The fifth and final part of this bo

The fifth and final part of this book addresses the question of
the "end of history," and the creature who emerges at the end, the "last man." In the course of the original debate over the National
Interest article, many people assumed that the possibility of the
end of history revolved around the question of whether there
were viable alternatives to liberal democracy visible in the world
today. There was a great deal of controversy over such questions
as whether communism was truly dead, whether religion or ultranationalism
might make a comeback, and the like. But the
deeper and more profound question concerns the goodness of liberal
democracy itself, and not only whether it will succeed against
its present-day rivals. Assuming that liberal democracy is, for the
moment, safe from external enemies, could we assume that successful
democratic societies could remain that way indefinitely? Or
is liberal democracy prey to serious internal contradictions, contradictions
so serious that they will eventually undermine it as a
political system? There is no doubt that contemporary democracies
face any number of serious problems, from drugs, homelessness,
and crime to environmental damage and the frivolity of consumerism.
But these problems are not obviously insoluble on the basis
of liberal principles, nor so serious that they would necessarily lead
to the collapse of society as a whole, as communism collapsed in the
1980s

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่วนห้า และสุดท้ายของหนังสือเล่มนี้เน้นคำถาม"สิ้นสุดของประวัติศาสตร์" และสิ่งมีชีวิตที่โผล่ออกมาปลาย "คนสุดท้าย" ในหลักสูตรอภิปรายเดิมกว่าชาติบทความสนใจ หลายคนสันนิษฐานที่เป็นไปได้ของการสิ้นสุดของประวัติศาสตร์สิทธิรอบคำถามที่ว่ามีได้มองเห็นทางเลือกเพื่อระบอบเสรีประชาธิปไตยในโลกปัจจุบัน มีการจัดการดีของความขัดแย้งผ่านคำถามเช่นเป็นว่าคอมมิวนิสต์ตายอย่างแท้จริง ไม่ว่าศาสนาหรือ ultranationalismอาจทำให้กลับมา และไม่ชอบ แต่การคำถามที่ลึก และลึกซึ้งมากขึ้นเกี่ยวข้องดีของเสรีนิยมประชาธิปไตยตัวเอง และไม่เพียงแต่ ว่ามันจะประสบความสำเร็จกับคู่แข่งในปัจจุบัน สมมติว่าเป็นระบอบเสรีประชาธิปไตย สำหรับการช่วงเวลา ปลอดภัยจากศัตรูภายนอก สามารถเราถือว่าประสบความสำเร็จที่สังคมประชาธิปไตยอาจยังคงวิธีการที่ไม่มีกำหนด หรือเป็นเหยื่อระบอบเสรีประชาธิปไตยความขัดแย้งภายในร้ายแรง ความขัดแย้งจังว่า พวกเขาจะในที่สุดทำลายตามแบบระบบการเมือง มีข้อสงสัยที่ระบอบประชาธิปไตยร่วมสมัยหน้าจำนวนปัญหาที่ร้ายแรง จากยาเสพติด เร่และอาชญากรรมด้านสิ่งแวดล้อมความเสียหายและจริตของบริโภคนิยมแต่ปัญหาเหล่านี้ไม่ละลายแน่นอนตามหลักเกณฑ์หลักเสรีนิยม หรือรุนแรงที่พวกเขาจะจำเป็นต้องนำการล่มสลายของสังคมโดยรวม เป็นคอมมิวนิสต์ยุบในทศวรรษ 1980

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ส่วนที่ห้าและสุดท้ายของหนังสือเล่มนี้อยู่ที่คำถามที่
ว่า "การสิ้นสุดของประวัติศาสตร์" และสิ่งมีชีวิตที่โผล่ออกมาในตอนท้ายที่ "คนสุดท้าย". ในหลักสูตรของการอภิปรายเดิมในช่วงแห่งชาติ
บทความที่น่าสนใจหลายคนคิดว่าเป็นไปได้ของ
การสิ้นสุดของประวัติศาสตร์โคจรรอบคำถามที่ว่าจะมี
เป็นทางเลือกที่ทำงานได้กับประชาธิปไตยเสรีนิยมมองเห็นได้ในโลก
วันนี้ มีการจัดการที่ดีของการทะเลาะวิวาทมากกว่าคำถามดังกล่าว
ไม่ว่าจะเป็นคอมมิวนิสต์ตายอย่างแท้จริงไม่ว่าศาสนาหรือ ultranationalism
อาจทำให้การกลับมาและไม่ชอบ แต่
คำถามที่ลึกและลึกซึ้งมากขึ้นกังวลความดีของเสรีนิยม
ประชาธิปไตยตัวเองและไม่เพียง แต่ไม่ว่ามันจะประสบความสำเร็จกับ
คู่แข่งในปัจจุบันของ สมมติว่าเป็นเสรีนิยมประชาธิปไตยสำหรับ
ช่วงเวลาที่ปลอดภัยจากศัตรูภายนอกเราอาจจะคิดว่าประสบความสำเร็จใน
สังคมประชาธิปไตยก็ยังคงไปเรื่อย ๆ วิธีที่? หรือ
เป็นประชาธิปไตยเสรีนิยมเหยื่อความขัดแย้งภายในอย่างรุนแรงความขัดแย้ง
ดังนั้นร้ายแรงที่พวกเขาจะทำลายมันเป็น
ระบบการเมือง? มีข้อสงสัยว่าประชาธิปไตยที่ร่วมสมัยไม่
ต้องเผชิญกับจำนวนของปัญหาที่รุนแรงจากยาเสพติดเร่ร่อนใด ๆ
และอาชญากรรมที่จะเกิดความเสียหายด้านสิ่งแวดล้อมและความเอาจริงเอาจังของการคุ้มครองผู้บริโภคได้.
แต่ปัญหาเหล่านี้จะไม่เห็นได้ชัดที่ไม่ละลายน้ำบนพื้นฐาน
ของหลักการเสรีนิยมมิได้ดังนั้นร้ายแรงที่พวกเขาจะ จำเป็นต้องนำไป
สู่การล่มสลายของสังคมโดยรวมที่เป็นคอมมิวนิสต์ทรุดตัวลงใน
ปี 1980