6.1 Within the everyday work contex

6.1 Within the everyday work context
The first dimension, conditions for learning within the everyday work context, involves the teachers' reflections with regards to formal planning time/activities as well as intermittent time ([5] Aili, 2007), which refers to the time between formal planning and teaching. In this dimension, learning can be categorized as both formal and informal. In addition, it can be said to involve both intentional and unintentional learning processes The conditions for learning are largely seen as constructed by management as they have decided on how the teachers' work should be organized in interdisciplinary work teams:
These days the school is organized so that we sit in [interdisciplinary] work teams, it has become very, very important... a lead word for the upper secondary and compulsory school this idea of [formalized] teamwork.
This teacher describes the organization of work as having changed over time, as being influenced by value-laden ideas, almost as fads. Using an interdisciplinary approach as a base for organizing teachers' work has been initiated and driven by management, something that is expressed as having been decided and implemented without consultation with the teachers:
[...] there is a kind of "thinking" that has just been implemented without us [the teachers] really having had a say. At least it doesn't feel like we [teachers] have had a say.
The teachers also describe how teamwork has been launched as something new. However, the teachers claim that there has always been collaboration. In the past, the collaboration was not formalized and thus not "visible" in the formal organization charts. The collaboration took place on an informal basis when the teachers themselves identified a need. It also becomes clear that the new ideas of how to organize the school are experienced as problematic. Rather than being seen as valuable or even useful, the new organization of work is described as being a formally management-driven construction that on paper may seem good, but in reality is experienced as a burden and ineffective. In fact, only one teacher expresses seeing the new organization of work as better than the previous subject affiliation based system. According to this teacher, working interdisciplinary is better because he feels that it gives him more autonomy in how to teach his specific subject, as there are no other teachers in his subject in the team. Although the teachers who see the new organization of work problematic identify some benefits, such as it being "fun" to speak to colleagues in other subjects, relevant and practically useful learning is not happening: "I don't know if I get as much out of it practically as a teacher". Important to emphasis though is that what the teachers find problematic is not the idea of learning organization or interdisciplinary teams as such, but rather how the learning organization has been "translated" in their organization. In other words, they feel that there is too much of an imbalance between interdisciplinary and subject, where the interdisciplinary dominates at the expense of the subject.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

