Bullying, mugging, dueling, gunfigh

Bullying, mugging, dueling, gunfights, looting, mosh pits, soccer hooliganism, snipers, domestic abuse, and on and on. Violence in its many different forms is all around us. Or so it seems.

Like many great studies, Randall Collins’s Violence: A Micro-sociological Theory (Princeton University Press, 2008) begins with social phenomenon of great interest and a counter-intuitive insight about that phenomenon. In his words, “if we consider that everyday life unfolds in chains of situations, minute by minute, most of the time there is very little violence.” Instead of assuming that violence is prevalent and in need of explanation, Collins begins with the observation that although confrontational situations are common, actual violence is rare. How people avoid violence is at least as important as understanding how they engage in it.

Rather than pursuing violence with fervor, in most cases people do everything they can to avoid it. Therefore, “violence is a set of pathways around confrontational tension and fear.” It is, however, the path less traveled. When taken, it is usually done quickly and clumsily. How exactly this is achieved is the empirical focus of this study, and symbolic interactionism is the theoretical lens.

Although “symbolic interactionism” is commonly taught in introductory sociology courses, rigorous and high profile examples of true interactionist studies are rare. Violence is such an exemplary interactionist analysis, grounding larger social processes and outcomes in emergent interactional situations. Violence from this perspective is not a thing, not a property of individuals or organizations. Violence, rather, is a process, that takes place in a great many micro-situations. In seeing violence emerging in and through interactions between concretely situated individuals, Collins reveals his indebtedness to Erving Goffman and his own work on Interaction Ritual Chains (2004).

At the heart of Collins’ micro-sociological theory is the concept of “confrontational tension.” As people enter into an antagonistic interactional situation, their fear/tension is heightened. These emotions become a roadblock to violence, and so flight and stalemate often result. Actual violence only occurs when pathways around this roadblock can be found that lead people into a "tunnel of violence." Collins identifies several pathways into this tunnel, the most dangerous of which is “forward panic.” In these situations, the confrontational tension builds up and is suddenly released so that it spills forward into atrocities ranging from the Rodney King beating to the My Lai massacre, the rape of Nanking, and the Rwandan genocide. Other ways around the stalemate of confrontational tension are to attack a weak victim (e.g., domestic violence) or to be encouraged by an audience (e.g., lynch mobs). Clearly, these pathways can also be combined, as when a schoolyard bully is encouraged by a crowd of classmates or when forward panic is stimulated by a group of bystanders.

How exactly to study the emergent character of violence is a significant challenge that Collins addresses very resourcefully. Although he did observe at first hand some violent situations, the bulk of the data Collins analyzes is not from fieldwork but from underutilized data sources such as videotapes, audio recordings, photographs, memoirs, historical accounts, and diaries.

Although it comprehensively analyzes what it sets out to, this book self-consciously brackets some aspects of violence, including violence institutionalized in meso- and macro-organizations, warfare and geopolitics, torture and rape. Collins promises to take these topics up in a companion volume. Given all that he has offered here, we look forward to the sequel.

Violence is a distinguished book in its own right, but we cannot help but observe that it is written by a very distinguished author. Randall Collins is The Dorothy Swaine Thomas Professor in Sociology at the University of Pennsylvania and the President of the American Sociological Association. With this award, he joins Charles Tilly as a two-time winner of the Distinguished Book Award. Collins’ The Sociology of Philosophies: A Global Theory of Intellectual Change (Belknap Press/Harvard University Press, 1998) won the award in 1999.

