Before the development of the Bruce

Before the development of the Bruce Protocol there was no safe, standardized protocol that could be used to monitor cardiac function in exercising patients. Master's Two-Step test was sometimes used, but it was too strenuous for many patients, and inadequate for the assessment of respiratory and circulatory function during varying amounts of exercise. Most physicians relied upon patients' complaints about exertion, and examined them only at rest.

To address these problems, Bruce and his colleagues began to develop a treadmill exercise test. The test made extensive use of relatively new technological developments in electrocardiographs and motorized treadmills. A Bruce exercise test involved walking on a treadmill while the heart was monitored by an electrocardiograph with various electrodes attached to the body. Ventilation volumes and respiratory gas exchanges were also monitored, before, during and after exercise. Because the treadmill speed and inclination could be adjusted, this physical activity was tolerated by most patients. Initial experiments involved a single-stage test, in which subjects walked for 10 minutes on the treadmill at a fixed workload. Bruce's first reports on treadmill exercise tests, published in 1949, analyzed minute-by-minute changes in respiratory and circulatory function of normal adults and patients with heart or lung ailments.[1][2]

In 1950 Bruce joined the University of Washington, where he continued research on the single-stage test, particularly as a predictor of the success of surgery for valvular or congenital heart disease. Later he developed the multistage test, consisting of several stages of progressively greater workloads. It was this multistage test, a description of which was first published in 1963, that became known as the Bruce Protocol. In the initial paper, Bruce reported that the test could detect signs of such conditions as angina pectoris, a previous heart attack, or a ventricular aneurysm. Bruce and colleagues also demonstrated that exercise testing was useful in screening apparently healthy people for early signs of coronary artery disease.

Typically during a Bruce Protocol Heart Rate and Rating of Perceived Exertion are taken every minute and Blood Pressure is taken at the end of each stage (every three minutes).