6.1 ภายในบริบทการทำงานประจำวัน มิติแรก เงื่อนไขในการเรียนรู้ในบริบทการทำงานประจำวัน เกี่ยวข้องกับการสะท้อนสังคมเกี่ยวกับทางวางแผนเวลา/กิจกรรมรวมทั้งเวลาไม่ต่อเนื่อง ([5] Aili, 2007), ซึ่งหมายถึงระยะเวลาระหว่างการวางแผน และการสอนอย่างเป็นทางการ ในมิตินี้ สามารถแบ่งการเรียนรู้อย่างเป็นทางการ และไม่เป็นทางการ นอกจากนี้ มันสามารถจะกล่าวว่า เกี่ยวข้องกับกระบวนการเรียนรู้โดยตั้งใจ และตั้งใจทั้งเงื่อนไขสำหรับการเรียนรู้ที่เห็นส่วนใหญ่ที่สร้าง โดยจัดการกับพวกเขาได้ตัดสินใจในวิธีการทำงานของครูควรจัดระเบียบในกลุ่มคนทำงานอาศัย: วันนี้ที่โรงเรียนมีการจัดระเบียบเพื่อให้เรานั่งอยู่ในกลุ่มคนทำงาน [อาศัย] มันได้กลายเป็นมาก มากสำคัญ...คำนำสำหรับบนรอง และบังคับโรงเรียนนี้คิด [อย่างเป็นทาง] ทำงานเป็นทีม นี้ครูอธิบายองค์กรทำงานเป็นมีการเปลี่ยนแปลงไปตามเวลา มีอิทธิพลโดยรับภาระค่าความคิด เกือบเป็น fads ใช้วิธีการอาศัยเป็นฐานสำหรับการจัดงานครูถูกเริ่มต้น และควบคุม โดยจัดการ สิ่งที่จะแสดงมีการตัดสินใจ และดำเนินการ โดยปรึกษากับครู: [...] แบบ "คิด" ที่มีเพียงการใช้ โดยไม่มีเรา [ครู] ไม่มีคำพูด ได้ น้อย จะไม่รู้สึกเหมือนเรา [ครู] ได้มีการพูด The teachers also describe how teamwork has been launched as something new. However, the teachers claim that there has always been collaboration. In the past, the collaboration was not formalized and thus not "visible" in the formal organization charts. The collaboration took place on an informal basis when the teachers themselves identified a need. It also becomes clear that the new ideas of how to organize the school are experienced as problematic. Rather than being seen as valuable or even useful, the new organization of work is described as being a formally management-driven construction that on paper may seem good, but in reality is experienced as a burden and ineffective. In fact, only one teacher expresses seeing the new organization of work as better than the previous subject affiliation based system. According to this teacher, working interdisciplinary is better because he feels that it gives him more autonomy in how to teach his specific subject, as there are no other teachers in his subject in the team. Although the teachers who see the new organization of work problematic identify some benefits, such as it being "fun" to speak to colleagues in other subjects, relevant and practically useful learning is not happening: "I don't know if I get as much out of it practically as a teacher". Important to emphasis though is that what the teachers find problematic is not the idea of learning organization or interdisciplinary teams as such, but rather how the learning organization has been "translated" in their organization. In other words, they feel that there is too much of an imbalance between interdisciplinary and subject, where the interdisciplinary dominates at the expense of the subject.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

6.1
ในบริบทการทำงานในชีวิตประจำวันมิติแรกเงื่อนไขสำหรับการเรียนรู้ในบริบทการทำงานในชีวิตประจำวันที่เกี่ยวข้องกับการสะท้อนของครูเกี่ยวกับการวางแผนอย่างเป็นทางการเวลา/ กิจกรรมเป็นเวลาต่อเนื่อง ([5] Aili, 2007) ซึ่งหมายถึง เวลาระหว่างการวางแผนอย่างเป็นทางการและการสอน ในมิตินี้การเรียนรู้สามารถแบ่งออกเป็นทั้งที่เป็นทางการและไม่เป็นทางการ นอกจากนี้ก็อาจกล่าวได้ว่าจะเกี่ยวข้องกับการเรียนรู้ทั้งเจตนาและไม่ได้ตั้งใจกระบวนการเงื่อนไขสำหรับการเรียนรู้จะเห็นส่วนใหญ่เป็นที่สร้างขึ้นโดยผู้บริหารที่พวกเขาได้ตัดสินใจเกี่ยวกับวิธีการทำงานของครูควรจะจัดทีมทำงานแบบสหวิทยาการ:
วันนี้โรงเรียนมีการจัดระเบียบ เพื่อที่เราจะนั่งอยู่ใน [สหวิทยาการ] ทีมงานมันได้กลายเป็นสำคัญมาก ... เป็นคำที่นำสำหรับโรงเรียนมัธยมศึกษาและได้รับคำสั่งบนความคิดนี้ของ [กรงเล็บ] การทำงานเป็นทีม.
ครูนี้อธิบายองค์กรในการทำงานในขณะที่มีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอด เวลาที่ได้รับอิทธิพลจากความคิดค่าภาระเกือบจะเป็นแฟชั่น การใช้วิธีการแบบสหวิทยาการเป็นฐานสำหรับการจัดระเบียบในการทำงานของครูที่ได้รับการริเริ่มและผลักดันโดยการจัดการอะไรบางอย่างที่จะแสดงว่ามีการตัดสินใจและดำเนินการโดยไม่มีการปรึกษาหารือกับครู:
[... ] มีชนิดของการ "คิด" ว่า เพิ่งได้รับการดำเนินการโดยไม่ต้องเรา [ครู] จริงๆต้องมีการพูด อย่างน้อยก็ไม่ได้รู้สึกเหมือนเรา [ครู] มีการพูด.