Violence is being recognized this year alongside Marion Fourcade’s Economists and Societies: Discipline and Profession in the United States, Britain, and France, 1890s to 1990s (Princeton University Press, 2009).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Bullying mugging สุด dueling,, gunfights ความ หลุม mosh ฟุตบอลฮูลิแกน พลซุ่มยิง การละเมิด สิทธิในประเทศ และใน และในการ ความรุนแรงในรูปแบบต่าง ๆ หลายรอบได้ หรือ เพื่อให้ดูเหมือนชอบมากดีศึกษา Randall Collins รุนแรง: ทฤษฎีสังคมวิทยาไมโคร (ปรินซ์มหาวิทยาลัยกด 2008) เริ่มต้น ด้วยปรากฏการณ์สังคมที่น่าสนใจและเข้าใจ counter-intuitive เกี่ยวกับปรากฏการณ์นั้น ในคำพูดของเขา "ถ้าเราเห็นว่าทุก ชีวิตไม่พบในโซ่ของสถานการณ์ นาทีต่อนาที ส่วนมากของเวลาที่มีความรุนแรงน้อยมาก" แทนสมมติ ว่าความรุนแรงเป็นที่แพร่หลาย และ ต้องการคำ อธิบาย คอลลินส์เริ่มต้นด้วยการสังเกตที่ว่า แม้สถานการณ์ confrontational ทั่วไป ความรุนแรงที่เกิดขึ้นจริงมีน้อย วิธีคนหลีกเลี่ยงความรุนแรงไม่น้อยสำคัญเข้าใจว่าพวกเขามีส่วนร่วมใน แทนที่จะใฝ่หาความรุนแรงด้วย ส่วนใหญ่ คนที่ทำได้หลีกเลี่ยง ดังนั้น "ความรุนแรงเป็นชุดของหลัก confrontational ความตึงเครียดและความกลัว" ได้ อย่างไรก็ตาม เส้นทางน้อยเดินทาง เมื่อนำมา มันปกติแล้วอย่างรวดเร็ว และซุ่มซ่าม ว่าตรงนี้ทำเน้นผลของการศึกษานี้ และสัญลักษณ์ interactionism เลนส์ทฤษฎีการแม้ว่าโดยทั่วไปมีสอน "สัญลักษณ์ interactionism" ในหลักสูตรสังคมวิทยาภาษา อย่างเข้มงวด และโพรไฟล์สูงศึกษา interactionist จริงอย่างหายาก ความรุนแรงดังกล่าวเยี่ยง interactionist การวิ กฟผกระบวนการสังคมขนาดใหญ่และผลที่ได้ในสถานการณ์ interactional โผล่ออกมาได้ ความรุนแรงจากมุมมองนี้ไม่ใช่สิ่ง ไม่คุณสมบัติของบุคคลหรือองค์กร ความรุนแรง แต่ เป็นกระบวนการ ที่เกิดขึ้นในดีหลายไมโครสถานการณ์ ในการเห็นความรุนแรงที่เกิดขึ้นใน และโต้ตอบระหว่างบุคคลแห่งรูปธรรม คอลลินส์เผยข้าวแดงแกงร้อนของเขา Erving Goffman และงานของเขาเองในการโต้ตอบพิธีกรรมโซ่ (2004)หัวใจของทฤษฎีสังคมวิทยาไมโครของคอลลินส์เป็นแนวคิดของ "confrontational ความเครียด" เป็นคนเข้าสถานการณ์ interactional การต่อต้าน ความกลัว/ความตึงเครียดจะสูง อารมณ์เหล่านี้เป็น พันธมิตรฯ กับความรุนแรง และดังนั้นเที่ยวบิน และทางตันมักผล ความรุนแรงที่เกิดขึ้นจริงเกิดขึ้นเฉพาะเมื่อมนต์รอบนี้พันธมิตรฯ จะพบคนที่รอคอยใน "อุโมงค์ของความรุนแรง" คอลลินส์ระบุหลายมนต์ในอุโมงค์นี้ ที่อันตรายที่สุดที่จะ "ไปข้างหน้าตื่น" ในสถานการณ์เหล่านี้ ความตึง confrontational สร้างขึ้น และก็ปล่อยให้มันกระเซ็นใส่ไปข้างหน้าเป็นตั้งแต่กษัตริย์รับตี กับการสังหารหมู่ของฉันไหล ข่มขืนนานกิง รวันดาในยามสงคราม วิธีอื่น ๆ รอบทางตันของความตึงเครียดที่ confrontational จะโจมตีเหยื่อที่อ่อนแอ (เช่น ความรุนแรงในครอบครัว) หรือได้รับการสนับสนุน โดยผู้ชม (เช่น lynch mobs) ชัดเจน มนต์เหล่านี้สามารถยังรวม เมื่อ schoolyard ที่ใหญ่โตกว่าได้รับการสนับสนุน โดยฝูงชนของมลหรือเมื่อถูกกระตุ้นตื่นไปข้างหน้า โดย bystandersวิธีการศึกษาที่โผล่ออกมาตรงอักขระความรุนแรงคือ ความท้าทายที่สำคัญที่คอลลินส์อยู่มาก