There are Bruce Protocol Tables available for Maximal and Sub Maximal (more practical with the majority of the non-athletic or competitively athletic population) efforts (see below).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ก่อนการพัฒนาโพรโทคอลบรูซ มีไม่ปลอดภัย มาตรฐานโพรโทคอลที่สามารถใช้เพื่อตรวจสอบฟังก์ชันหัวใจในผู้ป่วยที่ออกกำลังกาย บางครั้งใช้ทดสอบสองขั้นตอนหลักของ แต่ก็แข็งแรงเกินไปสำหรับผู้ป่วย และไม่เพียงพอสำหรับการประเมินทางเดินหายใจ และระบบไหลเวียนโลหิตระหว่างการออกกำลังกายต่าง ๆ แพทย์ส่วนใหญ่อาศัยตามข้อร้องเรียนของผู้ป่วยเกี่ยวกับการใช้ออกแรง และตรวจสอบพวกเขาเท่านั้นที่เหลือเพื่อแก้ไขปัญหาเหล่านี้ บรูซและเพื่อนร่วมงานของเขาเริ่มพัฒนาทดสอบการออกกำลังกาย treadmill การทดสอบได้ใช้พัฒนาเทคโนโลยีค่อนข้างใหม่ใน electrocardiographs และลู่วิ่งเครื่อง การทดสอบการออกกำลังกายบรูซเกี่ยวข้องกับการเดินบน treadmill ขณะหัวใจถูกตรวจสอบการ electrocardiograph กับหุงตต่าง ๆ กับร่างกาย ปริมาณการระบายอากาศและการแลกเปลี่ยนก๊าซหายใจได้ยังติดตาม ก่อน ระหว่าง และ หลังออกกำลังกาย เนื่องจากสามารถปรับความเร็ว treadmill และความเอียง กิจกรรมทางกายภาพนี้มีอภัยโทษ โดยผู้ป่วยส่วนใหญ่ เริ่มต้นทดลองเกี่ยวข้องกับการทดสอบระยะเดียว ซึ่งเรื่องเดิน 10 นาทีบน treadmill ในปริมาณคงที่ รายงานแรกของบรูซทดสอบออกกำลังกาย treadmill เผยแพร่ใน 1949 วิเคราะห์นาทีนาทีการเปลี่ยนแปลงในระบบทางเดินหายใจ และระบบไหลเวียนโลหิตทำงานของผู้ใหญ่ปกติและผู้ป่วยที่ มีโรคหัวใจหรือปอด[1][2]ในปี 1950 บรูซร่วมมหาวิทยาลัยวอชิงตัน ที่เขามีต่อวิจัยบนทดสอบระยะเดียว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นผู้ทายผลของความสำเร็จของการผ่าตัดโรคหัวใจแต่กำเนิด หรือลิ้น ภายหลังเขาได้พัฒนาทดสอบ multistage ประกอบด้วยหลายขั้นตอนของเวิร์กความก้าวหน้ามากขึ้น ก็ทดสอบนี้ multistage คำอธิบายที่ถูกตีพิมพ์ครั้งแรกใน 1963 ที่เป็นที่รู้จักกันเป็นโพรโทคอลบรูซ ในกระดาษเริ่มต้น บรูซรายงานว่า การทดสอบสามารถตรวจพบสัญญาณของเงื่อนไขดังกล่าวเป็นอาการปวดเค้น pectoris หัวใจวายก่อน หรือโป่งพองเป็นโพรงสมอง บรูซและเพื่อนร่วมงานยังแสดงว่า ทดสอบออกกำลังกายมีประโยชน์ในการตรวจคัดกรองสุขภาพเห็นได้ชัดว่าคนสัญญาณเริ่มต้นของการเกิดโรคหลอดเลือดหัวใจโดยทั่วไปในช่วงอัตราการเต้นหัวใจโพรโทคอลบรูซและจัดอันดับของการรับรู้ที่ใช้ออกแรงจะมาทุกนาที และความดันโลหิตจะได้รับในตอนท้ายของแต่ละขั้นตอน (ทุกสามนาที)มีตารางบรูซโพรโทคอลสูงสุดและย่อยสูงสุด (มากกว่าการปฏิบัติกับส่วนใหญ่ของประชากรไม่ใช่กีฬา หรือกีฬาสามารถแข่งขันได้) ความพยายาม (ดูด้านล่าง)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ก่อนที่จะมีการพัฒนาของพิธีสารบรูซก็ไม่มีความปลอดภัยโปรโตคอลมาตรฐานที่สามารถนำมาใช้ในการตรวจสอบการทำงานของหัวใจในผู้ป่วยที่การออกกำลังกาย การทดสอบโทสองขั้นตอนที่ถูกนำมาใช้ในบางครั้ง แต่มันก็มีพลังเกินไปสำหรับผู้ป่วยจำนวนมากและไม่เพียงพอสำหรับการประเมินการทำงานของระบบทางเดินหายใจและการไหลเวียนเลือดในระหว่างจำนวนแตกต่างกันของการออกกำลังกาย แพทย์ส่วนใหญ่พึ่งพาการร้องเรียนของผู้ป่วยเกี่ยวกับการออกแรงและตรวจสอบพวกเขาเท่านั้นที่เหลือ. เพื่อแก้ไขปัญหาเหล่านี้บรูซและเพื่อนร่วมงานของเขาเริ่มที่จะพัฒนาลู่วิ่งออกกำลังกายการทดสอบ การทดสอบได้ใช้ที่กว้างขวางของการพัฒนาเทคโนโลยีที่ค่อนข้างใหม่ใน Electrocardiographs และลู่วิ่งมอเตอร์ การทดสอบการออกกำลังกายที่เกี่ยวข้องกับบรูซเดินบนลู่วิ่งในขณะที่หัวใจได้รับการตรวจสอบโดย electrocardiograph กับขั้วไฟฟ้าต่างๆที่แนบมากับร่างกาย ปริมาณการระบายอากาศและการแลกเปลี่ยนก๊าซทางเดินหายใจถูกตรวจสอบยังก่อนระหว่างและหลังการออกกำลังกาย เพราะความเร็วลู่วิ่งและความชอบสามารถตั้งค่าการออกกำลังกายนี้ได้รับการยอมรับโดยผู้ป่วยส่วนใหญ่ การทดลองครั้งแรกที่เกี่ยวข้องกับการทดสอบขั้นตอนเดียวซึ่งในวิชาเดินประมาณ 10 นาทีบนลู่วิ่งที่ภาระงานคงที่ รายงานครั้งแรกของบรูซในการทดสอบการออกกำลังกายลู่วิ่งตีพิมพ์ในปี 1949, การวิเคราะห์การเปลี่ยนแปลงในนาทีโดยนาทีในการทำงานของระบบทางเดินหายใจและการไหลเวียนของผู้ใหญ่ปกติและผู้ป่วยที่มีโรคหัวใจหรือปอด. [1] [2] ในปี 1950 บรูซเข้าร่วมมหาวิทยาลัยวอชิงตัน ซึ่งเขายังคงวิจัยเกี่ยวกับการทดสอบขั้นตอนเดียวโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นปัจจัยบ่งชี้ความสำเร็จของการผ่าตัดลิ้นหรือโรคหัวใจพิการ แต่กำเนิด ต่อมาเขาได้รับการพัฒนาการทดสอบหลายขั้นตอนประกอบด้วยหลายขั้นตอนของปริมาณงานที่มากขึ้นมีความก้าวหน้า มันเป็นเช่นนี้การทดสอบหลายขั้นตอนรายละเอียดที่ได้รับการตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1963 ที่กลายเป็นที่รู้จักกันในนามพิธีสารบรูซ ในการเริ่มต้นกระดาษ, บรูซรายงานว่าการทดสอบที่สามารถตรวจจับสัญญาณของเงื่อนไขเช่นเจ็บแปลบ, หัวใจวายก่อนหน้านี้หรือปากทางมีกระเป๋าหน้าท้อง บรูซและเพื่อนร่วมงานนอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นว่าการทดสอบการใช้สิทธิประโยชน์ในการตรวจคัดกรองคนที่มีสุขภาพที่เห็นได้ชัดสำหรับสัญญาณเริ่มต้นของโรคหลอดเลือดหัวใจ. โดยปกติในช่วงหัวใจพิธีสารบรูซและอัตราการจัดอันดับของออกแรงรับรู้จะถูกนำทุกนาทีและความดันโลหิตจะได้รับการที่ส่วนท้ายของแต่ละขั้นตอน (ทุกสามนาที). นอกจากนี้บรูซพิธีสารตารางใช้ได้สำหรับสูงสุดและ Sub สูงสุด (ในทางปฏิบัติมากขึ้นกับเสียงส่วนใหญ่ของที่ไม่แข็งแรงหรือประชากรแข็งแรงที่สามารถแข่งขันได้) ความพยายาม (ดูด้านล่าง)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ก่อนการพัฒนาของโปรโตคอล บรูซ ไม่มีเซฟ โปรโตคอลมาตรฐานที่สามารถใช้ในการติดตามการทำงานของหัวใจในการออกกำลังกายของผู้ป่วย ปริญญาโทสองขั้นตอนการทดสอบใช้ในบางครั้ง แต่มันหนักเกินไปสำหรับผู้ป่วยมาก และไม่เพียงพอต่อการประเมินทางเดินหายใจและระบบไหลเวียนเลือดทำงานในระหว่างการออกกำลังกายที่แตกต่างกัน .แพทย์ส่วนใหญ่อาศัยเมื่อผู้ป่วยบ่นเกี่ยวกับการออกแรงและตรวจสอบพวกเขาเท่านั้นที่พัก

