“HAHAHA, DADDY IS OUT! FINALLY!! DA

“HAHAHA, DADDY IS OUT! FINALLY!! DADDY HAS LEFT THAT SHITHOLE!!!”

Wu Jiu extended both his arms sideways and let out long cries toward the skies. He kept laughing out loud without stop, with tears in both eyes. Jiang Chen and Big Yellow stared at the hectic Wu Jiu, both of them had relieved expressions on their faces. They could really relate to Wu Jiu’s emotions right now. They had been trapped in the Poisonous Miasma Space for two and a half months, and they knew very well hos terrifying the place was. But Wu Jiu, he had been trapped there for ten years, and finally, he was able to see the outside world again. There was no way he wouldn’t be happy.

After some time, Wu Jiu finally finished his laughing. With big steps, he walked in front of Jiang Chen and Big Yellow. Without any hesitation, he bowed deeply toward both of them.

“Brother Jiang, Big Yellow, Wu Jiu wants to thank you for saving my life! This great kindness will exist in Wu Jiu’s heart for all of eternity!”

Wu Jiu said with utmost sincerity. In the entire Martial Saint Dynasty, there were only a handful of people whom deserved a bow from Wu Jiu.

“Brother Jiu, we’re brothers, cut those formalities, I don’t like them.”

Jiang Chen said. Both men looked at each other and laughed.

“Alright, hurry up and check, where are we right now?”

Big Yellow reminded.

Only now did both men react. They found that they were in a wilderness, not the devil cave where they originally came from. Demon roars could be heard from far.

“This should be some place within Inferno Hell… There are only ten days until the doorway to the outside world opens up; I think we should go back to Inferno City.”

Wu Jiu said.

“Only ten days?”

Jiang Chen felt anxious. Ten days was too short, and up until now, he still had no idea where the Earth Devil was.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"HAHAHA พ่อจะออก ในที่สุด!! พ่อออกที่ SHITHOLE !!!"วูจิวขยายทั้งสองแขนของเขาไปด้านข้าง และให้ออกเสียงร้องยาวไปทางท้องฟ้า เขาเก็บไว้หัวเราะดัง ๆ โดยไม่ต้องหยุด ด้วยน้ำตาในดวงตาทั้งสอง เจียงเฉินและเหลืองใหญ่จ้องที่จิวูน่าตื่นเต้น ทั้งสองอย่างก็โล่งใจการแสดงออกทางใบหน้า สามารถจริง ๆ เกี่ยวข้องกับอารมณ์วูจิว! พวกเขาได้ถูกขังอยู่ในพื้นที่ของกลิ่นไอพิษสองครึ่งเดือน และพวกเขารู้ดี hos กลัวสถานที่ แต่วูจิว เขาได้รับการโจมตีมีสิบปี และในที่สุด เขาได้เห็นโลกภายนอกอีกครั้ง ไม่มีทางที่เขาจะไม่มีความสุขได้บางเวลา วูจิวก็เสร็จเขาหัวเราะ ด้วยขั้นตอนใหญ่ เขาเดินหน้าเจียงเฉินและเหลืองใหญ่ โดยไม่ลังเล เขาโค้งคำนับอย่างลึกซึ้งต่อพวกเขาทั้งสองน้องเจียง เหลืองใหญ่ วูจิอยากขอบคุณสำหรับการบันทึกชีวิตของฉัน เมตตานี้ดีจะมีอยู่ในหัวใจวูจินิรันดร์"วูจิกล่าวว่า ด้วยความจริงใจที่สุด ในราชวงศ์เซนต์ต่อสู้ทั้งหมด มีเพียงไม่กี่คนที่สมควรโบว์จากวูจิว"พี่จิว เราเป็นพี่น้อง ตัดพิธีการเหล่านั้น ไม่ชอบ"เจียงเฉินกล่าวว่า คนทั้งสองมองกัน และหัวเราะ"Alright รีบ มาตรวจ สอบ เราอยู่ที่ไหน!"การแจ้งเตือนสีเหลืองขนาดใหญ่คนทั้งสองไม่ทำปฏิกิริยานี้เท่านั้น พวกเขาพบว่า พวกเขาอยู่ในป่า ไม่ถ้ำปีศาจที่แต่เดิมมา Roars ปีศาจอาจจะได้ยินจากไกล"นี้ควรจะเป็นบางตำแหน่งภายในนรกนรก... มีเพียงสิบวันจนกว่าเปิดประตูสู่โลกภายนอก ผมคิดว่า เราควรกลับไปเมืองนรก"วูจิวกล่าว"สิบวัน"เจียงเฉินรู้สึกกังวล สิบวันคือสั้นเกินไป และจนถึงขณะนี้ เขายังคงมีความคิดที่มารโลกอยู่ที่ไหน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ฮ่า ๆ ๆ DADDY IS OUT! ในที่สุด!! DADDY ได้ทิ้ง shithole ว่า !!! "