resourcefully แม้ว่าเขาไม่ได้สังเกตห้องบางสถานการณ์รุนแรง กลุ่มของข้อมูลที่วิเคราะห์คอลลินส์เป็นไม่ใช่ จากสามารถ แต่ จากแหล่งข้อมูล underutilized videotapes บันทึกเสียง ภาพ จดหมายเหตุ บัญชีประวัติศาสตร์ และไดอารีส์แม้ว่าสาธารณชนวิเคราะห์อะไรก็กำหนดไป หนังสือเล่มนี้วงเล็บลักษณะบางประการของความรุนแรง รวมทั้งความรุนแรง institutionalized เมโสหน้า - และแมโครองค์กร สงคราม และ geopolitics ทรมาน และข่มขืน self-consciously คอลลินส์สัญญาว่า จะใช้หัวข้อเหล่านี้ในปริมาณตัวช่วย ได้รับทั้งหมดที่เขามีให้ที่นี่ เราหวังผลสืบเนื่องความรุนแรงเป็นหนังสือทั้งตนเอง แต่เราไม่สามารถช่วย แต่สังเกตว่า มันถูกเขียน โดยผู้เขียนที่แตกต่างมาก Randall Collins ที่ศาสตราจารย์ Thomas Swaine โดโรธีในสังคมวิทยาที่มหาวิทยาลัยเพนซิลเวเนียและเป็นประธานสมาคมสังคมวิทยาอเมริกันได้ รางวัลนี้ เขารวม Tilly ชาร์ลส์เป็นการ two-time ผู้ชนะของรางวัลหนังสือแตกต่างกัน ของคอลลินส์สังคมวิทยาของปรัชญา: A ทฤษฎีของทางปัญญาเปลี่ยน (Belknap กด/ฮาร์วาร์ดมหาวิทยาลัยกด 1998) ที่ชนะรางวัลในปี 1999ความรุนแรงการรับรู้ปีนี้มารี Fourcade นักเศรษฐศาสตร์และสังคม: วินัยและอาชีพ ในสหรัฐอเมริกา สหราชอาณาจักร ฝรั่งเศส ช่วงปี 1890 สื่อถึงปี 1990 (ปรินซ์มหาวิทยาลัยกด 2009)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข่มขู่โจมตี, การต่อสู้, gunfights ปล้นหลุมร็อก, หัวไม้ฟุตบอลซุ่มละเมิดในประเทศและในและใน ความรุนแรงในรูปแบบที่แตกต่างกันของมันคือรอบ ๆ ตัวเรา หรือเพื่อให้ดูเหมือนว่า. เช่นเดียวกับการศึกษาที่ดีมากความรุนแรงแรนดัลคอลลินส์: ทฤษฎีไมโครสังคมวิทยา (Princeton University Press, 2008) เริ่มต้นด้วยปรากฏการณ์ทางสังคมที่น่าสนใจมากและมีความเข้าใจที่เคาน์เตอร์เกี่ยวกับปรากฏการณ์ที่ ในคำพูดของเขา "ถ้าเราพิจารณาว่าในชีวิตประจำวันแผ่ออกไปในห่วงโซ่ของสถานการณ์นาทีโดยนาทีส่วนใหญ่เวลามีความรุนแรงน้อยมาก." แทนการสมมติว่าการใช้ความรุนแรงเป็นที่แพร่หลายและอยู่ในความต้องการของคำอธิบาย, คอลลินเริ่มต้นด้วยการสังเกต ว่าถึงแม้สถานการณ์ที่เผชิญหน้าอยู่ร่วมกันใช้ความรุนแรงที่เกิดขึ้นจริงเป็นของหายาก วิธีการที่คนหลีกเลี่ยงการใช้ความรุนแรงเป็นอย่างน้อยที่สำคัญเป็นความเข้าใจวิธีการที่พวกเขามีส่วนร่วมอยู่ในนั้น. แทนที่จะใฝ่หาการใช้ความรุนแรงด้วยความร้อนในกรณีส่วนใหญ่คนที่ทำทุกอย่างที่พวกเขาสามารถที่จะหลีกเลี่ยงได้ ดังนั้น "ความรุนแรงเป็นชุดของทางเดินรอบคาดคั้นความตึงเครียดและความกลัว." มันเป็น แต่เส้นทางเดินทางน้อย เมื่อนำมาก็มักจะทำอย่างรวดเร็วและงุ่มง่าม วิธีตรงนี้คือความสำเร็จที่เป็นจุดสนใจของการศึกษาเชิงประจักษ์นี้และสัญลักษณ์ interactionism เป็นเลนส์ทฤษฎี. แม้ว่า "สัญลักษณ์ interactionism" มักจะสอนในหลักสูตรสังคมวิทยาเบื้องต้นตัวอย่างเข้มงวดและรายละเอียดของการศึกษาสูง interactionist จริงเป็นของหายาก ความรุนแรงเช่นการวิเคราะห์ที่เป็นแบบอย่าง interactionist กระบวนการดินขนาดใหญ่ทางสังคมและผลในสถานการณ์ฉุกเฉินปฏิสัมพันธ์ ความรุนแรงจากมุมมองนี้ไม่ได้เป็นสิ่งที่ไม่ได้ทรัพย์สินของบุคคลหรือองค์กร ความรุนแรงค่อนข้างเป็นกระบวนการที่เกิดขึ้นในสถานการณ์ที่ดีมากขนาดเล็ก