The experience never to forget my a

The experience never to forget my age step 8 years is I've ever run 100 meters with my friends.
For racing to race at school. The first round of the Sprint as I ran up the 1 but I ran a smooth beginning of the grass. In front of the stadium and I sank my legs pointing up to the sky. Step down to I don't know how it happened, but enough to feel the pain and felt very embarrassed and I saw other people running into the finish line Sprint until I get up into the finish line from the events of that day till date I have never forgotten it!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประสบการณ์ไม่เคยจะลืมขั้นตอนของฉันอายุ 8 ปีคือ ผมเคยได้ใช้ 100 เมตรกับเพื่อนของฉันการแข่งจะแข่งที่โรงเรียน ครั้งแรกรอบของการวิ่งผมวิ่ง 1 แต่ฉันวิ่งเริ่มต้นหญ้าเรียบ ด้านหน้าของสนามแห่งนี้ และฉันจมขาของฉันชี้ขึ้นท้องฟ้า ขั้นตอนลงไปฉันไม่รู้ว่าจะเกิดขึ้น แต่พอรู้สึกเจ็บปวด และรู้สึกอายมากและเห็นคนอื่นทำงานเข้าเส้นชัยวิ่งจนกว่าฉันได้รับค่าเข้าเส้นชัยจากเหตุการณ์ในวันนั้นจนถึงวันนี้ฉันไม่เคยลืมมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประสบการณ์ที่ไม่เคยที่จะลืมขั้นตอนที่ฉันอายุ 8 ปีเป็นที่ฉันเคยวิ่ง 100 เมตรกับเพื่อนของฉัน.
สำหรับการแข่งที่จะแข่งที่โรงเรียน รอบแรกของการวิ่งเป็นฉันวิ่งขึ้นไป 1 แต่ผมวิ่งไปจุดเริ่มต้นที่ราบรื่นของหญ้า ด้านหน้าของสนามกีฬาและฉันจมขาของฉันชี้ขึ้นไปบนท้องฟ้า ขั้นตอนที่ลงไปผมไม่ทราบว่ามันเกิดขึ้น แต่พอที่จะรู้สึกเจ็บปวดและรู้สึกอายมากและผมเห็นคนอื่นใช้เป็นเส้นชัยวิ่งจนกว่าฉันจะได้รับการขึ้นลงไปในเส้นชัยจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้นจนถึงวันที่ฉัน ไม่เคยลืมมัน!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประสบการณ์ที่ไม่เคยที่จะลืมอายุของฉันขั้นตอนที่ 8 ปี ผมเคยวิ่ง 100 เมตรกับเพื่อนของฉัน
สำหรับแข่งรถแข่งที่โรงเรียน รอบแรกของ Sprint ที่ผมวิ่งขึ้น 1 แต่ผมวิ่งเรียบของต้นหญ้า ในด้านหน้าของสนามกีฬาและฉันจมขาชี้ขึ้นฟ้า ขั้นตอนลง ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไรแต่พอรู้สึกถึงความเจ็บปวด และรู้สึกอายมากและผมเห็นคนอื่นวิ่งเข้าสู่เส้นชัยวิ่งจนกว่าผมจะขึ้นสู่เส้นชัย จากเหตุการณ์วันนั้น จนถึงวันที่ผมไม่เคยลืมมัน