อาหารพื้นบ้าน หมายถึง อาหารที่ประชา

อาหารพื้นบ้าน หมายถึง อาหารที่ประชาชนบริโภคอยู่ในชีวิตประจำวันและบริโภคในโอกาสต่างๆ โดยอาศัยเครื่องปรุง วัสดุที่นำมาประกอบอาหารจากแหล่งต่างๆ ทั้งจากแหล่งธรรมชาติที่แวดล้อมอยู่ ด้วยการเก็บของป่า การล่าสัตว์ การจับสัตว์น้ำ

และจากการผลิตขึ้นมาเอง เช่น การเพาะปลูก การเลี้ยงสัตว์ หรือจากการซื้อขายแลกเปลี่ยน โดยมีกรรมวิธีทำเป็นเอกลักษณ์ รวมทั้งรสชาติที่เป็นเฉพาะถิ่นแตกต่างกันไป

อาหารพื้นบ้านเป็นอาหารที่บริโภคในชีวิตประจำวันและโอกาสพิเศษ ซึ่งแต่ละท้องถิ่นจะมีการเรียกมื้ออาหารแตกต่างกันไป เช่น ภาคอีสาน เรียกอาหารมื้อเช้าว่า ข้าวงาย มื้อกลางวันเรียกว่า ข้าวสวย มื้อเย็นเรียกว่า ข้าวแลง ส่วนภาคเหนือเรียกอาหารมื้อเช้าว่า ข้าวงาย มื้อกลางวันเรียกว่า ข้าวตอน มื้อเย็นเรียกว่า ข้าวแลง ในขณะที่ภาคใต้เรียกอาหารมื้อเช้าว่า ข้าวหัวเช้า มื้อกลางวันเรียกว่า ข้าวหวันเที่ยง มื้อเย็นเรียกว่า ข้าวหวันเย็น เป็นต้น สำหรับภาคอื่นไม่แตกต่างเท่าไรนัก และเป็นอาหารที่บริโภคในโอกาสต่าง ๆ เช่น อาหารในช่วงประเพณีทางศาสนา ประเพณีการทำบุญในโอกาสสำคัญ เช่น การทำบุญขึ้นบ้านใหม่ งานแต่งงาน งานบวช และอาหารในช่วงของการเปลี่ยนแปลงของชีวิตหรือยามเจ็บป่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาหารพื้นบ้านหมายถึง โดยอาศัยเครื่องปรุง ด้วยการเก็บของป่าการล่าสัตว์ เช่นการเพาะปลูกการเลี้ยงสัตว์หรือจากการซื้อขายแลกเปลี่ยนโดยมีกรรมวิธีทำเป็นเอกลักษณ์ เช่นภาคอีสานเรียกอาหารมื้อเช้าว่าข้าวงายมื้อกลางวันเรียกว่าข้าวสวยมื้อเย็นเรียกว่าข้าวแลงส่วนภาคเหนือเรียกอาหารมื้อเช้าว่าข้าวงายมื้อกลางวันเรียกว่าข้าวตอนมื้อเย็นเรียกว่าข้าวแลง ข้าวหัวเช้ามื้อกลางวันเรียกว่าข้าวหวันเที่ยงมื้อเย็นเรียกว่าข้าวหวันเย็นเป็นต้นสำหรับภาคอื่นไม่แตกต่างเท่าไรนักและเป็นอาหารที่บริโภคในโอกาสต่าง ๆ เช่นอาหารในช่วงประเพณีทางศาสนาประเพณีการทำบุญในโอกาสสำคัญ เช่นการทำบุญขึ้นบ้านใหม่งานแต่งงานงานบวช

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาหารพื้นบ้านหมายถึงอาหารที่ประชาชนบริโภคอยู่ในชีวิตประจำวันและบริโภคในโอกาสต่างๆโดยอาศัยเครื่องปรุงวัสดุที่นำมาประกอบอาหารจากแหล่งต่างๆทั้งจากแหล่งธรรมชาติที่แวดล้อมอยู่ด้วยการเก็บของป่าการจับสัตว์น้ำ

และจากการผลิตขึ้นมาเองเช่นการเพาะปลูกการเลี้ยงสัตว์หรือจากการซื้อขายแลกเปลี่ยนโดยมีกรรมวิธีทำเป็นเอกลักษณ์รวมทั้งรสชาติที่เป็นเฉพาะถิ่นแตกต่างกันไป

อาหารพื้นบ้านเป็นอาหารที่บริโภคในชีวิตประจำวันและโอกาสพิเศษซึ่งแต่ละท้องถิ่นจะมีการเรียกมื้ออาหารแตกต่างกันไปเช่นภาคอีสานเรียกอาหารมื้อเช้าว่าข้าวงายมื้อกลางวันเรียกว่าข้าวสวยมื้อเย็นเรียกว่าส่วนภาคเหนือเรียกอาหารมื้อเช้าว่าข้าวงายมื้อกลางวันเรียกว่าข้าวตอนมื้อเย็นเรียกว่าข้าวแลงในขณะที่ภาคใต้เรียกอาหารมื้อเช้าว่าข้าวหัวเช้ามื้อกลางวันเรียกว่าข้าวหวันเที่ยงมื้อเย็นเรียกว่าเป็นต้นสำหรับภาคอื่นไม่แตกต่างเท่าไรนักและเป็นอาหารที่บริโภคในโอกาสต่างจะเช่นอาหารในช่วงประเพณีทางศาสนาประเพณีการทำบุญในโอกาสสำคัญเช่นการทำบุญขึ้นบ้านใหม่งานแต่งงานงานบวช