ในการมองเห็นความรุนแรงที่เกิดขึ้นใหม่และผ่านการมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างบุคคลที่อยู่รูปธรรมคอลลินแสดงให้เห็นว่าภาระหนี้ของเขาที่จะ Erving Goffman และการทำงานของตัวเองในการทำงานร่วมกันโซ่พิธีกรรม (2004). ที่เป็นหัวใจของคอลลิน 'ไมโครทฤษฎีทางสังคมวิทยาเป็นแนวคิดของ "ความตึงเครียดคาดคั้น "ในฐานะที่เป็นคนที่ใส่ลงไปในสถานการณ์ปฏิสัมพันธ์ปฏิปักษ์กลัว / ความตึงเครียดของพวกเขาเป็นทำเป็น อารมณ์เหล่านี้กลายเป็นสิ่งกีดขวางบนถนนไปสู่ความรุนแรงและเพื่อการบินและมักจะเกิดทางตัน ความรุนแรงที่เกิดขึ้นจริงเกิดขึ้นเมื่อทางเดินไปรอบ ๆ สิ่งกีดขวางบนถนนนี้จะพบว่าคนที่นำไปสู่การเป็น "อุโมงค์ของความรุนแรง." คอลลินระบุทางเดินหลายเข้าไปในอุโมงค์นี้ที่อันตรายที่สุดของซึ่งก็คือ "ความตื่นตระหนกข้างหน้า." ในสถานการณ์เหล่านี้ความตึงเครียดคาดคั้นสร้างขึ้นและถูกปล่อยออกมาอย่างฉับพลันเพื่อที่จะรั่วไหลไปข้างหน้าในการสังหารโหดตั้งแต่พระราชาร็อดนีย์เต้นกับการสังหารหมู่ Lai ของฉัน ข่มขืนนานกิงและการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์รวันดา วิธีการอื่น ๆ รอบจนมุมของความตึงเครียดเผชิญหน้าที่มีการโจมตีเหยื่อที่อ่อนแอ (เช่นความรุนแรงในครอบครัว) หรือได้รับการสนับสนุนจากผู้ชม (เช่นมอนสเตอร์ลินช์) เห็นได้ชัดว่าทางเดินเหล่านี้ยังสามารถนำมารวมเป็นเมื่อคนพาลโรงเรียนได้รับการสนับสนุนจากฝูงชนของเพื่อนร่วมชั้นหรือเมื่อความตื่นตระหนกไปข้างหน้าจะถูกกระตุ้นโดยกลุ่มของผู้ยืนดู. วิธีการว่าจะศึกษาตัวละครที่โผล่ออกมาของความรุนแรงเป็นความท้าทายที่สำคัญที่คอลลินอยู่มาก resourcefully แม้ว่าเขาจะไม่ได้สังเกตที่มือแรกบางสถานการณ์ความรุนแรงเป็นกลุ่มของข้อมูลการวิเคราะห์คอลลินที่ไม่ได้มาจากภาคสนาม แต่จากแหล่งข้อมูล underutilized เช่นวิดีโอเทปบันทึกเสียง, รูปถ่าย, ความทรงจำ, ประวัติศาสตร์และไดอารี่. แม้ว่ามันจะครอบคลุมการวิเคราะห์สิ่งที่มัน ชุดออกไปหนังสือวงเล็บสติตัวเองนี้บางแง่มุมของการใช้ความรุนแรงรวมถึงการใช้ความรุนแรงในสถาบัน meso- และมหภาคองค์กรสงครามและการเมือง, การทรมานและข่มขืน คอลลินสัญญาว่าจะนำเรื่องเหล่านี้ขึ้นมาในปริมาณสหาย ได้รับทุกสิ่งที่เขาได้เสนอให้ที่นี่เราหวังว่าจะได้ผลสืบเนื่อง. ความรุนแรงเป็นหนังสือที่โดดเด่นในตัวของมันเอง แต่เราไม่สามารถช่วย แต่สังเกตว่ามันเป็นหนังสือที่เขียนโดยนักเขียนที่ประสบความสำเร็จมาก แรนดัลคอลลินคือโดโรธี Swaine โทมัสศาสตราจารย์สังคมวิทยาที่มหาวิทยาลัยเพนซิลและประธานสมาคมสังคมวิทยาอเมริกัน ที่ได้รับรางวัลนี้เขาร่วมชาร์ลส์ทิลลีเป็นผู้ชนะสองครั้งของรางวัลหนังสือดีเด่น คอลลินสังคมวิทยาของปรัชญา: ทฤษฎีโลกของการเปลี่ยนแปลงทางปัญญา (คแนปกด / Harvard University Press, 1998) ได้รับรางวัลในปี 1999 ความรุนแรงมีการรับรู้ในปีนี้ร่วมกับนักเศรษฐศาสตร์แมเรียน Fourcade และสังคม: วินัยและวิชาชีพในประเทศสหรัฐอเมริกา สหราชอาณาจักรและฝรั่งเศสยุค 1890 เพื่อ 1990 (Princeton University Press, 2009)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การต่อสู้ , gunfights , ขโมย , ปล้น , หลุม , ฟุตบอลประเพณี , พลซุ่มยิง , ละเมิดในมอชและบนและบน ความรุนแรงในรูปแบบต่าง ๆอยู่รอบตัวเรา หรือมันดูเหมือนกัน

