Corruption is a serious problem in

Corruption is a serious problem in the Asia-Pacific, judging from the rankings and
scores of the 32 Asia-Pacific countries included in the Transparency International’s
Corruption Perceptions Index of 2008. The governments in these countries have
initiated various anti-corruption measures since the 1950s but, with few exceptions,
have not been effective in curbing corruption. In 1968, the Swedish economist, Gunnar
Myrdal, had attributed the lack of research on corruption in South Asian countries to
the existing research taboo on corruption.
Fortunately, this research taboo on corruption in the Asia-Pacific countries no longer
exists and this is manifested in the tremendous increase in the number of country studies
on corruption since the 1990s. Indeed, in contrast to the dearth of research on
corruption in the 1960s, research on corruption in these countries has mushroomed into
a growth industry during the past two decades.
Given the vast literature on corruption in the Asia-Pacific countries, the purpose of this
paper is twofold. First, it reviews the literature to identify the major strategies adopted
by the Asia-Pacific countries to combat corruption. Second, the paper provides an
evaluation of these anti-corruption strategies to identify their strengths and weaknesses
and to enhance their effectiveness by suggesting how their weaknesses can be rectified.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การทุจริตเป็นปัญหาร้ายแรงในเอเชียแปซิฟิก ตัดสินจากการจัดอันดับ และคะแนนของ 32 ประเทศเอเชีย-แปซิฟิกรวมอยู่ในที่โปร่งใสเนดัชนีการรับรู้ความเสียหายของ 2008 รัฐบาลในประเทศเหล่านี้มีมาตรการต่อต้านการทุจริตต่าง ๆ ในการเริ่มต้น ตั้งแต่ปี 1950 แต่ มีข้อยก เว้นไม่กี่ไม่ได้มีประสิทธิภาพในการกำเนิดความเสียหาย ในปี 1968 นักเศรษฐศาสตร์ สวีเดนเฮนรีย์Myrdal ได้มาจากการขาดการวิจัยเกี่ยวกับการทุจริตในประเทศเอเชียใต้ห้ามการวิจัยที่มีอยู่ในการทุจริตโชคดี ต้องห้ามนี้วิจัยในการทุจริตในประเทศเอเชีย-แปซิฟิกอีกต่อไปมีอยู่ และนี้เป็นที่ประจักษ์ในจำนวนของการศึกษาประเทศที่เพิ่มขึ้นอย่างมากในการทุจริตตั้งแต่ปี 1990 จริง ตรงข้ามกับการขาดแคลนของวิจัยทุจริตในปี 1960 วิจัยเกี่ยวกับความเสียหายในประเทศเหล่านี้มี mushroomed ในอุตสาหกรรมเติบโตในช่วงสองทศวรรษรับวรรณกรรมมากมายในการทุจริตในประเทศเอเชีย-แปซิฟิก วัตถุประสงค์นี้กระดาษเป็นสองเท่า ครั้งแรก มันความคิดเห็นวรรณคดีเพื่อระบุกลยุทธ์สำคัญที่นำมาใช้โดยประเทศเอเชีย-แปซิฟิกเพื่อต่อสู้กับการทุจริต ที่สอง กระดาษมีความการประเมินกลยุทธ์เหล่านี้ต่อต้านการทุจริตเพื่อระบุจุดแข็งและจุดอ่อนและ เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพ โดยการแนะนำว่า จุดอ่อนของพวกเขาสามารถแก้ไขได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และปราบปรามการทุจริตเป็นปัญหาที่ร้ายแรงในเอเชียแปซิฟิกตัดสินจากการจัดอันดับและ
คะแนนของ 32 ประเทศในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิกรวมอยู่ในความโปร่งใสนานาชาติของ
การรับรู้และปราบปรามการทุจริตดัชนีของปี 2008 รัฐบาลในประเทศเหล่านี้ได้
ริเริ่มมาตรการต่อต้านการทุจริตต่าง ๆ ตั้งแต่ปี 1950 แต่มีข้อยกเว้นบางประการ
ยังไม่ได้รับความเสียหายที่มีประสิทธิภาพในการเหนี่ยวรั้ง ในปี 1968 นักเศรษฐศาสตร์สวีเดน Gunnar
Myrdal ได้มาประกอบขาดการวิจัยเกี่ยวกับการทุจริตในประเทศแถบเอเชียใต้
ข้อห้ามการวิจัยที่มีอยู่เกี่ยวกับการทุจริต.
โชคดีที่ต้องห้ามการวิจัยครั้งนี้เกี่ยวกับการทุจริตในประเทศในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิกไม่
อยู่และนี้เป็นที่ประจักษ์ ในการเพิ่มขึ้นอย่างมากในจำนวนของการศึกษาประเทศที่
เกี่ยวกับการทุจริตตั้งแต่ปี 1990 อันที่จริงในทางตรงกันข้ามกับความขาดแคลนของการวิจัยเกี่ยวกับ
การทุจริตในปี 1960 การวิจัยเกี่ยวกับการทุจริตในประเทศเหล่านี้ได้ mushroomed เข้าสู่
อุตสาหกรรมการเจริญเติบโตในช่วงที่ผ่านมาสองทศวรรษที่ผ่านมา.
ป.ร. ให้ไว้วรรณกรรมมากมายเกี่ยวกับการทุจริตในประเทศเอเชียแปซิฟิกวัตถุประสงค์ในการนี้
กระดาษเป็นสองเท่า ครั้งแรกก็วิจารณ์วรรณกรรมเพื่อระบุกลยุทธ์หลักที่นำมาใช้
โดยประเทศในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิกในการต่อสู้กับการทุจริต ประการที่สองกระดาษให้
การประเมินผลของกลยุทธ์การต่อต้านการทุจริตเหล่านี้เพื่อระบุจุดแข็งและจุดอ่อนของพวกเขา
และเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของพวกเขาโดยบอกว่าจุดอ่อนของพวกเขาสามารถแก้ไขได้