วู Jiu ขยายแขนทั้งสองข้างของเขาด้านข้างและปล่อยออกมาเสียงร้องยาวต่อท้องฟ้า เขายังคงหัวเราะออกมาดัง ๆ ได้โดยไม่ต้องหยุดด้วยน้ำตาในดวงตาทั้งสองข้าง เจียงเฉินและบิ๊กสีเหลืองจ้องที่น่าตื่นเต้นวู Jiu ให้ทั้งสองคนได้โล่งใจการแสดงออกบนใบหน้าของพวกเขา พวกเขาจริงๆอาจเกี่ยวข้องกับอารมณ์วู Jiu ได้ในขณะนี้ พวกเขาได้รับการติดอยู่ในพิษพิษอวกาศเป็นเวลาสองเดือนครึ่งและพวกเขารู้ดีเหลวแหลกน่ากลัวสถานที่เป็น แต่วู Jiu เขาได้รับการติดอยู่ที่นั่นเป็นเวลาสิบปีและในที่สุดเขาก็สามารถที่จะมองเห็นโลกภายนอกอีกครั้ง ไม่มีทางที่เขาจะไม่ได้มีความสุขไม่ได้.

หลังจากที่บางครั้งวู Jiu ในที่สุดก็เสร็จหัวเราะของเขา ด้วยขั้นตอนใหญ่ที่เขาเดินอยู่ด้านหน้าของเจียงเฉินและบิ๊กสีเหลือง โดยไม่ลังเลใด ๆ ที่เขาโค้งคำนับอย่างลึกซึ้งที่มีต่อทั้งของพวกเขา.

"บราเดอเจียง, บิ๊กสีเหลืองวู Jiu อยากจะขอขอบคุณสำหรับการช่วยชีวิตของฉัน! ความเมตตายิ่งใหญ่นี้จะมีอยู่ในหัวใจของวู Jiu สำหรับทุกนิรันดร์! "

วู Jiu กล่าวด้วยความจริงใจสูงสุด ในทั้งการต่อสู้ใน Saint ราชวงศ์มีเพียงไม่กี่คนที่สมควรได้รับธนูจากวู Jiu ก.

"บราเดอร์ Jiu เราพี่น้องตัดพิธีการที่ผมไม่ชอบพวกเขา."

เจียงเฉินกล่าวว่า ทั้งสองคนมองหน้ากันและหัวเราะ.

"เอาล่ะรีบขึ้นและตรวจสอบที่เราตอนนี้?"

บิ๊กสีเหลืองเตือน.

เพียง แต่ตอนนี้ไม่ตอบสนองทั้งสองคน พวกเขาพบว่าพวกเขาอยู่ในถิ่นทุรกันดารไม่ถ้ำปีศาจที่พวกเขาเดิมมาจาก เสียงคำรามปีศาจอาจจะได้ยินจากที่ไกล.

