Our results showed that Black-nest

Our results showed that Black-nest Swiftlets appeared to specialize solely on larger-bodied
hymenoptera (89% of all food items taken, of which 97% were flying ants). The low diversity of species in the bolus suggests that the majority were taken from swarms. I t is unlikely that this represents a sampling bias due to timing of feeding, because both Black-nest and White-nest Swiftlets were caught at the same time on the same day, and the latter did not show a similar
preponderance of ants in their boluses. This foraging strategy may be related to the larger body size of the Black-nest Swiftlet (40-2000/0 larger than the other Malaysian species) and its consequent potential reduction in manoeuvrability, resulting, for example, in
being unable to chase individual prey. Manoeuvrability has been shown to be important in determining foraging patterns and diet in bats (Aldridge & Rautenbach 1987). Furthermore, Waugh and Hails (1983) state, of C. esculenta, that 'their lighter body weight relative to tail and wing length are likely to confer greater manoeuvrability permitting capture of
faster turning insects, particularly near vegetation', which implies that the opposite may be true for the larger, heavier-bodied Black-nest Swiftlets.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลของเราแสดงให้เห็นว่า Swiftlets รังสีดำปรากฏให้ เชี่ยวชาญแยกจาก bodied ใหญ่แตน (89% ของสินค้าอาหารทั้งหมดที่มา ที่ 97% ขึ้นไปมด) ความหลากหลายของสปีชีส์ในแบบ bolus ต่ำแนะนำว่า ส่วนใหญ่ได้มาจาก swarms ฉันทีไม่น่าที่นี้แสดงถึงความโน้มเอียงของการสุ่มตัวอย่างเนื่องจากช่วงเวลาของการให้อาหาร เพราะรังสีดำและสีขาวรังไข่ที่ Swiftlets ถูกจับพร้อมกันในวันเดียว และหลังไม่ได้แสดงคล้ายกันกำกับของมดใน boluses ของพวกเขา กลยุทธ์นี้อกอาจเกี่ยวข้องกับร่างกายขนาดใหญ่ของ Swiftlet รังดำ (40-2000/0 มากกว่ามาเลเซียพันธุ์อื่น ๆ) และการลดศักยภาพของทอดใน manoeuvrability เกิด ตัวอย่าง ในจะไม่สามารถไล่ล่าเหยื่อแต่ละราย Manoeuvrability ได้รับการแสดงเป็นสำคัญในการกำหนดรูปแบบอกและอาหารในค้างคาว (Aldridge และราวเทนบาช 1987) นอกจากนี้ โวและ Hails (1983) รัฐ C. esculenta ที่ ' น้ำหนักของพวกเขามีน้ำหนักเบาเมื่อเทียบกับความยาวของหางและปีกจะประสาท manoeuvrability มากกว่าที่อนุญาตให้จับกุมเร็วเปิดแมลง โดยเฉพาะอย่างยิ่งใกล้พืชพรรณ ", ซึ่งหมายความว่า ตรงข้ามอาจเป็นจริงสำหรับใหญ่ หนัก-bodied Swiftlets รังสีดำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลของเราแสดงให้เห็นว่า Swiftlets ดำรังดูเหมือนจะมีความเชี่ยวชาญ แต่เพียงผู้เดียวที่มีขนาดใหญ่ฉกรรจ์
Hymenoptera (89% ของรายการอาหารทั้งหมดที่นำมาซึ่ง 97% กำลังบินมด) ความหลากหลายของสายพันธุ์ที่ต่ำในยาลูกกลอนแสดงให้เห็นว่าส่วนใหญ่ถูกนำมาจากฝูง I t ไม่น่าที่นี้หมายถึงการมีอคติการสุ่มตัวอย่างเนื่องจากระยะเวลาของการให้อาหารเพราะทั้งรังดำและ Swiftlets รังขาวถูกจับในเวลาเดียวกันในวันเดียวกันและหลังไม่ได้แสดงที่คล้ายกัน
ครอบงำของมดในของพวกเขา boluses กลยุทธ์การจับเหยื่อนี้อาจจะเกี่ยวข้องกับขนาดของร่างกายขนาดใหญ่ของรังดำนกนางแอ่น (40-2000 / 0 มีขนาดใหญ่กว่าสายพันธุ์อื่น ๆ มาเลเซีย) และการลดลงที่อาจเกิดขึ้นที่เกิดขึ้นในความคล่องแคล่วผลตัวอย่างเช่นใน
การไม่สามารถที่จะไล่ล่าเหยื่อของแต่ละบุคคล . Manoeuvrability ได้รับการแสดงที่จะมีความสำคัญในการกำหนดรูปแบบการหาอาหารและอาหารในค้างคาว (Aldridge & Rautenbach 1987) นอกจากนี้ Waugh และฟากฟ้า (1983) รัฐซี esculenta ว่า 'น้ำหนักตัวเบาของพวกเขาเมื่อเทียบกับหางและระยะเวลาในปีกมีแนวโน้มที่จะมอบความคล่องแคล่วมากขึ้นการอนุญาตให้จับ
ได้เร็วขึ้นเปลี่ยนแมลงโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่อยู่ใกล้พืชซึ่งแสดงให้เห็นว่าตรงข้าม อาจจะเป็นจริงสำหรับขนาดใหญ่หนักฉกรรจ์ดำรัง Swiftlets

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลของเราแสดงให้เห็นว่าดำรังจุดปรากฏที่เชี่ยวชาญแต่เพียงผู้เดียวขนาดใหญ่ bodied
โฮม ( 89 เปอร์เซ็นต์ของสินค้าอาหารที่ถ่าย ซึ่ง 97% เป็นมดบิน ) ที่มีความหลากหลายของสายพันธุ์ในยาลูกกลอน ชี้ให้เห็นว่า ส่วนใหญ่ถ่ายจากฝูง . ผมไม่น่าว่าเป็นคนลำเอียง เนื่องจากระยะเวลาของการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่เพราะทั้งรังรังจุดสีขาวและดำถูกจับในเวลาเดียวกัน ในวันเดียวกัน , และหลังไม่ได้แสดงความเหนือกว่าที่คล้ายกัน
ของมดใน boluses ของพวกเขา เช่นกลยุทธ์นี้อาจจะเกี่ยวข้องกับขนาดใหญ่ขนาดร่างกายของนกรังดำ ( 40-2000 / 0 ขนาดใหญ่กว่าชนิดอื่น ๆของมาเลเซีย ) และจากศักยภาพการในการวางแผนการผล ตัวอย่างเช่นใน
ไม่สามารถไล่ล่าเหยื่อแต่ละคน กลยุทธ์ได้ถูกแสดงเป็น ปัจจัยสำคัญในการกำหนดรูปแบบการหาอาหารและอาหารในค้างคาว ( Aldridge & rautenbach 1987 ) นอกจากนี้ วอ และ เฮลส์ ( 1983 ) สภาพ ของ การ ที่พวกเขา น้ำหนักเบาเมื่อเทียบกับความยาวปีกหางและมีแนวโน้มที่จะพูดคุยมากกว่าการวางแผนการอนุญาตให้จับ
เร็วกลายเป็นแมลงโดยเฉพาะอย่างยิ่งใกล้พืช ' , ซึ่งหมายความว่าตรงข้ามอาจจะจริงสำหรับขนาดใหญ่ , หนักฉกรรจ์รังจุดดำ .