เพื่อแก้ไขปัญหาเหล่านี้ บรูซและเพื่อนร่วมงานของเขาเริ่มที่จะพัฒนาออกกำลังกายด้วยลู่วิ่งทดสอบ การทดสอบทำให้การใช้ที่กว้างขวางของการพัฒนาเทคโนโลยีที่ค่อนข้างใหม่ใน electrocardiographs treadmills และรถการทดสอบการออกกำลังกายบรูซเกี่ยวข้องเดินบนลู่วิ่ง ในขณะที่หัวใจถูกตรวจสอบโดยเครื่องตรวจคลื่นไฟฟ้าของหัวใจที่มีขั้วไฟฟ้าต่างๆตามร่างกาย ปริมาณการระบายและการแลกเปลี่ยนก๊าซหายใจยัง ตรวจสอบ ก่อน ระหว่าง และหลังการออกกำลังกาย เพราะความเร็วและเอียง treadmill สามารถปรับ กิจกรรมทางกายนี้ โดยผู้ป่วยส่วนใหญ่ทนได้การทดลองเบื้องต้นที่เกี่ยวข้องกับการทดสอบเดียว ซึ่งคนเดิน 10 นาทีบน treadmill ที่ภาระงานคงที่ รายงานครั้งแรกของบรูซในการทดสอบการออกกำลังกาย treadmill , ตีพิมพ์ในปี 1949 , วิเคราะห์นาทีโดยนาทีการเปลี่ยนแปลงในการหายใจและการไหลเวียนโลหิต การทำงานของผู้ใหญ่ปกติ และผู้ป่วยโรคหัวใจหรือโรคปอด [ 1 ] [ 2 ]

ใน 1950 บรูซเข้าร่วมมหาวิทยาลัยวอชิงตันที่เขาวิจัยอย่างต่อเนื่องในอัตราการทดสอบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นตัวทำนายความสำเร็จของการผ่าตัดหลอดเลือดหรือโรคหัวใจพิการแต่กำเนิด ต่อมาเขาได้พัฒนาแบบทดสอบหลายขั้นตอน ประกอบด้วยหลายขั้นตอนของงานมีความก้าวหน้ามากขึ้น มันคือการทดสอบแบบหลายขั้นตอน , รายละเอียดของซึ่งถูกตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1963 , ที่กลายเป็นที่รู้จักกันเป็นโปรโตคอลที่บรูซ ในกระดาษครั้งแรกบรูซ รายงานว่า การทดสอบจะตรวจสอบสัญญาณของเงื่อนไขเช่น angina pectoris , หัวใจวายก่อน หรือหัวใจโป่งพอง บรูซและเพื่อนร่วมงานยังแสดงให้เห็นว่าเป็นประโยชน์ในการตรวจทดสอบคนสุขภาพเห็นได้ชัดสำหรับสัญญาณเริ่มต้นของโรคหลอดเลือดหัวใจ

โดยทั่วไประหว่าง บรูซ โปรโตคอล อัตราการเต้นของหัวใจและคะแนนการรับรู้ประโยชน์จะถ่ายทุกๆ นาที และความดันจะได้รับในตอนท้ายของแต่ละเวที ( ทุกสามนาที )

มีบรูซโปรโตคอลตารางที่มีอยู่สำหรับสูงสุดและย่อยสูงสุด ( ในทางปฏิบัติมากขึ้นกับส่วนใหญ่ของประชากรที่ไม่แข็งแรง หรือแข่งขันกีฬา ) ความพยายาม ( ดู
ด้านล่าง )