"นี้ควรจะเป็นบางสถานที่ที่อยู่ในนรกนรก ... มีเพียงสิบวันจนกว่าประตูสู่โลกภายนอกเปิดขึ้น; ผมคิดว่าเราควรจะกลับไปที่เมืองนรก. "

วู Jiu กล่าวว่า.

" เพียงสิบวัน? "

เจียงเฉินรู้สึกกังวล สิบวันสั้นเกินไปและจนถึงขณะนี้เขายังคงมีความคิดที่ปีศาจโลกก็ไม่มี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ฮ่า ฮ่า ฮ่า พ่อออก ในที่สุด ! ! พ่อได้ออกจากที่นี่ ! ! ! ! ! ! ! ! "อู๋จิ่วขยายแขนทั้งสองข้าง และปล่อยยาวของเขาร้องไห้ต่อท้องฟ้า เขาเอาแต่หัวเราะออกมาดัง ๆโดยไม่หยุด พร้อมกับน้ำตาในตาทั้งสองข้าง เจียง เฉิน และ ใหญ่สีเหลืองจ้องมองจิวหูอันแสนวุ่นวาย ทั้งสองคนได้โล่งใจการแสดงออกบนใบหน้าของพวกเขา พวกเขาอาจจะเกี่ยวข้องกับอู๋จิ่วอารมณ์ตอนนี้ พวกเขาถูกขังอยู่ในพื้นที่กลิ่นไอพิษสำหรับสองและครึ่งเดือน และพวกเขารู้ดีว่า HOS น่ากลัว สถานที่คือ . แต่ วูจิน เขาถูกขังอยู่ที่นั่นเป็นเวลาสิบปี และในที่สุด เขาก็สามารถที่จะเห็นโลกภายนอกอีกครั้ง ไม่มีทางที่เขาจะไม่มีความสุขหลังจากที่บางครั้งอู๋จิ่วเสร็จสิ้นในที่สุด เขาหัวเราะ ด้วยขั้นตอนใหญ่ เขาเดินนำหน้า เจียง เฉิน และ ใหญ่ สีเหลือง โดยไม่ลังเลใด ๆ เขาจมลงลึกสู่ทั้งสองของพวกเขา" พี่ชายใหญ่สีเหลือง อู๋จิ่วเจียง อยากจะขอบคุณ ที่คุณช่วยชีวิตฉัน ความเมตตาที่ยิ่งใหญ่นี้จะคงอยู่ในใจของอู๋จิ่วตลอดกาล ! "อู๋จิ่วกล่าวด้วยความจริงใจ ทั่วทั้งราชวงศ์จอมยุทธมีเพียงหยิบมือของบุคคลที่สมควรได้รับการคำนับจากวูจิน" พี่จิ่ว เราเป็นพี่น้องกัน ตัดพิธีการนั้น ฉันไม่ชอบ "เจียง เฉินกล่าวว่า ชายทั้งสองมองหน้ากันและหัวเราะ" เอาล่ะ รีบเช็ค เราอยู่ที่ไหนตอนนี้ ? "ใหญ่สีเหลืองเตือนแต่ตอนนี้พวกผู้ชาย . พวกเขาพบว่าพวกเขาอยู่ในป่า ไม่ใช่ ปีศาจ แต่เดิมถ้ำที่พวกเขาจากมา ปีศาจคำรามอาจจะได้ยินจากไกลๆ" นี้ควรเป็นสถานที่ในนรก . . . . . . . นรกมีเพียงสิบวัน จนถึงประตูสู่โลกภายนอก เปิดขึ้น ฉันคิดว่าเราควรจะกลับไปเมืองนรก "อู๋จิ่วกล่าวว่า" เพียงสิบวัน ? "เจียงเฉิน รู้สึกเป็นกังวล สิบวันสั้นเกินไป และจนถึงตอนนี้ เขายังไม่มีความคิดที่โลกปีศาจ . . .