safe nuclear power” imploded, both the companies and the government agencies involved lost all credibility with the public. After Fukushima, unaffected nuclear power plants continued to operate, but when they shut down for required safety inspections every 13 months, public sentiment ran so deep that the DPJ administration would not authorize those plants to start up again after the inspections. Thus, May 2012 saw the complete shutdown of Japan’s nuclear power plants. Third, this nationwide shutdown of nuclear plants threatened the stability of power supply. With zero nuclear power output and peak demand rapidly approaching with the summer months, power companies were hard pressed to supply sufficient electricity. In July, the government allowed the Kansai Electric Power Company to restart two nuclear reactors and operate them under provisional safety regulations, but in the end, due to significant conservation of energy by consumers, there was sufficient supply to meet demand without problems. The nuclear plants operated until September 2013, but no other plants were allowed to restart. As of March 2015, “Zero Nuclear Energy” continues.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการปลุกของอุบัติเหตุที่โรงไฟฟ้านิวเคลียร์ฟุกุชิมะหมายเลข 1 2554 มีนาคม รัฐบาลญี่ปุ่นมีการทบทวนนโยบายพลังงาน เพื่อการนี้ ก่อตั้งในการหารือเกี่ยวกับเป้าหมายพลังงานระยะยาวของญี่ปุ่น แล้วอย่างรอบคอบยิ่งขึ้นเริ่มขึ้นในเดือนมกราคม 2015.For ปี 50 ก่อนอุบัติเหตุฟุกุชิมะ อุตสาหกรรมพลังงานนิวเคลียร์ของญี่ปุ่นได้ย้ายไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่องภายใต้นโยบายแห่งชาติให้การสนับสนุน ในขณะสึนามิ 2011 โรงไฟฟ้านิวเคลียร์ของญี่ปุ่นมีเตาปฏิกรณ์ 54 ย้ายออก Gigawatts 49 ของพลังงาน และการประชุมประมาณ 30 เปอร์เซ็นต์ของความต้องการไฟฟ้าของประเทศ ญี่ปุ่นแล้วถูกผู้ผลิตที่ใหญ่ที่สุดในสามโลกของนิวเคลียร์หลังจากฝรั่งเศสและสหรัฐอเมริกา พลังงานนิวเคลียร์ซ่าญี่ปุ่นทรัพยากรคนจน และคนญี่ปุ่นส่วนใหญ่ได้รับการสนับสนุนก็ แผนพลังงานพื้นฐานแห่งชาติที่เสนอ โดยพรรคประชาธิปไตยของญี่ปุ่น (DPJ) ในปี 2553 foresaw บัญชีนิวเคลียร์บางร้อยละ 50 ของการไฟฟ้าแห่งชาติปี 2030 คู่แสดงผลปัจจุบันเวลา แผนมีวัตถุประสงค์เพื่อลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกอย่างมีนัยสำคัญ (ร้อยละ 25 ด้านล่างปล่อย 1990) กับมลพิษเป็นศูนย์พลังงานแหล่งจัดหา 70 เปอร์เซ็นต์ของความต้องการรวม นอกจากโรงไฟฟ้าพลังงานนิวเคลียร์ แผนที่เรียกว่าพลังน้ำร้อยละ 10 และร้อยละ 10 อื่น ๆ เท่านั้น ในระยะสั้น นิวเคลียร์ถูกคีย์นโยบายพลังงานของประเทศญี่ปุ่น หนึ่งปีภายหลังอุบัติเหตุฟุกุชิมะเกิดแรงกระเพื่อมเป็นสภาพแวดล้อมทางธุรกิจและของความรู้สึกเกี่ยวกับพลังงานนิวเคลียร์ ตัวใหม่สถานการณ์แรกของทั้งหมด กฎหมายของญี่ปุ่นค่าตอบแทนสำหรับความเสียหายของนิวเคลียร์สถานภาพบริษัทพลังงานที่เกี่ยวข้องกับอุบัติเหตุนิวเคลียร์รับผิดชอบทั้งหมด และใบหน้าไม่จำกัดความรับผิดชอบ โตเกียวไฟฟ้าพลังงานบริษัท (TEPCO) ไม่ต้องแบกภาระทางการเงินของการล้างข้อมูลหลังจากอุบัติเหตุ การจ่ายค่าตอบแทน ฯลฯ และในเดือน 2555 กรกฎาคม บริษัท สาระสำคัญ nationalized แม้ TEPCO ได้โดยบริษัทพลังงานไฟฟ้าที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่น ด้วยรายได้ 5 ล้านล้านปี มันไม่สามารถจ่ายให้ไหล่รับผิดนี้ สอง สังคมญี่ปุ่นเริ่มต่อต้านนิวเคลียร์ค้างคืน บางคน 160,000 ได้หลบออกมาเสียนิวเคลียร์ "ปลอดภัยนิวเคลียร์" imploded ทั้งในบริษัท และหน่วยงานราชการที่เกี่ยวข้องกับการสูญเสียความน่าเชื่อถือทั้งหมดกับประชาชน หลังจากที่ฟุกุชิมะ โรงไฟฟ้านิวเคลียร์หรือไม่ตอบสนองต่อการใช้งาน แต่เมื่อพวกเขาปิดสำหรับตรวจสอบความปลอดภัยที่จำเป็นทุก ๆ เดือน 13 ความเชื่อมั่นสาธารณะวิ่งให้ลึกว่า จัดการ DPJ จะอนุญาตพืชเหล่านั้นจะเริ่มต้นขึ้นอีกครั้งหลังจากการตรวจสอบ จึง 2012 may เห็นปิดทั้งหมดของโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ของญี่ปุ่น ที่สาม นี้การปิดโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ที่ประเทศถูกคุกคามเสถียรภาพของไฟ กับศูนย์นิวเคลียร์ ออกและสูงสุดความรวดเร็วใกล้กับฤดูร้อน บริษัทพลังงานได้อย่างเต็มที่กดในการจัดหาไฟฟ้าที่เพียงพอ ในเดือนกรกฎาคม รัฐบาลอนุญาตให้คันไฟฟ้าพลังงาน บริษัทเพื่อเริ่มการทำงานของเตาปฏิกรณ์นิวเคลียร์ 2 และดำเนินไปภายใต้กฎระเบียบความปลอดภัยชั่วคราว แต่ในสุด เนื่องจากพลังงานของการอนุรักษ์อย่างมีนัยสำคัญโดยผู้บริโภค มีอุปทานที่เพียงพอเพื่อตอบสนองความต้องการ โดยไม่มีปัญหา ดำเนินการโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ถึง 2013 กันยายน แต่พืชไม่ได้รับอนุญาตให้เริ่มการทำงาน ณ 2015 มีนาคม, "ศูนย์นิวเคลียร์พลังงาน" ยังคง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการปลุกของมีนาคม 