Why do we read? The simple answer is for pleasure. But what exactly is the nature of that pleasure? Reading removes us from the structure of our lives, from the routine, the sequential habits of our day-to-day living. We enter instead another time zone. The plot, characters and setting occupy us, and while we read we inhabit the others’ reality. The pleasure therefore is derived from escaping our own small, limited and often repetitive lives and entering an exotic elsewhere.
But perhaps there is also the attraction of reserving something private for ourselves, something outside of the public world of relationship, family, work and occupation; something that is not encumbered by the stricture of time and self.
Some of us feel it necessary to read, that we read to see ourselves, and (to borrow from Heaney), “to set the darkness echoing”. Wittgenstein says we can experience only that for which we have a language, so we read to expand our language. We look for the enabling metaphor and the resonant simile to recognise ourselves, to tell us what we think, how we feel and how we perceive the world.
I’m reading Crooked Heart by Lissa Evans, and Mattie, the old and eccentric godmother, tells Noel, our young protagonist, that “hobbies are for people who don’t read books”. We are bombarded by popular culture, by advertising, television, fashions and trends – to read is to build your own imagination and strengthen resistance to prevailing commercial forces. We read to recognise what is true of human nature, and fiction most adequately grapples with what motivates us. Our values and assumption are challenged; we are invited to empathise with entirely alien points of view.
We read to feel less lonely, to feel more connected to the greater reality of what has happened or is happening or may happen outside of our direct experience. We read to assure ourselves that the search for meaning is relentless and that many creative minds have made all sorts of wild and wonderful sense of it all, or not – but even the chaotic, nihilistic texts are bound in covers and are structured into comprehendible stories.
We read to discover the consequences of actions without bearing any of the responsibility. We read with Schadenfreude, with pity, empathically; we look for validation, catharsis and humour and find common sense, confusion, absurdity and righteousness. We read because we know instinctively that nature, books, music and love help us live life more intensely and in, dare I say it, truth. We read because we love the language, the images it evokes, the landscapes it conjures, the mire of human desire, anguish and beauty. We read to send us to sleep dreaming of different sunsets and boulevards, oceans and bogs. We read to know that there is someone tracing a life very like our own, or not at all alike but recognisable all the same, and making of it a moment worth sharing. In Tim Winton’s book Breath the protagonist says: “I liked books – the respite and privacy of them – . . . Whenever I sank into them I felt free.”
Isabelle Cartwright is a member of the Association of Freelance Editors, Proofreaders and Indexers. She is compiling a book meant to console people living with depression. If you are a writer and want to contribute please contact her at icartwright@eircom.net
ทำไมเราอ่านแล้วนะ คำตอบง่ายๆคือเพื่อความสุข แต่อะไรคือธรรมชาติของความสุข ? เราอ่านเอาจากโครงสร้างของชีวิตของเรา จากกิจวัตร , นิสัยลำดับขั้นของชีวิตในแต่ละวันของเรา เราใส่แทนเขตเวลาอื่น โครงเรื่อง ตัวละคร และการครอบครองเรา ขณะที่เราอ่านเราอาศัยอยู่ในความเป็นจริงของผู้อื่นความสุขจึงได้มาจากการหลบหนีของเราเองเล็ก ชีวิต จำกัด และมักจะซ้ำและป้อนแปลกใหม่ที่อื่น .
แต่อาจจะยังมีแหล่งท่องเที่ยวจองอะไรส่วนบุคคลสำหรับตนเอง สิ่งภายนอกของโลกสาธารณะของสัมพันธภาพในครอบครัว การทำงานและอาชีพ ; สิ่งที่ไม่ได้ถูกยั่วยุโดยการจำกัดเวลาและตนเอง .
บางอย่างเรารู้สึกว่ามันต้องอ่าน เราก็อ่านดูเอง ( ยืมจาก นีย์ ) , " เพื่อตั้งค่าความมืดสะท้อน " วิทเก้นสไตน์กล่าวว่า เราสามารถเพียงประสบการณ์ที่เราได้ภาษา เราอ่านเพื่อขยายภาษาของเรา เราดูเพื่อเปิดอุปลักษณ์อุปมาดังกังวาน รู้จักตนเอง ที่จะบอกเราว่าสิ่งที่เราคิด สิ่งที่เรารู้สึกและวิธีการที่เรารับรู้โลก
ผมอ่าน ใจทุจริต โดยลิซซ่า อีแวนส์ และ แมท , อุปถัมภ์ , เก่าและพิสดารบอกโนเอล ตัวเอกหนุ่มของเราว่า " งานอดิเรกคือสำหรับคนที่ไม่ได้อ่าน หนังสือ " เราจะ bombarded โดยวัฒนธรรมยอดนิยม , โฆษณา , โทรทัศน์ , แฟชั่นและแนวโน้ม–อ่านเพื่อสร้างจินตนาการของคุณเองและเสริมสร้างความต้านทานที่มีพลังเชิงพาณิชย์เราอ่านเพื่อรับรู้สิ่งที่เป็นจริงของธรรมชาติของมนุษย์ และนิยายส่วนใหญ่เพียงพอ grapples กับสิ่งที่กระตุ้นเรา ค่านิยมและข้อสันนิษฐานของเราถูกท้าทาย เราได้รับเชิญไป empathise ด้วยคะแนนทั้งหมดของมนุษย์ต่างดาวดู
เราอ่านรู้สึกเหงาน้อยลง รู้สึกเชื่อมต่อมากขึ้นจริง เกิดอะไรขึ้น หรือ ที่เกิดขึ้นหรืออาจจะเกิดขึ้นนอกจากประสบการณ์โดยตรงของเราเราอ่านมั่นใจตนเองว่า ค้นหาความหมายเป็นอย่างไม่หยุดยั้ง และความคิดสร้างสรรค์มากมาย ทำให้ทุกประเภทของป่าและที่ยอดเยี่ยม ความรู้สึกมันทั้งหมดหรือไม่ และแม้แต่คนที่เชื่อใน nihilism วุ่นวาย ข้อความผูกพันในครอบคลุมและมีโครงสร้างเป็น comprehendible เรื่องราว .
เราอ่านเพื่อค้นพบการกระทำใด ๆโดยไม่ต้องแบก ความรับผิดชอบ เราอ่านกับไอ่เจ้าชวาเคนฟอยส์ ,
การแปล กรุณารอสักครู่..