ชอบศึกษามากมาย แรนดอล คอลลินส์ความรุนแรง : ไมโครทฤษฎีทางสังคมวิทยา ( สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยพรินซ์ตัน2008 ) เริ่มต้นกับปรากฏการณ์ทางสังคมที่น่าสนใจมากและใช้งานง่ายเคาน์เตอร์เชิงลึกเกี่ยวกับปรากฏการณ์ ในคำพูดของเขา " ถ้าเราพิจารณาว่า ชีวิตประจําวันแผ่ออกไปในเครือข่ายของสถานการณ์นาทีต่อนาที ส่วนใหญ่เวลามีความรุนแรงน้อยมาก แทนที่จะคิดว่าความรุนแรงเป็นที่แพร่หลาย และ ต้องการคำอธิบายคอลลินส์เริ่มสังเกตว่าแม้ว่าสถานการณ์ที่เผชิญหน้าอยู่ทั่วไป ความรุนแรงที่เกิดขึ้นจะหายาก วิธีการที่คนหลีกเลี่ยงความรุนแรงเป็นอย่างน้อยที่สำคัญเป็นความเข้าใจวิธีการที่พวกเขามีส่วนร่วมในมัน

แทนที่จะใฝ่ความรุนแรงด้วยความเร่าร้อน ในกรณีส่วนใหญ่คนที่ทำทุกสิ่งที่พวกเขาสามารถที่จะหลีกเลี่ยงมัน ดังนั้น " ความรุนแรงคือชุดของเส้นทางรอบความตึงเครียดการเผชิญหน้าและความกลัว" มันเป็น อย่างไรก็ตาม เส้นทางเดินทางน้อยลง . ตอนถ่าย มันมักจะทำอย่างรวดเร็วและอุ้ยอ้าย . วิธีการนี้ได้ จะเน้นเชิงประจักษ์ของการศึกษาและปฏิสัมพันธ์นิยมสัญลักษณ์เป็นเลนส์ทฤษฎี