ครูยังอธิบายวิธีการทำงานเป็นทีมที่ได้รับการเปิดตัวเป็นสิ่งใหม่ แต่ครูอ้างว่าได้มีการทำงานร่วมกันเสมอ ในอดีตที่ผ่านมาการทำงานร่วมกันอย่างเป็นทางการไม่ได้จึงไม่ได้ "มองเห็น" ในแผนภูมิองค์กรอย่างเป็นทางการ ความร่วมมือที่เกิดขึ้นบนพื้นฐานทางการเมื่อครูของตัวเองระบุความต้องการ นอกจากนี้ยังเป็นที่ชัดเจนว่าแนวความคิดใหม่ของวิธีการจัดระเบียบโรงเรียนมีประสบการณ์เป็นปัญหา แทนที่จะถูกมองว่าเป็นที่มีคุณค่าหรือมีประโยชน์แม้กระทั่งองค์กรใหม่ของการทำงานอธิบายว่าการก่อสร้างการบริหารจัดการที่ขับเคลื่อนอย่างเป็นทางการว่าบนกระดาษอาจจะดูเหมือนดี แต่ในความเป็นจริงมีประสบการณ์เป็นภาระและไม่มีประสิทธิภาพ ในความเป็นจริงเพียงหนึ่งครูแสดงออกเห็นองค์กรใหม่ของการทำงานเป็นความร่วมมือที่ดีกว่าเรื่องก่อนหน้านี้ที่ใช้ระบบ ตามที่ครูนี้ทำงานแบบสหวิทยาการจะดีกว่าเพราะเขารู้สึกว่ามันทำให้เขามีอิสระมากขึ้นในวิธีการสอนเรื่องที่เฉพาะเจาะจงของเขาที่ไม่มีครูคนอื่น ๆ ในเรื่องของเขาอยู่ในทีม แม้ว่าครูที่เห็นองค์กรใหม่ของการทำงานที่มีปัญหาระบุผลประโยชน์บางอย่างเช่นมันจะเป็น "สนุก" เพื่อพูดคุยกับเพื่อนร่วมงานในวิชาอื่น ๆ , การเรียนรู้ที่เกี่ยวข้องและเป็นประโยชน์ในทางปฏิบัติไม่ได้เกิดขึ้น: "ผมไม่ทราบว่าผมได้รับเท่า ออกมาจากมันในทางปฏิบัติเป็นครู " สิ่งสำคัญที่จะเน้นก็คือว่าสิ่งที่ครูพบว่าปัญหาไม่ได้อยู่ที่ความคิดของการเรียนรู้ขององค์กรหรือทีมสหวิทยาการดังกล่าว แต่การเรียนรู้วิธีการที่องค์กรได้รับการ "แปลว่า" ในองค์กรของพวกเขา ในคำอื่น ๆ ที่พวกเขารู้สึกว่ามีมากเกินไปของความไม่สมดุลระหว่างสหวิทยาการและเรื่องที่สหวิทยาการปกครองที่ค่าใช้จ่ายของเรื่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

6.1 ภายในทุกวันทำงานบริบท
มิติแรก เงื่อนไขสำหรับการเรียนรู้ในบริบททำงานทุกวัน , เกี่ยวข้องกับครูสะท้อนเกี่ยวกับทางการวางแผนต่างๆ ตลอดจนเป็นช่วงเวลา ( [ 5 ] งานเดี่ยว , 2007 ) ซึ่งหมายถึงช่วงเวลาระหว่างการวางแผนที่เป็นทางการและการสอน ในมิตินี้ การเรียนรู้สามารถแบ่งออกเป็นทั้งอย่างเป็นทางการ และไม่เป็นทางการ นอกจากนี้เรียกได้ว่าเกี่ยวข้องกับสถานการณ์การเรียนรู้กระบวนการเงื่อนไขสำหรับการเรียนรู้ส่วนใหญ่จะเห็นเป็นสร้างโดยการจัดการในขณะที่พวกเขาได้ตัดสินใจในวิธีการทำงานของครูควรจัดทีมงานสหวิทยาการ :