2011 อุบัติเหตุที่ฟุกุชิมะหมายเลข 1 ของโรงไฟฟ้​​านิวเคลียร์ที่รัฐบาลญี่ปุ่นได้รับการทบทวนนโยบายพลังงาน ด้วยเหตุนี้มันจัดตั้งคณะกรรมการเพื่อหารือเกี่ยวกับเป้าหมายการใช้พลังงานในระยะยาวของญี่ปุ่นและการพิจารณาเริ่มในเดือนมกราคม 2015.For 50 ปีก่อนที่จะเกิดอุบัติเหตุฟูกูชิม่าอุตสาหกรรมพลังงานนิวเคลียร์ของญี่ปุ่นได้ย้ายไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่องภายใต้การสนับสนุนนโยบายแห่งชาติ ในช่วงเวลาของปี 2011 สึนามิที่ประเทศญี่ปุ่นของโรงไฟฟ้​​านิวเคลียร์ 54 เครื่องปฏิกรณ์วางออก 49 กิกะวัตต์ของพลังงานและการประชุมประมาณร้อยละ 30 ของความต้องการใช้ไฟฟ้าของประเทศ ญี่ปุ่นได้แล้วในโลกที่สามผู้ผลิตที่ใหญ่ที่สุดของพลังงานนิวเคลียร์หลังจากที่ฝรั่งเศสและสหรัฐอเมริกา พลังงานนิวเคลียร์เป็นแกนนำในที่ยากจนญี่ปุ่นและคนญี่ปุ่นส่วนใหญ่สนับสนุน แผนพลังงานแห่งชาติขั้นพื้นฐานที่เสนอโดยพรรคประชาธิปไตยแห่งญี่ปุ่น (DPJ) การบริหารงานในปี 2010 เล็งเห็นถึงพลังงานนิวเคลียร์คิดเป็นร้อยละ 50 ของการจัดหาไฟฟ้าแห่งชาติในปี 2030 สองครั้งส่งออกในปัจจุบันในเวลา แผนมีวัตถุประสงค์เพื่อลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกอย่างมีนัยสำคัญ (ร้อยละ 25 ด้านล่าง 1990 การปล่อยก๊าซ) ที่มีแหล่งพลังงานที่ปล่อยมลพิษเป็นศูนย์จัดหาร้อยละ 70 ของความต้องการทั้งหมด นอกเหนือจากพลังงานนิวเคลียร์เรียกแผนร้อยละ 10 พลังน้ำร้อยละ 10 พลังงานหมุนเวียนอื่น ๆ ในระยะสั้นพลังงานนิวเคลียร์เป็นกุญแจสำคัญในการนโยบายพลังงานของประเทศญี่ปุ่น หนึ่งปีต่อมาเกิดอุบัติเหตุที่เกิดจากการเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ฟุกุชิมะของสภาพแวดล้อมทางธุรกิจและการกลับของความรู้สึกเกี่ยวกับพลังงานนิวเคลียร์ สถานการณ์ใหม่ครั้งแรกของทั้งหมด, กฎหมายของญี่ปุ่นในการชดเชยสำหรับความเสียหายนิวเคลียร์กำหนดว่า บริษัท พลังงานที่เกี่ยวข้องในการเกิดอุบัติเหตุนิวเคลียร์ในเครือมีความรับผิดชอบและใบหน้าจำพวกไม่จำกัดความรับผิด บริษัท ไฟฟ้าโตเกียวพาวเวอร์ (TEPCO) ก็ไม่สามารถที่จะแบกรับภาระทางการเงินของการทำความสะอาดหลังจากที่เกิดอุบัติเหตุ, การจ่ายเงินชดเชย ฯลฯ และในเดือนกรกฎาคม 2012 บริษัท ฯ ในสาระสำคัญของกลาง แม้ว่า TEPCO เป็นไกลโดย บริษัท กำลังไฟฟ้​​าที่ใหญ่ที่สุดในประเทศญี่ปุ่นที่มีรายได้ประจำปีของ 5000000000000 ก็ไม่สามารถที่จะแบกรับความรับผิดนี้ ประการที่สองกลายเป็นสังคมญี่ปุ่นในชั่วข้ามคืนต่อต้านนิวเคลียร์ บาง 160,000 คนต้องหลบออกมาเสียจากนิวเคลียร์ "พลังงานนิวเคลียร์ปลอดภัย" imploded ทั้ง บริษัท และหน่วยงานภาครัฐที่เกี่ยวข้องกับการสูญเสียความน่าเชื่อถือทั้งหมดกับประชาชน หลังจากที่ฟูกูชิม่าได้รับผลกระทบโรงไฟฟ้​​านิวเคลียร์ยังคงทำงาน แต่เมื่อพวกเขาปิดสำหรับการตรวจสอบความปลอดภัยที่จำเป็นทุก 13 เดือนความรู้สึกของสาธารณชนวิ่งลึกว่าการบริหาร DPJ จะไม่อนุญาตให้พืชเหล่านั้นจะเริ่มต้นขึ้นอีกครั้งหลังจากการตรวจสอบ ดังนั้นพฤษภาคม 2012 เห็นปิดที่สมบูรณ์ของญี่ปุ่นโรงไฟฟ้​​านิวเคลียร์ ประการที่สามนี้ปิดทั่วประเทศของโรงไฟฟ้​​านิวเคลียร์เป็นภัยคุกคามความมั่นคงของแหล่งจ่ายไฟ กับศูนย์การส่งออกพลังงานนิวเคลียร์และความต้องการสูงสุดอย่างรวดเร็วใกล้กับฤดูร้อนเดือน บริษัท พลังงานถูกกดยากที่จะผลิตไฟฟ้าเพียงพอ ในเดือนกรกฎาคมรัฐบาลอนุญาตให้ บริษัท Kansai Electric Power เพื่อเริ่มต้นใหม่สองเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์และการใช้งานพวกเขาภายใต้กฎระเบียบความปลอดภัยชั่วคราว แต่ในท้ายที่สุดเนื่องจากการอนุรักษ์พลังงานอย่างมีนัยสำคัญโดยผู้บริโภคมีอุปทานเพียงพอที่จะตอบสนองความต้องการได้โดยไม่มีปัญหา โรงไฟฟ้​​านิวเคลียร์ที่ดำเนินการจนถึงเดือนกันยายนปี 2013 แต่ไม่มีพืชอื่น ๆ ได้รับอนุญาตให้เริ่มต้นใหม่ ณ เดือนมีนาคมปี 2015 "ศูนย์พลังงานนิวเคลียร์" ยังคง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการปลุกของอุบัติเหตุ Fukushima หมายเลข 1 มีนาคม 2011 ที่โรงงานไฟฟ้านิวเคลียร์ รัฐบาลญี่ปุ่นได้ทบทวนนโยบายพลังงาน สุดท้าย มันก่อตั้งคณะกรรมการเพื่อหารือญี่ปุ่นระยะยาวพลังงานเป้าหมายและการพิจารณาเริ่มในมกราคม 2015 สำหรับ 50 ปี ก่อนที่จะเกิดอุบัติเหตุ Fukushima ,อุตสาหกรรมนิวเคลียร์ของญี่ปุ่นได้ย้ายไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่องภายใต้การสนับสนุนนโยบายระดับชาติ . ในช่วงเวลาของปี 2011 สึนามิที่ญี่ปุ่นมีเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ 54 วางออก 49 กิกะวัตต์ของพลังงานและการประชุมประมาณ 30 เปอร์เซ็นต์ของความต้องการใช้ไฟฟ้าของประเทศ ญี่ปุ่นเป็นผู้ผลิตที่ใหญ่เป็นอันดับสามของโลกของนิวเคลียร์ หลังจากฝรั่งเศสและสหรัฐอเมริกาพลังงานนิวเคลียร์เป็นแกนนำในแหล่งยากจนญี่ปุ่นและประชาชนชาวญี่ปุ่นส่วนใหญ่สนับสนุนมัน พื้นฐานแผนพลังงานแห่งชาติเสนอโดยพรรคประชาธิปไตยญี่ปุ่น ( DPJ ) การบริหารงานในปี 2010 เล็งเห็นถึงพลังงานนิวเคลียร์และมีร้อยละ 50 ของการจัดหาไฟฟ้าของประเทศ โดยปี 2030 , สองกระแสในตอนนั้นแผนนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อลดปริมาณการปล่อยก๊าซเรือนกระจกอย่างมีนัยสำคัญ ( ร้อยละ 25 ด้านล่างปี 1990 ปล่อย ) กับแหล่งพลังงานศูนย์การปล่อยขาย 70 เปอร์เซ็นต์ของความต้องการทั้งหมด นอกจากพลังงานนิวเคลียร์แผนเรียก 10 เปอร์เซ็นต์ ไฟฟ้าพลังน้ำ และ 10 เปอร์เซ็นต์ พลังงานอื่น ๆ ในสั้น , พลังงานนิวเคลียร์คือ คีย์เพื่อนโยบายด้านพลังงานของญี่ปุ่นหนึ่งปีต่อมา จากอุบัติเหตุที่เกิดจากความวุ่นวายของสภาพแวดล้อมทางธุรกิจและความผกผันของความรู้สึกเกี่ยวกับพลังงานนิวเคลียร์ สถานการณ์ใหม่ ครั้งแรกของทั้งหมด ของญี่ปุ่นกฎหมายชดใช้ความเสียหายนิวเคลียร์ระบุว่าพลังงานที่ บริษัท ที่เกี่ยวข้องในอุบัติเหตุนิวเคลียร์เป็นผู้รับผิดชอบทั้งหมด และยังคงความรับผิดไม่จำกัดบริษัทไฟฟ้าโตเกียว ( เทปโก ) คือไม่สามารถแบกภาระทางการเงินของการทำความสะอาดขึ้นหลังจากที่เกิดอุบัติเหตุ , การจ่ายเงินชดเชย เป็นต้น และในเดือนกรกฎาคม 2012 , บริษัท , ในสาระ เป็นของกลาง . ถึงแม้ RIM คือโดยไกลที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่น กับ บริษัท ไฟฟ้าปีรายได้ 5 ล้าน มันไม่สามารถที่จะแบกความรับผิดชอบนี้ ประการที่สองญี่ปุ่นสังคมก็ต่อต้านนิวเคลียร์ในชั่วข้ามคืน มี 160 , 000 คน ต้องหลบภัยจากฝุ่นกัมมันตรังสีหลังนิวเคลียร์ระเบิด " พลังงานนิวเคลียร์ปลอดภัย " ตื่นตกใจ ทั้ง บริษัท และหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ได้เสียเงินให้กับสาธารณะ หลังจากที่ Fukushima , โรงไฟฟ้านิวเคลียร์ได้รับผลกระทบต่อการใช้งาน แต่เมื่อพวกเขาปิดการใช้ความปลอดภัยทุก 13 เดือนประชาชนวิ่งลึกว่า หลังจากการบริหารงานจะไม่อนุญาตให้พืชเหล่านั้นจะเริ่มขึ้นอีกครั้ง หลังจากการตรวจสอบ ดังนั้น พ.ค. เห็นปิดสมบูรณ์ของญี่ปุ่นโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ . สาม ปิดนี้ ทั่วประเทศ โรงงานนิวเคลียร์คุกคามความมั่นคงของแหล่งจ่ายไฟ กับผลผลิตศูนย์พลังงานนิวเคลียร์และเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว มีฤดูร้อนบริษัทพลังงานถูกกดยากที่จะจัดหาไฟฟ้าให้เพียงพอ ในเดือนกรกฎาคม รัฐบาลอนุญาตให้บริษัทคันไซไฟฟ้าใหม่สองเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ และใช้งานได้ภายใต้กฎระเบียบความปลอดภัยชั่วคราว แต่ในที่สุด เนื่องจากการอนุรักษ์พลังงานที่สำคัญของผู้บริโภค มีอุปทานเพียงพอกับความต้องการ โดยปราศจากปัญหาโรงงานนิวเคลียร์ดำเนินการจนถึงเดือนกันยายน 2556 แต่ไม่มีพืชอื่น ๆได้รับอนุญาตให้เริ่มต้นใหม่ เป็นมีนาคม 2015 " ศูนย์พลังงานนิวเคลียร์ " ต่อไป