แม้ว่า " ในกรุงเทพมหานคร " สัญลักษณ์ โดยสอนในรายวิชาสังคมวิทยาเบื้องต้น เคร่งครัดและตัวอย่างสูงโปรไฟล์ของการศึกษา interactionist จริงจะหายากความรุนแรงเช่นที่เป็นแบบอย่าง interactionist การวิเคราะห์ดินขนาดใหญ่ทางสังคม กระบวนการและผลลัพธ์ในสถานการณ์ปฏิสัมพันธ์ฉุกเฉิน . ความรุนแรงจากมุมมองนี้ไม่ใช่สิ่งของ ไม่ใช่ทรัพย์สินของบุคคลหรือองค์กร ความรุนแรง , ค่อนข้าง เป็น กระบวนการ ที่ เกิดขึ้นในสถานการณ์ ไมโคร ที่ดีมากเห็น ความรุนแรงที่เกิดขึ้นในและผ่านการปฏิสัมพันธ์ระหว่างบุคคลอย่างเป็นรูปธรรมอยู่ คอลลิน เผย โดยเขาวิ่ง กัฟแมนและผลงานของเขาเองในการปฏิสัมพันธ์ พิธีกรรมโซ่ ( 2547 ) .

หัวใจของคอลลิน ' ไมโครทฤษฎีทางสังคมวิทยาเป็นแนวคิดของ " ความตึงเครียดการเผชิญหน้า " เป็นคนเข้าสู่สถานการณ์ปฏิสัมพันธ์ปฏิปักษ์ , กลัว / แรง ของพวกเขามากขึ้นอารมณ์เหล่านี้เป็นสิ่งกีดขวางความรุนแรง ดังนั้นเที่ยวบินและทางตันมักผล ความรุนแรงที่เกิดขึ้นจริงเพียงเกิดขึ้นเมื่อทางเดินรอบ ๆถนนนี้จะสามารถพบได้ที่นำคนเข้าไปในอุโมงค์ " ความรุนแรง " คอลลินส์ระบุหลายเส้นทางในอุโมงค์นี้อันตรายมากที่สุดซึ่ง " ข้างหน้าตื่นตระหนก " ในสถานการณ์เหล่านี้ความตึงเครียดการเผชิญหน้า สร้าง ขึ้น และก็ปล่อยให้มันรั่วไหลเข้าไปโหดตั้งแต่ร็อดนีย์คิงเต้นกับผมลายหมู่การข่มขืนนานกิง และรวันดาการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ วิธีอื่น ๆรอบ ๆ ทางตันของความตึงเครียดการเผชิญหน้าที่จะโจมตีเหยื่อที่อ่อนแอ ( เช่น ความรุนแรงในครอบครัว ) หรือได้รับการสนับสนุนโดยผู้ชม ( เช่น ลินช์ mobs ) อย่างชัดเจน