2.4. Fresh poultry decontamination

2.4. Fresh poultry decontamination interventions
2.4.1. General
Loretz et al. (2010) reviewed the decontaminating efficacy of
physical interventions applied on fresh poultry carcasses and parts
and found overall microbial reductions of 0.9–2.1 and 2.3–3.8 log
units caused by hot water and steam, respectively. Exposure to lactic
or acetic acid, chlorine-based compounds, cetylpyridinium chloride,
and trisodium phosphate reduced Salmonella contamination by 0.8–
2.2, 0.9–1.1, 0.9–2.5, and 0.6–2.3 log units, respectively. The presence
of organic material, however, reduces the antimicrobial activity of
certain chemicals (e.g., chlorine compounds). Limited studies have
considered use of bacteriophages and bacteriocins as biological decontamination
treatments for poultry carcasses (Atterbury et al.,
2003; Goode et al., 2003; Greer, 2005). However, more studies are
needed to further develop and evaluate the decontamination activity
of biological agents.
Exposure of carcasses or parts to liquid decontamination treatments
is usually done through immersion or spraying. Direct comparison
of the decontaminating efficacy of immersion and spraying
treatments is difficult due to variations among studies in conditions
such as temperature, exposure time, and initial contamination level
(Loretz et al., 2010). Most laboratory studies, however, have examined
decontamination by dipping inoculated samples of skin, meat
or whole carcasses, which is usually more effective than spraying because
it ensures full coverage of the product. One concern with application
of decontamination by dipping is the difficulty in maintaining
the needed concentration of the chemical in the solution as it becomes
absorbed and neutralized by organic material (Smulders, 1995). The
effectiveness of automated spraying systems depends on nozzle type
and configuration, spraying pressure, flowrate, angle of spraying, tissue
type (skin, meat, lean, fat), level of contamination, and temperature of
treatment (Sofos & Smith, 1998).
Often, more than one of the decontamination treatments are
implemented as sequential or simultaneous multiple interventions,
according to the multiple hurdle technology concept (Bacon et al.,
2000; Bolder, 1997; Byelashov & Sofos, 2009; Dincer & Baysal, 2004;
Keener et al., 2004; Loretz et al., 2010; Skandamis et al., 2010; Sofos,
2005; Sofos & Smith, 1998; Stopforth & Sofos, 2006; Stopforth et al.,
2007). Stopforth et al. (2007) confirmed the decontaminating efficacy
of multiple-sequential interventions in commercial poultry slaughter.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.4 งานวิจัยสัตว์ปีกสด decontamination2.4.1 ทั่วไปLoretz et al. (2010) ตรวจสอบประสิทธิภาพของ decontaminatingการแทรกแซงจริงใช้กับซากสัตว์ปีกสดและชิ้นส่วนและลดจุลินทรีย์โดยรวมพบ 0.9-2.1 และ 2.3-3.8 ล็อกหน่วยที่เกิดจากน้ำร้อนและไอน้ำ ตามลำดับ สัมผัสกับแล็กติกหรือ กรดน้ำส้ม สารประกอบคลอรีนตาม cetylpyridinium คลอไรด์และฟอสเฟต trisodium ลดระดับการปนเปื้อน ด้วย 0.8 –2.2, 0.9-1.1, 0.9-2.5 และ 0.6 – 2.3 ระบบหน่วย ตามลำดับ สถานะการออนไลน์วัสดุอินทรีย์ อย่างไรก็ตาม ลดกิจกรรมของจุลินทรีย์สารเคมีบางอย่าง (เช่น คลอรีนสารประกอบ) มีการศึกษาจำกัดใช้เป็นของ bacteriophages และ bacteriocins decontamination ชีวภาพรักษาซากสัตว์ปีก (Atterbury et al.,2003 Goode et al., 2003 อินน์เอ็กซ์เพลส 2005) อย่างไรก็ตาม มีการศึกษาเพิ่มเติมจำเป็นในการพัฒนา และประเมินกิจกรรม decontaminationตัวแทนทางชีวภาพแสงของซากหรือชิ้นส่วนเพื่อรักษาสภาพคล่อง decontaminationโดยปกติแล้วแช่หรือฉีดพ่น เปรียบเทียบโดยตรงของประสิทธิภาพ decontaminating แช่และฉีดพ่นการรักษาทำได้ยากเนื่องจากความแตกต่างระหว่างการศึกษาในเช่นอุณหภูมิ เวลาเปิดรับแสง และระดับการปนเปื้อนเบื้องต้น(Loretz et al., 2010) ศึกษาปฏิบัติส่วนใหญ่ แต่ มีการตรวจสอบdecontamination โดยจุ่มตัวอย่าง inoculated ของผิวหนัง เนื้อหรือ ซากทั้งหมด ซึ่งมักจะมีประสิทธิภาพกว่าพ่นเนื่องจากได้อย่างครอบคลุมทั้งหมดของผลิตภัณฑ์ หนึ่งที่เกี่ยวข้องกับโปรแกรมประยุกต์decontamination โดยจุ่มเป็นความยากลำบากในการรักษากลายเป็นความเข้มข้นของสารเคมีในการแก้ปัญหาตามความจำเป็นดูดซึม และ neutralized โดยวัสดุอินทรีย์ (Smulders, 1995) ที่ประสิทธิผลของระบบการพ่นแบบอัตโนมัติขึ้นอยู่กับชนิดของหัวฉีดและตั้งค่าคอน ฟิก พ่นมุมพ่น เนื้อเยื่อ ความดัน flowrateชนิด (ผิวหนัง เนื้อ แบบ lean ไขมัน), ระดับการปนเปื้อน และอุณหภูมิการรักษา (Sofos & Smith, 1998)มักจะ มากกว่าหนึ่งรักษา decontamination มีดำเนินการเป็นลำดับ หรือพร้อมกันหลายงานวิจัยตามแนวคิดเทคโนโลยีรั้วกระโดดข้ามหลาย (เบคอน et al.,2000 Bolder, 1997 Byelashov & Sofos, 2009 Dincer & Baysal, 2004Keener et al., 2004 Loretz et al., 2010 Skandamis et al., 2010 Sofos2005 Sofos และ Smith, 1998 Stopforth & Sofos, 2006 Stopforth et al.,2007) . Stopforth et al. (2007) ได้รับการยืนยันประสิทธิภาพ decontaminatingของการแทรกแซงหลายลำดับในการฆ่าสัตว์ปีกเชิงพาณิชย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.4 การแทรกแซงการปนเปื้อนเนื้อสัตว์ปีกสด
2.4.1 ทั่วไป
Loretz และคณะ (2010) การตรวจสอบประสิทธิภาพ decontaminating ของ
การแทรกแซงทางกายภาพที่ใช้กับซากสัตว์ปีกสดและชิ้นส่วน
และพบว่าการลดจุลินทรีย์โดยรวมของ 0.9-2.1 และ 2.3-3.8 ล็อก
หน่วยที่เกิดจากน้ำร้อนและไอน้ำตามลำดับ การสัมผัสกับแลคติก
หรือกรดอะซิติก, สารประกอบคลอรีนตาม cetylpyridinium คลอไรด์,
และไตรโซเดียมฟอสเฟตลดการปนเปื้อนเชื้อ Salmonella โดย 0.8-
2.2, 0.9-1.1, 0.9-2.5 และ 0.6-2.3 ล็อกตามลำดับ การปรากฏตัว
ของวัสดุอินทรีย์ แต่ช่วยลดฤทธิ์ต้านจุลชีพของ
สารเคมีบางชนิด (เช่นสารคลอรีน) การศึกษา จำกัด ได้
พิจารณาการใช้แบคทีเรียและ bacteriocins เป็นปนเปื้อนทางชีวภาพ
การรักษาสำหรับซากสัตว์ปีก (Atterbury, et al.
2003;. กู๊ด et al, 2003; เกรียร์, 2005) อย่างไรก็ตามการศึกษามากขึ้นมี
ความจำเป็นในการพัฒนาและประเมินผลกิจกรรมการปนเปื้อน
ของสารชีวภาพ.
ที่ได้รับสารของซากหรือชิ้นส่วนการรักษาของเหลวปนเปื้อน
มักจะทำผ่านการแช่หรือฉีดพ่น เปรียบเทียบโดยตรง
ของการรับรู้ความสามารถของ decontaminating แช่และการฉีดพ่น
การรักษาเป็นเรื่องยากเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงในหมู่การศึกษาในสภาพ
เช่นอุณหภูมิ, เวลารับแสงและระดับการปนเปื้อนเริ่มต้น
(Loretz et al., 2010) ส่วนใหญ่ศึกษาในห้องปฏิบัติการ แต่มีการตรวจสอบ
การปนเปื้อนด้วยการจุ่มตัวอย่างเชื้อของผิวเนื้อสัตว์
หรือซากสัตว์ทั้งหมดซึ่งมักจะมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าการฉีดพ่นเพราะ
จะช่วยให้มั่นใจคุ้มครองเต็มรูปแบบของผลิตภัณฑ์ หนึ่งกังวลกับการประยุกต์ใช้
ในการปนเปื้อนโดยจุ่มเป็นความยากลำบากในการรักษา
ความเข้มข้นของสารเคมีที่จำเป็นในการแก้ปัญหาในขณะที่มันจะกลายเป็น
ดูดซึมและเป็นกลางโดยสารอินทรีย์ (Smulders, 1995)
ประสิทธิผลของระบบการฉีดพ่นอัตโนมัติขึ้นอยู่กับชนิดหัวฉีด
และการกำหนดค่าความดันฉีดพ่นอัตราการไหล, มุมของการฉีดพ่นเนื้อเยื่อ
ชนิด (ผิวหนัง, เนื้อติดมัน, ไขมัน) ระดับของการปนเปื้อนและอุณหภูมิของ
การรักษา (Sofos และสมิ ธ , 1998)
บ่อยครั้งมากกว่าหนึ่งในการรักษาที่มีการปนเปื้อน
นำมาใช้เป็นแทรกแซงหลายลำดับหรือพร้อมกัน
ไปตามอุปสรรค์หลายแนวคิดเทคโนโลยี (เบคอน, et al.
2000; เห่อเหิม 1997; Byelashov Sofos & 2009; & Dincer Baysal 2004;
เฉียบคม et al, 2004;. Loretz et al, 2010;. Skandamis et al, 2010;. Sofos,
2005; Sofos สมิ ธ & 1998; & Stopforth Sofos 2006; Stopforth, et ​​al.
2007) Stopforth และคณะ (2007) ได้รับการยืนยันการรับรู้ความสามารถ decontaminating
ของการแทรกแซงหลายต่อเนื่องในการฆ่าสัตว์ปีกในเชิงพาณิชย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.4 . สดเครื่องมือกำจัดเพื่อย้ายสัตว์ปีกในการแทรกแซง
. ทั่วไป
loretz et al . ( 2010 ) ดู decontaminating ประสิทธิภาพของการแทรกแซงทางกายภาพประยุกต์บนซาก