ช่วงนี้โรงเรียนจะจัดให้เรานั่ง [ ทีมงานสหวิทยาการ ] , มันได้กลายเป็นมาก สำคัญมาก . . . . . . .นำคำสำหรับระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย โรงเรียนนี้ และบังคับความคิดของ [ เป็นทางการ ] การทํางานเป็นทีม
ครูนี้อธิบายถึงองค์การของงานมีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา เป็นอิทธิพลจากค่าความคิดหนัก เกือบจะเป็นแฟชั่น ใช้วิธีการสหวิทยาการเป็นฐานสำหรับการจัดครูงานที่ได้ริเริ่มและขับเคลื่อนการจัดการสิ่งที่แสดงออกตามที่ได้มี ตัดสินใจ และดำเนินการ โดยไม่มีการปรึกษาหารือกับครู :
[ . . . ] มันเป็น " ความคิด " ที่เพิ่งถูกใช้โดยที่เรา [ ครู ] จริงๆไม่ได้พูด อย่างน้อยมันก็ไม่เหมือนเรา [ ครู ] มีบอก
ครูยังอธิบายวิธีที่ทีมงานได้รับการเปิดตัวเป็นสิ่งใหม่ อย่างไรก็ตามครูอ้างว่าเสมอมีความร่วมมือ ในอดีต ความร่วมมือไม่เป็นทางการ และดังนั้นจึงไม่ " เห็น " ในแผนภูมิองค์กรอย่างเป็นทางการ ความร่วมมือที่เกิดขึ้นบนพื้นฐานแบบเมื่อครูเองระบุว่าต้องการ มันก็กลายเป็นที่ชัดเจนว่าแนวความคิดใหม่ของวิธีการจัดระเบียบโรงเรียนที่มีประสบการณ์ เป็นปัญหามากกว่าจะเห็นเป็นคุณค่าหรือประโยชน์ องค์กรการทำงานใหม่อธิบายเป็นอย่างเป็นทางการการจัดการการก่อสร้างที่ขับเคลื่อนบนกระดาษอาจดูเหมือนดี แต่ในความเป็นจริงประสบการณ์ เป็นภาระ และไม่ได้ผล ในความเป็นจริงเพียงหนึ่งครูแสดงเห็นองค์กรใหม่ของการทำงานในฐานะดีกว่าเรื่องก่อนเข้าใช้ระบบ ตามครูนี้ทำงานแบบสหวิทยาการจะดีกว่า เพราะเขารู้สึกว่า มันช่วยให้เขามีอิสระในการสอนวิชาเฉพาะของเขา และไม่มีครูในเรื่องอื่น ๆของเขาในทีมงาน แม้ว่าครูที่เห็นองค์กรใหม่ของงานปัญหาระบุผลประโยชน์บางอย่าง เช่น มันเป็น " สนุก " คุยกับเพื่อนร่วมงานในวิชาอื่น ๆที่เกี่ยวข้องและเป็นประโยชน์ในการเรียนรู้ก็ไม่เกิดขึ้น " ฉันไม่รู้ว่าฉันได้รับมากจากมันแทบจะเป็นครู " สำคัญที่จะเน้น แต่ที่ครูพบปัญหาไม่ได้เป็นแนวคิดของการเรียนรู้เป็นทีม องค์กร หรือ โครงการดังกล่าว แต่วิธีองค์กรแห่งการเรียนรู้ได้รับการ " แปล " ในองค์กรของพวกเขา ในคำอื่น ๆพวกเขารู้สึกว่ามีมากเกินไปของความไม่สมดุลระหว่างคณะและสาขาวิชา ที่ dominates สหวิทยาการที่ค่าใช้จ่ายของเรื่อง