และพบชิ้นส่วนสัตว์ปีกสดและจุลินทรีย์โดยรวมร้อยละ 0.9 – 2.1 และ 2.2 – 3.8 บันทึก
หน่วยที่เกิดจากน้ำร้อนและไอน้ำ ตามลำดับ การสัมผัสกับกรดแลคติก
หรือคลอรีนจาก cetylpyridinium สารประกอบคลอไรด์การลดการปนเปื้อนเชื้อซัลโมเนลลา และไตรโซเดียมฟอสเฟต

โดย 0.8 – 1.2 0.9 - 1.1 , 0.9 และ 0.6 ) 2.3 และ 2.5 บันทึกหน่วย ตามลำดับ การแสดง
ของวัสดุอินทรีย์ แต่ช่วยลดกิจกรรมการต้านจุลชีพของ
สารเคมีบางอย่าง ( เช่น สารประกอบคลอรีน ) จำกัด ( มหาชน ) ได้ศึกษาและพิจารณาการใช้แบคทีริโอฟาดจ์

วัตถุดิบเป็นสารพิษชีวภาพการรักษาซากสัตว์ปีก ( แอ็ตเตอร์แบรี่ et al . ,
2003 ; กู๊ด et al . , 2003 ; เกียร์ , 2005 ) อย่างไรก็ตาม การศึกษาเพิ่มเติม
ต้องการพัฒนาและประเมินผลกิจกรรมของตัวแทนทางชีวภาพสารพิษ
.
รับซากหรือส่วนของเหลวในการรักษา
มักจะทำผ่านการแช่หรือพ่น โดยการเปรียบเทียบประสิทธิภาพของการแช่ของ decontaminating

และ ฉีดพ่นการรักษายาก เนื่องจากรูปแบบของการศึกษาในเงื่อนไข
เช่น อุณหภูมิ ระยะเวลา และระดับการปนเปื้อนเบื้องต้น (
loretz et al . , 2010 ) ห้องปฏิบัติการการศึกษามากที่สุด อย่างไรก็ตาม มีการตรวจสอบการปนเปื้อนของเชื้อ โดยการจุ่มตัวอย่าง

ทั้งผิวเนื้อ หรือซากสัตว์ ซึ่งมักจะมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าการฉีดพ่น เพราะ
มันช่วยให้ความคุ้มครองเต็มรูปแบบของผลิตภัณฑ์หนึ่งปัญหากับโปรแกรม
ของสารพิษโดยจุ่มคือ ความยากในการรักษา
ต้องการความเข้มข้นของสารเคมีในสารละลายเป็นจะกลายเป็น
ดูดซึมและเป็นกลาง โดยอินทรีย์วัตถุ ัลเดอร์ส , 1995 )
ประสิทธิผลของระบบฉีดอัตโนมัติขึ้นอยู่กับชนิดหัวฉีดแต่ง
, ความดัน , อัตราการไหล , มุมของการฉีดพ่น ชนิดเนื้อเยื่อ
( ผิวหนัง , เนื้อ , ปอดไขมัน ) ระดับของการปนเปื้อน และรักษาอุณหภูมิของ
( sofos & สมิธ , 1998 ) .
มักจะมากกว่าหนึ่งแห่งในวิทยาการ ซึ่งใช้เป็นลำดับหรือพร้อมกัน

ตามมาตรการหลายหลายแนวคิดมาก เทคโนโลยี ( เบคอน et al . ,
2000 ; กล้า , 1997 ; byelashov & sofos 2009 ; dincer & baysal , 2004 ;
keener et al . , 2004 ; loretz et al . , 2010skandamis et al . , 2010 ; sofos
, 2005 ; sofos & สมิธ , 1998 ; stopforth & sofos , 2006 ;
stopforth et al . , 2007 ) stopforth et al . ( 2007 ) ยืนยันประสิทธิภาพ
หลายลำดับขั้น decontaminating การแทรกแซงในสัตว์ปีกในเชิงพาณิชย์ สังหารหมู่